Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Οι πρώτες ημέρες του Ιησουίτη Πάπα

Οι πρώτες ημέρες του Ιησουίτη Πάπα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

                Οι πρώτες ημέρες του Ιησουίτη Πάπα Φραγκίσκου αφιερώθηκαν στην επικοινωνιακή του προσπάθεια να βελτιωθεί η εικόνα του παρακμασμένου Βατικανού. Οι πρώτες του κινήσεις είχαν θετική απήχηση στα διεθνή Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, ακόμη και σε αυτά του αριστερού - αντιθρησκευτικού ιδεολογικά χώρου. Στα πρωτοσέλιδα μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδων και περιοδικών κυριάρχησε ο τίτλος "Ο Πάπας των πτωχών", ή "Ο Πάπας της ελπίδας" και στα σχετικά ρεπορτάζ περιγράφηκαν ενέργειές του, που δείχνουν την προσπάθειά του να δείξει, ως ηγεμόνας του Βατικανού, ένα άλλο πρόσωπο, σε σχέση με αυτό κυρίως του προκατόχου του.

Ορισμένες πάντως κινήσεις του  ξεπέρασαν τα όρια της επικοινωνιακής προσπάθειας  και είχαν έντονο τον χαρακτήρα του λαϊκισμού. Στην πραγματικότητα ο Ιησουίτης Πάπας διαφέρει από την εικόνα του "προοδευτικού", που επιχειρεί να προσδώσει στον εαυτό του και πως δεν πρόκειται τίποτε να πειράξει από την ουσία των κακοδοξιών και της εκκοσμίκευσης των Ρωμαιοκαθολικών. Αυτό φάνηκε από την πρώτη του ομιλία στους διαπιστευμένους στο Βατικανό διπλωμάτες. Σημείωσε μεταξύ άλλων: " Η πνευματική φτώχεια της εποχής μας βασανίζει με τρόπο ιδιαίτερα έντονο τις χώρες που θεωρούνται οι πιο πλούσιες. Είναι αυτό που ο προκάτοχός μου, ο αγαπητός και σεβαστός Βενέδικτος 16^ος ονόμασε δικτατορία του σχετικισμού". Επίσης οι εκτιμήσεις των Βατικανολόγων είναι πως δεν θα θιγεί καθόλου από τον νέο Πάπα το τραπεζικό και οικονομικό σύστημα του Βατικανού, ούτε φυσικά τα "δόγματα" του παπισμού, όπως αυτά του "πρωτείου", του "αλάθητου", καθώς και ο διεμβολισμός της Ορθοδοξίας με την Ουνία, που οι Ιησουίτες προώθησαν.

Αλλαγή ο Φραγκίσκος θα κάνει στην Κουρία και γενικότερα στη γραφειοκρατία του Βατικανού, την οποία φυσικά σήμερα δεν ελέγχουν οι Ιησουίτες. Το ότι δεν θέλησε να διαμείνει στα διαμερίσματα του Βατικανού  που προορίζονται για τον Πάπα, αλλά κατοικεί ακόμη στον ξενώνα της Αγίας Θέκλας, όπου φιλοξενούνται οι επίσημοι εκκλησιαστικοί επισκέπτες του Βατικανού, και το ότι στις 7 Απριλίου θα ενθρονιστεί ως Επίσκοπος της Ρώμης στην Βασιλική του Αγίου Ιωάννου Λατερανού θεωρούνται ισχυρές ενδείξεις ότι πιθανότατα να θελήσει να μεταφέρει τη διαμονή του στο μέγαρο του Λατερανού, που επί χίλια χρόνια και έως το εσωτερικό σχίσμα των Ρωμαιοκαθολικών και την μεταφορά της Παποσύνης στην Αβινιόν ήταν η έδρα του Πάπα. Επομένως η τυχόν μετακίνηση του στο Λατερανό θα δώσει μεν μιαν εντύπωση αλλαγής, μιαν εικόνα ότι μειώνει τον ρόλο του ως απολυταρχικού ηγεμόνα του Βατικανού και ενισχύει αυτόν του εκκλησιαστικού ανδρός και Επισκόπου της Ρώμης, αλλά στην ουσία θα είναι μια κίνηση του να απομακρυνθεί από την γραφειοκρατία και από απόσταση να προετοιμάσει τη σύγκρουσή του μαζί της.

