Κυριακή της Σαμαρείτιδος – Η σωτήρια συνάντηση

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξ. ια΄ 19-30

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ἰωάν. δ΄ 5-42

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

1. Διψᾶ γιὰ τὴ σωτηρία ὅλων

Κεντρικὴ θέση στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο κατέχει ἡ συνάντηση καὶ ὁ διάλογος μεταξὺ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ μιᾶς γυναίκας ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴ Σαμάρεια. Συνάντηση ποὺ ἄλλαξε ριζικὰ ὄχι μόνο τὴ ζωὴ τῆς Σαμαρείτιδας ἀλλὰ καὶ τῶν συγγενῶν καὶ συμπατριωτῶν της καὶ πολλῶν ἄλλων ἀκόμη.

Γιὰ τὰ δεδομένα τῆς ἐποχῆς ἡ πρωτοβουλία τοῦ Κυρίου ν’ ἀνοίξει θεολογικὸ διάλογο μὲ τὴ γυναίκα ἐκείνη ἦταν κάτι τὸ πρωτοφανές. Οἱ ἴδιοι οἱ μαθητές Του «ἐθαύ μασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει»· ἀπόρησαν ἐπειδὴ ὁ Διδάσκαλος μιλοῦσε δημοσίως γιὰ θεολογικὰ ζητήματα μὲ γυναίκα, κάτι ποὺ ἀπαγορευόταν ἀπὸ τὶς παραδόσεις τῶν ραββίνων. Κι ἡ ἴδια ἡ Σαμαρείτιδα ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ξαφνιάστηκε ποὺ τῆς μίλησε ὁ Κύριος καὶ τῆς ζήτησε νερό, διότι τότε οἱ Ἰουδαῖοι μισοῦσαν τοὺς Σαμαρεῖτες καὶ δὲν ἤθελαν νὰ ἔχουν καμία σχέση μαζί τους. Ἀξιοσημείωτο ἐπίσης εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι, ἂν καὶ ἡ γυναίκα αὐτὴ ζοῦσε ἔκλυτη ζωή, ὁ Θεάνθρωπος δὲν θεώρησε προσβλητικὸ νὰ συζητήσει μαζί της.

Μὲ τὴ στάση Του αὐτὴ ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει ὅτι τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι πανανθρώπινο. Ἀπευθύνεται σὲ ἄν δρες καὶ γυναῖκες, πλούσιους καὶ φτω χούς, δίκαιους καὶ ἁμαρτωλούς, ἀνθρώπους κάθε ἐθνικότητας, φυλετικῆς καταγωγῆς ἢ κοινωνικῆς τάξεως. Διότι ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4). Διψᾶ γιὰ τὴ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων!

2. Aπαραίτητη προϋπόθεση ἡ μετάνοια

Καθὼς ἡ Σαμαρείτιδα πήγαινε ν’ ἀν τλήσει νερὸ ἀπὸ τὸ πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, ὁ πάνσοφος Διδάσκαλος βρῆκε ἀφορμὴ νὰ τῆς μιλήσει γιὰ κάποιο ἄλλο νερό, «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν». Ὅποιος πιεῖ ἀπὸ τὸ νερὸ ποὺ δίνω ἐγώ, τῆς εἶπε, δὲν θὰ διψάσει ποτέ!

Ἀμέσως τότε ἡ γυναίκα ζήτησε νὰ πιεῖ ἀπὸ τὸ νερὸ μὲ τὶς ἐκπληκτικὲς αὐτὲς ἰδιότητες. Ὁ Κύριος τότε βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ τὴν ὁδηγήσει σὲ μετάνοια γιὰ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή της.

Βασικὴ προϋπόθεση λοιπὸν γιὰ νὰ λάβουμε χάρη καὶ εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι ἡ βαθιὰ καὶ εἰλικρινὴς μετά νοια. Γι’ αὐτὸ πρῶτα ἀπ’ ὅλα εἶναι ἀνάγκη νὰ μετανοοῦμε καὶ νὰ ἐξομολογούμαστε μὲ εἰλικρίνεια. Ἔτσι προετοιμάζουμε τὴν ψυχή μας νὰ δέχεται τὶς δωρεὲς τῆς θείας χάριτος. Ὅπως σημειώνει κι ὁ καθηγητὴς Παν. Τρεμπέλας, «ὅσοι ζητοῦν τὰ ὕδατα τῆς χάριτος καὶ τῆς χαρᾶς, πρέπει νὰ ἔχουν ὑπ’ ὄψει ὅτι αἱ πρῶται σταγόνες τῶν ὑδάτων τούτων εἶναι τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας» (Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, σελ. 145).

3. Πρώτη προτεραιότητα

Εἶναι ἐντυπωσιακὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀντέδρασε ἡ Σαμαρείτιδα ὅταν ὁ Κύριος τῆς ἀποκάλυψε ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Μεσσίας. Ἄφησε τὴ στάμνα της στὸ πηγάδι καὶ πῆγε τρέχοντας στὴν πόλη γιὰ νὰ καλέσει τοὺς συγγενεῖς καὶ συμπατριῶτες της νὰ ἔρθουν νὰ γνωρίσουν τὸν Χριστό. «Ἀφῆκε τὴν ὑδρίαν αὐτῆς», σημειώνει χαρακτηριστικὰ ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Ξέχασε τὸ νερό, ξέχασε τὶς δουλειές, ξέχασε τὸ σπίτι της κι ἔτρεξε στὴν πόλη γιὰ νὰ μεταδώσει στοὺς συνανθρώπους της ὅσα συγκλονιστικὰ εἶδε κι ἄκουσε.

Καὶ μᾶς διδάσκει ἔτσι, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, «προτιμοτέραν ἡγεῖσθαι καὶ τῶν ἀναγκαίων χρειῶν τὴν ἐκ τῆς διδασκαλίας ὠφέλειαν», δηλαδὴ νὰ θεωροῦμε ὡς πρώτη προτεραιότητα στὴ ζωή μας τὴν ὠφέλεια ἀπὸ τὴν πνευματικὴ διδασκαλία, κι ἔπειτα νὰ ἀκολουθοῦν οἱ ἄλλες βιοτικές μας ἀνάγκες (ΕΠΕ 9, 568).

Ἂς μὴ δικαιολογοῦμε λοιπὸν τὸν ἑαυτό μας ὅτι δῆθεν δὲν προλαβαίνουμε νὰ μελετοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ ἢ νὰ ἀκοῦμε πνευματικὲς ὁμιλίες. Ἂν γνωρίσουμε προσωπικὰ τὸν Σωτήρα Χριστό, ὅπως Τὸν γνώρισε ἐκείνη ἡ γυναίκα ποὺ ἔγινε ἁγία, ἡ γνωστὴ σὲ ὅλους μας ἁγία Φωτεινή, ἂν γευθοῦμε τὴ γλυ κύτητα τῆς παρουσίας Του, εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι τίποτε δὲν θὰ συγκινεῖ περισσότερο τὴν καρδιά μας ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μαζί Του. -

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”