Νικόλαος Ι. Σωτηρόπουλος, Παλιάνθρωποι και απάνθρωποι

ΠAΛIANΘPΩΠOI KAI AΠANΘPΩΠOI

Tοῦ θεολόγου Nικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου

            Oἱ πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι κυβέρνησαν καὶ κυβερνοῦν τὴ ταλαίπωρη Ἑλλάδα, αὐτοὶ εἶνε οἱ ἄμεσοι καὶ μεγάλοι αἴτιοι τῆς σημερινῆς δραματικῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Λέγουμε οἱ ἄμεσοι καὶ μεγάλοι αἴτιοι, διότι ὑπάρχουν καὶ οἱ ἔμμεσοι καὶ μικρότεροι αἴτιοι τῆς κρίσεως. Kαὶ αὐτοὶ εἶνε ἡ πλειονοψηφία τῶν Ἑλλήνων, ἡ ὁποία ψηφίζει χωρὶς πνευματικὰ κριτήρια καὶ ἐκλέγει ἀναξίους ἄρχοντες. Ἀπώτερο δὲ αἴτιο τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ πάσης κακοδαιμονίας εἶνε ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὸ Θεό, τὸ Δημιουργὸ καὶ χορηγὸ τῶν ἀγαθῶν.

            Oἱ ἀνάξιοι πολιτικοί, ἐνδιαφερόμενοι ὄχι γιὰ τὴν Πολιτεία, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἑαυτούς των, συγγενεῖς των καὶ «παρατρεχάμενους», μὲ διάφορες ἀτιμίες ρήμαξαν τὸ δημόσιο ταμεῖο καὶ περιήγαγαν τὴν Ἑλλάδα σὲ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωσι καὶ ὑποταγὴ σὲ ξένους τοκογλύφους. Kαὶ μεγάλο ποσοστὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ λόγῳ ἀλλεπαλλήλων φορομπηχτικῶν μέτρων καὶ ἀνεργίας περιῆλθε σὲ οἰκονομικὴ κατάστασι κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο τῆς φτώχειας.

Tρία ἑκατομμύρια Ἕλληνες στεροῦνται πλέον βασικῶν ἀγαθῶν τῆς ζωῆς καὶ δυστυχοῦν, ἐνῷ οἱ πολιτικοὶ κολυμποῦν σὲ πελάγη ὑλικῶν ἀπολαβῶν, προνομίων καὶ ἀπολαύσεων. Συνεχῶς καὶ ἐξοργιστικῶς ὁμιλοῦν γιὰ θυσίες τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐνῷ αὐτοὶ δὲν θυσιάζουν σχεδὸν τίποτε ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ τὶς ἀνέσεις τους. Ὡς ἄρχοντες ἔπρεπε νὰ δίνουν πρῶτοι τὸ παράδειγμα θυσίας στὸ λαό, ἀλλὰ δίνουν τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο παράδειγμα. Δὲν θυσιάζονται, ἀλλὰ σφαγιάζουν τὸ λαὸ μὲ συνεχῆ φορομπηχτικὰ μέτρα. Kαὶ μερικὲς χιλιάδες Ἕλληνες, ποὺ δὲν ἔχουν πίστι στὸ Θεό, λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἔφθασαν σὲ σημεῖο ἀπελπισίας καὶ αὐτοκτόνησαν!

            Φοβερώτατο πρᾶγμα ἡ αὐτοκτονία! Kαὶ ἂν ἄνθρωπος μὲ συνείδησι ἀπὸ ἀπροσεξία καὶ λάθος γινόταν αἴτιος νὰ αὐτοκτονήσῃ συνάνθρωπος, σὲ ὅλη τὴν ὑπόλοιπη ζωή του θὰ εἶχε τύψεις συνειδήσεως, θὰ ταρασσόταν καὶ θὰ ὑπέφερε ψυχικῶς. Ἀλλ' οἱ πολιτικοί, καίτοι ἐξ αἰτίας τῆς ἐγκληματικῆς πολιτικῆς των αὐτοκτονοῦν χιλιάδες, αὐτοὶ οὐδεμία τύψι συνειδήσεως ἔχουν, οὐδεμία ταραχὴ αἰσθάνονται, ἀλλὰ μένουν ἀναίσθητοι, τελείως ἀναίσθητοι! Γιατί; Διότι οἱ πολιτικοὶ δὲν ἔχουν συνείδησι, ἐκτὸς ὀλίγων εἶνε ἀσυνείδητοι. Ὡς δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ εἶχαν ἄλλοτε καὶ αὐτοὶ συνείδησι. Ἀλλὰ λόγῳ τῆς ἀσεβοῦς καὶ ἁμαρτωλῆς ζωῆς των ἡ συνείδησί των καυτηριάσθηκε, νεκρώθηκε καὶ ἔγινε ἀνύπαρκτη. Ἂς τὸ καταλάβωμε: Συνήθως μᾶς κυβερνοῦν ἄνθρωποι ἀσυνείδητοι. Ἄνθρωποι χωρὶς ἠθικὲς ἀξίες. Ἄνθρωποι χωρὶς σπλάγχνα καὶ οἰκτιρμούς. Ἄνθρωποι παλιάνθρωποι καὶ ἀπάνθρωποι. Kαὶ ἀπὸ τέτοια κακέκτυπα τοῦ ὄντος ἄνθρωπος τί καλὸ μποροῦμε νὰ περιμένωμε; Mόνο συμφορές, κοινωνικὰ δράματα, καταστροφή.

            Ὅσοι πιστεύουμε στὸ Θεὸ καὶ διατηροῦμε μέσα μας συνείδησι καὶ εὐαισθησία, ἂς θρηνοῦμε, ὅπως ὁ Ἱερεμίας, γιὰ τὸ κατάντημα τῆς Πατρίδος μας, καὶ ἂς προσευχώμεθα στὸ Θεό, στὴ μόνη ἐλπίδα μας, νὰ ἀπαλλάξῃ τὴν Ἑλλάδα τῶν ἀναριθμήτων ἡρώων, ἁγίων καὶ μαρτύρων τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς κακοὺς ἄρχοντες, νὰ φωτίζῃ τὸ λαὸ νὰ ἐκλέγῃ κυβερνῆτες μὲ συνείδησι καὶ εὐαισθησία, καὶ νὰ σώσῃ τὸν ἱστορικὸ τοῦτο τόπο, ὅπως τὸν ἔσωσε πολλὲς φορές, πρὸς δόξαν τοῦ ὀνόματός του.