Ηλίας Μπάκος, Αναγκαίος ο διοικητικός και δικαστικός έλεγχος για τα εν χρήσει σχολικά βιβλία θεωρητικής κατεύθυνσης

ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΙΑ

ΤΑ ΕΝ ΧΡΗΣΕΙ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΣ

Τοῦ κ. Ἠλία Μπάκου, Δρ. Θεολόγου – Φιλολόγου

Ὕστερα ἀπὸ ἐπισταμένη μελέτη τῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΦΕΚ τ. Β´ 303/13.3.2003) καὶ ἀξιολόγηση ὅλων τῶν δεδομένων στοιχείων καὶ τῶν ἐνστάσεων κατὰ τῶν νέων σχολικῶν βιβλίων τῶν θεωρητικῶν μαθημάτων καὶ τῶν ἀντιστοίχων καὶ ὁμοτίτλων αὐτῶν βιβλίων τοῦ «Ἐκπαιδευτικοῦ» καὶ τῶν «Τετραδίων τῶν μαθημάτων», καθὼς καὶ τῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΦΕΚ τ. Β´ 2335/17.10.2011) καθίσταται φανερὸ καὶ καθολικῶς ἀποδεκτὸ ὅτι γίνεται διείσδυση ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας, τῆς ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ καὶ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ ἤθους, τουτέστιν τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν ἰδανικῶν τῆς Παιδείας μας, ἀφοῦ τὰ νέα σχολικὰ βιβλία ὁδηγοῦν ἀναμφισβήτητα σὲ ἀφελληνισμὸ – ἀπεθνικοποίηση, ἀπο χριστιανοποίηση καὶ ἀποδόμηση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου.

Πρώτιστον χρέος ὅλων μας εἶναι ἡ συνειδητοποίηση τοῦ ὅλου θέματος, ὅπως αὐτὸ διαμορφώθηκε καὶ πραγματοποιεῖται. Ἑπομένως ἔργον τῆς Πολιτείας εἶναι ἀφενὸς νὰ ἀνακόψει τὴ δράση αὐτῆς τῆς ἀνθελληνικῆς προπαγάνδας διὰ τῶν σχολικῶν βιβλίων καὶ νὰ καλλιεργηθεῖ ἐθνικὴ ἀγωγὴ καὶ παιδεία καὶ ἀφετέρου νὰ ἀποκαλύψει τὰ κέντρα ἐκτὸς καὶ ἐντὸς τῶν πυλῶν τῆς Χώρας μας- ποὺ παράγουν πράκτορες καὶ κατασκευάζουν μεθόδους συγγραφῆς τοιούτων σχολικῶν βιβλίων εἰς βάρος τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ Ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ μας. Ὡς κέντρο δράσεως ὅλων τῶν ὡς ἄνω ἐνεργειῶν καὶ διαχειρίσεως τῶν θεμάτων τῆς Παιδείας εἶναι τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς!

Στὴ συνέχεια θὰ παρουσιάσουμε κείμενα – ἀποσπάσματα, ποὺ ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Κείμενα ἔκνομα καὶ ἀξιόποινα, τὰ ὁποῖα διαπλάθουν ἀρνητικὴ συνείδηση γιὰ τὸ ἔθνος, τὴν Ὀρθοδοξία, τὸ ἑλληνορθόδοξο καὶ ἐκπαιδευτικὸ ἦθος, ἀντίθετα πρὸς τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους –θεσμικοὺς καὶ παιδαγωγικούς. Πρόκειται στὴν κυριολεξία γιὰ κείμενα κιτρίνου τύπου, διαφθορᾶς τῆς νεολαίας, ἀπαξίωσης τῶν φορέων τοῦ Ἔθνους, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Παιδείας καὶ εἰδικώτερα τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ Πρόεδροι τοῦ ΠΙ, νῦν Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ἀπὸ τὸ 2003 μέχρι σήμερον, οἱ ἐπόπτες καὶ συντάκτες τῶν Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν, τῶν Σχολικῶν Βιβλίων καὶ τῶν συνακόλουθων βοηθημάτων –μαθητῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν–, φέρουν ἀκεραίαν τὴν εὐθύνην, καθὼς καὶ οἱ πολιτικὲς ἡγεσίες τοῦ Ὑπ. Παιδείας. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὅλα τὰ κακῶς ποιούμενα, ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια ἀποδίδονται καὶ χρεώνονται στὴ Νέα τάξη πραγμάτων καὶ στὴν παγκοσμιοποίηση, ὅπως αὐτὴ νοεῖται κατὰ περίπτωση. Πλὴν ὅμως ἡ μέθοδος καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς ἐν λόγῳ προπαγάνδας, ὅπως αὐτὴ καταγράφεται καὶ αὐτοπροσδιορίζεται στὰ νέα σχολικὰ βιβλία, ξεπερνάει τὰ ὅρια καὶ τοὺς στόχους τῆς παγκοσμιοποίησης γιὰ τοὺς παρακάτω λόγους:

