Λάμπρος Σκόντζος, Το πρόσωπον και το προσωπείον του νέου Πάπα Φραγκίσκου Α΄

Τά ἐγκλήματα τῶν Ἰησουϊτῶν ἐναντίον τῶν Ἑλληνορθοδόξων

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ Α´

Τό διαβόητον τάγμα τῶν Ἰησουϊτῶν ἀποτελεῖ τήν «ὁμάδα κρούσεως» τοῦ παπικοῦ θεσμοῦ

Τοῦ κ. Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου–Καθηγητοῦ

Ο ΠΡΩΗΝ πάπας Βενέδικτος 16ος εἶναι πλέον παρελθόν. Ἀναγκάστηκε νὰ παραιτηθεῖ ὑπὸ τὸ βάρος τῶν ἀπίστευτων σκανδάλων, τὰ ὁποῖα ἐδῶ καὶ δεκαετίες ὄχι ἁπλὰ συμβαίνουν, ἀλλὰ κυριαρχοῦν στὸ «κράτος τοῦ Θεοῦ».

Ἤτοι τῶν χιλιάδων κακοποιημένων ἀθώων παιδιῶν ἀπὸ πληθώρα παιδοφίλων φραγκοπαπάδων, τοὺς πακτωλοὺς κατάχρησης ἀπὸ τὶς τράπεζες τοῦ Βατικανοῦ. Ἀναφέρουμε ἐπίσης καὶ τὶς φῆμες γιὰ ὄργια ὁμοφυλόφιλων «κληρικῶν» μέσα στὸ Βατικανό, οἱ ὁποῖες ἔφεραν στὸ φῶς μία ἀπίστευτη ἠθικὴ μπόχα, τὴν ὁποία, ἀπʼ ὅτι φαίνεται, δὲν τὴν ἄντεξε ὁ Βενέδικτος καὶ ἀποχώρησε, ἀποδεικνύοντας πὼς δὲν ἦταν ἱκανὸς νὰ σπάσει τὰ ἀφορμισμένα ἀποστήματα τῆς «Ἁγίας Ἕδρας».

Τὸ «κράτος τοῦ Θεοῦ» δὲν ἔμεινε χωρὶς τὸ βασιλιά του. Καὶ τί βασιλιάς! Τὴν ἀπολυταρχία του, θὰ τὴ ζήλευαν καὶ οἱ πιὸ αὐταρχικοὶ βασιλιάδες τοῦ μεσαίωνα!Ἡ Κούρια τῶν καρδιναλίων, δηλαδὴ τῶν πριγκίπων τοῦ κρατικοῦ φεουδαρχικοῦ ἀπολιθώματος, ἐξέλεξε νέο πάπα, τὸν ἀργεντινὸ «ἀρχιεπίσκοπο» Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, μὲ τὸ ὄνομα: Φραγκῖσκος ὁ Α΄. Καὶ γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἕνας ἀκόμη σφετεριστὴς καὶ καταληψίας ἀνέβηκε στὸ θρόνο τοῦ παλαίφατου Πατριαρχείου τῆς Δύσεως, τὸ ὁποῖο τελεῖ σὲ αἰχμαλωσία ἐδῶ καὶ χίλια χρόνια ἀπὸ τοὺς Φράγκους αἱρετικοὺς καὶ τοὺς διαδόχους τους!Αὐτὸ ἂς μὴ τὸ ξεχνᾶμε ποτέ!

Ἀφήνουμε κατὰ μέρος τὰ κολακευτικὰ σχόλια τῶν κατευθυνόμενων Μ.Μ.Ε. καὶ τὰ «λιβανίσματα» τῶν «δικῶν» μας οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι «ὑποδέχτηκαν» τὴν ἐκλογή του, ἴσως, καλλίτερα καὶ ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ ἑνὸς ὀρθοδόξου Πατριάρχη! «Δὲν ἱδρώνει τὸ αὐτί» μας ἀπὸ κάτι τέτοια. Ἐπειδὴ γνωρίζουμε τὴ χιλιόχρονη ἱστορία τοῦ παπισμοῦ, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ βλέπουμε μὲ καχυποψία ὅλες τὶς ἐνέργειες τοῦ κρατικοῦ δείγματος, τὸ ὁποῖο θέλει νὰ ὀνομάζεται (καὶ) «ἐκκλησία». Τὸ φιλολαϊκὸ «προφὶλ» τοῦ ἀργεντινοῦ καρδινάλιου δὲν ἀποτελεῖ κα μιά, μὰ καμιά, ἐγγύηση γιὰ τὴν διαφορετικὴ «πολιτεία» του ὡς πάπας.

Ὡς «ἀρχιεπίσκοπος» στὴν χρεωκοπημένη καὶ ἐξαθλιωμένη Ἀργεντινή, δὲν εἶχε ἄλλη ἐπιλογὴ ἀπὸ τὸ νὰ εἶναι «φίλος τῶν φτωχῶν». Διαφορετικὰ δὲ θὰ μποροῦσε νὰ σταθεῖ οὔτε στιγμή, ἂν δὲν ἔπαιρνε τὸ μέρος τῶν ἐξεγερμένων φτωχῶν ἀργεντινῶν. Τὸ ὅτι μαγείρευε μόνος του καὶ μετακινοῦνταν μὲ λεωφορεῖα, δὲν ἀποτελεῖ τεκμήριο περὶ τῆς πραγματικῆς ταπείνωσής του. Ἐπίσης δὲν ἀποτελεῖ ξεκάθαρο δεῖγμα ταπεινοφροσύνης οἱ «ἐκτὸς πρωτοκόλλου» ἐκδηλώσεις του στοὺς πιστούς του, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς του, τὸ ὅτι δὲ φόρεσε τὶς κόκκινες παπικὲς παντόφλες, καθὼς καὶ τὸ ἀσημένιο καὶ ὄχι χρυσὸ «δακτυλίδι τοῦ ψαρᾶ».

ΓΙΑΤΙ νὰ μὴ μποροῦν ὅλα αὐτά, νὰ ἀποτελοῦν δείγματα «νέου ἀέρα» στὸν βαλτωμένο παπικὸ θεσμό, ὁ ὁποῖος παραμένει πεισματικὰ στὸν ἀπαρχαιωμένο μεσαιωνισμό του; Γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο:ὁ νέος πάπας Φραγκῖσκος ἀνήκει στὸ τάγμα τῶν Ἰησουϊτῶν, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ τὴν «ὁμάδα κρούσεως» τοῦ παπικοῦ θεσμοῦ καὶ δὲν ἀφήνει κανένα περιθώριο νὰ σκεφτοῦμε καλόπιστα. Τὸ διαβόητο αὐτὸ τάγμα ἀποτελεῖ τὸν πιστὸ καὶ ἀφοσιωμένο «στρατὸ τοῦ πάπα» καὶ ἄρα εἶναι ὁ ὁρκισμένος ἐγγυητὴς ὅτι δὲ θὰ παρεκκλίνει ὁ «ποντίφικας» οὔτε στὸ ἐλάχιστο ἀπὸ τὸν μεσαιωνικὸ φεουδαρχικὸ καὶ ἀπολυταρχικὸ χαρακτήρα τοῦ παπισμοῦ. Δὲν εἶναι λοιπὸν μόνο ὁ «στρατὸς» τοῦ πάπα, ἀλλὰ καὶ τὸ φόβητρό του, γιὰ τὴ διαφύλαξη τοῦ παπικοῦ θεσμοῦ καὶ τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν του, τὰ ὁποῖα συνθέτουν τὸ παπικὸ οἰκοδόμημα.

