Το υπέροχο δώρο

ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΩΡΟ

Ο μεγάλος ἀπόστολος Παῦλος ἀγαποῦσε αὐτούς πού κέρδιζε γιά τόν Χριστό καί τούς ἔκανε μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Μερικούς δέ ἀπό αὐτούς, πού διακρίνονταν γιά τήν πίστη, τόν ζῆλο καί τήν προθυμία τους γιά θυσίες γιά τόν Χριστό, τούς ἀγαποῦσε θερμότερα.  Ἀπό αὐτούς ἦταν καί οἱ Χριστιανοί τῶν Φιλίππων. Ἔτσι τόν βλέπουμε μέ τήν ἐπιστολή του πού τούς στέλνει ἀπό τή φυλακή του στή Ρώμη, νά τούς παρακινεῖ ἐντονότερα γιά ζωή πνευματική, ζωή τελειότητος. Τούς ὑπόσχεται γιά τή ζωή τους αὐτή καί τήν ἀνάλογη ἀμοιβή.

Ὄχι μόνο στό μέλλον ἀλλά καί τώρα καί ἐδῶ, στή ζωή αὐτή τή δύσκολη. Ζεῖτε μέ συνέπεια τή ζωή τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί τῆς ἐξαρτήσεώς σας ἀπό τόν Θεό, «καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐνΧριστῷ Ἰησοῦ» (Φιλιπ. δ΄ 7). «Καί ἔτσι,ὅταν διώχνετε κάθε μέριμναν καί ἐμπιστεύεσθε τόν ἑαυτόν σας εἰς τήν θείαν Πρόνοιαν, ἡ εἰρήνη πού ἔχει ὁ Θεός καί τήν μεταδίδει εἰς τούς ἰδικούς του, τῆς ὁποίας τήν τελειότητα καί τά ἀγαθά κάθε νοῦς, εἴτε ἀνθρώπινος εἴτε ἀγγελικός, δέν ἠμπορεῖ νά νοιώσῃ, θά φρουρήσῃ τάς καρδίας σας καί τάς σκέψεις σας, ἐφ’ ὅσον μένετε ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦν Χριστόν»(*).

Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ εἶναι δώρημα τέλειο, ἔχει μεγαλεῖο ἀσύλληπτο ἀπό κτιστό νοῦ, ἔχει εὖρος, ἔχει βάθος, ἔχει ὕψος. Ὅμως τήν ἀνευρίσκουμε καί μποροῦμε νά τή σπουδάζουμε στή ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων. Οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ ζοῦν μέ σύντροφό τους τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, αὐτή τήν εἰρήνη συνεχῶς ἀκτινοβολοῦν.

Ἀλλά ἄς ρίξουμε ἕνα βλέμμα στά τέλη τῆς ζωῆς τοῦ πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Ἕνας λαός ἔξαλλος, φανατισμένος διψᾶ τόν θάνατο τοῦ Ἀρχιδιακόνου. Καί αὐτός; Τούς ἀτενίζει μέ γαλήνη. Τόν κοιτάζουν καί βλέπουν «τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου» (Πράξ. ς΄ 15). Ἀπολογεῖται μέ σθένος καί ἐπιχειρήματα. Καί αὐτοί γαυριοῦν, ὠρύονται. Τούς λέγει ὅτι βλέπει ἀνοικτό τόν οὐρανό καί τόν Χριστό πανένδοξο. Καί αὐτοί, θηρία, τόν ἁρπάζουν, τόν βγάζουν ἔξω ἀπό τήν πόλη καί τόν λιθοβολοῦν. Καί ὁ Πρω- τομάρτυς εἰρηνικός προσεύχεται: «Κύριε Ἰησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου» (Πράξ. ζ΄ 59). Καί θέτει τή σφραγίδα τῆς ζωῆς του. Γονατιστός ἔκραξε: «Κύριε, μή λογαριάσῃς εἰς αὐτούς τήν ἁμαρτίαν αὐτήν». Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ κτῆμα τοῦ Πρωτομάρτυρος ἕως τήν τελευταία στιγ-μή τῆς ἁγίας καί εἰρηνικῆς ζωῆς του.

