Γεώργιος Ζερβός, Εντυπωσιάζει τόσον ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ὅσον καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας μέ τήν στάσιν, τήν ὁποίαν τηρεῖ εἰς τό θέμα τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

Ἀρνεῖται τήν διδασκαλίαν τῆς πίστεως εἰς τούς μαθητάς

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΜτΘ

Συμπλέει μέ τούς πολιτικούς ἐξουσιαστάς εἰς τήν θρησκειολογίαν καί δίδει τό πράσινον φῶς διά τήν κατάργησιν τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν καί τήν ἔνταξιν των εἰς τήν Φιλοσοφικήν Σχολήν

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ τόσον ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ὅσον καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας μέ τήν στάσιν, τήν ὁποίαν τηρεῖ εἰς τό θέμα τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀποφεύγει συστηματικῶς νά λάβη συλλογικήν θέσιν. Τό πράττει δέ ἐνῶ τό Σύνταγμα καθορίζει μέ σαφήνειαν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος θρησκεία εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα καί ὅτι ἀποστολή τῆς Παιδείας εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς Ἐθνικῆς καί Θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν νέων.

Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀποφεύγει νά λάβη συλλογικήν θέσιν. Ἀφήνει δέ νά ἐννοηθῆ ὅτι εἶναι ὑπέρ τοῦ θρησκειολογικοῦ μαθήματος. Πῶς ὅμως θά καλλιεργηθῆ ἡ Ὀρθόδοξος θρησκευτική συνείδησις μέ τό θρησκειολογικόν μάθημα καί τήν ἐγκύκλιον τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, βάσει τῆς ὁποίας οἱ Ὀρθόδοξοι μαθηταί ἔχουν τό δικαίωμα νά ἀπαλλάσσωνται ἀπό τήν διδασκαλίαν τοῦ μαθήματος. Οὐσιαστικῶς ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀποκηρύσσει τό ἄρθρον τοῦ Συντάγματος, τό ὁποῖον ὁμιλεῖ περί καλλιεργείας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως εἰς τά σχολεῖα. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία συμπλέει καί εἰς τό θέμα αὐτό μέ τούς πολιτικούς ἐξουσιαστάς. Εἶναι δικαίωμά της. Δέν εἶναι ὅμως ποιμένουσα Ἐκκλησία. Εἶναι Διοικοῦσα Ἐκκλησία, συμπεριφερομένη ὡςὁ ὑπάλληλος, ὄχι τοῦ Κράτους καί τοῦ Ἔθνους, ἀλλά μίας ὁμάδοςπολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἱερόν καί ὅσιον.

Οἱ ἐλεγχόμενοι, ἀπό τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν καί τό Ἀρχιεπισκοπικόν Γραφεῖον τοῦ Ἀθηνῶν, εἰδικοί γραμματεῖς τοῦ ὑπουργείου Παιδείας κ. κ. Γεώργιος Καλαντζῆς καί Σταῦρος Γιαγκάζογλου εἰς ἄρθρα των εἰς τήν ἐφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» τῆς 4ης Ὀκτωβρίου ἐτάχθησαν ὑπέρ τῆς διδασκαλίας τοῦ θρησκειολογικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ὁ μέν πρῶτος διακηρύσσει: «“ὄχι” στήν κατήχηση, “ναί” στίς γνώσεις», ὁ δέ δεύτερος: «ἐπίκεντρο ἡ παράδοση, στόχος οἱ ἄλλες θρησκεῖες».