Ἡ «Ἑταιρεία τοῦ Ἰησοῦ», ὅπως εἶναι ἡ ὀνομασία τοῦ τάγματος τῶν Ἰησουϊτῶν, ἱδρύθηκε τὸ 1539 ἀπὸ τὸν ἱσπανὸ ἱππότη Ἰγνάτιο Λαγιόλα, καὶ ἕνα χρόνο μετὰ ἔτυχε τῆς ἐγκρίσεως τοῦ πάπα. Στὴν οὐσία εἶναι ἡ μετεξέλιξη τοῦ τάγματος τῶν Ἰησουϊτῶν, πούεἶχε ἱδρυθεῖ τὸ 1363 στὴν Ἰταλία ἀπὸ τὸν πάπα Οὐρβανὸ τὸν Ε΄, γιὰ νὰ εἶναι οἱ «δικοί» του ἄνθρωποι καὶ οἱ χειροκροτητές του. Ἡ ἵδρυση τῆς «Ἑταιρείας τοῦ Ἰησοῦ» συμπίπτει μὲ τὴν «ἀντιμεταρρύθμιση», δηλαδὴ τὴ γιγαντιαία ἐπιχείρηση τοῦ παπισμοῦ νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν Μεταρρύθμιση, δηλαδὴ τὸ κίνημα τοῦ Προτεσταντισμοῦ.

Οἱ Ἰησουΐτες μπῆκαν στὴν πρώτη γραμμὴ γιὰ τὴν καταδίωξη, τὴ σύλληψη καὶ τὴν ἀνάκριση τῶν αἱρετικῶν. Κύριο ὅπλο τους ἡ «Ἱερὴ Ἐξέταση», ἡ ὁποία εἶχε συσταθεῖ τὸ 1480 μὲ παπικὴ βούλα. Χιλιάδες ἄνθρωποι ὁδηγήθηκαν στὰ φοβερὰ ἀνακριτικὰ συμβούλια τῶν Ἰησουϊτῶν, βασανίστηκαν φρικτὰ καὶ βρῆκαν τραγικὸ θάνατο, μὲ σκοπὸ δῆθεν τὴν ἐξιλέωσή τους ἀπὸ τὴν αἵρεση, στὴν οὐσία ὅμως γιά νὰ ἐκλείψουν οἱ φωνὲς ποὺ ἀμφισβητοῦν τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία τοῦ «ἀντιπροσώπου τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ», πάπα! «Ἡ ὀργάνωση προσπαθοῦσε νὰ ἐξυγιάνει τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ τιμωρήσει τὶς παρεκκλίσεις ἀπὸ τὴν πίστη προχωρώντας σὲ πραγματικὸ κυνήγι ἀνθρώπων. Οἱ ἀθωώσεις ὅσων ἔφταναν νὰ περάσουν ἀπὸ Ἱερὰ Ἐξέταση ἦταν ἀπὸ σπάνιες ὡς μηδαμινές, καθὼς ὑπὸ τὴν πίεση φρικτῶν βασανιστηρίων, σωματικῶν καὶ ψυχολογικῶν, οἱ «αἱρετικοὶ» σχεδὸν πάντα ὁμολογοῦσαν ὅποιο θρησκευτικὸ ἔγκλημα καὶ ἂν τοὺς εἶχαν προσάψει, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ λυτρωθοῦν μία ὥρα ἀρχύτερα ψυχῇ τε καὶ σώματι στὴν πυρὰ» (ἱστοσελίδα: ΤΟ ΒΗΜΑ).

Τὸ διαβόητο αὐτὸ τάγμα τῶν Ἰησουϊτῶν εὐθύνεται καὶ γιὰ ἀπαράδεκτες, ἕως ἐγκληματικές, ἐνέργειες καὶ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Καθʼ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας ὀρδὲς φανατικῶν Ἰησουϊτῶν μισσιοναρίων ἐξορμοῦσαν στὴν Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, ἐξαγόραζαν μὲ πακτωλὸ χρημάτων τὴν ἀνοχὴ τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν, καὶ ἔκαναν ἀνελέητο προσηλυτισμὸ σὲ βάρος τῶν ὀρθοδόξων. Ὡς καὶ γιὰ συγκεκριμένα ἐγκλήματα κατηγοροῦνται, ὅπως τὴ φρικτὴ δολοφονία τοῦ μαρτυρι- κοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Κυρίλλου Λουκάρεως τὸ 1637.

