Εγκύκλιος της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης για την Αγιοκατάταξη του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού

Πρός
Τούς Αἰδεσιμωτάτους Κληρικούς, τούς Ὁσιωτάτους Μοναχούς
καί τόν εὐσεβῆ Λαό τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης

Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί,

Ἡ ἀπαρχή τοῦ νέου ἔτους σφραγίσθηκε ἀπό ἕνα χαρμόσυνο γεγονός γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, τήν κατάταξη στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἑνός νέου Ἁγίου, τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, γόνου ἐκλεκτοῦ τοῦ χωριοῦ Σηρικάρι τῆς Ἐπαρχίας Κισάμου Χανίων.

Ἡ κατάταξη ἑνός νέου Ἁγίου στίς δέλτους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελεῖ ὁρατό σημεῖο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι γεγονός χαρᾶς, εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως. Ἀνατέλλει νέους ὁρίζοντες, δίδει προοπτική καί ἐλπίδα στόν εὐλογημένο Λαό τοῦ Θεοῦ, ἰδιαίτερα στούς δύσκολους καιρούς μας.

Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, κατόπιν αἰτήματος κατατάξεως στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο ὑπέβαλε ἁρμοδίως ὁ Ποιμενάρχης τῆς ἰδιαίτερης πατρίδος τοῦ Μοναχοῦ Νικηφόρου, τοῦ ἐπονομαζομένου «Λεπροῦ», κατά κόσμον Νικολάου Τζανακάκη, Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου καί Σελίνου κ. Ἀμφιλόχιος, ὁμοφώνως ἀπεφάσισε νά ἀποδεχθεῖ τήν πρόταση καί νά ἀποστείλει τό σχετικό Φάκελλο στήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο τοῦ σεπτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρου, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέ τήν παράκληση νά προβεῖ στήν Ἁγιοκατάταξη τοῦ εἰρημένου Ὁσίου.

Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότητα, ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος καί τά Μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, κατά τήν ἐπικρατοῦσα ἐκκλησιαστική τάξη καί παράδοση, διά τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 1046/1-12-2012 Πράξεως ἀποδέχθηκαν τό εἰρημένο αἴτημα καί προέβησαν στήν ἐγγραφή τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ «λεπροῦ», στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅρισαν δέ ἡ ἐτήσια μνήμη του νά ἑορτάζεται τήν 4η τοῦ μηνός Ἰανουαρίου, ἡμέρα τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεως καί τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας του.

Ὁ κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης γεννήθηκε τό ἔτος 1890 στό χωριό Σηρικάρι τῆς Ἐπαρχίας Κισάμου Χανίων. Σέ ἡλικία μόλις 13 ἐτῶν ἔμεινε ὀρφανός, καί ἐνῶ ἐργαζόταν στά Χανιά ἄρχισε νά ἐμφανίζει σημεῖα τῆς νόσου τοῦ Χάνσεν, τῆς γνωστῆς λέπρας, ἡ ὁποία ἐκεῖνα τά χρόνια, ἀντιμετωπιζόταν μέ πολύ φόβο καί ἐπιφύλαξη.

Σέ ἡλικία 16 ἐτῶν ὁ Νικόλαος, ἔχοντας ἐμφανῆ τά σημάδια τῆς ἀσθένειας καί γιά νά ἀποφύγει τήν ἀπομόνωση καί τόν ἐγκλεισμό στό νησί τῶν λεπρῶν, τήν Σπιναλόγκα, ἀνεχώρησε γιά τήν Αἴγυπτο. Ἐργάσθηκε στήν Ἀλεξάνδρεια, ἀλλά σέ ἡλικία 24 ἐτῶν ἀναγκάσθηκε νά καταφύγει σέ λεπροκομεῖο τῆς Χίου, ὅπου ἐφημέριος ἦταν ὁ π. Ἄνθιμος Βαγιανός, ὁ μετέπειτα Ὅσιος Ἄνθιμος τῆς Χίου. Ἐκεῖ, στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, ὅπου φυλασσόταν ἡ θαυματουργός εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ὑπακοῆς, ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος τόν ἔκειρε μοναχό μέ τό ὄνομα Νικηφόρος.

