Δραπέτευσα από την Πεντηκοστιανή οργάνωση του «στρατηγού» Green

Δραπέτευσα από την Πεντηκοστιανή οργάνωση του «στρατηγού» Green

Του  PatrickJ. Kiger - Μετάφραση-Επιμέλεια: Ελένη Ζήνωνος

Το 1982, η Maura, μαζί με το σύζυγό της και τη 12 ετών κόρη τηςRebekah, μετακόμισαν στο Σακραμέντο για να ενταχθούν σε μια θρησκευτική κοινότητα που τότε ονομαζόταν «FreeLoveMinistries»,(Δωρεάν «Διακονία» Αγάπης).

Όπως λέει η Maura, ήταν μια προσπάθεια να βρει σκοπό στη ζωή της και σκεφτόταν ότι «ο Θεός μάς καλεί και οφείλουμε να είμαστε υπάκουοι στο κάλεσμα του».

Αλλά, η ζωή μέσα στην οργάνωση, που τώρα αποκαλείται «Aggressive Christianity Missions Training Corps» (Σώμα Εκπαίδευσης Δραστήριων Χριστιανικών Αποστολών), για εκείνη μετατράπηκε τελικά σε εφιάλτη.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, η οργάνωση ιδρύθηκε το 1980 από το ζεύγος James και Deborah (πρώην Λίλα) Green, οι οποίοι έδωσαν στην κοινότητά  τους μια «παραστρατιωτική δομή».

Όλοι ήσαν ντυμένοι με χακί στρατιωτικές στολές και προσφωνούσαν ο ένας τον άλλο ανάλογα με το βαθμό του. Αυτό προσέλκυσε τότε τηνMaura. 

«Πιστεύαμε ότι είμαστε ο στρατός του Θεού και ότι κατείχαμε το σημαντικό μήνυμα που έπρεπε να διαδώσουμε σε όλη την ανθρωπότητα, ότι δηλαδή έπρεπε να μετανοήσει και ότι ο κόσμος είναι κακός», ανέφερε.

Σύμφωνα με τη Maura, τα μέλη της οργάνωσης εκπαιδεύονταν ν’ αποβάλουν την ελεύθερη τους βούληση. 

«Μας μάθαιναν να εκδιώκουμε από το μυαλό μας οποιαδήποτε σκέψη δεν θα άρεσε στους «στρατηγούς» James και DeborahGreen, δήλωσε στο κανάλι National Geographic.

Η Maura και η Rebekah εργάζονταν από το πρωί μέχρι το βράδυ σ’ ένα από τα καταστήματα που ανήκαν στην οργάνωση. Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, τα μέλη κατέληγαν να δίνουν σχεδόν όλα τους τα εισοδήματα στην οργάνωση για να καλύψουν το ενοίκιο, το φαγητό και την απαιτούμενη «δεκάτη», δηλαδή το 10 τοις εκατό του μισθού τους.

Παρ’ όλα αυτά, η Mauraλέει ότι ποτέ δεν σκέφτηκε να φύγει. «Φοβόμουν ότι αν έφευγα θα πήγαινα στην κόλαση», εξηγεί στο ντοκιμαντέρ.

Αλλά τα προβλήματα της Maura επιδεινώθηκαν το 1987, όταν η ομάδα την κατηγόρησε για «πνευματική μοιχεία», η οποία, όπως εξηγεί, σήμαινε ότι είχε τοποθετήσει κάτι ή κάποιον στη ζωή της, πάνω από το Θεό. Αυτό το κάτι ήταν η οικογένεια της. «Μου είπαν ότι είχα ειδωλοποιήσει και λάτρευα τα παιδιά μου», ανέφερε.

Σαν τιμωρία, αναφέρει η Maura, την απομόνωσαν σε μια παράγκα στην αυλή του συνοικισμού της ομάδας, ενώ για φαγητό της έδιναν μόνο ψωμί με βούτυρο και την εξανάγκαζαν να κόβει ξύλα για πολλές ώρες και να κάνει πολλές άλλες δουλειές ως τιμωρία.

Δεν της επέτρεπαν να πλένεται με ζεστό νερό.

Η κόρη της Rebekah θυμάται: «Μας είπαν ότι δεν επιτρεπόταν να της μιλούμε, ότι έπρεπε να φορά μαύρο μαντήλι στο κεφάλι της και ότι έπρεπε να την αποκαλούμε «η εγκαταλειμμένη». 

Τελικά, ύστερα από έξι μήνες τέτοιας κακοποίησης, η Maura εκδιώχθηκε τελείως από την οργάνωση. «Μού είπαν ότι δεν υπήρχε ελπίδα για μένα» ανέφερε. Έτσι, με πέταξαν στο δρόμο μ’ ένα κουτί με τα προσωπικά μου αντικείμενα».

Η Rebekahεξαναγκάστηκε να υπογράψει επιστολή, καταγγέλλοντας τη μητέρα της, κάτι που στη συνέχεια πιστοποιήθηκε και από συμβολαιογράφο.

Η Maura τελικά αποφάσισε να αντεπιτεθεί, καταθέτοντας μήνυση εναντίον της ομάδας για κακομεταχείρισή της. Εκτός από τη φυλάκιση, υποστήριξε στην αγωγή της ότι εξαπατήθηκε και υπέγραψε ότι συμφωνούσε να χωρίσει το σύζυγό της και ν’ απαρνηθεί την κηδεμονία των τριών ανηλίκων παιδιών της που απέκτησε ενώ ήταν στην οργάνωση. 

Το Μάρτιο του 1989 το Δικαστήριο της επιδίκασε ένα εκατομμύριο είκοσι χιλιάδες δολάρια. Ως αποτέλεσμα της δίκης, η οργάνωση εκδιώχτηκε από τα σπίτια στο Σακραμέντο, τα οποία κατασχέθηκαν ως μέρος της απόφασης. Η οργάνωση μετακόμισε αρχικά στο Όρεγκον και στη συνέχεια στο Νέο Μεξικό.

 Σχόλιο

Οι πεποιθήσεις και οι πρακτικές της οργάνωσης, την κατατάσσουν στην κατηγορία του χαοτικού πλήθους των «Χαρισματικών» ή «Πεντηκοστιανών» θρησκευτικών ομάδων.  Αν και οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Χριστιανοί, εντούτοις καμία σχέση δεν έχουν, δεν μπορούν να έχουν, με τον Χριστό, τον Θεάνθρωπο Χριστό, τον μόνο αληθινό Θεό. Οι Νεοπεντηκοστιανοί με τις κακοδοξίες τους ανατρέπουν ολόκληρο το Ευαγγελικό μήνυμα και ακυρώνουν, για τα θύματά τους, την εν Χριστώ σωτηρία.

Οι διδασκαλίες και οι πρακτικές των Νεοπεντηκοστιανών, δεν έχουν τίποτα κοινό με την Ορθοδοξία, ή γενικότερα με τον Χριστιανισμό. Οι πεποιθήσεις τους θεωρούνται απόκρυφες και βλάσφημες (όχι μόνο για την Ορθόδοξη πίστη αλλά και για όλους τους Χριστιανούς). Οι πρακτικές τους επίσης είναι δόλιες, παραπλανητικές και βλαβερές για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία γενικότερα.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, για την προσπάθεια των Νεοπεντηκοστιανών λατρειών, να διεισδύσουν στην εκπαίδευση, στο σύστημα υγείας, στα ορφανοτροφεία, στα γηροκομεία, στα προγράμματα αποκατάστασης των τοξικομανών, στους κρατικούς φορείς και γενικά στην πολιτική ζωή των ορθοδόξων χωρών.

Γίνονται επίσης προσπάθειες διείσδυσης της Νεοπεντηκοστιανής κίνησης στις Ορθόδοξες Εκκλησίες και γενικά σε όλο τον κόσμο.

Το πρόβλημα, το οποίο δημιουργείται από τη δραστηριότητα των Νεοπεντηκοστιανών δεν είναι μόνο θεολογικό ή ποιμαντικό. Έχει προεκτάσεις και επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής του ανθρώπου (προσωπικό, οικογενειακό, κοινωνικό κλπ), προκαλώντας φοβερές βλάβες στα θύματα όπως ψυχολογικές, νευρολογικές ακόμη και σωματικές, που κάποτε μπορεί να οδηγήσουν και σ' αυτόν τον θάνατο.

Βλέπε.  Γ' Συνάντηση του Διορθοδόξου Δικτύου Πρωτοβουλιών Μελέτης Θρησκειών και Καταστροφικών Λατρειών, Νευροκόπι 1-3 Οκτωβρίου 2010

  Πηγή: tvblogs.nationalgeographic.com &ppu.org.cy