Εἶναι γνωστὸ πὼς ἡ ἰδιότητα τοῦ Ἰησουΐτη εἶναι ταυτόσημη καὶ μὲ τὴν ὑποκρισία, διότι οἱ τρόποι δράσεως τοῦ τάγματος εἶναι συχνὰ κρυφοὶ καὶ δόλιοι. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι βασικὴ ἀρχὴ τοῦ τάγματος εἶναι «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα», πάνω στὴν ὁποία στηρίχτηκε ἡ «Ἱερὰ Ἐξέταση» καὶ δικαιολογήθηκαν τὰ ἀναρίθμητα ἐγκλήματα τοῦ τάγματος, γιὰ λογαριασμὸ τῆς «Ἁγίας Ἕδρας»! Καὶ γιὰ νὰ καταλάβει κάποιος πόσο «ἐξαγιασμένα» εἶναι τὰ ἐγκλήματά του, ὁ ἱδρυτὴς τοῦ τάγματος Ἰγνάτιος Λαγιόλα «ἁγιοποιήθηκε» ἀπὸ τὴν παπικὴ «ἐκκλησία» καὶ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τοὺς μεγαλύ- τερους «ἁγίους» καὶ «πατέρες» τῆς παπικῆς «ἐκκλησίας»!

Αὐτὸ εἶναι δυστυχῶς τὸ προφὶλ τοῦ «ἱεροῦ» τάγματος ἀπὸ τὸ ὁποῖο προέρχεται καὶ συνεχίζει νὰ ἀνήκει ὁ νέος πάπας Φραγκῖσκος, καὶ τοῦ ὁποίου τὰ μέλη, καὶ ἐν προκειμένῳ, ὁ νέος πάπας, δίνουν αἰώνιο ὅρκο πίστης στὸν παπικὸ θεσμό, ὅπως τὸν ἔπλασαν οἱ αἱρετικοὶ Φράγκοι καταληψίες τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσεως καὶ τὸν ἐφάρμοσε καὶ ἐπέβαλλε ὁ σκοτεινὸς μεσαιωνικὸς παπισμός. Γιʼ αὐτὸ δὲν μᾶς ἀφήνονται περιθώρια νὰ τρέφουμε ἐλπίδες ὅτι κάτι θὰ ἀλλάξει στὸν παπισμό.

Καὶ ἂν ἀκόμη, ὑποθετικά, ὁ ἴδιος ὁ πάπας ἀποφάσιζε νὰ ἀπορρίψει κά- ποιες ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ παπισμοῦ, ὅπως λ.χ. τὸ πρωτεῖο καὶ τὸ ἀλάθητο, θὰ ἔβρισκε μπροστά του τὸ πανίσχυρο τάγμα τῶν Ἰησουϊτῶν!

ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ θὰ πρέπει στὸ ἑξῆς νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοί. Εἶναι σίγουρο,πὼς ὁ ἰησουΐτης πάπας, θὰ ἐφαρμόσει τὴ θεμελιώδη ἀρχὴ τοῦ τάγματός του: «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα», διότι εἶναι ὑποχρεωμένος, τηρώντας τὸν ὅρκο του, νὰ τὴν ἐφαρμόσει. Ἔτσι θὰ χρησιμοποιήσει πιθανότατα πλάγια μέσα, δηλαδὴ δόλιους τρόπους, γιὰ νὰ μᾶς ὑποτάξει στὴν παντόφλα του.

Ὑπάρχει τὸ ἐνδεχόμενο νὰ φτάσει μέχρι καὶ τὸ σημεῖο νὰ κάνει εἰκονικὲς (ψεύτικες) ἀναιρέσεις παπικῶν κακοδοξιῶν, ὥστε νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἕνωση, ὅπως τὴν μηχανεύεται τὸ σκοτεινὸ Βατικανό!

Πρέπει νὰ μᾶς φοβίζει τὸ ἐνδεχόμενο πὼς δικοί μας ὑψηλόβαθμοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες, εἴτε θὰ πέσουν στὴν παγίδα τοῦ ἰησουΐτη πάπα, εἴτε θὰ ἐκμεταλλευτοῦν, ὡς οἰκουμενιστές, τὰ ἰησουΐτικα τεχνάσματα καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸ «στόμα τοῦ λύκου».

