«ΣΚΟΠΙΑ» : Από μετοχική, εκπρόσωπος του Κυρίου στη γή

π.Αντωνίου Αλεβιζόπουλου

Τον περασμένο αιώνα (δέκατο έννατο), ο Αμερικανός έμπορος Κάρολος Ρώσσελ ίδρυσε μια ιδιωτική επιχείρηση, που εξελίχθηκε σε μετοχική εταιρεία. Είχε βάλει τα μεγαλύτερα κεφάλαια και γι' αυτό ήταν ισόβιος πρόεδρος. Μετά το θάνατό του (1916) τον διεδέχθη ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ (1917-1942) και εκείνον ο Νάθαν Νορρ (1942-1977). Μετά πρόεδρος της εταιρείας έγινε ο Φρέντ Φράνς.

Η εταιρεία αυτή, που τώρα ονομάζεται "Βιβλική και Φυλλαδική εταιρεία Σκοπιά", στην "αυτοβιογραφία" της, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Σκοπιά" με τίτλο "Σύγχρονη Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά" παραδέχεται:

"Στην αρχή η ιδιοκτησία αυτή κατείχετο νομίμως από την εκδοτική εταιρεία του Πύργου, ιδιωτική επιχείρηση, που διευθύνετο προσωπικά από τον Κ.Τ.Ρώσσελ. Τον Απρίλιο του 1898...μεταβιβάσθηκε στο...σωματείο" (ντ.1).
Αυτή λοιπόν είναι η αλήθεια για την ιστορία της εταιρείας αυτής, ξεκίνησε με μια ιδιωτική επιχείρηση ενός ανθρώπου, του Καρόλου Ρώσσελ. Ακόμη και μετά την μετοχοποίησή της δεν άλλαξε τίποτε, γιατί η πλειοψηφία των μετοχών βρισκόταν στα χέρια του ίδιου προσώπου. Ποια σχέση μπορεί να έχει ο Θεός μ' αυτή την υπόθεση;

Ο Κάρολος Ρώσσελ δεν επελέγη πρόεδρος της εταιρείας με βάση την πίστη του, την αφοσίωσή του στον Θεό ή και την κλήση του, όπως πιστεύουν οι "μάρτυρες του Ιεχωβά", αλλά επειδή είχε τις πιο πολλές μετοχές, τις πιο πολλές ψήφους στην εταιρεία!

Η "Σκοπιά" μας πληροφορεί ακόμη και πόσο ήταν η τιμή κάθε μετοχής στη μετοχική εταιρεία "Σκοπιά"• ήταν δέκα δολάρια και η κάθε μετοχή αντιπροσώπευε μία ψήφο.

Η "Σκοπιά" 1955, σ.241,σημ.θ' το λέει αυτό καθαρά: "Η προηγούμενη διάταξη του σωματείου όσον αφορά την ψηφοφορία ήταν μια ψήφος για κάθε δωρεά δέκα δολαρίων στην εταιρεία. Η μέθοδος της ψηφοφορίας ετροποποιήθη στο 1944" (ντ.2).

Η μαρτυρία αυτή αποδεικνύει πως ο καθένας μπορούσε να γίνει μέτοχος σ’ αυτή την εταιρεία, με δέκα δολάρια και ο αριθμός των μετόχων μπορούσε να είναι απεριόριστος. Το 1944 έγινε τροποποίηση τού καταστατικού. Όμως η τροποποίηση έγινε "αφού εξελέγησαν από τους μετόχους που αντιπροσωπεύονταν εκεί οι διευθυνταί και οι αξιωματούχοι της εταιρείας" (ντ.3). Δηλαδή ακόμη και ο πρόεδρος Νάθαν Νορρ και το "Συμβούλιο Διευθυντών" και όλοι οι αξιωματούχοι της εταιρείας εξελέγησαν από τους "μετόχους δι’ αντιπροσώπων"!

Τίποτε το "θεοκρατικό" δε βλέπουμε στην υπόθεση αυτή.