Μολονότι ἡ νόσος ἐπέφερε πολλές ἀλλοιώσεις στό ταλαίπωρο σῶμα του, ὁ Μοναχός Νικηφόρος δέν ἐγόγγυζε, ἀλλά ζοῦσε καρτερικά μέ τήν κατά Θεόν ἐλπίδα. Διακονοῦσε ὡς Ψάλτης, ἀκόμη καί ὅταν ἐξ αἰτίας τῆς σοβαρῆς ἀσθένειας ἔχασε τό φῶς του. Τά μέλη, τό δέρμα καί τά μάτια του παραμορφώθηκαν τελείως, ἀλλά ἐκεῖνος ἀντί νά ἀναζητήσει μάταια τήν αἰτία τῆς ἀσθένειάς του, ἔλαβε τήν κακοπάθεια τοῦ σώματος ὡς δημιουργική ἀφορμή γιά μεγαλύτερη ἄσκηση, περισσότερη προσευχή καί ἀνιδιοτελή προσφορά σέ ὅλους.

Τό 1957, ἔστειλαν τόν 67χρονο Μοναχό Νικηφόρο μαζί μέ ἄλλους ἀσθενεῖς στόν Ἀντιλεπρικό Σταθμό τῆς Ἁγίας Βαρβάρας στήν περιοχή τοῦ Αἰγάλεω Ἀθηνῶν. Ἐκεῖ ζοῦσε καί ὁ γνωστός Κρητικῆς καταγωγῆς Ἀρχιμ. Εὐμένιος Σαριδάκης, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐπίσης προσβληθεῖ ἀπό τήν ἴδια νόσο τοῦ Χάνσεν καί ἐνῶ θεραπεύτηκε, ὑποτάχθηκε στόν χαρισματικό πατέρα Νικηφόρο, διαθέτοντας τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του στή διακονία τῶν συνασθενῶν του.

Καθημερινά πλῆθος ἀνθρώπων συνέρρεαν γιά νά λάβουν τήν εὐχή τοῦ Μοναχοῦ Νικηφόρου, ὁ ὁποῖος κατάκοιτος, μέ πληγές καί πόνους, ἔδειχνε ἀντοχή καί παρηγοροῦσε τούς θλιβομένους. Οἱ ἀλλοιώσεις, οἱ πληγές καί παράλυσεις τοῦ σώματος, δέν ἐπηρέαζαν τήν συμπεριφορά του, ἀλλά παρέμενε γλυκύτατος, χαμογελαστός, ἔλαμπε ὅλος, καί διηγεῖτο χαριτωμένα περιστατικά ἀπό τούς βίους καί τήν πολιτεία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, χαρίζοντας σέ ὅλους ἄφατη χαρά καί ἀγαλλίαση. Ὁ πάμπτωχος, ἀσθενής καί ἀξιολύπητος, δόξαζε τόν Θεό καί ἔδιδε θάρρος, ἐλπίδα καί παρηγοριά στούς πονεμένους ἀνθρωπους. Ὁ Ὅσιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός ὑπέμεινε μέ ψυχική δύναμη, πνευματικό σθένος καί διάκριση, ἡ δέ ὁσιακή βιωτή του, ἀποτελεῖ παράδειγμα πρός μίμηση καί ἀληθινή μαρτυρία γιά τήν ἔμπρακτη πίστη στόν Ἀληθινό ἐν Τριάδι Θεό.

Στίς 4 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1964, σέ ἡλικία 74 χρονῶν, ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ. Κατά τήν ἀνακομιδή τῶν τιμίων λειψάνων του, διαπιστώθηκε ἄρρητη εὐωδία, ἐνῶ πολλοί χριστιανοί ἐπικαλοῦνται τήν βοήθεια του γιά τήν ἀντιμετώπιση δυσκολιῶν καί τήν ἴαση τῶν ἀσθενειῶν, καί ἀναφέρονται ἀρκετές περιπτώσεις θαυμάτων.

Ὁ Ὅσιος βίωνε τήν ἀναστάσιμη ἐλπίδα καί ἀντιμετώπιζε τήν σκληρή δοκιμασία μέ προσευχή καί καρτερία. Χαρίζει δέ σέ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη τήν ἐλπίδα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, τήν πρόγευση τῆς λυτρώσεως καί τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν βιοτικῶν δεινῶν. Παρέχει τήν βεβαιότητα τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τόν πόνο, τήν θλίψη, τόν βασανισμό της σαρκός, χάριν τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἔξοδός του ἀπό τόν φαῦλο κύκλο τῆς ἀναζητήσεως αἰτίας κακῶν, ἔγινε εἴσοδος στό χῶρο τῆς καρτερίας, τῆς ὁσιότητος, τῆς σωτηρίας καί τῆς ἀτελεύτητης μακαριότητας.

