Ἡ νύχτα καὶ ἡ μέρα τῆς ζωῆς!

Ο  εὔσπλαχνος ἐν Τριάδι Θεός μας μᾶς  ἀξιώνει νὰ ἀντικρίζουμε τὴν ἀρχὴ μιᾶς  ἀκόμη νέας χρονιᾶς: 2014! Ἀμφίβολοι οἱ καιροί, ἄδηλο τὸ μέλλον, σκοτεινὸ τὸ αὔριο τοῦ κόσμου. Ποῦ πᾶμε; Πῶς προχωροῦμε; Μήπως ἔχουμε ξεχαστεῖ  σὲ τοῦτο τὸν κόσμο; Μήπως ἡ διάχυτη ἀδιαφορία καὶ ἀμέλεια τῶν πολλῶν ἔχει  κι ἐμᾶς ἐπηρεάσει; Τί λοιπὸν πρέπει νὰ προσέξουμε;

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή του ὅτι εἶναι  ὥρα νὰ σηκωθοῦμε ἀπὸ τὸν ὕπνο τῆς ἀμελείας ποὺ μᾶς κάνει δυσκολοκίνητους στὸ καλό. Διότι τώρα ἡ ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας ποὺ θὰ σημάνει τὴν πλήρη ἀπολύτρωση τῶν πιστῶν, εἶναι πλησιέστερη σὲ μᾶς παρὰ τότε ποὺ πιστέψαμε.

Ἡ ζωὴ αὐτή, ποὺ μοιάζει μὲ νύχτα σκοτεινή, προχώρησε, ἐνῶ ἡ ἡμέρα τῆς ἄλλης ζωῆς πλησίασε. «Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν» (Ρωμ. ιγ΄ 11-12).  

Γιατί ὀνομάζει ὁ θεῖος Ἀπόστολος «νύκτα» τὴν παροῦσα ζωή; «Νύκτα τὸν παρόντα βίον καλεῖ διὰ τὸ κατακεχυμένον  αὐτοῦ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ διὰ τὸ  ὀνειρῶδες αὐτοῦ καὶ φαντασιῶδες καὶ  ἀπατηλόν», σημειώνει ὁ ἑρμηνευτὴς Ζιγαβηνός.

Τὴν ὀνομάζει νύχτα, πρωτίστως διότι  τὴ νύχτα διαπράττονται οἱ περισσότερες καὶ μεγαλύτερες ἁμαρτίες. Ὄχι ὅτι δὲν διαπράττονται ἁμαρτίες καὶ τὸ καταμεσήμερο, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἁμαρτάνουν, κατὰ κανόνα θέλουν νὰ ἔχουν σύμμαχό τους τὸ σκοτάδι.

Ἐπίσης ὀνομάζει νύχτα τὸν παρόντα βίο «διὰ τὸ ὀνειρῶδες αὐτοῦ». Κάνουμε σκέψεις καὶ ὄνειρα στὴ ζωή. Ἐλάχιστα ἀπὸ αὐτὰ πραγματοποιοῦνται. Ἀλλὰ κι αὐτὰ ποὺ πραγματοποιοῦνται, μέσα στὴ νύχτα τοῦ παρόντος βίου πραγματοποιοῦνται.

Ἑπομένως διαρκοῦν μικρὸ χρονικὸ διάστημα. Ὅποιους τίτλους κι ἂν πάρουμε, ὅποιες περγαμηνὲς κι ἂν ἀποκτήσουμε, δὲν τὶς χαιρόμαστε πολύ. Ὄνειρο εἶναι ἡ ζωή!  Ἐπίσης ὀνομάζει νύχτα τὸν παρόντα βίο «διὰ τὸ φαντασιῶδες αὐτοῦ». Πολλὲς φορὲς κάνουμε καὶ σχέδια ποὺ δὲν θὰ πραγματοποιηθοῦν ποτέ. Φανταζόμαστε καὶ πράγματα ποὺ ὑπερβαίνουν τὶς δυνατότητές μας.

 Τέλος, ὀνομάζει νύχτα τὸν παρόντα βίο «διὰ τὸ ἀπατηλὸν αὐτοῦ». Ὁ παρὼν βίος εἶναι ἀπατηλός. Εὔκολα μᾶς ξεγελάει. Μᾶς μαθαίνει νὰ ζοῦμε μὲ ψευδαισθήσεις. Μοιάζει λοιπὸν μὲ νύχτα ἡ παροῦσα ζωή. Παρόλο ποὺ φωτίζεται μὲ τόσα φῶτα τοῦ τεχνικοῦ πολιτισμοῦ, δὲν παύει νὰεἶναι νύχτα. Εὐτυχῶς εἶναι νύχτα ποὺ «προ κόπτει». Προχωρεῖ καὶ φεύγει. Διό-τι πλησιάζει τὸ γλυκοχάραμα τῆς ἡμέρας.