O κάθε μέτοχος μπορούσε να στείλει τον οποιοδήποτε αντιπρόσωπό του, π.χ. το δικηγόρο του, χωρίς να σημαίνει αυτό πως ο ίδιος ή ο αντιπρόσωπός του ήταν "μάρτυρας του Ιεχωβά", και να συμμετάσχει για λογαριασμό του στην ψηφοφορία και την εκλογή του προέδρου, του αντιπροέδρου και των άλλων μελών του "Συμβουλίου Διευθυντών".
Εδώ πρέπει να υπογραμμίσουμε πως το "Συμβούλιο Διευθυντών" εταυτίζετο τότε απόλυτα με το λεγόμενο "Κυβερνών Σώμα" της οργανώσεως των "μαρτύρων του Ιεχωβά".

Οι "μάρτυρες του Ιεχωβά", από το 1938 υποχρεώθησαν να υπογράψουν μία δήλωση πως αναγνωρίζουν την ίδρυση θεοκρατίας και ότι η εταιρεία "Σκοπιά" είναι "ο ορατός εκπρόσωπος του Κυρίου επάνω στη γη" (Σκοπιά 1955,σ.321,βλ. κλισέ αριθ.1 στο βιβλίο μας "Διάλογος με την εταιρεία Σκοπιά", Αθήναι 1987,σ.81). Ώστε ο "ορατός εκπρόσωπος του Κυρίου στη γη" εκλέγεται από τους μετόχους μιας εταιρείας και μάλιστα μέσω των νομικών συμβούλων ή άλλων εκπροσώπων τους που μπορεί να είναι ακόμη και άθεοι;

Το άρθρο αυτό του καταστατικού τροποποιήθηκε το 1944 και ορίσθηκε πως αυτοί οι "μέτοχοι" δεν επιτρέπεται να ξεπερνούν τους 500 (ντ.3). Όμως η "Σκοπιά" αποκρύπτει εδώ μια σημαντική λεπτομέρεια. Στο καταστατικό αναφέρεται πως ο αριθμός των μπορεί να κατέβει ακόμη και στους 300 και πως όλοι τους πρέπει να είναι βορειοαμερικανοί.

Με την τροποποίηση λοιπόν του καταστατικού η εταιρεία μεταβλήθηκε σε βορειοαμερικανική υπόθεση. Αυτό έγινε με τη συγκατάθεση της πλειοψηφίας των μετόχων, που ασφαλώς δεν παρέλειψαν να κατοχυρώσουν τα συμφέροντά τους.

Δεν γνωρίζουμε πως το κατόρθωσαν αυτό. Άλλωστε την εποχή εκείνη υπήρχε και η μετοχική εταιρεία "Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρεία Σκοπιά της Νέας Υόρκης-INC", μια καθαρά οικονομική επιχείρηση. Το Συμβούλιο Διευθυντών της αποτελείται από τα ίδια πρόσωπα που διοικούν και την εταιρεία της Πενσυλβανίας. Κάνεις δεν γνωρίζει τι γίνεται σ’ αυτή την εταιρεία, ούτε και τα μέλη του λεγόμενου "Κυβερνώντος Σώματος" των "μαρτύρων τού Ιεχωβά", που σήμερα είναι διευρυμένο και περιλαμβάνει και μέλη έξω από το "Συμβούλιο Διευθυντών". Στο "Κυβερνών Σώμα" δεν συζητούνται ποτέ οικονομικά ζητήματα. Αυτά τα συζητεί το Συμβούλιο Διευθυν¬τών, που αποτελείται από τα ίδια άτομα και για τις δυο εταιρείες.
Σε αντίθεση με τη σημερινή πρακτική, παλαιότερα η εταιρεία δεν απέκρυπτε την αληθινή της ταυτότητα. Στην εποχή του Ρώσσελ ομολογούσε πως είναι εμπορική επιχείρηση, δηλαδή μια εκδοτική εταιρεία. Ο Ρώσσελ έγραψε ένα εξάτομο έργο, το οποίο οι οπαδοί του θεωρούσαν σπουδαιότερο ακόμη και από την αγία Γραφή. Ο αρχικός του τίτλος ήταν "Χαραυγή της Χιλιετηρίδος", γιατί διακήρυττε πως η δευτέρα παρουσία του Χριστού έγινε στο έτος 1874. Το ίδιο έτος άρχισε και ο "θερισμός των άγιων" για τη συμπλήρωση των 144000 "άγιων", την ουράνιο τάξη των "υπερνικητών".

Αργότερα άλλαξε τίτλο και ονομάστηκε "Γραφικαί Μελέται". Σ’ αυτό λοι¬πόν το έργο η εταιρεία παραθέτει για τον εαυτό της τον ακόλουθο ορισμό:

"Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρεία Σκοπιά (Μπρούκλιν...). Αυτό είναι το όνομα μιας εμπορικής επιχειρήσεως, η οποία εκπροσωπεί ένα ταμείο..."(βλ. κλισέ στο βιβλίο μας "Ι¬δεολογικοί Διάλογοι,τ.4,σ.50). Εδώ η εταιρεία δεν αποκρύπτει το αληθινό της πρόσωπο. Αυτοδιαφημίζεται σαν εμπορική επιχείρηση!

Τα πράγματα όμως άρχισαν ν’ αλλάζουν όταν ανέλαβε την προεδρεία της εταιρείας ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ, μετά από το θάνατο του Ρώσσελ (1916). Ο άνθρωπος αυτός, που αρεσκόταν να τον ονομάζουν "Δικαστή Ρόδερφορδ", επειδή ήταν νομικός και αντικατέστησε μια φορά στην έδρα κάποιον κανονικό δικαστή, συνέλαβε το σχέδιο να μεταβάλλει αυτή τη μετοχική εταιρεία σε "θεοκρατία" και να αντικαταστήσει τη λα¬τρεία του Θεού σε λατρεία της "Σκοπιάς" και των εκδοτικών της προϊόντων, βιβλίων, βιβλιάριων, περιοδικών.

Για να το επιτύχει όμως αυτό, έπρεπε προηγουμένως να καταργήσει κάθε ελευθερία στις κοινότητες των οπαδών της εταιρείας, οι οποίοι τότε ελέγοντο"Σπουδαστές της Γραφής", και να διακηρύξει πως αυτή η εταιρεία αντιπροσωπεύει τον Θεό σ’ όλη τη γη. Έτσι μπορούσε πλέον να δηλώσει ελεύθερα πως είναι θέλημα Θεού να αντικατασταθεί η λατρευτική ζωή των οπαδών με τη δραστηριότητα, για τη διάδοση των εντύπων της εταιρείας από σπίτι σε σπίτι, και πως αυτή η δραστηριότητα είναι η "αγνή λατρεία του Ιεχωβά" και επομένως είναι απαραίτητη για τη σωτηρία μας. Μ’ αυτόν τον τρόπο σχεδίασε και πέτυχε την κατάργηση της λατρευτικής ζωής των οπαδών και τους υποχρέωσε να καταναλώνουν το χρόνο τους πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι για το λεγόμενο "έργο". Αυτό το σχέδιο ολοκληρώθηκε το έτος 1938.

Όλες οι συναθροίσεις των "Σπουδαστών της Γραφής" σ’ όλο τον κόσμο υποχρεώθηκαν να υπογράψουν Δήλωση Νομιμοφροσύνης και υποταγής στην εταιρεία "Σκοπιά". Μάλιστα η "Σκοπιά" καθόρισε και τη διατύπωση του κειμένου: "Εμείς, η ομάς του λαού του Θεού, που ξεχωρίσθη για το όνομά του και βρίσκεται εις..., αναγνωρίζουμε ότι η κυβέρνησις τού Θεού είναι καθαρή θεοκρατία και ότι ο Χριστός Ιησούς είναι στον ναό και ανέλαβε πλήρως τη διακυβέρνησι και τον έλεγχο της ορατής καθώς και της αοράτου οργανώσεως τού Ιεχωβά, και ότι ‘Η ΕΤΑΙΡΙΑ’ είναι ο ορατός εκπρόσωπος τού Κυρίου επάνω στη γη, και συνεπώς παρακαλούμε 'Την Εταιρεία’ να οργανώσει αυτήν την ομάδα για υπηρεσία και να διορίση τους διαφόρους υπηρέτας της, για να μπορέσωμε όλοι μας να συνεργασθούμε με ειρήνη, δικαιοσύνη, αρμονία και πλήρη ενότητα" (βλ.κλισέ από τη "Σκοπιά" 1955,σ.321,στο βιβλίο μας "Διάλογος...", σ.81).