Σύγκρουση των Ιησουιτών με την Κουρία

Το ότι ο Ιησουίτης Πάπας και το Τάγμα του θα θελήσουν να ανατρέψουν υπέρ τους την έως τώρα όχι φιλική προς αυτούς Κουρία θεωρείται βέβαιο από τους Βατικανολόγους. Ισχυρή ένδειξη αποτελεί το σκανδαλώδες για πολλούς και απαράδεκτο για άλλους που έγραψε ο Αντόνιο Γκάσπαρι, υπεύθυνος της με διεθνές βεληνεκές παπικής ιστοσελίδας ΖΕΝΙΤ: " Με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β' είχαμε έναν πάπα που κατέστη άγιος. Τώρα με τον Φραγκίσκο έχουμε έναν άγιο που εξελέγη πάπας"(!!!). Πέραν της υπερβολής και της προφανούς αηδιαστικής κολακείας - υποθήκης στη σύγκρουση με την Κουρία -, ο Γκάσπαρι, ασφαλώς  όχι χωρίς λόγο, παρέλειψε τον εν ζωή Πάπα Βενέδικτο τον 16^ο! Για τους Ιησουίτες ο προκάτοχος του συντρόφου τους Πάπα είναι η προσωποποίηση της "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης Κουρίας". Γι' αυτό και επιδιώκουν να περάσουν τον Βενέδικτο στην αφάνεια και στη λήθη, και να εξοστρακίσουν από την Κουρία τους οπαδούς των αντιλήψεων του. Προς τούτο θα χρησιμοποιήσουν την παντοδυναμία του Πάπα και τα μέσα που γνωρίζουν πολύ καλά.

Οι "Ρατζιγκεριανοί" καρδινάλιοι και εκλογείς στο κονκλάβιο δεν ήσαν λίγοι. Όμως ηττήθηκαν όχι μόνο από τη σωστή τακτική που χρησιμοποίησε ο σημερινός Πάπας, αλλά και γιατί διασπάστηκαν σε δύο συγκρουόμενες, περίπου ισάριθμες, ομάδες, αυτές των υποψηφίων για την παποσύνη καρδιναλίων Σκόλα και Κελαί. Από την ώρα που αυτοί οι δύο δεν τα βρήκαν μεταξύ τους για το ποιος θα υποχωρήσει για να εκλεγεί ο άλλος Πάπας ο κύβος είχε ριφθεί υπέρ του ιταλικής καταγωγής καρδιναλίου από την Αργεντινή. Η ομάδα του  Κελαί για να μην εκλεγεί ο Σκόλα  επέλεξε να ψηφίσει Μπεργκόλιο! Και φυσικά η ψήφος του δεν θα διασώσει ούτε τον ίδιο στην Κουρία, ούτε τον "ρατζιγκεριανισμό"* στο Βατικανό. Πάντα κατά τους Βατικανολόγους οι οπαδοί του πνεύματος του προηγούμενου Πάπα δεν έχουν ούτε τη διάθεση, ούτε την ισχύ των Ιησουιτών και θεωρούνται οριστικά ηττημένοι. Το ότι οι οπαδοί του Βενέδικτου στο Βατικανό κυκλοφόρησαν την πληροφορία ότι αυτός άφησε υπόμνημα 300 σελίδων στον διάδοχό του δεν σημαίνει τίποτε. Κι αν ο Φραγκίσκος δεν το λάβει υπόψη του ουδείς έχει πλέον τη δύναμη να τον ενοχλήσει. Ούτε ο ίδιος ο Βενέδικτος.

Η ισχύς των Ιησουιτών στο Βατικανό  δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει αντιπολίτευση, που θα επιχειρεί από τα μέσα να θολώνει την επικοινωνιακά θετική εικόνα του Πάπα. Από την άλλη πλευρά σε ρωμαιοκαθολικά μπλογκς ευρείας κυκλοφορίας γράφτηκε ότι εμφανίστηκαν και οι πρώτες εκ μέρους καρδιναλίων κινήσεις, για να αποκτήσουν την εύνοια του Φραγκίσκου. Δύο από αυτούς κατηγορήθηκαν ότι επιτέλεσαν κανονικό αδίκημα με το να δημοσιοποιήσουν την ψήφο τους στο κονκλάβιο υπέρ του Μπεργκόλιο. Ο ένας είναι ο γνωστός από τις οικουμενιστικές κινήσεις του καρδινάλιος Κάσπερ και ο άλλος ο αμερικανός καρδινάλιος του Λος Άντζελες Ρότζερ Μαχόνι, για τον οποίο υπήρξε μεγάλος θόρυβος ένεκα των πολυπληθών και σοβαρών σεξουαλικών σκανδάλων που συνέβησαν στην επαρχία του και της κάλυψης που παρέσχε σε κληρικούς που κατηγορήθηκαν γι' αυτά. Μάλιστα για τον Μαχόνι υπήρξε καμπάνια από Ρωμαιοκαθολικούς στις ΗΠΑ, να μην γίνει δεκτός στο κονκλάβιο και να μην ψηφίσει. Η ισχυρότερη αντίσταση στα σχέδια των Ιησουιτών θα προέλθει από τα άλλα ισχυρά τάγματα, των Δομινικανών και των Φραγκισκανών, όπου φυσικά αυτά θα διαφωνούν, γιατί σε ορισμένα, ζητήματα, όπως ως προς την διάλυση της σημερινής σύνθεσης της Κουρίας, θα συμφωνήσουν. Όμως δεν θα δεχθούν την "Ιησουτοποίηση" του Βατικανού.

Ο Πάπας Φραγκίσκος και το Τάγμα του, οι Ιησουίτες, έχουν άποψη για τον τρόπο διοίκησης του Βατικανού και δράσης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Αυτό φαίνεται από την πρώτη ημέρα και τη  και έχει ενδιαφέρον αν πρώτον θα μπορέσουν να την περάσουν στην γραφειοκρατία του Βατικανού και δεύτερον τι επιπτώσεις θα έχει στην Ορθοδοξία, αλλά και στις Προτεσταντικές Ομολογίες. Η Ορθοδοξία πάντως έχει ιδιαίτερα αρνητική εμπειρία από τους Ιησουίτες.

Ο πρώτος κόλαφος για τον Φραγκίσκο

Κόλαφος για τον νέο Πάπα και ένδειξη πως τίποτε δεν θα αλλάξει ως προς τις κακοδοξίες και την εκκοσμίκευση του Βατικανού είναι η μετά την εκλογή του Φραγκίσκου δήλωση του Μαγντί Κριστιάνο Αλλάμ, ότι αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο Αλλάμ είχε γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο γιατί, παρά τις απειλές για τη ζωή του, αποφάσισε να εγκαταλείψει το Ισλάμ και να ασπασθεί τον Ρωμαιοκαθολικισμό, η δε βάπτισή του έγινε στον Ναό του Αγίου Πέτρου, στη Ρώμη, προ πενταετίας, ανήμερα το Πάσχα, από τον ίδιο τον Πάπα Βενέδικτο. Στη δήλωση του ο Αλλάμ εξέφρασε την απογοήτευσή του για την παθητική στάση του Βατικανού έναντι του Ισλάμ. Κατά την άποψή του η πολιτική του Βατικανού έναντι του Ισλάμ " είναι μια αυθεντική τρέλα αυτοχειριασμού". Έτσι χαρακτηρίζει γεγονότα, όπως όταν ο Ιωάννης Παύλος ο Β' ασπάστηκε το Κοράνιο, ο Βενέδικτος έβαλε το χέρι του στο Κοράνιο και προσευχήθηκε στο Μπλε Τζαμί της Κωνσταντινούπολης με πρόσωπο προς τη Μέκκα και ο Φραγκίσκος επαίνεσε τους Μουσουλμάνους "γιατί λατρεύουν τον μοναδικό, ζώντα και οικτίρμονα Θεό"… Κατά την άποψη του πρώην Μουσουλμάνου διανοητή, που όπως δηλώνει θα εξακολουθήσει να πιστεύει στον Ιησού Χριστό, που Τον αγάπησε πολύ γιατί καταδέχθηκε να γίνει Θεάνθρωπος για τη σωτηρία των ανθρώπων, οι Ρωμαιοκαθολικοί Πάπες έχουν μια εκκοσμικευμένη αντίληψη για το Ισλάμ και κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα, ότι "πρόκειται για μια ιδεολογία ουσιωδώς βίαιη: συγκρουσιακή εσωτερικά  και πολεμική προς το εξωτερικό της περιβάλλον". Επίσης θεωρεί ότι ο Παπισμός έχει προσχωρήσει σε μιαν αντίληψη που τον πείθει ότι σε λίγα χρόνια η Ευρώπη θα τελειώσει, με την υποταγή της στο Ισλάμ. Αυτό, κατά την άποψη του, θα συμβεί "αν οι Χριστιανοί δεν αποκτήσουν το θάρρος να διακηρύξουν το ασύμβατο του Ισλάμ με τον χριστιανικό πολιτισμό και τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου". Κατά τη δήλωση του Αλλάμ το ποτήρι γι' αυτόν ξεχείλισε  με την παπολατρεία, που εκδηλώθηκε "με την υπερβολική ευφορία για τον Φραγκίσκο και με την ταχύτατη αρχειοθέτηση του Βενεδίκτου".- 

* Όρος που χρησιμοποιήθηκε μετά την παραίτηση του Πάπα Βενέδικτου και σημαίνει την κυριαρχία των γραφειοκρατών του Βατικανού, την γενικότερη αδράνεια σε καίρια ζητήματα  και την αρχή να μη  θίγονται τα (κακώς) κείμενα, αλλά να χώνονται κάτω από το χαλί.