Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Δεν μας έφτανε ο Οικουμενισμός, ήλθε και ο Σοδομισμός!

ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΦΤΑΝΕ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, ΗΛΘΕ ΚΑΙ Ο ΣΟΔΟΜΙΣΜΟΣ!

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση

1. Μὲ τὴν κουτσὴ Εὐρώπη κουτσαίνουμε καὶ ἐμεῖς.

  Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι μεταξὺ πολλῶν ἄλλων σοφῶν παροιμιῶν καὶ γνωμικῶν, ποὺ μαθαίναμε παλαιότερα στὰ κατεστραμμένα σήμερα σχολεῖα, ἔλεγαν καὶ τὸ ἑξῆς: «Εἰ χωλῷ παροικήσεις, ὑποσκάζειν μαθήσῃ».Δηλαδή, ἂν κάνεις παρέα μὲ κουτσό, θὰ μάθεις καὶ σὺ νὰ κουτσαίνεις. Αὐτὸ ἰσχύει ἀπόλυτα γιὰ τὴν παρέα μὲ τοὺς Εὐρωπαίους ἑταίρους μας, ἰδιαίτερα ἀφ᾽ ὅτου αὐτὴ ἡ συνύπαρξή μας ἔλαβε καὶ θεσμικὸ χαρακτήρα μὲ τὴν εἴσοδό μας στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη. Πολλοὶ εἴχαμε  επισημάνει τοὺς πνευματικοὺς καὶ ἠθικοὺς κινδύνους, ἀλλὰ οἱ μὲν Εὐρωπαϊστὲς πολιτικοὶ οὔτε εἶχαν σχετικὲς εὐαισθησίες, οἱ δὲ κατὰ καιροὺς ἐκκλησια στικὲς ἡγεσίες εἴτε ὑποτίμησαν αὐτοὺς τοὺς κινδύνους, εἴτε εἶχαν προσχωρήσει καὶ αὐτοὶ στοὺς σχεδιαστὲς τῆς Νέας Τάξεως πραγμάτων τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἡ ἁγιοτόκος Ἑλλάδα διατήρησε πολλὰ στοιχεῖα τῆς ἔνδοξης Ρωμιοσύνης τοῦ Βυζαντίου, παρὰ τὸ ὅτι μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσή της ἀπὸτοὺς Τούρκους τὸ 1821 ὅλες οἱ κακὲς δυτικὲς πολιτιστικὲς ἐπιρροές, ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους, ἔπεσαν ἐπάνω της, γιὰ νὰ ἀλλάξουν τὴν πνευματική της πορεία, νὰ τὴν κάνουν σὰν τὰ μοῦτρα τους. 

  Ὁ Εὐρωπαϊκὸς ἄθεος Διαφωτισμὸς ποὺ ἀποχριστιάνισε τελείως τὴν Εὐρώπη, γιατὶ ἐκμεταλλεύτηκε τὶς ἀδυναμίες καὶ τὶς ἀρρώστιες ἑνὸς διεστραμμένου Χριστιανισμοῦ, ποὺ ἐκπροσωποῦσαν ὁ Παπισμὸς καὶ τὸ γνήσιο ἐπαναστατημένο παιδί του, ὁ Προτεσταντισμός, πέρασε καὶ στὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα καὶ υἱοθετήθηκε ἐν μέρει ἀπὸ κύκλους τῆς «προοδευτικῆς» καὶ «πεφωτισμένης» «Δεξιᾶς», καθ᾽ ὁλοκληρίαν ὅμως ἀπὸ τὰ ἀριστερὰ κόμματα καὶ τὴν ἀριστερὴ διανόηση. Σχεδὸν ὁλόκληρος ὁ εἰκοστὸς αἰώνας καλύπτεται ἀπὸ τὴν προσπάθεια τῶν ἀθέων καὶ ἐκκλησιομάχων αὐτῶν δυνάμεων νὰ θέσουν στὸ περιθώριο τὴν Ἐκκλησία, νὰ ἀποχριστιανίσουν τὴν Ἑλλάδα, νὰ γκρεμίσουν ὅλες τὶς ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς ἀξίες, ποὺ μὲ τόσο κόπο εἶχαν οἰκοδομήσει μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν συνεπῆ χριστιανικὴ ζωὴ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ ὁσίων τῆς Πίστεώς μας. Ὅ,τι μὲ τὴ βία ἐπεχείρησαν νὰ κάνουν τὰ ἄθεα κομμουνιστικὰ καθεστῶτα στὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, κατὰ πλειοψηφίαν Ὀρθόδοξες, προσπάθησαν νὰ τὸ ἐπιτύχουν καὶ στὴν Ἑλλάδα ἀφήνοντας τὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν παιδεία στὰ χέρια τῆς ἀριστερῆς ἄθεης ὑποκουλτούρας καὶ ψευτοδιανόησης, παρὰ τὸ ὅτι ἐπὶ πολλὰ ἔτη κυβερνοῦσε ἡ Δεξιά, ἀδύναμη ὅμως καὶ κομπλεξικὴ ἀπέναντι στὴν ἀριστερὴ θρασύτητα. 

  Καὶ ἐνῶ φάνηκε κατὰ τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος ὅτι τὴν μάχη κερδίζουν οἱ χριστιανικὲς δυνάμεις, ἰδιαίτερα μὲ τὴν ἀναβίωση τοῦ Μοναχισμοῦ στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ καὶ μὲ τὴν λεγόμενη νεοπατερικὴ Ἀναγέννηση, ἰδιαίτερα δὲ μὲ τὴν πτώση τῶν κομμουνιστικῶν καθεστώτων στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη, καὶ τὴν ἐντυπωσιακὴ ἀναζωογόνηση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐν τούτοις καὶ παρὰ τὶς εὐοίωνες προβλέψεις γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, τὰ πράγματα ἀντιστράφηκαν καὶ στὰ δύο βασικὰ ἐπίπεδα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, καὶ στὸ ἐπίπεδο τῆς πίστεως καὶ στὸ ἐπίπεδο τοῦ ἤθους. Στὸ ἐπίπεδο τῆς πίστεως, ὁ Οἰκουμενισμός, ἡ μεγαλύτερη ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων, σαρώνει κυριολεκτικὰ καὶ αἰχμαλωτίζει στὰ δίχτυα του τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες καὶ τὶς θεολογικὲς δυνάμεις μὲ τὴ βοήθεια τῆς μήτρας καὶ μητέρας του, τῆς Μασονίας. Στὸ ἐπίπεδο δὲ τῆς ἠθικῆς ζωῆς, εἶναι ἐξ ἴσου προκλητικὴ ἡ ἐπέμβαση, διότι δὲν ἀρκέσθηκαν οἱ ἀντίχριστες δυνάμεις νὰ προσβάλουν τὶς ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ νὰ ἀμφισβητήσουν τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, ἐνισχύοντας τὴν ἠθικὴ ἀναρχία καὶ ἀσυδοσία μὲ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ πανσεξουαλισμοῦ καὶ τὴν ἐξύμνηση τῶν σαρκικῶν σχέσεων ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ γάμου, ἔφθασαν τώρα καὶ στὴν ἀκρότατη πρόκληση νὰ ἀμνηστεύουν καὶ τὶς παρὰ φύσιν σαρκικὲς ἐκτροπές, νομιμοποιών τας καὶ ἐπαινώντας τὸν Σοδομισμό, τὸν κιναιδισμό, τὴν ὁμοφυλοφιλία, τὸ πιὸ σιχαμερὸ καὶ ἐπικίνδυνο αὐτὸ πάθος ποὺ ἀνατρέπει ἀκόμη καὶ τοὺς νόμους τῆς φύσεως.

