Ληστεία και... Πολιτική. ( Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη)

Λῃστεία καί... Πολιτική.

Τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.

 «Ἡ γενεαλογία τῆς πολιτικῆς εἶναι συνεχής και γνησία κατά τούς προγόνους. Ἡ ἀργία ἐγέννησε την πενίαν. Ἡ πενία ἔτεκε τήν πεῖναν. Ἡ πεῖνα παρήγαγε τήν ὄρεξιν. Ἡ ὄρεξις ἐγέννησε τήν αὐθαιρεσίαν. Ἡ αὐθαιρεσία ἐγέννησε τήν λῃστείαν. Ἡ λῃστεία ἐγέννησε τήν πολιτικήν.

Ἰδού ἡ αὐθεντική καταγωγή τοῦ τέρατος τούτου. Τότε καί τώρα, πάντοτε ἡ αὐτή. Τότε διά τῆς βίας, τώρα διά τοῦ δόλου... καί διά τῆς βίας. Πάντοτε ἀμετάβλητοι οἱ σχοινοβάται οὗτοι, οἱ Ἀθίγγανοι, οἱ γελωτοποιοί οὗτοι πίθηκοι (καλῶ δέ οὕτω τούς λεγομένους πολιτικούς). Μαῦροι χαλκεῖς κατασκευάζοντες δεσμά διά τούς λαούς ἐν τῇ βαθυζόφῳ σκοτίᾳ τοῦ αἰωνίου ἐργαστηρίου των...».(Ἀπό τό ∆ιήγημα «Ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν», Ἅπαντα, τόμ. Α΄, κριτική ἔκδοση Ν. ∆. Τριανταφυλλόπουλος, ἐκδ. ∆όμος, Ἀθήνα 1981, σελ. 276).

Ἐξάλλου στό ∆ιήγημά του «Οἱ Χαλασοχώρηδες» ὁ Ἀ. Π. γράφει:

«Ἡ Ἠθική δέν εἶναι ἐπάγγελμα. Καί ὅστις ὡς ἐπάγγελμα θέλει νά την μετέλθῃ, πλανᾶται οἰκτρῶς καί γίνεται γελοῖος. Ὅστις πράγματι φιλοσοφῇ καί ἀληθῶς πονῇ τόν τόπον του καί ἔχῃ τήν Ἠθικήν ὄχι εἰς τήν ἄκραν τῆς γλώσσης ἤ εἰς τήν ἀκωκήν (=μύτη,  ἄκρη) τῆς γραφίδος, ἀλλ᾽ εἰς τά ἐνδόμυχα αὐτά τῆς ψυχῆς,  βλέπει πολύ καλά ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά πολιτευθῆ».  (Ἅπαντα, τόμ. Β΄, Ἀθήνα 1983, σελ. 453 — Ὁ Σκιαθίτης Ἀ. Π. ἦταν γιός Ἱερέως και Ὑπερπολυτέκνου, μέ 9 παιδιά-ἀδέλφια!).

Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια,