Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας, Μοναχική κουρά• η σχέση της με το βάπτισμα και τον γάμο

1. Μιλώντας για τα ιερά Μυστήρια, θα σας μιλήσω για την Μοναχική Κουρά. Είναι Μυστήριο η Μοναχική Κουρά; Και βέβαια είναι Μυστήριο! Όπως σε ένα νέο και σε μία νέα, που θέλουν να κάνουν οικογένεια, η Εκκλησία τελεί το Μυστήριο του Γάμου, έτσι και σε ένα νέο ή σε μία νέα, που θέλουν να αφιερωθούν στον Θεό και να ζήσουν παρθενικά, η Εκκλησία τελεί άλλο Μυστήριο: Την Μοναχική Κουρά! Είναι δε ωραία, είναι πολύ ωραία, η Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού και όπου ακούτε να κείρεται σε Μοναστήρι Μοναχός ή Μοναχή να πηγαίνετε, για να θαυμάζετε όχι μόνο αυτά που θα ακούτε αλλά και αυτά που θα βλέπετε!

2. Κατά βάση η Μοναχική Κουρά είναι επανάληψη του Βαπτίσματος. Όλοι εμείς που είμαστε εδώ βαπτισθήκαμε και δώσαμε όρκο ότι θα ανήκουμε στον Θεό. Είπαμε το «αποτάσσομαι τω Σατανά» και το «συντάσσομαι τω Χριστώ», κάνουμε την αφιέρωσή μας στον Θεό με την Τριχοκουρία (την «κουρά» μας), αλλά τα ξεχάσαμε όλα αυτά. Πραγματικά, με το Βάπτισμα μας δεσμευτήκαμε ότι θα ανήκουμε στον Θεό. Με το «αποτάσσομαι» που είπαμε τότε (με το στόμα του αναδόχου μας), αποκηρύξαμε τον Σατανά από τη ζωή μας, αφού μάλιστα και τον φτύσαμε εκείνη την ώρα και δεν έχουμε λοιπόν καμιά σχέση μ’ αυτόν. Και με το «συντάσσομαι» που είπαμε πάλι στο Βάπτισμά μας υπογράψαμε ιερό συμβόλαιο, συμβόλαιο ενώπιον αγγέλων και ανθρώπων ότι θα ανήκουμε απόλυτα στον Θεό. Πάει πια για μας το «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν», που είπε ο Κύριος. Αυτό είναι για τους αβάπτιστους. Για μας ισχύει το «λάλει Κύριε και ο δούλος Σου ακούει». Είναι μεγάλη υπόθεση, αδελφοί μου, το ότι είμαστε βαπτισμένοι και γίναμε χριστιανοί. Το κακό όμως που παθαίνουμε στην ζωή μας είναι ότι ξεχνάμε τους βαπτιστικούς όρκους μας και έτσι χάνουμε την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος.

Αλλά έρχονται εκλεκτές ψυχές, άνδρες και γυναίκες, νέοι και νέες, που θέλουν να ανανεώσουν τους όρκους του ιερού Βαπτίσματος, να ξαναπούν συνειδητά πια ότι αποκηρύσσουν τα έργα του Σατανά και ότι ανήκουν απόλυτα στον Θεό και να ξανακάνουν την Τριχοκουρία, πού έκαναν στο βάπτισμά τους. Έτσι έχουμε την Μοναχική Κουρά. Συμβολίζει δε η κουρά της κεφαλής πρώτον μεν κάποια προσφορά από το κορυφαίο σημείο του σώματός μας στον Θεό, αλλά σημαίνει δεύτερον, βαθύτερον, την αποβολή των κακών λογισμών και την προσφορά του νου μας στον Θεό.

3. Ώστε, λοιπόν, η Μοναχική Κουρά είναι κατά πρώτον επανάληψη των βαπτιστικών όρκων. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Η Μοναχική Κουρά θα πω τώρα ότι είναι γάμος. Η ψυχή του Μοναχού ή της Μοναχής νυμφεύεται τον Χριστό και άγγελοι παρευρίσκονται την ώρα εκείνη και υπογράφουν το ιερό και αδιάλυτο του γάμου αυτού. Στην ακολουθία του γάμου των ανδρογύνων ο ιερέας διαβάζει μία ευχή που λέγει για τον Θεό ότι είναι «ο του μυστικού και αχράντου γάμου ιερουργός και του σωματικού νομοθέτης». «Σωματικός» γάμος, που τον νομοθέτησε ο Θεός, ξέρουμε ποιός είναι. Είναι ο γάμος των γονιών μας, από τον οποίο γεννηθήκαμε εμείς. Αλλά ποιός είναι ο άλλος εκείνος γάμος, «ο μυστικός και άχραντος», τον οποίο ιερουργεί ο Θεός, όπως λέει η παραπάνω ευχή; Είναι ο γάμος των Μοναχών με τον Θεό, είναι η Μοναχική Κουρά. Είναι όμορφος και είναι πολύ γλυκός αυτός ο γάμος της ψυχής με τον Χριστό. Η Μοναχή ξέρει ότι δεν θα την χτυπήσει και δεν θα την χωρίσει ποτέ ο Νυμφίος της Χριστός! Αντίθετα ο Νυμφίος Χριστός ραβδίσθηκε και σταυρώθηκε για την Νύμφη και της ετοιμάζει παλάτι στον ουρανό, την ουράνιο Βασιλεία Του! Στη Μοναχική Κουρά, πρόκειται για θείο έρωτα που λειώνει. «Έθελξας πόθω με Χριστέ και ηλλοίωσας τω θείω σου έρωτι»!

