Μια εξωτερική πολιτική πιο διεκδικητική κι ενεργητική
Οταν
έχεις συγκεντρωμένους σε μια αίθουσα 300 πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους,
διπλωμάτες και επιχειρηματίες και αυτοί ψηφίζουν κατά 76% την ανάγκη να
ακολουθήσει η Ελλάς μια πιο διεκδικητική και ενεργητική εξωτερική πολιτική,
τότε υπάρχουν σοβαροί λόγοι αισιοδοξίας στη σημερινή δύσκολη κατάσταση. Η
ψηφοφορία έγινε στις 20 Ιουνίου κατά τη διάρκεια δημόσιας συζήτησης, την οποία
διοργάνωσε το βρετανικό περιοδικό «Economist» σε ξενοδοχείο της Αττικής. Το
θέμα του διαλόγου ήταν: «Θα έπρεπε η Ελλάδα να προχωρήσει σε μια μονομερή
οριοθέτηση της ΑΟΖ;» Κύριοι συζητητές ήσαν ο καθηγητής του πανεπιστημίου του
Μέριλαντ, οικονομολόγος Θεόδωρος Καρυώτης, και ο καθηγητής Δημόσιου Διεθνούς
Δικαίου και πρόεδρος του Διοικητικού Δικαστηρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης
Χρήστος Ροζάκης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Θ. Καρυώτης υπήρξε εκπρόσωπος της
χώρας μας στη Διεθνή Διάσκεψη του 1982 για το Δίκαιο της Θαλάσσης, όταν
θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Επί
νομικής βάσεως ουσιαστικά και οι δύο εισηγητές συμφώνησαν ότι απαιτείται
συμφωνία και της άλλης πλευράς για να οριοθετηθεί η ΑΟΖ μεταξύ δύο χωρών. Ομως
ο Θ. Καρυώτης, που ανέλαβε να στηρίξει την απάντηση «ναι», έδωσε περισσότερη
έμφαση στην πολιτική βούληση. Επιτέλους, να ανακηρύξουμε την πρόθεσή μας για
ΑΟΖ και να αρχίσουμε να οριοθετούμε πρώτα με τις χώρες με τις οποίες υπάρχουν
ελάχιστα ή μηδενικά εμπόδια, όπως η Κύπρος, η Ιταλία, πιθανόν η Αλβανία. Το
μήνυμα του Θ. Καρυώτη, το οποίο υπερψηφίστηκε κατά την ηλεκτρονική ψηφοφορία,
ήταν ότι πρέπει να σταματήσουμε τη φοβισμένη και αναβλητική τακτική, να
δείξουμε προς φίλους και αντιπάλους ότι είμαστε κυρίαρχο κράτος που διεκδικεί
τα δικαιώματα και τα συμφέροντά του και να μη βαπτίζουμε «νομιμότητα» και «λογική»
την υποχωρητικότητά μας.
Ο
κ. Ροζάκης δεν αρνήθηκε το δικαίωμα της Ελλάδας να ανακηρύξει ΑΟΖ, αλλά
προειδοποίησε ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει την αντίδραση των γειτόνων και
κυρίως της Τουρκίας, σε μια εποχή με σοβαρά οικονομικά προβλήματα για την Ελλάδα.
Και αναρωτήθηκε: Αφού μέχρι τώρα συζητούμε σε 53 συνεχείς συναντήσεις με τους
Τούρκους για την υφαλοκρηπίδα και δεν συμφωνούμε, ποιος μας εγγυάται ότι θα
προχωρήσει η ΑΟΖ; Φοβούμαι ότι το ερώτημα αυτό με το οποίο έκλεισε τις
παρεμβάσεις του ο εκλεκτός νομικός αποτελεί σόφισμα. Πρώτον, διότι την
υφαλοκρηπίδα τη συζητούμε μόνο με την Τουρκία, η οποία δεν έχει υπογράψει τη
Συνθήκη για το Δίκαιο της Θαλάσσης, ενώ την ΑΟΖ θα την οριοθετήσουμε και με
άλλες χώρες, οι οποίες αποδέχονται αυτή τη Διεθνή Σύμβαση. Δεύτερον, διότι από
το 1976 που συζητούμε για την υφαλοκρηπίδα μέχρι σήμερα έχει προκύψει ένα νέο
σπουδαιότατο εύρημα, που αλλάζει τα δεδομένα: Οι υδρογονάνθρακες στη ΝΑ
Μεσόγειο, τους οποίους θέλουν όλοι να εκμεταλλευθούν. Και Ιταλοί και Αλβανοί
και Λίβυοι και Αιγύπτιοι και Ισραηλινοί και άλλοι.