1) Σύμφωνα μὲ τοὺς συγγραφεῖς τῆς Μεσαιωνικῆς ἱστορίας Β´ Γυμνασίου (σ. 9-19) ἡ μέθοδος συγγραφῆς τοῦ βιβλίου εἶναι ὁ μαρξιστικὸς τρόπος καὶ βάση τῆς σκέψεως ἡ μαρξιστικὴ ἰδεολογία καὶ κατὰ συνέπεια εἶναι φυσικὸ ἡ θεώρηση τῶν γεγονότων νὰ εἶναι ἀνάστροφη τῆς πραγματικότητας. Αὐτὸς εἶναι «ὁ ψεύτικος μανδύας τῆς δῆθεν προοδευτικότητας» (Μ. Θεοδωράκη, Καθημερινή, 18–3–2007)•

2) Οἱ συγγραφεῖς τῶν βιβλίων προερχόμενοι ἀπὸ τὸ ἴδιο πολιτικὸ – ἰδεολογικὸ χῶρο – «διανοουμενίστικο προοδευτικὸ χῶρο», ἄρα ἦταν ἑπόμενο στὸν χῶρο αὐτὸν «νὰ ἀνθίσουν αὐτὰ τὰ πικρὰ λουλούδια τῆς ἄρνησης τῆς πεμπτουσίας αὐτοῦ, ποὺ ἦταν καὶ εἶναι ἡ Ἑλλάδα τοῦ χθές, τοῦ σήμερα καὶ τοῦ αὔριον» (Μ. Θεοδωράκης, Καθημερινή, 18–3–2007). Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ συγγραφεῖς αὐτοπροσδιορίζονται στὸ βιβλίο τῆς Νεοελληνικῆς Γλώσσας Γ´Γυμνασίου, Βιβλίο Ἐκπαιδευτικοῦ (σ. 12-14), ὅπου στὴν παράγραφο: πῶς ἐπιλέξαμε τὰ κείμενα, παραθέτουν σειρὰ κριτηρίων ἐντελῶς ὑποκειμενικῶν καὶ ἀντιτιθεμένων πρὸς τὸ σκο πὸ καὶ τοὺς στόχους τῆς παιδείας ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος- τὸ οποῖο, ὑποτίθεται- ἐφαρμόζουν στὴ συγγραφὴ τῶν βιβλίων. Στὴν παραπάνω παράγραφο διαβάζουμε τὸ

πρῶτο κριτήριο ἐπιλογῆς τῶν κειμένων: «ἡ προσπάθειά μας δὲν ἦταν νὰ ἀνθολογήσουμε τὰ “ἐγκυρότερα” ἢτὰ “καλύτερα” ὑπάρχοντα κείμενα... δὲν καταφύγαμε ἀποκλειστικὰ σὲ ἕνα σῶμα συγγραφέων καὶ κειμένων, ποὺ ἔχουν τὴν εὐρύτερη ἀποδοχὴ καὶ συγκροτοῦν ἀτύπως τὸν “κανόνα” (σ. 12). Ἀπὸ τὰ παραπάνω καταδεικνύεται ὅτι οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου δὲν ἐνδιαφέρονται οὔτε γιὰ τὴν ἀντικειμενικότητα οὔτε γιὰ τὴν ποιότητα καὶ τὴν κοινὴ ἀποδοχὴ τῶν κειμένων• τὰ κριτήριά τους εἶναι ἰδεοληπτικὰ καὶ ὑποκειμενικά. Καὶ τὸ ἐρώτημα: εἶναι δυνατὸν ἡ παγκοσμιοποίηση νὰ μετέρχεται μαρξιστικὲς μεθόδους, ποὺ δὲν εἶναι ἀληθινὰ μαρξιστικὲς ἢ νὰ προσεπιβαίνει ἐπὶ τοῦ μαρξισμοῦ καὶ νὰ συμπορεύεται φιλελευθερισμὸς- καπιταλισμὸς καὶ μαρξισμός; καὶ ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ποῦ ὁδηγοῦν —ἂν ἔτσι εἶναι— ὅλα αὐτά; Πάντως ἡ εὐτέλεια τοῦ περιεχομένου τῶν σχολικῶν βιβλίων δύσκολα μπορεῖ νὰ ταυτισθεῖ τόσον μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση ὅσον καὶ μὲ τὸν Ὀρθόδοξο μαρξισμό. Ἀναμφισβήτητα ὅμως αὐτὸς ὁ νόθος σοσιαλοκαπιταλισμὸς εἶναι ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν ὑπόσταση τοῦ Ἔθνους μας ἀπὸ ὅπου καὶ ἐὰν προέρχεται.

Ἔξαλλου ὁ βουλευτὴς καὶ πρ. Ὑπουργὸς Στυλιανὸς Παπαθεμελῆς μὲ ἐπίκαιρη ἐρώτηση στὴ Βουλὴ γιὰ τὴν ἀπόσυρση τοῦ βιβλίου τῆς ἱστορίας τῆς ΣΤ´ Δημοτικοῦ ζητεῖ καὶ διακοπὴ τῆς διανομῆς «τοῦ τετράτομου ἱστορικοῦ τερατουργήματος, ποὺ ἐξέδωσε τὸ λεγόμενο “Κέντρο Συμφιλίωσης τῶν λαῶν τῆς Βαλκανικῆς” (Corcee), φορέας χρηματοδοτούμενος ἀπὸ τὸν γνω στὸ καὶ μὴ ἐξαιρετέο κ. Soros, ποὺ διανέμεται στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς τῆς Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, προφανῶς, γιὰ νὰ ἐμπεδώσουν καλύτερα τὸ νόημα τῆς ἀνιστόρητης ἱστορίας».

Τὴν ἴδια ἄποψη, ὅτι δηλαδὴ πρόκειται περὶ ξένης προπαγάνδας, ἔχει καὶ ὁ καθηγητὴς καὶ δόκιμος στοχαστὴς Χρῆστος Γιανναρᾶς, ὅταν γράφει «ὅτι... ἕνα σχολικὸ βιβλίο ἱστορίας γράφεται ὁμολογημένα καὶ μὲ καύχηση «κατ᾽ ἐπιταγή». Δηλαδή, μὲ συμμόρφωση τῶν συγγραφέων σὲ ἐντολὲς ἀλλοδαπῶν Διευθυντηρίων «ξένων κέντρων λήψης ἀποφάσεων» (Καθημερινή, 18-3-2007).

Εἶναι σχεδὸν πανθομολογούμενο ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκπαίδευση χρησιμοποιεῖται ὡς μηχανισμὸς ἰδεολογικῆς χειραγώγησης κατὰ τὴν παροῦσα χρονικὴ στιγμή. Ὑπάρχει πρόγραμμα ἀποδόμησης τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκπαίδευσης. Δειγματοληπτικὰ παραθέτουμε τὰ παρακάτω παραδείγματα ἀπὸ τὰ βιβλία τῶν Ἀρχαίων καὶ τῶν Νεοελληνικῶν, τὰ ὁποῖα βεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

Α´ Ἀνθολόγιο Β´ Γυμνασίου

1. Ἀρχαία Ἑλλάδα: Ὁ τόπος καὶ οἱ ἄνθρωποι. Κείμενο (ἀπὸ μετάφραση). “Ὁ χωριάτης”. Διαβάζουμε; “... κάθεται μὲ ἀνασηκωμένο τὸ ἱμάτιο πάνω ἀπὸ τὰ γόνατα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φαίνονται τὰ ἀπόκρυφά του” (σελ. 44).

2. “Οἱ Ἑταῖρες” (=πόρνες). Τὸ κείμενο στὶς σελίδες 40–42 νὰ διαβαστεῖ. Στὸ τέλος τοῦ κειμένου οἱ ἐρωτήσεις γιὰ τοὺς μαθητές:

α) Μὲ βάση τὶς βελτιωτικὲς ἐπεμβάσεις, ποὺ ἀναφέρονται στὸ κείμενο, νὰ γράψετε τὶς προδιαγραφὲς γιὰ τὴν ἐμφάνιση καὶ τὴ συμπεριφορὰ τῆς ἰδεώδους Ἑταίρας.

β) Ποιὰ καλλυντικὰ ἀναφέρονται καὶ σὲ ποιὰ σημεῖα τοῦ σώματος χρησιμοποιοῦνται; (χωρὶς σχόλια).

Β´ Νεοελληνικὴ Γλώσσα Α´ Γυμνασίου

Κείμενα ἀκατάλληλα, ἀντιπαιδαγωγικὰ καὶ ἀντίθετα πρὸς τὸ σκοπὸ τῆς Παιδείας, ἀντικείμενα στὸ Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα καὶ κατὰ συνέπεια ἔκνομα (Χάριν συντομίας παραπέμπουμε μόνο στὶς σελίδες χωρὶς ἀναφορὰ στὸ κείμενο καὶ τὴν παραβατικότητα).

1. Ἀρνητικὰ πρὸς τὸ θεσμὸ τοῦ σχολείου καὶ τοὺς σκοποὺς καὶ στόχους τοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος: σελίδες 10, 21, 23, 26, 31, 32. καὶ ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελίδες 14, 15, 16, 21 καὶ 75. Βλέπε καὶ κείμενο 6 (“Ὁσάκις”) γελοιοποίηση τῆς τάξεως, τοῦ καθηγητῆ καὶ τῶν μαθητριῶν (σελ. 16–17).

2. Κινηματογράφος (κείμενα χωρὶς καμιὰ παιδαγωγικὴ ἀξία) σελίδες 48, 49.

3. Βλάσφημα (κείμενα ἀποδόμησης τοῦ ἑλληνορθόδοξου ἤθους καὶ τῆς πίστεως) σελ. 54, 146. Ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 75 Πρβλ. καὶ Γ–Δ Δημοτικοῦ: «Τότε ποὺ πήγαμε βόλτα τὸν ἐπιτάφιο» (σελ. 79–80), «Ἕνας ἀλλιώτικος ποδοσφαιρικὸς ἀγώνας» (σελ. 143-146). «Μ. Παρασκευὴ στὴν ἐκκλησία» (σελ, 75–76) κ.ἄ. Βλ. καὶ νεοελληνικὴ Γλώσσα Γ´ Γυμνασίου «Τὰ ἑλληνικὰ ... μυστήρια» (σελ. 6–14) κ.ἄ.

4. Κινητὰ – Διαδίκτυο (κείμενα ἀντιπαιδαγωγικά)• σελ. 14, 18, 31, 32, 33, 101, 119. Ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 17.

5. Διαφημίσεις: σελ. 101, 104, 121.

6. Κείμενα μὲ ἀποκρυφιστικὸ χαρακτήρα (ἀποκρυφισμός): σελ. 21, 83, 95, 114.

7. Ἀντεθνικὰ κείμενα (περιπαικτικὴ καὶ ἱερόσυλη ἀναφορὰ στὴν 25η Μαρτίου) σελ. 29, 32, 82 κ.ἄ.

8. Αἰσθησιακὰ (κείμενα ἐρωτικὰ καὶ αἰσχρά, ἐντελῶς ἀκατάλληλα γιὰ τοὺς μαθητὲς) σελ. 119,120, 143: Ἀπὸ τὸ Τετράδιο ἐργασιῶν: σελ. 16-17. Εἰδικότερα βλ. σελ. 40, 106, 116, 129 κ.ἄ.

Γ´ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Α´ Γυμνασίου

(Βιβλίο μαθητῆ καὶ ἐκπαιδευτικοῦ)

1. Ὑπερτονισμὸς τοῦ αἰσθησιακοῦ καὶ ἐρωτικοῦ στοιχείου: σελ. 7, 10, (Β.Ε. 11,12). 51,112–113, 114–117, 84, 123, (Β.Ε. 87), 130, 145, 160–161, 163, 170–171, 172, 183, 209, 227 κ.ἄ.

2. Ὑποτίμηση τοῦ ἑορτολογίου καὶ τῆς λατρευτικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας: Σελ. 64, 180, (Β.Μ). 50,124,166 (Β.Ε) κ.ἄ.

3. Ἀπαξίωση τοῦ ἱερέως: Σελ. 37, 93,222 (Β Μ).

4. Τάσεις θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ- Νέας ἐποχῆς κ.λπ. σελ. 24, 84 (Β Ε), 42, 48, 57, (Β Μ).

5. Ὑποβάθμιση τῆς ἐθνικῆς ζωῆς. Παραλείπεται ὁ ἐθνικὸς Ὕμνος ἀπὸ τὰ ἐγχειρίδια Γυμνασίου–Λυκείου (Ἀπαράδεκτη ἡ ἀπάντηση τοῦ προέδρου τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου μὲ ἀριθ. πρωτ. 8492 /26-10-2006, στὸ Γραφεῖο τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Κων/νου Καραμανλῆ).

6. Στὸ κείμενο «Κοιτώντας τὴν Ἀθήνα» (σελ. 123–124) διαβάζουμε: «... ἦταν ἡ Ἑλλάδα μία γυναίκα τόσο προκλητικὴ σεξουαλικά, ποὺ ἔπρεπε νὰ τὴν ἐρωτευτῶ σωματικὰ καὶ ἀπελπισμένα, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ τόσο ἤρεμα ἀριστοκρατική, ποὺ θὰ ἤμουν ἀνίκανος νὰ τὴν πλησιάσω» (Τὰ σχόλια δικά σας).

Δ´ Στὰ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Β´ Γυμνασίου διαβάζουμε: α) «πότε εἶπα ἐγὼ κάτι κακὸ γι᾽ αὐτοὺς τοὺς βρωμιάρηδες τοὺς ἀραπάδες ἔ; πότε; γιὰ πές μου, πότε; (σελ. 53). β) «κωλότοπος» «κωλοαλβανούς» (σελ. 102).

Ε´ Κείμενα Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας Γ´ Γυμνασίου

Πολλὰ κείμενα μὲ χαρακτήρα καταθλιπτικό, πεσιμιστικὸ (σελ. 75-76, 147-148, 155), μὲ ἀρνητικὰ στοιχεῖα τῆς φυσιογνωμίας τοῦ Ἕλληνα (σελ. 72-73, 80, 85), χωρὶς κανένα θετικὸ γιὰ τὸ ἔργο τοῦ Καποδίστρια. Ἐπίσης, κείμενα μὲ παγανιστικὸ περιεχόμενο (σελ. 115). Στὰ κείμενα τοῦ βιβλίου αὐτοῦ δὲν γίνεται ἀναφορὰ στοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους οὔτε στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη. Στὶς σελίδες 164–168 μεταξὺ τῶν ἄλλων διαβάζουμε: «... ἀπὸ τῆς μυλωνοῦς τὸν πισινὸ ζητᾶς ὀρθογραφία. Ὁ πισινὸς τῆς μυλωνοῦς εἶναι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. Εἶχα διαβάσει πολλοὺς ὁρισμοὺς τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦτος μοῦ φάνηκε ὁ πιὸ καταπληκτικὸς καὶ μοῦ ἄρεσε» (Χρειάζονται σχόλια;). β) «... κανεὶς δὲν διαμαρτυρόταν παλιά, ὅταν ἕνας Γάλλος στρατιωτικὸς ἔκλεινε τὴν τηλεόραση τοῦ καφενείου, ἐπειδὴ ἐνοχλοῦσε. Τὸ ἴδιο θὰ μποροῦσε νὰ κάνει καὶ σήμερα ἕνας μπάτσος χωρὶς νὰ προκαλέσει περισσότερες ἀντιδράσεις. Εἴμαστε λαός, χωρὶς φωνή» (σελ. 102).

Ἐπικαλούμαστε τὰ παραπάνω παραδείγματα, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς διαθεματικότητας, τὰ ὁποῖα συντελοῦν ἀναμφισβήτητα στὴν ἀποδόμηση τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος, στὴν κατάλυση τῶν ἰδεωδῶν καὶ τῶν παιδαγωγικῶν ἀρχῶν τῆς παιδείας καὶ στὴν παράλυση τῆς ἐθνικῆς, κοινωνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Σὲ πολλὰ σημεῖα ὁ τρόπος, ποὺ ἐκτίθενται ἢ περιγράφονται γεγονότα καὶ καταστάσεις δὲν εἶναι συμβατὲς μὲ τοὺς σκοποὺς τοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ νόμο τοῦ Κράτους• καὶ ἑπομένως τὰ βιβλία δὲν εἶναι καθ᾽ ὅλα νόμιμα. Πολλὰ κείμενα ἀντὶ νὰ παιδαγωγοῦν καὶ νὰ μορφώνουν τὸν μαθητὴ χωρὶς ὑπερβολὴ προσβάλλουν βάναυσα τὸ πρόσωπο τοῦ μαθητῆ καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά του. Καὶ μόνον ἡ καλὴ ἀνάγνωση τῶν παραπάνω παραδειγμάτων καταδεικνύει τὸ ἔγκλημα, ποὺ διαπράττεται εἰς βάρος τῆς μαθητιώσης νεολαίας ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ Κράτος καὶ τοὺς λειτουργούς του.

Τέλος ὁ Ἕλληνας πολίτης καὶ εἰδικώτερα ὁ ἐκπαιδευτικὸς ἀδυνατεῖ νὰ κατανοήσει κάθε διαπραγμάτευση μὲ τοὺς συγγραφεῖς Σχολικῶν Βιβλίων τῶν ἁρμοδίων ὀργάνων τῆς Πολιτείας. Ἡ ἐθνική μας ἱστορία, τὸ μορφωτικὸ ἀγαθό, ὅπου αὐτὸ προσδιορίζεται ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ ἀξίες τῆς παιδαγωγικῆς ἀπὸ τὸν πολιτισμὸ καὶ τὰ στοιχεῖα του, ὅπως αὐτὰ ὁριοθετοῦνται ἀπὸ τὰ ἰδεώδη καὶ τὰ ἰδανικὰ τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὴν πολιτεία καὶ τὸ δημοκρατικό μας πολίτευμα. Ὅπως ἀκριβῶς δὲν διαπραγματευόμαστε τὰ γεωγραφικά μας ὅρια ἔτσι ἀκριβῶς καὶ πολὺ περισσότερο δὲν διαπραγματευόμαστε τὴν ἐθνική μας ἱστορία καὶ τὴν Ὀρθοδοξία μας.

Συμπέρασμα: Γιὰ τοὺς προαναφερθέντες λόγους τὰ θεωρητικὰ βιβλία πρέπει νὰ γραφοῦν ἐξ ὑπαρχῆς, ἀφοῦ πρῶτα βελτιωθεῖ καὶ συμπληρωθεῖ τὸ Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα σύμφωνα μὲ τὰ ἰδεώδη τῆς ἑλληνορθοδόξου παιδείας, τὶς παιδαγωγικὲς ἀρχὲς καὶ τοὺς σκοποὺς τῆς ἀγωγῆς τῶν νέων. Ἡ ἐθνική μας ἱστορία, ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ Πίστη καὶ ὁ Ἑλληνορθόδοξος Πολιτισμὸς εἶναι καὶ θὰ παραμείνουν ἀδιαπραγμάτευτα. Ἐπίσης πρέπει πάραυτα, χωρὶς ἀναβολὴ καὶ περιστροφὲς νὰ ἀποσυρθεῖ τὸ πρόγραμμα Σπουδῶν (Πιλοτικό) καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (Πρώην Π Ι) νὰ προβεῖ τάχιστα, πρῶτα στὴν διόρθωση – ἀπόσυρση τῶν κειμένων διαφθορᾶς τῆς νεολαίας καὶ ἔπειτα νὰ μεριμνήση γιὰ τὴν συγγραφὴ νέων Σχολικῶν Προγραμμάτων καὶ Βιβλίων Ὀρθῆς Παιδευτικῆς καὶ Παιδαγωγικῆς κατευθύνσεως.

Ὅμως, ἐπειδὴ τὸ θέμα τῶν Σχολικῶν βιβλίων ἀναδεικνύεται σὲ μεῖζον ζήτημα: ἐθνικό, θρησκευτικό, κοινωνικό καὶ παιδευτικό, ἡ Πολιτικὴ ἡγεσία εἶναι ὑποχρεωμένη, ἐκ τῶν πραγμάτων, νὰ ἀσκήσει Διοικητικὸ καὶ Δικαστικὸ ἔλεγχο, γιὰ ὅλους τοὺς ἐμπλεκόμενους στὴν προσπάθεια διαφθορᾶς τῆς μαθητιώσας νεολαίας καὶ νὰ ἀποδοθοῦν εὐθύνες ὅπου ὑπάρχουν. Καὶ ἐὰν αὐτὸ δὲν τὸ πράξει ἡ Πολιτεία, νομίζουμε ὅτι ἡ ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη θὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ θέματος αὐτεπαγγέλτως. Τὸ μορφωτικὸ ἀγαθὸ τῆς Παιδείας εἶναι δημόσιο, ὑπαγορεύεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους, ἀπὸ τὸν Ἑλληνορθόδοξο Πολιτισμό, τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανικὴ Πίστη, τὴ διαχρονική μας Ἱστορία, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τοῦ λαοῦ μας. Σὲ καμία περίπτωση δὲν ἀποτελεῖ ἰδιωτικὴ ὑπόθεση κάποιων συγγραφέων μὲ πρωτόλεια καὶ ἰδεοληπτικὰ κείμενα.

Ορθόδοξος Τύπος, 31/05/2013