2. Κορυφαῖο κακὸ ἡ Ὁμοφυλοφιλία

  Ὁ μεγαλύτερος ἠθικὸς ἀναμορφωτὴς τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐκτὸς τῶν ὅσων σημαντικῶν λέγει γιὰ τὴν Ὁμοφυλοφιλία ἑρμηνεύοντας τὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, σὲ ἕνα ἄλλο του ἔργο, ἀφοῦ προηγουμένως στιγματίσει ὅλες τὶς ἠθικὲς ἀδυναμίες τῶν Χριστιανῶν στὴν πατρίδα του, τὴν μεγάλη καὶ φημισμένη Ἀντιόχεια, λέγει ὅτι ἀκόμη δὲν σᾶς εἶπα γιὰ τὸν κολοφῶνα τῶν κακῶν, τὸ κέντρο τῆς συμφορᾶς, γιατί, ἐνῶ  σχεδίαζα νὰ ὁμιλήσω γι᾽ αὐτό, ὑποχωροῦσα ἀπὸ ντροπή: «Ἀλλ᾽ οὔπω τὸν κολοφῶνα τῶν κακῶν εἶπον, οὐδὲ τὸ κεφάλαιον ἐξεκάλυψα τῆς συμφορᾶς, πολλάκις μὲν ἐλθὼν εἰπεῖν καὶ ἐρυθριάσας, πολλάκις δὲ καὶ αἰσχυνθείς».Καὶ ἀποκαλύπτοντας τὸ κορυφαῖο αὐτὸ κακό, τὴν συμπύκνωση καὶ περίληψη κάθε συμφορᾶς πνευματικῆς, ὁμιλεῖ γιὰ τὸν «και νὸν καὶ παράνομον ἔρωτα» τῆς ὁ μοφυλοφιλίας, ὁ ὁποῖος κάνει νὰ ὠχριοῦν μπροστά του ὅλα τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα, καὶ αὐτὸ τῆς πορνείας, καὶ ὁ ὁποῖος, ἀνατρέποντας τοὺς νόμους τῆς φύσεως, καθιστᾶ τελικῶς περιττὸ τὸ γυναικεῖο φῦλο, ἀφοῦ οἱ ἄν δρες ἱκανοποιοῦν μεταξύ τους τὶς σαρκικές τους ἐπιθυμίες· «καὶ κινδυνεύει λοιπὸν περιττὸν εἶναι τὸ τῶν γυναικῶν γένος, τῶν νέων ἀντ᾽ ἐκείνων πάντα τὰ ἐκείνων πληρούντων». Οἱ πολιτισμένοι τῶν ἡμερῶν μας, λέγει, ξεπέρασαν ὅλους τοὺς βαρβάρους σὲ ἀναισχυντία, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὰ ἄλογα ζῶα, τὰ ὁποῖα, μολονότι ὁ οἶστρος τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας εἶναι ἔντονος καὶ ἀφόρητος, ἐντούτοις δὲν γνωρίζουν αὐτὸν τὸν ἀφύσικον ἔρωτα, ἀλλὰ σταματοῦν στὴν φυσικὴ μείξη· «ἀλλ᾽ ὅμως τοῦτον οὐκ οἴδασι τὸν ἔρωτα, ἀλλ᾽ ἔστηκεν εἴσω τῶν τῆς φύσεως ὅρων· κἂν μυριάκις κοχλάζῃ, τοὺς τῆς φύσεως οὐκ ἀνατρέπει νόμους»1. 

  Τί θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ κατὰ κοινὴν ἀναγνώρισιν μεγάλος ἠθικὸς ἀναμορφωτὴς καὶ διδάσκαλος, ἂν μετὰ ἀπὸ τόσους αἰῶνες  χριστιανικῆς καλλιεργείας καὶ ἁγιωσύνης ξανάβλεπε νὰ ἐμπολιτεύεται καὶ νὰ ἐπαινεῖται στὶς πρώην χριστιανικὲς κοινωνίες τὸ κορυφαῖο αὐτὸ ἁμάρτημα, ἡ χειρότερη συμφορά, ποὺ οὔτε σὲ βαρβάρους  λαοὺς ὑπάρχει οὔτε ἀκόμη καὶ στὰ ἄλογα ζῶα. Τί θὰ ἔλεγε, ἂν ἐπληροφορεῖτο, πολὺ περισσότερο, ὅτι οἱ θεωρούμενοι ὡς πολιτισμένοι λαοὶ τῆς Εὐρώπης, ποὺ φιλοδοξοῦν νὰ ἡγεμονεύουν ἐπὶ τῶν ἄλλων λαῶν, ὅπως ἡ Γερμανία, ὄχι μόνον νομιμοποιοῦν τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις, τοὺς γάμους ὁμοφυλοφίλων καὶ τὴν υἱοθεσία μικρῶν παιδιῶν ἀπὸ ὁμοφυλόφιλους ἄνδρες, ποὺ ἀσελγαίνουν ἐπ᾽ αὐτῶν, ἀλλὰ ἔφτασαν στὸ σημεῖο, οἱ λογικοὶ αὐτοί, νὰ ἀσελγαίνουν καὶ νὰ βιάζουν καὶ τὰ ἄλογα ζῶα, ἐπιτρέποντας μὲ νόμους τὴν κτηνοβασία καὶ ἱδρύοντας πορνεῖα γιὰ ἄσκηση τῆς κτηνοβασίας; Δὲν ξεπεράσαμε κατὰ πολὺ ἀκόμη καὶ τὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων, τὸν σιχαμερὸ Σοδομισμό; Ποῦ εἶναι οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες, γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ νὰ ἀφυπνίσουν, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες; Γι᾽ αὐτὸ παραμερίζουν τοὺς Ἁγίους Πατέρες μὲ τήν «μεταπατερικὴ θεολογία»; Γιὰ νὰ μὴ ὑπάρχει σύγκριση, νὰ μὴ ὑπάρχουν πρότυπα, καὶ νὰ καθησυχάζουν τὶς ἔνοχες συνειδήσεις τους;

3. Ἀποῦσα καί σιωπῶσα ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία στὴν Ἑλλάδα. Τὰ πνευματικὰ σκουπίδια στοὺς Δήμους Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης.

  Προκαλεῖ ὄντως ἐντύπωση γιὰ τὸν βαθμὸ στὸν ὁποῖο προχώρησε ὁ εὐρωπαϊκὸς ἐκπολιτισμός μας, ἡ «προοδευτικότητά» μας, ἡ ἀνεκτικότητά μας στὸ κακὸ καὶ στὴν ἁμαρτία, ποὺ τώρα ἁπλῶς ὀνομάζονται «διαφορετικότητα», ὥστε, ἐνῶ στὴν Ἀθήνα ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν παρελαύνουν μὲ καύχηση οἱ Ὁμοφυλόφιλοι στοὺς δρόμους, καὶ ἐδῶ καὶ δύο χρόνια καὶ στὴν Θεσσαλονίκη, μὲ ἐνίσχυση καὶ ἐνθάρρυνση τῶν ἐκλεγμένων δημάρχων Καμίνη καὶ Μπουτάρη, ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ἐγκατέλειψε τὸν ποιμαντικὸ καὶ ἐλεγκτικό της ρόλο καὶ ἀφήνει τοὺς τοπικοὺς ἄρχοντες νὰ προπαγανδίζουν καὶ νὰ προβάλλουν τὸ πιὸ σιχαμερὸ καὶ ἐπικίνδυνο ἁμάρτημα, τὸν Σοδομισμό, τὴν Ὁμοφυλοφιλία. 

   Ἔφθασε μάλιστα σὲ τέτοιο σημεῖο ἀναισχυντίας ὁ δήμαρχος τῆς Θεσσαλονίκης, κατὰ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, ὥστε σὲ συνέντευξή του στὸ ὁμοφυλοφιλικὸ περιοδικὸ τῆς Θεσσαλονίκης «Screw» ἀποκαλύπτει ὅτι ἐγκατέλειψε τὸν φυσιολογικὸ τρόπο τῶν σαρκικῶν σχέσεων, τὴν πεπατημένη, ὅπως εἶπε, γιὰ νὰ γνωρίσει τὶς χαρὲς καὶ τὶς δυσκολίες τῆς σοδομιτικῆς ἁμαρτίας. Εἶπε ἐπὶ λέξει: «Φυσικὰ καὶ ἔχω gay φίλους. Κατανοῶ ἔμφυτα τὴ διαφορετικότητα, γιατὶ ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ ἔπειτα καὶ ἐγὼ ἐγκατέλειψα τὴν πεπατημένη καὶ γνώρισα καὶ τὶς χαρὲς καὶ τὶς δυσκολίες αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς». Εἶναι βέβαιο ὅτι ὅσοι μὲ τὴν ψῆφο τους ἀνέδειξαν δήμαρχο τῆς ἁγιοτόκου Θεσσαλονίκης τὸ συγκεκριμένο πρόσωπο, γιὰ τὸ ὁποῖο χριστιανικὰ μόνο λύπη μπορεῖ  κανεὶς νὰ αἰσθάνεται, ἀγνοοῦν τὶς ἰδιαιτερότητες καὶ τὰ πιστεύματά του, μολονότι ἡ διάβρωση ἔχει προχωρήσει τόσο πολύ, ὥστε ὁ κόσμος τὰ ἔχει χαμένα, δὲν γνωρίζει τί εἶναι καλὸ καὶ τί κακό, τί εἶναι ἀπαγορευμένο καὶ τί ἐπιτρεπτό, ποιό εἶναι ἀρετὴ καὶ ποιό εἶναι ἁμαρτία, μὲ εὐθύνη φυσικά τῶν ποιμένων, τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία σιωποῦν. Σὲ ἱερατικὴ σύναξη, ποὺ ἔγινε μετὰ τὸ Πάσχα στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, καὶ μετὰ ἀπὸ προηγουμένη συνάντηση καὶ συμφωνία τοῦ μητροπολίτου μὲ τὸν δήμαρχο, ἦλθαν ἐκπρόσωποι τοῦ Δήμου, γιὰ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς ἱερεῖς γιὰ τὶς προσπάθειες ποὺ καταβάλλει ὁ Δῆμος γιὰ τὴν ἀποκομιδὴ τῶν σκουπιδιῶν καὶ νὰ ζητήσουν τὴν βοήθειά τους, ἐνημερώνοντας τοὺς ἐνορίτες. 

  Ὁ γράφων ἐζήτησε τὸν λόγο ἀπὸ τὸν μητροπολίτη καὶ παρουσίᾳ τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Δήμου εἶπε τὰ ἑξῆς: «Εἶναι εὐχάριστη καὶ εὐπρόσδεκτη αὐτὴ ἡ συνεργασία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μὲ τὸν Δῆμο, στὴν ἐξασφάλιση τῆς ὑλικῆς καθαρότητος τῆς πόλης. Ἡ Ἐκκλησία σέβεται τὸ φυσικὸ περιβάλλον ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καὶ φροντίζει γιὰ τὴ διατήρησή του. Περισσότερο ὅμως ἀπὸ τὰ ὑλικὰ σκουπίδια τὴν ἐνδιαφέρουν τὰ πνευματικὰ σκουπίδια, ἡ καθαρότης τοῦ πνευματικοῦ περιβάλλοντος, γιὰ τὴν ὁποία πρέπει καὶ ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν κ. Δήμαρχο νὰ παύσει νὰ βρωμίζει, νὰ μολύνει τὴν πόλη κάθε χρόνο, μὲ τὶς παρελάσεις τῶν Ὁμοφυλοφίλων, τὶς ὁποῖες ἐνισχύει καὶ ἐνθαρρύνει. Ὁ Θεὸς ἔκαψε τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, ὄχι γιατὶ εἶχαν ὑλικὰ σκουπίδια, ἀλλὰ γιὰ τὸ ἁμάρτημα τῆς Ὁμοφυλοφιλίας». Δὲν γνωρίζω ἂν αὐτὰ μεταφέρθηκαν στὸν Δήμαρχο ἀπὸ τοὺς ἐκπροσώπους του. Ἐκεῖνο ποὺ μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ἦταν τὸ αὐθόρμητο, ζωηρὸ χειροκρότημα τῶν ἀδελφῶν συμπρεσβυτέρων, τοῦ ἱερατείου, ποὺ ἐπεκρότησαν τὰ λεχθέντα καὶ ποὺ αὐξάνουν τὴν εὐθύνη τῶν σιωπώντων ἀρχιερέων.

4. Τὸ ποίμνιο καθοδηγεῖ τοὺς ποιμένες

   Ἀξίζουν πάντως συγχαρητήρια στοὺς πιστοὺς τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸ προηγούμενο ἔτος (2012) ἀνοργάνωτοι καὶ ὀλίγοι ἀντέδρασαν εἰρηνικὰ κατὰ τὴν παρέλαση τῶν Ὁμοφυλοφίλων καὶ στὴ συνέχεια ἐπιδόθηκαν στὴν συγκέντρωση ὑπογραφῶν ὡς ἀντίδραση στὶς ἐκδηλώσεις ποὺ διεκδικοῦν μόνιμη ἐτήσια παρουσία στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπως τὸ κατόρθωσαν καὶ στὴν Ἀθήνα. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει αὐτοὺς ποὺ σχεδιάζουν αὐτὲς τὶς ἀνόσιες ἐκδηλώσεις ἂν θὰ ἐπιτύχουν στὴν Ἀμερικὴ ἢ στὴν Εὐρώπη νὰ ἐκμαυλίσουν καὶ νὰ διαφθείρουν τὴν νεολαία, μολονότι καὶ ἐκεῖ σημειώνονται κάποιες ἀντιδράσεις, διότι ἡ ἀποχριστιάνιση αὐτῶν τῶν κοινωνιῶν ἔχει σχεδὸν συντελεσθῆ. Τοὺς ἐνδιαφέρει κυρίως ἡ ἀποχριστιάνιση τῶν ὀρθοδόξων χωρῶν, οἱ ὁποῖες δὲν εἶναι εὔκολη λεία. 

  Βρῆκαν πάντως τὴν κατανόηση καὶ τὴν συμπαράσταση τοῦ μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου ἡ «Ὁμάδα Πρωτοβουλίας Ὀρθοδόξων Πολιτῶν Θεσσαλονίκης», ὁ ὁποῖος τοὺς ἐνεθάρρυνε καὶ συνέταξε εἰδικὴ ἐγκύκλιο ποὺ ἀναγνώσθηκε στοὺς ναούς, μὲ τὴν ὁποία ἀποδοκίμαζε τὴν παρέλαση τῶν Ὁμοφυλοφίλων. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ ἀντίδραση ἐφέτος (2013) ἦταν καλύτερη ἀπὸ τὴν τοῦ προηγουμένου ἔτους, ὄχι ὅμως καὶ ἡ ἀναμενόμενη, διότι κινητοποιήθηκαν μόνον οἱ χριστιανικὲς κινήσεις, τὰ χριστιανικὰ δηλαδὴ σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης, καὶ ὀργάνωσαν εἰρηνικὴ διαμαρτυρία στὸν αὔλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, μὲ παντελῆ ὅμως ἀπουσία τῶν ἐνοριῶν, τῶν ἱερέων δηλαδὴ καὶ τῶν ἐνοριτῶν, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων. 

  Τὸ ψήφισμα αὐτῆς τῆς Εἰρηνικῆς Διαμαρτυρίας δημοσιεύεται στὸ τεῦχος αὐτὸ τῆς «Θεοδρομίας», ὅπως καὶ ἡ προσ φώνηση τοῦ ἐκ προσώπου τῆς «Ἑταιρείας Ὀρθο δόξων Σπουδῶν», ἐκπαιδευτικοῦ κ. Δημ. Καραγιαννίδη. Ἂν συμμετεῖχαν καὶ οἱ ἐνορίες τῆς Θεσσαλονίκης, καὶ ἐτίθετο ἐπὶκεφαλῆς αὐτῶν ὁ ἴδιος ὁ ἐπίσκοπος, θὰ ἐσείετο ἡ πλατεῖα τοῦ μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Δημητρίου, καὶ τὸ ἀποτέλεσμα θὰ ἦταν περισσότερο καρποφόρο καὶ ἐντυπωσιακό. Πρέπει νὰ ἐπιμείνουμε καὶ νὰ μὴ ἀφήσουμε νὰ ἐξαπλώνεται τὸ κακό, νὰ θριαμβεύει ἡ ἁμαρτία.

5. Ἀξιομίμητα παραδείγματα Ὀρθοδόξων Χωρῶν

  Ἔχομε τὸ καλὸ παράδειγμα ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες ἀπέτρεψαν ἢ τουλάχιστον κατεδίκασαν συνοδικὰ τὶς παρελάσεις τῶν Ὁμοφυλοφίλων. Στὴν Γεωργία πλῆθος πιστῶν, ἔχοντας ἐπικεφαλῆς ἐπισκόπους, ἱερεῖς καὶ μοναχούς, παρεμπόδισαν τὴν παρέλαση τῶν Ὁμοφυλοφίλων. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ στὸ Βουκουρέστι καὶ στὸ Βελιγράδι, ὅπου μάλιστα ἡ τότε ὑπουργὸς τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Χίλαρι Κλίντον, παρὰ τὴν παρεμπόδιση τῆς παρελάσεως ἀπὸ τοὺς πιστούς, συνεχάρη τὸν Σέρβο πρωθυπουργό, γιατὶ ἐπέτρεψε νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ἐκδήλωση. Ἀποκαλυπτικὴ εἶναι ἐπίσης ἡ πληροφορία ὅτι ὅπου γίνονται αὐτὲς οἱ ἐκδηλώσεις τυγχάνουν τῆς προστασίας τῶν πρεσβειῶν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. 

   Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς αὐτόνομης Μολδαβίας ἐπίσης κατεδίκασε συνοδικὰ τὶς παρελάσεις τῶν Ὁμοφυλοφίλων μὲ τὸ πολὺ ὡραῖο ποιμαντικὸ καὶ ἠθικὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἔχομε ἐντολὴ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο νὰ παρεμποδίζουμε τὴν ἐξάπλωση τῆς ἁμαρτίας καὶ ὅτι δὲν ὑπακούουμεστὰ κελεύσματα τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου, ἀλλὰ στὶς ἐντολὲς τοῦ βασιλέως τῶν βασιλέων, τοῦ Κυρίου τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Ἀποφάσισε μάλιστα νὰ θέτει σὲ ἀκοινωνησία ὅποιον ὑποστηρίζει τὴν Ὁμοφυλοφιλία. Στὴν Ὀρθόδοξη Ρωσία δὲν χρειάσθηκε νὰ ἐπέμβει ἡ Ἐκκλησία, διότι οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες, μιμούμενοι τοὺς Ὀρθοδόξους βασιλεῖς τοῦ Βυζαντίου, ἐψήφισαν στὴν Βουλή τους (Δούμα) νόμο, μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἀπελαύνονται ἀπὸ τὴ Ρωσία ὅσοι ξένοι προπαγανδίζουν ὑπὲρ τῆς Ὁμοφυλοφιλίας καὶ θὰ φυλακίζονται ὅσοι Ρῶσοι προσβάλλουν τὰ παραδοσιακὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ. 

  Καὶ ἡ Ἑλλάδα, τὸ «ψέμμα τὸ βασίλειο», ποὺ γεννήθηκε ἀτόφιο ἀπὸ τὴν Ρωμιοσύνη τοῦ Βυζαντίου, δὲν κληρονόμησε τίποτε ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο της, ἀλλὰ μόνο τὰ χαμηλὰ καὶ τιποτένια, ὅπως διαπιστώνει ὁ μεγάλος μας ποιητὴς Κωστῆς Παλαμᾶς στὸν «Δωδεκάλογο τοῦ Γύφτου». Τὸ χειρότερο μάλιστα, κατὰ τὸν ἴδιο ποιητή, εἶναι ὅτι δὲν τὴν κυβερνοῦν φρόνιμοι καὶ συνετοὶ ἄνδρες, ἀλλὰ μὲ λόγια παχιὰ πολιτικάντηδες καὶ ὁμοφυλόφιλοι2.

Ἐπίλογος

  Σὲ παλαιότερο βιβλίο μας μὲ τίτλο «Κακὴ ὑπακοὴ καὶ ἁγία ἀνυπακοή» δημοσιεύσαμε κεφάλαιο μὲ τίτλο «Δὲν μᾶς ἔφτανε ὁ Οἰκουμενισμός, ἦλθε καὶ ὁ Σοδομισμός», στὸ ὁποῖο μὲ φόντο τὰ φοβερὰ σκάνδαλα ποὺ εἶχαν ξεσπάσει στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τὸ 2005, μερικὰ τῶν ὁποίων εἶχαν σχέση μὲ ὁμοφυλόφιλους κληρικούς, διαπιστώναμε ὅτι τὰ δύο πιὸ σημαντικὰ θέματα ποὺ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίσει συνοδικῶς ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι  α) στὸ χῶρο τῆς πίστεως ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ β) στὸ χῶρο τοῦ ἤθους ἡ Ὁμοφυλοφιλία. Γνωρίζουμε ὅτι τὸ «κουσούρι» τὸ ἔχουν καὶ μέλη τῆς Ἱεραρχίας καὶ ἄλλοι κληρικοί, ὅπως καὶ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει διαβρώσει πολλοὺς ἱεράρχες. Συνήθως μάλιστα δόγμα καὶ ἦθος συμπορεύονται. 

   Γιὰ πόσο καιρό, ἐπὶ τέλους, τὸ ὑγιὲς σῶμα τῆς Ἱεραρχίας θὰ ἀφήνει τοὺς λίγους εὐνούχους νὰ ὁδηγοῦν τὸ ποίμνιο στὴν ἀποστασία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ στὴ διαφθορὰ τοῦ Σοδομισμοῦ;

Ὑποσημειώσεις:

1. Πρὸς τοὺς πολεμοῦντας τοῖς ἐπὶ τὸ μονάζειν εἰσάγουσι 3, 8, PG 60, 360,362.

2. Δωδεκάλογος τοῦ Γύφτου. Ἀπὸ τόν «Προφητικό»:

Καὶ τὸ γέλιο καὶ τὸ ψέμμα τὸ Βασίλειο ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ σένα μέσ᾽ στὸν ἥλιο κοίτα Θεέ! Θὰ σέρνεται μπροστὰ σὲ μπαλσαμωμένη κουκουβάγια.

Μ᾽ ὅλα σου θὰ ζῇ τὰ χαμηλά, μὲ καμμιά σου δὲ θὰ ζῇ μεγαλωσύνη κ᾽ οἱ προφῆτες ποὺ θὰ προσκυνᾶ νᾶνοι καὶ ἀρλεκῖνοι.

Καὶ σοφοί του καὶ κριτάδες τοῦ ἄδειου λόγου οἱ τροπαιοῦχοι, καὶ διαφεντευτάδες κυβερνῆτες του οἱ εὐνοῦχοι.

Ορθόδοξος Τύπος, 6/09/2013