Κυριακὴ Αγίων Πάντων -«Τοιγαροῦν καί ἡμεῖς, τοσοῦτον ἒχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων..»

Απόστολος: Εβρ. ια’ 11 - 33 ιβ’ 1

Ευαγγέλιον: Ματθ. θ’ 36 – ι’ 8

Γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου αδελφοί, όλους τους αγίους της. Των Αγίων Πάντων ονομάζεται η γιορτή. Είναι αυτοί, άνθρωποι σαν και εμάς, που στο διάστημα αιώνων, ξεχώρισαν ανάμεσα στους πιστούς, με τις πράξεις τους και τη ζωή τους και τιμήθηκαν από την Εκκλησία μας. Είναι αυτοί που χάρις στη διάκρισή τους αυτή, έχουν την εκτίμηση και προσκύνηση όλων μας. Είναι αυτοί στους οποίους προσφεύγουμε στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας, γιατί έζησαν όπως εμείς μέσα στον κόσμο αυτό και γνωρίζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Γιαυτό είναι πρεσβευτές δικοί μας. Απολαμβάνουν την αγάπη του Θεού και πρεσβεύουν υπέρ ημών. Τιμούμε λοιπόν τους Άγιους Πάντες. Τους επικαλούμαστε στις προσευχές μας. «Ἃγιε τοῦ Θεού, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν»,  αναφέρουμε στις προσευχές μας. Ζητούμε την βοήθειά τους και πιστεύουμε ότι θα την έχουμε.

Και πράγματι τους αξίζει μεγάλη τιμή, αγαπητοί μου, γιατί όπως σημειώνει η σημερινή αποστολική περικοπή, με την πίστη τους, μεγάλα και τρανά έπραξαν, και για την πίστη τους μεγάλα και φοβερά έπαθαν. Απέβλεπαν πάντοτε στην επουράνια βασιλεία του Θεού. Πίστευαν στις επαγγελίες του Θεού, ακόμη κι όταν δεν τις είδαν να πραγματοποιούνται στη ζωή τους, γιατί θεωρούσαν «ὃτι ξένοι καί παρεπίδημοι εἰσίν ἐπί τῆς γῆς».

Κυρίαρχη βάση στη ζωή τους, οδηγός και ρυθμιστής των έργων τους, ήταν η χωρίς αμφιβολίες, βαθιά πίστη τους, στον Κύριο μας.

«Τοιγαροῦν καί ἡμεῖς, τοσοῦτον ἒχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων,ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καί τήν εὐπερίσπαστον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονής τρέχομεν τόνπροκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα».

Έχουμε λοιπόν, σημειώνει ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, έχουμε και εμείς γύρω μας τους μάρτυρες της πίστεώς μας, σαν ένα πυκνό σύννεφο να μας περιβάλει, σαν αόρατος φρουρός. Ας πετάξουμε λοιπόν μακριά από εμάς, ό,τι μας συγκρατεί στην αμαρτία, που με ποικίλους τρόπους μας παρασύρει. Ελεύθεροι πλέον θα τρέξουμε με υπομονή τον αγώνα που παρουσιάζεται μπροστά μας.

Οι μάρτυρες αυτοί, άγιοι πλέον, παραμένουν βοηθοί και συμπαραστάτες στον τον καθημερινό μας αγώνα, «τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα». Παραδείγματα λαμπρά αγωνιστικότητας, βαθιάς πίστης. Αναφέρει συγκεκριμένα η προς Εβραίους περικοπή μια πληθώρα ανθρώπων που έζησαν στον κόσμο αυτό, πέρασαν δυσκολίες, αντιμετώπισαν φοβερά προβλήματα, πολλοί από αυτούς χρειάστηκε να θυσιάσουν και τη ζωή τους για την πίστη τους. Έγιναν με τη δύναμη της πίστης τους, φορείς υπερφυσικών δυνάμεων και εθαυματούργησαν με τη χάρη του Θεού. Εμαρτύρησαν πριν δώσουν και τη ζωή τους,  απερίγραπτα και αβάσταχτα βασανιστήρια.

Έμειναν όμως ως το τέλος πιστοί, δεν υπέκυψαν σε σωματικά μαρτύρια και πνευματικές πιέσεις. Θεώρησαν τιμή τους και ευλογία του Θεού τα μαρτύριά τους. Πολλοί πέρασαν στην άλλη ζωή στη διάρκεια μαρτυρίων, υμνώντας και δοξολογώντας τον  Θεό.

Διακρίθηκαν, αγαπητοί μου αδελφοί, για την απαρασάλευτη εμπιστοσύνη τους στις επαγγελίες του Θεού. Την πίστη στις θρησκευτικές αξίες και τον νόμο του Θεού. Την αποδοχή των δογμάτων της Εκκλησίας μας. Απαρέγκλιτη ήταν τήρηση του θείου νόμου, των εντολών του Θεού. Ένας αγώνας διαρκής υπήρξε για την σώφρονα ζωή τους, όπως την διδάσκει το ευαγγέλιο. Με δίκαιη και χωρίς διακρίσεις συμπεριφορά, προς τους συνανθρώπους μας, έζησαν την επίγεια ζωή τους και τις καθημερινές σχέσεις. Με την αγάπη τους στόλισαν την καθημερινότητά τους, και όχι μόνο προς την οικογένεια και τους φίλους αλλά και προς εχθρούς ακόμη ή και εκείνους που τους έβλαψαν με κάποιον τρόπο.  Γιαυτό, αγαπητοί μου, η όλη ζωή μας, η προσωπική, οι σκέψεις μας, οι λόγοι μας και οι πράξεις πρέπει να διαπνέονται από τις ευαγγελικές επιταγές της θρησκείας μας. Κι αυτά χωρίς εκπτώσεις. Χωρίς δικαιολογίες.

Αυτή πρέπει να είναι η ζωή του πιστού χριστιανού, του ανθρώπου που ξεχωρίζει, του πιστού που μπορεί να γίνει πράγματι άγιος ακόμη και σ’ αυτή ακόμη τη ζωή. Η αγιοσύνη δεν είναι μόνο ένας φωτοστέφανος. Δεν επιτυγχάνεται θαυματουργικά. Είναι επιβράβευση έργων. Αλλά δεν αποκτάται μόνο από τεράστια και μεγαλειώδη έργα. Είναι ένα σύνολο από μικρές και αδιόρατες λεπτομέρειες. Είναι η αντιμετώπιση του καθήκοντος στη στιγμή του χρόνου, για κάτι που θεωρούμε άνευ σημασίας, για κάτι που νομίζουμε ότι δεν έχει καμιά αξία. Απαιτείται λοιπόν, συνεχής αγώνας. Ασταμάτητη και ακαταπόνητη προσπάθεια προς φανερούς και αφανείς εχθρούς που μας παρασύρουν και παρεκκλίνουμε από τον δρόμο που χαράξαμε, που μας οδηγούν στην αμαρτία. Είναι όμως ένας αγώνας, που πλημμυρίζει την ζωή μας με χαρά. Είναι ο αγώνας που ειρηνεύει την ψυχή μας, που βελτιώνει τις σχέσεις με τον Θεό αλλά και με τους ανθρώπους γύρω μας. Είναι ο αγώνας που πλουτίζει την ψυχή μας με έργα αγαθά, τις απαραίτητες προμήθειες και τον αναγκαίο εξοπλισμό και το εισιτήριο για το ταξίδι της αιωνιότητας. Μη αμελήσουμε, λοιπόν. Αμήν.

 Δ.Γ.Σ –Μητρόπολη Πάφου