«Ἡμέρα» ὀνομάζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὸν μέλλοντα βίο. «Ἡμέραν τὸν μέλλοντα βίον καλεῖ διὰ τὸ λαμπρὸν αὐτοῦ καὶ φανερωτικόν τῶν κεκρυμμένων», γράφει ὁ ἑρμηνευτὴς Ζιγαβηνός.

Τὸν ὀνομάζει «ἡμέρα» πρωτίστως «διὰ τὸ λαμπρὸν αὐτοῦ». Οἱ πολίτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀναφέρεται ρητῶς στὴν Ἀποκάλυψη, δὲν θὰ ἔχουν ἀνάγκη νὰ φωτίζονται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ λυχναριοῦ κι ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου. Διότι ὁ Κύριος καὶ Θεὸς θὰ ρίχνει τὸ φῶς Του πάνω τους καὶ θὰ τοὺς καταυγάζει. «Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ αὐτούς, καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. κβ΄ 5).

Ἐπίσης καλεῖ «ἡμέρα» τὸν μέλλοντα βίο «διὰ τὸ φανερωτικὸν τῶν κεκρυμμένων», διότι τότε θὰ φανερωθοῦν ὅλα τὰ κεκρυμμένα. Τώρα τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ τὰ βλέπουμε σὰν μέσα ἀπὸ μεταλλικὸ καθρέπτη, θαμπὰ καὶ μὲ τόση ἀτέλεια, ὥστε νὰ μᾶς μένουν πολλὰ αἰνίγματα, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ ἐξηγήσουμε. Κατὰ τὴν ἡμέρα ὅμως τοῦ Κυρίου, τὴν ὑπέρλαμπρη καὶ δεδοξασμένη, ἂν βροῦμε ἔλεος, θὰ τὰ βλέπουμε πεντακάθαρα. Δὲν θὰ βλέπουμε τὸν Κύριο τῆς δόξης «ὡς ἐν ἐσόπτρῳ» ἀλλὰ «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον». Θὰ βλέπουμε «τοῦ θείου προσώπου Του τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον» καὶ θὰ εὐφραινόμαστε!

Αὐτὴ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ὅλο καὶ πιὸ πολὺ πλησιάζει. Βλέπουμε ἤδη τὸ γλυκοχάραμά της. Ἔρχεται γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς πρωτίστως μὲ τὸν σωματικὸ θάνατό μας. Ἀλλὰ θὰ ἔλθει γιὰ ὅλους μὲ τὴν ἔνδοξη ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας.

Μερικοὶ νομίζουν ὅτι καὶ ὁ σωματικὸς θάνατος καὶ ἡ Δευτέρα Παρουσία θὰ ἀργήσουν πολὺ νὰ ἔλθουν. Δὲν θὰ ἀργήσουν νὰ ἔλθουν. «Ἡ ἡμέρα ἤγ γικε». Κανεὶς δὲν μᾶς προεξοφλεῖ ὅτι πρῶτα θὰ γεράσουμε καὶ μετὰ θὰ ἀναχωρήσουμε γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, οὔτε ὅτι θὰ ἀργήσει νὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία. Τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι κάθε ἡμέρα ποὺ κυλάει μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. «Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν» (Ρωμ. ιγ΄ 11).

Μὲ τί γλυκιὰ προσδοκία ὀφείλουμε νὰ περιμένουμε οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ τὴν ἡμέρα τοῦ Κυρίου! «Ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ» (Ἀποκ. κβ΄ 20) νὰ κραυγάζουμε! Ἀλλὰ καὶ μὲ πόση σπουδὴ ὀφείλουμε νὰ προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴν ὑποδοχή της! Ὅσο ζοῦμε στὴν παροῦσα ζωή, νὰ κάνουμε τὴν καλύτερη ἐκμετάλλευση τοῦ χρόνου μας, νὰ κατεργαζόμαστε «μετά φόβου καὶ τρόμου» τὴ σωτηρία μας (Φιλιπ. β΄ 12), γιὰ νὰ ἔχουμε «παρρησίαν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως» (Α΄ Ἰω. δ΄ 17) καὶ νὰ εἰσέλθουμε «εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου» μας!

Περιοδικό” Ο ΣΩΤΗΡ”