Από
τις προτάσεις του καθηγητή Καρυώτη σταχυολογώ και τις ακόλουθες: «Το 2004 ο
Πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος με τέσσερα τανκς και δύο ελικόπτερα
τόλμησε και ανακήρυξε ΑΟΖ και επέτυχε συμφωνίες με το Ισραήλ και η Τουρκία δεν
αντέδρασε δυναμικά, παρά τη λεκτική διαφωνία της». «Από το 1982 μέχρι προσφάτως
οι πολιτικές ηγεσίες απέφευγαν να συζητούν δημοσίως για την ΑΟΖ. Ο Αντώνης
Σαμαράς είναι ο πρώτος που θέτει το ζήτημα θαρραλέα και μάλιστα σε ευρωπαϊκό
επίπεδο». Ως προς την άποψη του κ. Καρυώτη ότι και η Ευρ. Ενωση έχει ΑΟΖ
διαφώνησε ριζικά κ. Ροζάκης, αλλά πιστεύω ότι η σχετική πρόταση του
πρωθυπουργού είναι περισσότερο πολιτική παρά νομική.
Επισημαίνω
τα ενδιαφέροντα σχόλια των καθηγητών Ι. Μάζη και Π. Λιάκουρα και την έκφραση
αντιρρήσεων από Τούρκο διπλωμάτη, που ήταν παρών. Καιρός να προχωρήσουμε!
Δημοκρατία,
25/06/2013
Ο Κωνσταντίνος Χολέβας πραγματικά είναι αξιόλογος άνθρωπος, όμως όλα αυτά περί μιας δυναμικής εξωτερικής πολιτικής, στα πλαίσια βέβαια της νομιμότητας, μόνο αστεία θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω. Κάποιοι ζηλεύουν τα ''κατορθώματα'' της Κύπρου, μήπως γνωρίζουν σε ποιά κατάσταση βρίσκεται η Κύπρος και ποιοι θα εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματά της; Μιλάνε για την Ελλάδα λες και αυτή είναι ανεξάρτητο κράτος, πολύ αργά ξύπνησαν μερικοί! Ούτε μια σοβαρή εταιρεία δεν μπορούν να πουλήσουν χωρίς την άδεια της Ε.Ε. και αυτοί ονειρεύονται μεγαλεία. Είχε όλο το χρόνο η Ελλάδα να διεκδικήσει τον πλούτο που διέθετε και μάλιστα προς το συμφέρον της και όχι των τοκογλύφων, αλλά όταν έπρεπε να ενδυναμωθεί η πατρίδα οικονομικά, πληθυσμιακά, στρατιωτικά τότε όλοι αδιαφορούσαν και το μόνο που έβλεπαν ήταν η ένταξή της σε αλλότριους μηχανισμούς υπό καθεστώς κηδεμονίας, αυτό ήταν το όραμά τους και τώρα σε αυτά τα χάλια, προσπαθούν να εμφυσήσουν οράματα εθνικής πολιτικής, αυτό είναι αρκετά αστείο. Εμένα προσωπικά με εκφράζει η ομιλία του Καντιώτη πριν δεκαετίες, που έλεγε έρχεται πείνα, τότε όμως οι ''πατριώτες'', αυτά που έβλεπε ένας ιερέας, αν και είχαν τις απαραίτητες γνώσεις, ούτε τα συζητούσαν. Ποιός ενδιαφέρθηκε ποτέ για την ερήμωση της υπαίθρου; Ποιός νοιάστηκε για το τότε μεταναστευτικό ρεύμα που άδειασε την ελληνική επαρχεία, λες και η Ελλάδα δεν μπορούσε να θρέψει τα παιδιά της; Τώρα η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, αλλά τώρα θυμήθηκαν εθνικά οράματα, αν αυτό δεν είναι προβοκάτσια, πραγματικά δεν ξέρω τι είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφή