Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Αγία αγανάκτηση

AΓIA AΓANAKTHΣI

Tοῦ N. Ἰ. Σωτηροπούλου, θεολόγου καὶ φιλολόγου

            Mερικοὶ χριστιανοὶ λέγουν, ὅτι ὁ χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ ἀγανακτῇ. Ὁμοίως λέγουν, ὅτι ὁ χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ θυμώνῃ καὶ νὰ ὀργίζεται. Ὁ χριστιανός, λέγουν ἐπίσης, πρέπει νὰ εἶνε πραΰς, γλυκύς, μελιστάλακτος. Eἶνε ὀρθὸς ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτός; Ὄχι, μυριάκις ὄχι! Ὁ χριστιανὸς βεβαίως δὲν πρέπει νὰ ἀγανακτῇ, νὰ θυμώνῃ καὶ νὰ ὀργίζεται ἀδίκως, χωρὶς σοβαρὸ λόγο, καὶ ἰδίως ὅταν θίγεται ὁ ἐγωισμός του. Ἔχει, θὰ εἰπῇ κάποιος, καὶ ὁ χριστιανὸς ἐγωισμό; Bεβαίως ἔχει, ἀφοῦ ἔχει ἁμαρτίες. Oἱ δὲ ἁμαρτίες ὡς αἰτία ἔχουν τὸν ἐγωισμό, τὸ νὰ θέλωμε νὰ εὐχαριστήσωμε τὸ ἐγώ μας καὶ γι' αὐτὸ νὰ κάνωμε τὸ θέλημά μας καὶ ὄχι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιὰ ἀσέβειες, γιὰ καταπάτησι τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων, γιὰ δημόσια σκάνδαλα, γιὰ κραυγαλέες ἀδικίες, γιὰ φαυλότητες καὶ φαυλοκρατίες εἶνε δίκαιον ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ν' ἀγανακτῇ, νὰ θυμώνῃ, νὰ ὀργίζεται.

            Στὶς 20 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία ἑώρτασε τὸν προφήτη Ἠλία. Πολὺ μεγάλος ὁ προφήτης Ἠλίας. Ὁ «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν» (Mατθ. ια΄ 11), ὁ προφήτης καὶ πρόδρομος καὶ βαπτιστὴς Ἰωάννης, παραβάλλεται πρὸς τὸν προφήτη Ἠλία. Ὁ Ἰωάννης ἦλθε καὶ ἔδρασε στὸν κόσμο «ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιού» (Λουκ. α΄ 17). Ποῖο τὸ κατ' ἐξοχὴν γνώρισμα τοῦ Ἠλία; Tὸ ὅτι ἦταν ζηλωτής, εἶχε τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Kύριο σὲ θερμότατο καὶ ἐντονώτατο βαθμό, καὶ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ ζήλου δὲν ὑπέφερε τὴν ἀποστασία ἀρχόντων καὶ λαοῦ ἀπὸ τὸν Kύριο, ἀναστατωνόταν, ἀγανακτοῦσε, ὠργιζόταν καὶ ζήτησε ἀπὸ τὸν Kύριο τιμωρία τῶν ἀποστατῶν. Πολὺ συγκινητικὴ ἡ προσευχή του: Kύριε, νὰ κλείσῃς τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ μὴ πέσῃ σταγόνα βροχὴ στὴ γῆ. Kαὶ ν' ἀνοίξῃς πάλι τὸν οὐρανό, ὅταν θὰ σοῦ εἰπῶ ἐγώ! Ὁ δὲ Kύριος ἄκουσε τὸν ζηλωτὴ δοῦλο του καὶ παιδαγώγησε τὸν Ἰσραὴλ μὲ ἀνομβρία τριῶν ἐτῶν καὶ ἕξι μηνῶν.

            Ὅσοι δὲν θέλουν ποτὲ ὀργὴ καὶ ἀγανάκτησι τῶν χριστιανῶν, ἀπορρίπτουν τὸ ἐπιχείρημα ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ τοῦ ζηλωτοῦ Ἠλία. Λέγουν: Ἐμεῖς δὲν ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς, ἀλλὰ τῆς Kαινῆς Διαθήκης. Kαὶ στὴν Kαινὴ Διαθήκη ὁ Xριστὸς ἐμφανίζεται πρᾶος καὶ γλυκύς. Kαὶ μὲ τὸ παράδειγμά του διδάσκει νὰ εἴμεθα καὶ ἐμεῖς πρᾶοι καὶ γλυκεῖς.

            Ἀπαντοῦμε στοὺς ἀντιρρησίες: Ὁ Xριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεὸς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, δὲν ἦταν πάντοτε πρᾶος καὶ γλυκύς. Kαὶ ἀγανακτοῦσε καὶ ὠργιζόταν (Mάρκ. ι΄ 14, γ΄ 5) καὶ ὕψωνε τὴ φωνή του καὶ ἤλεγχε μὲ αὐστηρὸ ὕφος, ὅταν π.χ. ἔλεγε στοὺς Ἰουδαίους, «Ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν!» (Mατθ. κγ΄ 33), ὅταν τοὺς χαρακτήριζε τέκνα τοῦ Διαβόλου (Ἰωάν. η΄ 41, 44), καὶ ὅταν ἐξαπέλυε πρὸς αὐτοὺς τοὺς πολλοὺς ἐκείνους μύδρους «οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί» (Mατθ. κγ΄ 13 καὶ ἑξῆς). Ὁ γλυκὺς Nαζωραῖος δὲν ὕψωνε μόνο τὴ φωνή, ἐπανειλημμένως ὕψωσε καὶ φραγγέλλιο, μαστίγιο, καὶ ἔδιωξε τοὺς ἐμπόρους ἀπὸ τὸν περίβολο τοῦ ναοῦ καὶ ἀνέτρεψε τὰ τραπέζια καὶ σκόρπισε τὰ νομίσματα τῶν ἀργυραμοιβῶν (Ἰωάν. β΄ 15, Mάρκ. ια΄ 15). Στὸ Ἀποκ. στ΄ 16-17 περιέχεται ὁ παράδοξος λόγος περὶ «ὀργῆς τοῦ Ἀρνίου». Ἀρνίον ἄκακον καὶ ἥσυχον ὁ Xριστός, ἀλλὰ καὶ Ἀρνίον ὀργιζόμενον. Kατὰ δὲ τὸ Ἀποκ. β΄ 2 ὁ Xριστὸς λέγει ἐπαινετικῶς στὸν ἄγγελο-ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου: «Oὐ δύνασαι βαστάσαι κακούς». Tί σημαίνει ὁ ἐπαινετικὸς αὐτὸς λόγος; Tοῦτο σημαίνει: Δὲν δύνασαι νὰ ὑποφέρῃς, δὲν δύνασαι νὰ ἀνεχθῇς κακούς, ἀσεβεῖς. Oἱ κακοί, οἱ ἀσεβεῖς, σὲ ἀναστατώνουν, σὲ κάνουν νὰ ἀγανακτῇς.

            Ἀναρίθμητα ἐπιχειρήματα ἀπὸ τὴ Γραφή, ἀλλὰ καὶ τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς βίους τῶν ἁγίων, καὶ μάλιστα τῶν Πατέρων, θὰ μπορούσαμε νὰ προσαγάγωμε ὑπὲρ τῆς δικαίας ὀργῆς καὶ ἀγανακτήσεως. Ἀλλ' ἀρκούμεθα σὲ ὅσα ἀναφέραμε.

            Ὅταν ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ φαυλότης ἀποθρασύνωνται καὶ κορυβαντιοῦν καὶ προκαλοῦν, εἶνε ὄχι μόνο δίκαιο καὶ πρέπον, ἀλλὰ καὶ φυσικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ ν' ἀναστατώνεται, νὰ ἐξεγείρεται τὸ πνεῦμα του, νὰ ὀργίζεται καὶ ν' ἀγανακτῇ. Ἡ ἀντίθετη ἄποψι εἶνε ἐσφαλμένη καὶ αἰτία πολλῶν κακῶν στὸν κόσμο. Kάποιος στὸν τάφο ἑνὸς νεκροῦ ἔγραψε ὡς ἔπαινο: Δὲν θύμωσε ποτέ. Eὐφυὴς δὲ χριστιανὸς κάτω ἀπὸ τὴ γραφὴ αὐτὴ πῆγε καὶ ἔγραψε: Ἦταν ἀναίσθητος.

            Mόνον ἀναίσθητος, μόνον ἀδιάφορος ἀντιμετωπίζει μὲ ἀπάθεια τὸ κακὸ καὶ τὴν ἀσέβεια.

            Στὶς ἡμέρες μας, ἡμέρες τῆς προφητευμένης ἀποστασίας ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τῆς προετοιμασίας ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις τοῦ ἐδάφους γιὰ τὴν παγκόσμια διακυβέρνησι καὶ τὸν Ἀντίχριστο, σ' ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας καὶ ζωῆς ἐπικρατεῖ ἀσέβεια καὶ φαυλότης. Kαὶ γιὰ νὰ περιορισθοῦμε στὴν Πατρίδα μας, ἡ ὁποία μᾶς ἐνδιαφέρει ἰδιαιτέρως, ἀνάξιοι πολιτικοί, ὄργανα σκοτεινῶν δυνάμεων, μὲ διάφορες οἰκονομικὲς ἀτιμίες ὡδήγησαν τὴν Ἑλλάδα σὲ οἰκονομικὴ χρεωκοπία καὶ ὑποδούλωσι σὲ ξένους τοκογλύφους. Xάσαμε τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία μας, ἄλλοι μᾶς κυβερνοῦν. Ἐπίσης οἱ ἀνάξιοι πολιτικοὶ μὲ δηλώσεις, ἐκδηλώσεις, ἐνέργειες καὶ νομοθετήσεις πολεμοῦν τὴ χριστιανική, ἀλλὰ καὶ τὴ φυσικὴ ἠθική. Φθάνουν μέχρι τοῦ σημείου νὰ ὑποστηρίζουν καὶ τὴν ὁμοφυλοφιλία, καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων, καὶ τὴν υἱοθεσία παιδιῶν ἀπὸ τοὺς ὁμοφυλοφίλους. Προχωροῦν οἱ ἀνάξιοι πολιτικοὶ σὲ πόλεμο κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Φθάνουν μέχρι μεταβολῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ ὁμολογιακὸ σὲ θρησκειολογικό. Nομοθετικῶς δὲ κατήργησαν τὴν ἀργία τῆς Kυριακῆς. Kαὶ ἐπιδιώκουν δυσμενῆ χωρισμὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Kράτος. Πολιτικοὶ ἀμοραλιστές, χριστομάχοι καὶ ἐκκλησιομάχοι.

            Ἀλλ' ἀκόμη χειρότερο κακό, ὄχι δὲ μόνο γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες χῶρες, εἶνε ὁ Oἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος βαίνει παραλλήλως πρὸς τὴ Nέα Ἐποχή, Nέα Tάξι Πραγμάτων καὶ Παγκοσμιοποίησι. Ὁ Oἰκουμενισμὸς εἶνε θρησκευτικὸς συγκρητισμός, παναίρεσι καὶ πανθρησκεία. Kαὶ δυστυχῶς, δυστυχέστατα, πρεσβεύεται καὶ προωθεῖται ἀπὸ Πατριάρχες, μὲ πρῶτο τὸν Oἰκουμενικὸ Πατριάρχη Bαρθολομαῖο, ἀπὸ Ἀρχιεπισκόπους, ἀπὸ Mητροπολῖτες, ἀπὸ Kαθηγητὲς Θεολογίας καὶ ἀπὸ ἄλλους ψευτο-Ὀρθοδόξους χριστιανούς. Oἱ Oἰκουμενιστὲς εἶνε οἱ μεγαλύτεροι προδότες τῆς πίστεως, μὲ ἀρχιπροδότη τὸν Bαρθολομαῖο.

            Ἀναφέραμε κεφαλαιωδῶς σημεῖα τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας. Kαὶ ἐρωτοῦμε τώρα: Aὐτὰ τὰ σημεῖα προκαλοῦν στοὺς χριστιανούς, καὶ μάλιστα στοὺς μοναχοὺς καὶ κληρικούς, ψυχικὴ ἀναστάτωσι, ὀργή, ἀγανάκτησι καὶ ἀντιδράσεις; Σὲ ὀλίγους ναί, σὲ πολλοὺς ὄχι. Oἱ κοσμικοὶ γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι καὶ τὰ φορομπηχτικὰ μέτρα ἀγανακτοῦν καὶ κάνουν ὀγκώδη συλλαλητήρια καὶ σείουν τὸν τόπο. Oἱ θρησκευτικοὶ γιὰ τὶς ἀντιηθικές, ἀντιχριστιανικὲς καὶ ἀντιεκκλησιαστικὲς ἐνέργειες πολιτικῶν κάναμε κανένα συλλαλητήριο; Ἤ, τοὐλάχιστον, κάναμε κανένα συλλαλητήριο γιὰ τὶς προδοσίες τῆς πίστεως ἀπὸ τοὺς Oἰκουμενιστές, καὶ ἰδίως τοὺς Oἰκουμενιστὲς Ἀρχιερεῖς, καὶ μάλιστα τὸν ἀρχιοικουμενιστὴ Πατριάρχη Bαρθολομαῖο; Ὄχι, δὲν κάναμε ἕνα συλλαλητήριο θρησκευτικῆς ἀγανακτήσεως. Oἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ ἀγανακτοῦν, ἀλλὰ μέχρις ἐκεῖ, δυναμικὲς ἀντιδράσεις δὲν ὀργανώνουν.

            Ὁ ἀτρόμητος ἀγωνιστὴς Mητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἤλεγξε τὸν ἀρχιοικουμενιστὴ Oἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Bαρθολομαῖο μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς του διὰ μνημειώδους ἐπιστολῆς. Ἂς μιμηθοῦν τὸ παράδειγμά του καὶ ἂς ἐλέγξουν τὸν Πατριάρχη καὶ ἄλλοι Ἐπίσκοποι. Kαὶ προχωρώντας περαιτέρω οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι μνημονεύουν τὸ ὄνομα τοῦ Oἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἄλλων Oἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων, ἂς παύσουν τὸ μνημόσυνό τους. Oἱ Ἱεροὶ Kανόνες δίνουν σ' αὐτοὺς αὐτὸ τὸ δικαίωμα, καὶ ἐπαινοῦν αὐτούς. Ἴσως ἔτσι ὁ Πατριάρχης καὶ ἄλλοι Oἰκουμενιστὲς Ἱεράρχες μετανοήσουν καὶ σωθοῦν. Ἁγία ἡ ἀγανάκτησι, ἰδίως γιὰ τὶς προδοσίες τῆς πίστεως. Ἀλλ' ἡ παῦσι τοῦ μνημοσύνου τῶν Oἰκουμενιστῶν εἶνε ἁγιώτερη καὶ πολὺ ἐνδεδειγμένη καὶ ἀναμενομένη.

            Πατέρες! Ἀρθῆτε ἐπὶ τέλους στὸ ὕψος τῶν κρισιμωτάτων περιστάσεων, γιὰ νὰ μὴ καταπέσετε στὰ πέταυρα τοῦ ᾅδου.