Ὁ Ὅσιος Νικηφόρος, ἐν ζωῇ ἀκόμη εὑρισκόμενος, ἔχαιρε πολλῆς τιμῆς, σεβασμοῦ καί θαυμασμοῦ ἀπό τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ. Ἡ μαρτυρία καί ἡ πίστη τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν γιά τήν ἁγιότητά του, συνέβαλαν τά μέγιστα ὥστε νά καταταγεῖ ἀπό τήν Μητέρα Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία στό Ἁγιολόγιό της.

Ἤδη, τήν 4η τοῦ μηνός Ἰανουαρίου τοῦ τρέχοντος ἔτους, στόν Ἱερό Ναό Εὐαγγλισμοῦ τῆς Θεοτόκου στό Καστέλλι Κισάμου, ἕδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κισάμου καί Σελίνου, μέ πάνδημη συμμετοχή Ἱεραρχῶν, Κλήρου καί Λαοῦ, ἑορτάσθηκε γιά πρώτη φορά ἐπίσημα καί μέ τή δέουσα ἐκκλησιαστική λαμπρότητα, ἡ ἱερά μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ ἐπονομαζομένου «Λεπροῦ», ὅπου ἀναγνώσθηκε καί ἡ σχετική Πατριαρχική Πράξη Ἁγιοκατατάξεως.

Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης μέ αὐτό τό ἐγκύκλιο Συνοδικό Γράμμα πληροφορεῖ ἐπίσημα τό εὐσεβές πλήρωμα Αὐτῆς, τούς Αἰδεσιμωτάτους Κληρικούς, τούς Ὁσιωτάτους Μοναχούς καί τόν εὐσεβῆ καί φιλάγιο Λαό τῆς Μεγαλονήσου, γιά τήν κατάταξη ἀπό τήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Μοναχοῦ Νικηφόρου, τοῦ ἐπονομαζομένου «Λεπροῦ», καί τήν ἀναγραφή του στίς δέλτους τῶν Ἁγίων τῆς κατά Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προτρέπει δέ πατρικά ὅλους σας, συνεχίζοντες τήν ἀπό αἰώνων παράδοση τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας, νά τιμᾶτε τόν Ὅσιο Νικηφόρο, ὁ ὁποῖος ἤδη συγκαταλέγεται μεταξύ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ἀποδίδετε σ’ αὐτόν τήν ὀφειλόμενη τιμή Ἁγίου, σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησιαστική τάξη καί παράδοση, καί νά καταφεύγετε στίς πρός Κύριον πρεσβεῖες του σέ κάθε δυσκολία καί περίσταση τῆς ζωῆς σας.

Ὅλοι ἐμεῖς, οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, εἴμαστε εὐγνώμονες στό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, γιά τό πολύτιμο αὐτό δῶρο τῆς ἁγιοκατατάξεως καί ἀναδείξεως ἑνός νέου Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἐκφράζομε τήν ἀνεκλάλητη χαρά μας, γιατί ἱκανοποιήθηκε ἕνα εὐλαβές αἴτημα τῶν Χριστιανῶν τῆς Μεγαλονήσου μας, οἱ ὁποῖοι εὐεργετήθηκαν καί εὐεργετοῦνται ἀπό τίς θαυματουργικές ἐνέργειες τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου, πρός δόξαν Θεοῦ καί σωτηρία τους.

Εὐχόμαστε πατρικά σέ ὅλους σας πλούσια τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή καί τά ἔργα σας, μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, καί ὅλων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἰδιαιτέρως δέ τῶν Κρητῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τούς φωτεινούς φάρους καί τούς ἀπλανεῖς ὁδοδεῖκτες, γιά νά ἀκολουθοῦμε τόν ὀρθό δρόμο στή ζωῆς μας, σέ καιρούς χαλεπούς καί δυσχείμερους.  

Μέ πατρικές εὐχές καί ἐν Κυρίῳ ἀγάπη 

† Ὁ Κρήτης Εἰρηναῖος, Πρόεδρος
† Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος
† Ὁ Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Εὐγένιος
† Ὁ Κυδωνίας καί Ἀπoκoρώνoυ Δαμασκηνός
† Ὁ Λάμπης, Συβρίτου καί Σφακίων Εἰρηναῖος
† Ὁ Ἱεραπύτνης καί Σητείας Εὐγένιος
† Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Νεκτάριος
† Ὁ Κισάμου καί Σελίνου Ἀμφιλόχιος
† Ὁ Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου Ἀνδρέας
† Ὁ πρ. Κισάμου καί Σελίνου Εἰρηναῖος