Παρʼ ὅλα αὐτὰ τίποτε δὲν ἀποκλείεται. Εὐχὴ καὶ προσευχὴ μας εἶναι νὰ ἀποτελέσει ἐξαίρεση ὁ νέος πάπας, νὰ κάμει τὸ μεγάλο βῆμα, νὰ ἐπιστρέψει τὸν αἱρετικὸ παπισμὸ χίλια χρόνια πίσω, προκειμένου νὰ συναντήσει τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴν Ὁποία εἶχε ἀποσκιρτήσει καὶ ἀπομακρύνθηκε. Οὐδόλως μᾶς ἐνδιαφέρει ἂν θὰ καταφέρει νὰ καθαρίσει τὴν δυσώδη «κόπρο τοῦ Αὐγείου», τοῦ ἁμαρτωλοῦ Βατικανοῦ, ἀλλὰ ἡ ἐπιστροφὴ τῶν πεπλανημένων ἀδελφῶν μας στὴν σωτήρια ἀγκαλιὰ τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ὁποία εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας!

Ἀπὸ τὸ ταπεινό μας αὐτὸ βῆμα κάνουμε ἔκκληση ἀγάπης καὶ ἀγωνίας στὸν νεοεκλεγέντα πάπα: Τόλμησε Φραγκῖσκε, νὰ ἀπελευθερώσεις ἐπιτέλους τὸ ὑπόδουλο σεβάσμιο Πατριαρχεῖο τῆς Δύσεως, γιὰ νὰ γίνεις ὁ ἀληθινὸς Πατριάρχης του,ἀληθινὸς διάδοχος τῶν ἁγίων ὀρθοδόξων παπῶν τῆς αἰχμάλωτης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ σὲ γράψει ἡ ἱστορία καὶ νὰ σὲ εὐγνωμονοῦν οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν αἰώνων. Ἐμεῖς θὰ σοῦ ἀπονείμουμε τὸ πρωτεῖο τῆς ἀγάπης, (μόνο αὐτό), τὴν ὑπέρτατη τιμὴ τῆς μίας Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο θὰ σοῦ ἀνήκει δικαιωματικά, καὶ τὸ ὁποῖο κατεῖχαν οἱ ἅγιοι πάπες προκάτοχοί σου, πρὶν τὴν μεταβάλλουν οἱ αἱρετικοὶ Φράγκοι σὲ ἀνίερο «κράτος τοῦ Θεοῦ», σὲ ἀντίχριστο καὶ δαιμονικὸ σύστημα. Πέταξε στὸ καλάθι τῶν ἀχρήστων τὰ ἀνόητα «λιλιά», πού σοῦ φόρεσαν οἱ ἄθλιοι κόλακες καὶ προπαντὸς ἀπέβαλε τὰ δαιμονικὰ «ἀξιώματα» τοῦ πρωτείου καὶ τοῦ ἀλαθήτου, τὰ ὁποῖα εὐθύνονται κατὰ κύριο λόγο γιὰ τὴν σύγχρονη παγκόσμια πνευματικὴ κατάπτωση. Μαζί τους πέταξε καὶ ὅλες τὶς ὀλέθριες παπικὲς κακοδοξίες, τὶς ὁποῖες συσσώρευσαν οἱ αἰῶνες, ὡς πνευματικὴ πανώλη.

Κατεδάφισε τὸ διεφθαρμένο παπικὸ οἰκοδόμημα, γιὰ νὰ φανεῖ ἡ φυλακισμένη καὶ ἁλυσοδεμένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ὁποία σπαράζει στὰ σκοτεινὰ καὶ ἀραχνιασμένα δεσμωτήριά του. Σπάσε τὶς φρικτὲς ἁλυσίδες Της καὶ βάλε τέλος στὴν χιλιετῆ βαβυλώνια αἰχμαλωσία Της. Ἀπόδειξέ μας ἔμπρακτα ὅτι εἶσαι ὄντως πρόσωπο εὐθύνης καὶ δὲ φορᾶς προσωπεῖο καὶ δὴ αὐτὸ τοῦ ἰησουΐτη!

Ορθόδοξος Τύπος,29/03/2013