4. Ομολογώ ότι ο θείος αυτός γάμος, «ο μυστικός και άχραντος», δεν είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου. Το φυσικό του ανθρώπου μετά την πτώση είναι να υπανδρεύεται η γυναίκα και να νυμφεύεται ο άνδρας. Η παρθενία δεν είναι το φυσικό, αλλά είναι μια υπερφυσική κατάσταση. Ερωτώ όμως: Πώς το πετυχαίνει ο Μοναχός και η Μοναχή που έχουν σώμα, να υπερβαίνουν το φυσικό και να ζουν το υπερφυσικό; Απλούστατα: Πετυχαίνουν το υπερφυσικό, γιατί βρίσκονται σε συνεχή κοινωνία με τον υπέρ φύσιν Θεό! Έτσι λέγει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας: Όπου βλέπουμε ότι νικήθηκε το φυσικό, να ξέρουμε ότι εκεί δηλώνει την παρουσία Του ο υπέρ φύσιν Θεός. «Όπου φύσεως ήττα έγνωσται, εκεί του υπέρ φύσιν παρουσία επέγνωσται»! Οι Μοναχοί και οι Μοναχές, έχουν τον δικό τους κόσμο. Ζουν συνέχεια το «άνω σχώμεν τας καρδίας»! Δείγμα δε ότι αποκόπηκαν από τα κοσμικά είναι το ότι στο πρόσωπό τους έχουν «τυφλοπάνι»! Ως «τυφλοπάνι» εννοώ την «μανδήλα», που φορούν οι Μοναχές και το «κουκούλλιο» και «επανωκαλύμμαυχο», που φορούν οι Μοναχοί και Ιερομόναχοι. Γι’ αυτό, χριστιανοί μου, προσοχή, μεγάλη προσοχή όταν συναντιέστε με Μοναχούς και Μοναχές. Προσοχή στα λόγια σας και στις συζητήσεις σας. Η κουβέντα σας μ’ αυτούς να μην είναι για κοσμικά πράγματα, αλλά για θεϊκά. Γιατί, αν τους μιλάτε για κοσμικά, τους βγάζετε από τον κόσμο τους, τους βγάζετε από «τα νερά τους», που λέμε. Τους κάνετε ζημιά. Και τελικά η ζημία θα είναι δική σας. Γιατί αν ο Μοναχός διακόπτει την κοινωνία του με τον Χριστό, που πρέπει να είναι αδιάκοπη, και κουβεντιάζει και ασχολείται με κοσμικά, τότε, όταν θα του λέτε να προσεύχεται για τα οικογενειακά σας προβλήματα, η προσευχή του δεν θα έχει δύναμη και δεν θα εισακούεται. Όταν πηγαίνετε στα Μοναστήρια θα μιλάτε στους Μοναχούς και στις Μοναχές σαν να είστε και σεις οι ίδιοι Μοναχοί και Μοναχές. Έτσι θα παίρνετε την Χάρη του Θεού και της Παναγίας από το προσκύνημά σας σε ένα Μοναστήρι,

5. Τέλος, έχω να σας πω το πιο σοβαρό: Αν το παιδί σας, αγόρι ή κορίτσι, σας πει «μάνα, πατέρα, εγώ θέλω να αφιερωθώ στον Θεό και να πάω σε Μοναστήρι», μην το εμποδίσετε και μην πάτε κόντρα στην επιθυμία που του έβαλε ο Θεός. Θα κάνετε το μεγαλύτερο αμάρτημα, αν το εμποδίσετε, αμάρτημα μεγαλύτερο και από το να γκρεμίσετε μία Εκκλησία. Και θα σας πω γιατί: Αν γκρεμίσετε μία Εκκλησία, μαζεύουμε χρήματα και την ξαναχτίζουμε. Αν όμως εμποδίσετε ένα παιδί από την ιερή του κλήση, τότε δεν διορθώνεται το κακό αυτό. Είναι μεγάλη τιμή και μεγάλη ευλογία για μια οικογένεια το να δώσει ένα παιδί στον Θεό, για να γίνει Μοναχός ή Μοναχή.

Πηγή: Περιοδικό «Απλή Κατήχηση», Έκδοσις Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως. - Πεμπτουσία