Αν θελήσουμε να σχολιάσουμε το κείμενο αυτής της "Δηλώσεως" θα λέγαμε πως δεν διαφέρει σε τίποτε από τις διακηρύξεις ενός ολοκληρωτικού συστήματος, το οποίο υπόσχεται να φέρει στον κόσμο ειρήνη, δικαιοσύνη, αρμονία, ενότητα , υπό τον όρο φυσικά να υποταγούν σ’ αυτό χωρίς όρους όλοι οι άνθρωποι. Αυτό το παραδέχεται και η ίδια η "Σκοπιά" στο άρθρο που αναφερθήκαμε. Για τη "θεοκρατία" τού 1938 εκφράζεται με πολύ θαυμασμό και περιγράφει με έμφαση τα αποτελέσματα: "Τι περίοδος ειρήνης και ευη¬μερίας εισήχθη! Επέρασαν οι ημέρες των εκλογών, των φιλονικειών και των δημοκρατικών ψηφίσεων"!(βλ.κλισέ στο βιβλίο "Διάλογος...",σ.81).

Σήμερα η "Σκοπιά" πλαστογραφεί την ίδια της την ιστορία. Ισχυρίζεται πως ο Κάρολος Ρώσσελ δεν ίδρυσε ιδιωτική επιχείρηση και πως η εταιρεία "Σκοπιά" δεν υπήρξε ποτέ εμπορική επιχείρηση, αλλά "θεοκρατία". Ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζεται σήμερα η εταιρεία πως από το 1879 το περιοδικό "Σκοπιά" εχρησιμοποιήθη από αυτόν τον συλλογικόν όμιλο για τη διανομή της πνευματικής τροφής....Στο 1884 αυτός ο συλλογικός όμιλος του "δούλου" εσχημάτισε ένα σωματείον, που ονομάζετο Φυλλαδική Εταιρεία η Σκοπιά της Σιών, και που τώρα είναι γνωστό ως η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρεία Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Η Εταιρεία "Σκοπιά" ιδρύθη το 1884 σαν νόμιμος υπηρέτης του "δούλου", λέγει η "Σκοπιά" χωρίς ντροπή, αλλοιώνοντας την Ιστορία της (ντ.4).

Αλλά δεν είναι η μοναδική φορά που το κάνει αυτό:

Στο βιβλίο μας "Φραγμοί στη δραστηριότητα της Σκοπιάς" (Αθήνα 1987,σ.67) δημοσιεύουμε σε κλισέ τη σελίδα 306 του τόμου 1955 της "Σκοπιάς", όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται: "και αυτός ο Αδελφός Ρώσσελ στο 1884 και μετέπειτα συνεχώς ετόνιζε ότι η εταιρεία Σκοπιά αποτελούσε το όργανον ή αγωγόν που εχρησιμοποιείτο από τον Ιεχωβά..".

Αυτό είναι φυσικά πλαστογραφία της ιστορίας. Ο Ρώσσελ δεν έλεγε ότι η εταιρεία "Σκοπιά" είναι "αγωγός του Ιεχωβά", αλλά εμπορική επιχείρηση.
Στο ίδιο κείμενο (Σκοπιά 1955,σ.306) η εταιρεία μας πληροφορεί: "Το σπέρμα της θεοκρατικής κατευθύνσεως πραγματικά άρχισε την εκδήλωσί του το φθινόπωρο τού 1919 με την εξαπόλυσι του έργου του 'Χρυσού Αιώνος’... Το έργον του 'Χρυσού Αιώνος’ είναι έργον από σπίτι σε σπίτι με το άγγελμα της βασιλείας". Αυτό το "έργο" είχε σαν σκοπό την έγγραφή συνδρομητών στο περιοδικό αυτό, που σήμερα ονομάζεται "Ξύπνα!". Οι εκκλησίες που ήθελαν να συμμετάσχουν στη νέα υπηρεσία του αγρού που διηνοίγετο τώρα με την εκστρατεία του 'Χρυσού Αιώνος’ παρεκλήθησαν να εγγράφουν ως υπηρεσιακές οργανώσεις, συνεργαζόμενες με την εταιρεία" (βλ. κλισέ στο "Φραγμοί...",σ.67).

Αυτό ήταν το μοντέλο, που γενικοποιήθηκε το 1938 με την ανακήρυξη της "θεοκρατίας" της "Σκοπιάς". Οι "εκκλησίες", δηλαδή οι διάφορες κοινότητες των "σπουδαστών της Γραφής", έπαυσαν πλέον να έχουν σαν έργο τους τη μελέτη της αγίας Γραφής και την προσευχή• έγιναν "υπηρεσιακές οργανώσεις" της εταιρείας "Σκοπιά", για συστηματική διάδοση των εκδοτικών της προϊόντων.

Στο εξής η θρησκεία χρησιμοποιείται με σκοπό να παγιδεύσει ανύποπτα θύματα, προκειμένου να υπηρετήσουν εντελώς κοσμικά συμφέροντα, δηλαδή τους κρυφούς σκοπούς μιας βορειοαμερικανικής εταιρείας με θρησκευτικό φανατισμό, στο όνομα τού Θεού, νομίζοντας πως μ’ αυτό τον τρόπο ασκούν τη λεγόμενη "αγνή λατρεία του Ιεχωβά".

Για να θεμελιώσει η "Σκοπιά και "Γραφικά" το ανοσιούργημά της αυτό, διακήρυξε πως η δευτέρα παρουσία του Χριστού έγινε και μάλιστα το 1914. Μα, θα παρατηρήσει κανείς, ο Ρώσσελ δεν έλεγε πως η δευτέρα παρουσία έγινε "αοράτως" το 1874; Ναι, το έλεγε (βλ. βιβλίο μας "100 χρό¬νια απάτης"). Όμως ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ άλλαξε αυτή τη διδαχή του Ρώσσελκαι διακήρυξε πως η δευτέρα παρουσία "έγινε το 1914"! Αναφέρει κατά λέξη:"Τα γεγονότα του κόσμου από το 1914 μ.Χ. και ιδιαίτερα από το 1918 μ.Χ., δίδουν ορατή απόδειξη ότι ο Κύριος Ιησούς, έχοντας αναλάβει τη βασιλεία του, ήλθε στον πνευματικό ναό του Θεού για να εκτελέση την τελική κρίσι..." (ντ.5).

Στόχος της ελεύσεως αυτής ήταν να κρίνει τον "Οίκον του Θεού", δηλαδή κατά την αντίληψη της εταιρείας, τους δικούς της οπαδούς. Εκεί λοιπόν, λέγει η "Σκοπιά", στη διάρκεια αυτής της κρίσεως, ο Χριστός "εύρε έναν πιστόν και φρόνιμον δούλον και τον διώρισε επί όλων των ορατών συμφερόντων της βασιλείας του επάνω στη γη" (ντ. 5). Αυτός λοιπόν ο "δούλος" είναι η εταιρεία "Σκοπιά"!

Όσοι θέλουν να είναι κάτω από τη "θεοκρατία", πρέπει ν’ αναγνωρίσουν σαν Ανώτατη αυθεντία πάνω στη γη αυτή την εταιρεία: "Για να δώσωμε πλήρη αναγνώρισι στη θεοκρατική οργάνωσι σήμερα, πρέπει να αναγνωρίσωμε αυτόν τον 'πιστόν και φρόνιμον δούλον’, που ο επιστρέφων Κύριος και Κριτής έχει διορίσει επί όλων των υπαρχόντων του. Δεν μπορούμε να το αποφύγωμε αυτό" (ντ.5). 

Η εταιρεία, "διαχειριζόμενη όλα τα υπάρχοντα του Κυρίου επάνω στη γη, παραθέτει την τροφήν εν καιρώ...ο Κύριος Ιησούς ως ο Καλός Ποιμήν δεν τρέφει τα πρόβατά του επάνω στη γη σήμερα με κανένα άλλον παρά με τον 'δούλον' αυτόν" (ντ.5). Δεν μπορεί λοιπόν κανείς να αγνοήσει το "δούλο", να πει λόγου χάρη πως μπορεί μόνος του να μελετήσει τη Γραφή και να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού, που ανακαλύπτει εκεί. Δεν μπορεί να προσανατολισθεί στη διδαχή της Εκκλησίας ή οποιασδήποτε χριστιανικής ομολογίας. Πρέπει "να δώση πλήρη αναγνώρισι στη θεοκρατική οργάνωσι σήμερα", γιατί "ο Καλός Ποιμήν δεν τρέφει τα πρόβατά του επάνω στη γη σήμερα με κανένα άλλον.."(ντ.5). Και φυσικά οι εντολές της "θεοκρατίας" φθάνουν στην κάθε συνάθροιση μέσω των αξιωματούχων!

Οι "μάρτυρες του Ιεχωβά" οφείλουν να δώσουν και δίνουν πρωταρχική σημασία στο "δούλο", που εδρεύει στο Μπρούκλιν της Αμερικής. "Αν κανείς τους ρωτήσει, γιατί", τότε παραπέμπουν στο Ματθ.κδ'45:Ο "δούλος" αυτός, λένε, παρουσιάσθηκε το 1870 και ταυτίζεται με τον όμιλο που σχηματίσθηκε τότε γύρω από τον Κάρολο Ρώσσελ. Ο όμιλος αυτός ασχολήθηκε με τη διανομή της "τροφής" στους "υπηρέτες" . Γι' αυτό το σκοπό ίδρυσε την εταιρεία "Σκοπιά" και εξέδωσε το περιοδικό "Σκοπιά" (ντ.4).

Αυτό δεν αποτελεί μόνο απάτη, δηλαδή νόθευση της ίδιας της ιστορίας της "Σκοπιάς", αλλά και διαστρέβλωση της αγίας Γραφής. Ο καθένας που θα μελετήσει το Ματθ.κδ'45, δεν θα δυσκολευθεί να κατανοήσει πως "πιστός και φρόνιμος δούλος" είναι κάθε χριστιανός, που θα αποδειχθεί πιστός και φρόνιμος διαχειριστής του ταλάντου που του εμπιστεύθηκε ο Θεός (Ματθ.κε'15-28) αυτός θα τιμηθεί από τον Κύριο και θα γίνει τέκνο της βασιλείας Του, θα κάνει δηλαδή δικά του όλα τα υπάρχοντα της βασιλείας του Θεού.

Όμως η εταιρεία δεν δέχεται αυτό το ευαγγέλιο της υιοθεσίας• το αντικαθιστά με ολοκληρωτικό σύστημα, το οποίο όπως θα δούμε σε άλλο σημείο, μεταβάλλει πλάσματα του Θεού σε άβουλα όντα, έτοιμα να εκτελέσουν οποιαδήποτε εντολή της ηγεσίας του Μπρούκλιν! Η εταιρεία "Σκοπιά" περιορίζει τα "τέκνα του Θεού" στον αριθμό 144.000 και λέγει πως μόνο ένα μικρό υπόλοιπο ζει σήμερα πάνω στη γη. Όλοι οι άλλοι οπαδοί της ανήκουν στην τάξη των "υπηρετών" ή των "σκλάβων Γαβαωνιτών", που θα γλυτώσουν τη "σφαγή" στον Αρμαγεδδώνα χάρη στη δουλική υπηρεσία που προσφέρουν στο "δούλο", δηλαδή στην εταιρεία "Σκοπιά". (Γι’ αυτό το θέμα βλ. Αναλυτικά τα βιβλία μας: "Οι Χιλιαστές μας γράφουν",σ.347-350,"Φραγμοί...",σ.13-15, "Διάλογος με την εταιρεία Σκοπιά",ντ.22-25).

Παγκύπρια ‘Ενωση Γονέων