Ἀλλά «τὴν ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ» ἐλᾶτε, ἀγαπητοί, νάτή χαροῦμε καί νά τή θαυμάσουμε στό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς πίστεώς μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.Εἶναι τό βράδυ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. Ἔπειτα ἀπό λίγες ὧρες ὁ Σωτήρ μας θά ριφθεῖ στό καμίνι τοῦ πλέον φρικτοῦ καί ἐπονειδίστου θανάτου. Ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου διάβολος μέ ὅλες τίς σατανικές δυνάμεις καί τόν ἀποστάτη κόσμο τῶν ἀνθρώπων θά ἐξαπολύσει γενική ἐπίθεση ἐναντίον του. Δέν ἔχει νά περιμένει βοήθεια ἀπό κανένα. Οἱ μαθητές του θά Τόν ἐγκαταλείψουν μόνον. Καί ὁ οὐράνιος Πατέρας του, ὁ ὑπεραγαπητός, δέν θά Τόνβοηθήσει. Μόνος ἐπί τρίωρο θά δέχεται ἐπιθέσεις. Μόνος, κατάμονος. Τάγνωρίζει αὐτά. Τά ζεῖ πρίν ἀκόμη συντελεσθοῦν, καί πονεῖ. Πόσος ὁ πόνος του; «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου», λέγει στούς μαθητές του (Ματθ. κς΄ 38). Ἡ λύπη μέ πολιορκεῖ ἀπό παντοῦ. Καί ὅμως στή δραματική αὐτή ὥρα ὁ Κύριος διατηρεῖ τήν εἰρήνη του, τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ἀπευθύνει στούς μαθητές του αὐτά τά ὑπέροχα λόγια: «Φεύγω καί σᾶς ἀφίνω εἰρήνην. Σᾶς δίδω τήν ἀληθινήν καί βαθεῖαν εἰρήνην, τήν ὁποίαν ἔχω ἐγώ καί τήν ὁποίαν ἦλθα νά φέρω εἰς τόν συνταρασσόμενον ἀπό τήν ἁμαρτίαν κόσμον» (Ἰω. ιδ΄ 27). Αὐτή τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ τήν ψηλαφοῦμε καθ’ ὅλοτό διάστημα τῶν σεπτῶν Παθῶν του.

Ἐνῶ εἶναι κρεμασμένος, πονεῖ ἀφάντα-στα, αἱμορραγεῖ, κυκλώνεται ἀπό ἐ- χθρούς πού χαιρεκακοῦν, Τόν ὀνειδίζουν, Τόν βλασφημοῦν, διατηρεῖ τέλεια αὐτοκυριαρχία, δέν στενάζει, δέν γογ-γύζει, δέν ἀπειλεῖ, δέν παραπονεῖται. Τόν νοῦ του τόν ἔχει στόν Πατέρα του. Πόθος του νά συγχωρεθοῦν οἱ σταυρωτές του. Φροντίδα του νά σωθεῖ ὁ ληστής, μέριμνά του νά παρηγορηθεῖ ἡ Παναγία Μητέρα του, νά ἀμειφθεῖ ὁ πιστός μαθητής του Ἰωάννης, νά τελειώσει τό σωτήριο ἔργο του. Ἡ εἰρήνη τέ-λεια, θαυμαστή, ἱερή.

Αὐτή τήν εἰρήνη θέλει ὁ Ἀπόστολος νά ἀπολαμβάνουν καί νά κατέχουν κτῆμα τους οἱ ἀγαπημένοι του Φιλιππήσιοι ἀλλά καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί. Αὐτή τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ τήν ἐμπιστεύθηκε πλουσιότατη, ἀνεξάντλητη ὁ Σωτήρ μας καί στήν Ἐκκλησία του, ἡ ὁποία μέ τό κήρυγμα τοῦ θείου λόγου καί τά ἱερά της Μυστήρια τήν προσφέρει στούς πιστούς. «Εἰρήνη πᾶσι», συνεχῶς τούς λέγει, καί ὅσοι πιστοί καί συνεπεῖς Χριστιανοί τήν κατέχουν, τή χαίρονται, τήν ἀκτινοβολοῦν γύρω τους τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.

Ἄς τήν ποθοῦμε, ἀδελφοί, ἄς τήν ἐπιδιώκουμε, ἄς τή διατηροῦμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα μας, καί αὐτή θά μᾶς ἀποζημιώνει. Θά μᾶς ἀναδεικνύει εἰρηνευμένους, εἰρηνικούς, εἰρηνοφόρους. Δυνατούς - ὁμοιώματα τοῦ Χριστοῦ. Λυτρωμένους. Ὑπάρχει δῶρο ὑπεροχότερο γιά τή ζωή αὐτή ἀπό τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ; Ἄς προσευχόμαστε νά μᾶς τή χαρίζει ἀδιαλείπτως ὁ Σωτήρ μας Χριστός. Καί θά μᾶς τή χαρίζει.

…………………………………………………………………………………………….

(*) Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας,  ὑπό Παν. Ν. Τρεμπέλα, ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», ἔκδ. 52α,  σελ. 798.ΑΡΙΘ. 1962, 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008 3

Περιοδικό . «Ο Σωτήρ»