Ανακοίνωση της
Βρεττανικής Ψυχολογικής Εταιρείας
12/07/2013
Τα
παιδιά που μεγάλωσαν σε θρησκευτικές σέκτες – αιρέσεις (religious cults)
αντιμετωπίζουν προβλήματα, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας,
αλλά επίσης και μετά την αποχώρησή τους από την ομάδα.
Αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας που παρουσιάστηκε την Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013, από τη διακεκριμένη Ψυχολόγο Jill Mytton, στο Ετήσιο Συνέδριο του Τμήματος Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, που έγινε στο Κάρντιφ της Ουαλίας. Στην έρευνά της, η Jill Mytton εργάστηκε με 262 ενήλικες (95 γυναίκες και 167 άνδρες), οι οποίοι έζησαν την παιδική τους ηλικία σε μια καταστροφική λατρεία (sect, cult).
Αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας που παρουσιάστηκε την Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013, από τη διακεκριμένη Ψυχολόγο Jill Mytton, στο Ετήσιο Συνέδριο του Τμήματος Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, που έγινε στο Κάρντιφ της Ουαλίας. Στην έρευνά της, η Jill Mytton εργάστηκε με 262 ενήλικες (95 γυναίκες και 167 άνδρες), οι οποίοι έζησαν την παιδική τους ηλικία σε μια καταστροφική λατρεία (sect, cult).
Περίπου το 70 τοις εκατό του
δείγματος έχασαν την οικογένειά τους λόγω της αποχώρησής τους από την ομάδα
(απεκόπησαν από αυτήν), 27 τοις εκατό ανέφεραν ότι είχαν υποστεί κάθε μορφής
κακοποίηση, ενώ το 68 τοις εκατό βίωσε με τραυματικό τρόπο την αποχώρηση του.
Τους ζήτησε να συμπληρώσουν ένα πίνακα ψυχολογικών δεικτών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο μέσος όρος των μετρήσεων, των 264 συμμετεχόντων στην έρευνα, ήταν σημαντικά υψηλότερος από τον μέσο πληθυσμό.
Χρησιμοποιήθησαν επίσης δύο άλλες μετρήσεις, η Κλίμακα Ψυχολογικής Κακοποίησης στην Ομάδα και η Κλίμακα Έκτασης της Ταυτοποίησης με την Ομάδα, με σκοπό να αξιολογηθούν, αντίστοιχα, το περιβάλλον της ομάδας καθώς και το επίπεδο εμπλοκής της ομάδας. Προέκυψαν, δε, αξιοσημείωτες συσχετίσεις μεταξύ αυτών και όλων των κλινικών ευρημάτων. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντος της ομάδας, σε συνδυασμό με το πόσο έντονα «εμβολιάζουν» την ταυτότητα της ομάδας στην ταυτότητα (προσωπικότητα) του ατόμου, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες στην πρόκληση βλάβης (θλίψης, δυστυχίας, απελπισίας) στα μέλη της ομάδας.
Τους ζήτησε να συμπληρώσουν ένα πίνακα ψυχολογικών δεικτών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο μέσος όρος των μετρήσεων, των 264 συμμετεχόντων στην έρευνα, ήταν σημαντικά υψηλότερος από τον μέσο πληθυσμό.
Χρησιμοποιήθησαν επίσης δύο άλλες μετρήσεις, η Κλίμακα Ψυχολογικής Κακοποίησης στην Ομάδα και η Κλίμακα Έκτασης της Ταυτοποίησης με την Ομάδα, με σκοπό να αξιολογηθούν, αντίστοιχα, το περιβάλλον της ομάδας καθώς και το επίπεδο εμπλοκής της ομάδας. Προέκυψαν, δε, αξιοσημείωτες συσχετίσεις μεταξύ αυτών και όλων των κλινικών ευρημάτων. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντος της ομάδας, σε συνδυασμό με το πόσο έντονα «εμβολιάζουν» την ταυτότητα της ομάδας στην ταυτότητα (προσωπικότητα) του ατόμου, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες στην πρόκληση βλάβης (θλίψης, δυστυχίας, απελπισίας) στα μέλη της ομάδας.
Η
Jill Mytton λέει: « Οι δεύτερης γενεάς, ενήλικες επιζώντες από καταπιεστικές
ομάδες, αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες και σημαντικές δυσκολίες και προβλήματα, όχι
μόνο κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, αλλά επίσης και κατά την
αποχώρηση τους από την ομάδα, επειδή θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν την ενσωμάτωση
τους σε μια κουλτούρα που, όχι μόνο τους είναι άγνωστη αλλά και για την οποία
έχουν διδαχθεί ότι είναι «κακή» και που μέχρι τώρα έπρεπε να μισούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου