Πεντηκοστή. «Προθεσμία επαγγελίας και ελπίδος συμπλήρωσις»

«ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΟΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΙΣ»

 Τήν μεθέορτον, πιστοί, καί τελευταίαν έορτήν, έορτάσωμεν φαιδρώς, αύτη έστΐ Πεντηκοστή». Ό υμνωδός της ’Εκκλησίας μας γεμάτος χαρά και αγαλλίαση μάς καλεί σε πανηγυρικό εορτασμό της τελευταίας και μεγάλης εορτής της Πεντηκοστής. Προηγήθηκαν οι άλλες επίσης μεγάλες γιορτές, οι σχετικές με τα κοσμοσωτήρια γεγο­νότα. Και τώρα ή λαμπρή γιορτή της Πεντηκοστής: «Πεντηκοστήν έορτάζομεν και Πνεύματος έπιδημίαν και προθεσμίαν έπαγγελίας και έλπίδος συμπλήρωσιν»· εορτάζουμε την Πεντηκο­στή, την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, την πραγματοποίηση της υποσχέσεως πού είχε δώσει ό Κύριος στους Μαθη­τές Του και την εκπλήρωση της έλπίδας ότι θα λάβουμε το Άγιο Πνεύμα.

Πράγματι πενήντα μέρες μετά την εκ νεκρών Ανάσταση τού Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας ’Ιησού Χριστού, δέκα μέρες μετά την εις ουρανούς Ανάληψή Του, ξαφνικά ήρθε από τον ουρανό μια βοή σαν φύσημα δυνατού άνεμου. Ή βοή γέμισε όλο το σπίτι όπου οι Απόστολοι, ή Παναγία μας και οι υπόλοιποι πιστοί ήταν συγκεντρω­μένοι και προσευχόντουσαν. Μαζί με την παράδοξη βοή είδαν να διαμοιρά­ζονται σ’ αυτούς γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς, και να κάθεται από μια φλόγα στον καθένα τους. Ήταν ή ώρα πού ό Θεός φανέρωνε τον 'Εαυτό Του στον κόσμο με τον τελειότερο τρόπο.

Στην Παλαιά Διαθήκη ό Θεός είχε φανερωθεί αμυδρά με την προσφορά τού Νό­μου πάνω στο όρος Σινά. Και αυτό το γεγονός εόρταζαν οι 'Εβραίοι κατά τη δική τους γιορτή της Πεντηκοστής. 1.400 περίπου χρόνια αργότερα ή φανέρωση τού Θεού πραγματοποιείται αίσθητότερα με την ενανθρώπηση τού δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, τού Μονογενούς Υιού και Λόγου τού Θεού, τού Κυρίου μας Ιησού Χρι­στού. 'Η ενανθρώπηση τού Θεού Λό­γου αποτέλεσε τη βασική προϋπόθε­ση για την έλευση τού Αγίου Πνεύμα­τος στον κόσμο. Ή παρουσία τού Αγίου Πνεύματος υπήρξε καρπός της αρχιερατικής θυσίας και της μεσιτείας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αποτέλεσμα της θριαμβικής Άναστάσεώς Του, της νίκης Του κατά τού διαβόλου, της αμαρτίας και τού θανάτου.

Βρισκόμαστε τώρα στην περίοδο αυτή της Πεντηκοστής, της παρουσίας τού Αγίου Πνεύματος σ’ όλη την ’Εκκλησία και στον καθένα από μάς. Απολαμβάνουμε τα αγαθά τού σωτηριώδους και απολυτρωτικού έργου τού Σωτήρος Χριστού. Τα αγαθά αυτά μάς προσφέρονται πλούσια με τη χάρη τού Αγίου Πνεύματος, το Όποιο ζωογονεί όλη την ’Εκκλησία και κάθε μέλος της ’Εκκλησί­ας. Πεντηκοστή και ’Εκκλησία αλληλοσυνδέονται και δεν μπορεί να νοηθεί Πεντηκοστή χωρίς την ’Εκκλησία, ούτε πολύ περισσότερο ’Εκκλησία χωρίς την Πεντηκοστή, χωρίς δηλαδή την παρου­σία τού Αγίου Πνεύματος.

Ό ιερός Χρυ­σόστομος διατυπώνει αυτή την αλήθεια ακριβέστατα με τα ακόλουθα λόγια: «Εί μή Πνεύμα παρήν, ούκ άν συνέστη ή Εκκλησία· εί δέ συνίσταται ή ’Εκκλησία, εύδηλον ότι το Πνεύμα πάρεση»· αν δεν ήταν παρόν το Άγιο Πνεύμα, δεν θα μπορούσε να έχει συσταθεί ή ’Εκκλη­σία- εφόσον όμως υπάρχει ή Εκκλη­σία, είναι ολοφάνερο ότι είναι παρόν το Άγιον Πνεύμα (Εις την άγίαν Πεντηκοστήν, P.G. 50, 459).

Ή Εκκλησία είναι σώμα Χριστού και ό Χριστός είναι ή κε­φαλή της. Αυτού τού σώματος ψυχή πού το ζωογονεί είναι το Άγιο Πνεύμα. Γι αυτό και μέσα στην ’Εκκλησία τα πάν­τα τελούνται διά της Χάριτος τού Αγίου Πνεύματος. Αυτό το Άγιον Πνεύμα τελεί τα ιερά Μυστήρια και «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της ’Εκκλησίας». Με τη χάρη δε τού Αγίου Πνεύματος μέσα στην ’Εκκλησία και κάθε ψυχή βαπτισμένου και αγωνιζομένου χριστιανού ζωογονείται πνευματικώς, καθαρίζεται από την αμαρτία, εξυψώνεται και λαμπρύνεται ένούμενη με τρόπο ιερό και μυστικό με τον Ένα έν Τριάδι Θεό: «Άγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει ύψούται, λαμπρύνεται, τη Τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως».

Να ευχαριστούμε ολοψύχως το Παν­άγιον Πνεύμα, τον αγαθό Παράκλη­το, για τα ανεκτίμητα δώρα Του και να Τον ικετεύουμε εκτενώς να έρχεται και να μένει μέσα μας, για να μάς καθαρί­ζει από κάθε αμαρτία και να μάς αγιάζει: «Βασιλεύ ούράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της άληθείας... έλθέ και σκήνωσον έν ήμίν». Αμήν. 

“Ο ΣΩΤΗΡ”,15/06/13