Μέ τάς δηλώσεις αὐτάς ἔχομεν τό ἑξῆς παράδοξον: Διοικοῦσα Ἐκκλησία, εἰδικοί Γραμματεῖς τοῦ ὑπουργείου Παιδείας, κατευθυνόμενοι θεολόγοι ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπήν καί Σεβ. Μητροπολῖται καί ὁ ὑφυπουργός Παιδείας κ. Κεδίκογλου (προέρχεται ἀπό τό ΠΑΣΟΚ) νά τάσσωνται ὑπέρ τοῦ θρησκειολογικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ὁ ὑπουργός Παιδείας κ. Ἀρβανιτόπουλος διά λόγους ψηφοθηρικούς τάσσεται ὑπέρ τοῦ κατηχητικοῦ μαθήματος. Εἰς τήν πραγματικότητα αἱ διαθέσεις του εἶναι ἄλλαι. Εἶναι ὑπέρ τῆς καταργήσεως τοῦ κατηχητικοῦ μαθήματος. Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἀπό τήν ἐγκύκλι ον, τήν ὁποίαν ἐξέδωσε καί μέ τήν ὁποίαν οἱ Ὀρθόδοξοι μαθηταί δύνανται νά ἀπαλλάσσωνται ἀπό τό μάθημα. Τοῦτο σημαίνει ὅτι καταργεῖται τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὅπως πολύ ὀρθῶς ἐπισημαίνουν οἱ θεολόγοι τῶν Χανίων. Ὁ μόνος εἰς τό ὑπουργεῖον Παιδείας, Θρησκευμάτων καί Πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὑπερασπίζεται τό κατηχητικόν μάθημα εἶναι ὁ ὑφυπουργός Παιδείας κ. Κων. Γκιουλέκας (Ν.Δ.).

Διερωτώμεθα: Ἐάν αὔριον αἱ πολιτικαί συγκυρίαι ὁδηγήσουν εἰς ἀποφάσεις διά ὁριστικόν χωρισμόν Κράτους-Ἐκκλησίας καί ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν τί θά πράξη ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία καί ἰδιαιτέρως οἱ «Ἀριστερούληδες» Μητροπολῖται; Θά παραχωρήσουν τούς θρόνους των εἰς τούς πολιτικούς καί θά ἐπιτρέψουν τόν ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν;

Καί κάτι ἀκόμη: Γνωρίζει ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία καί ἰδιαιτέρως οἱ «Ἀριστερούληδες» ὅτι μέ τήν τα- κτικήν των διευκολύνουν ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἀπό δεκαετιῶν μεθοδεύουν τό κλείσιμον τῶν θεολογικῶν πανεπιστημιακῶν σχολῶν καί τήν μεταφοράν τῶν μαθημάτων (ἀφοῦ «ἐκ συγχρονισθοῦν» ὡς πρός τό περιεχόμενόν των) εἰς τήν Φιλοσοφικήν Σχολήν;(Τό αἴτημα τοῦτο προέτασσεν ἐπι- τακτικῶς ὁ καθηγητής Σάββας Ἀγουρίδης).

Αὐτό τό ὁποῖον διαπράττεται ἀπό τήν πλειοψηφίαν τῆς Ἱεραρχίας (διότι ὑπάρχουν καί Ἱεράρχαι, οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν, ἀλλά δέν ἔχουν τήν δύναμιν νά ἐπιβάλλουν τήν θέλησίν των εἰς τήν πλειοψηφίαν) εἶναι προδοσία τῆς πίστεως, διότι ἀρνεῖται νά ἐφαρμόση τά ὑπό τοῦ Συντάγματος ὁριζόμενα περί καλλιεργείας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν καί οὐσιαστικῶς ἀρνεῖται νά γνωρίση, μέσῳ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, εἰς τούς μαθητάς τό βαθύτερον νόημα τῆς πίστεώς των, τῶν ἱ. μυστηρίων καί τῶν συμβόλων τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀλλά διατί ἀποροῦμεν διά τήν στάσιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τῶν «Ἀριστερούληδων» καί τῶν καινοτόμων Μητροπολιτῶν ἔναντι τοῦ κατηχητικοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Οὗτοι ἐλησμόνησαν ἀπό καιροῦ τήν ποιμαντικήν.

Ὅπως ἐλησμόνησαν τήν παροχήν πνευματικῆς τροφῆς εἰς τούς μή ἔχοντας τήν ἀνάγκην τῶν συσσιτίων ἤ ἐλησμόνησαν τήν ἀναζωογόνησιν τῆς ἐνορίας ἤ ὅτι ὑφίσταται νεολαία, ἡ ὁποία εἶναι ἀκαθοδήγητος πνευματικῶς, ἐκκλησιαστικῶς κ.λπ. Τήν πλειοψηφίαν τῆς Ἱεραρχίας τήν ἐνδιαφέρει μόνον ἡ ἐπικοινωνιακή προβολή. Τό πῶς δηλαδή θά εὑρίσκεται εἰς τό ἐπίκεντρον τῆς δημοσιότητος. Πέραν αὐτοῦ, οὐδέν.

Γ.Ζ

Ορθόδοξος Τύπος, 18/10/2013