Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για το Corpus Christi

Εν Πειραιεῖ τῇ 18ῃ Ὀκτωβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Μέ ἀφορμή τίς ἀντιδημοκρατικές καί φασίζουσες ἀναρτήσεις τόσο στόν ἱστοχῶρο τοῦ διαδικτύου, ὅσον καί στόν ἔντυπο τύπο, μέ τίς ὁποῖες ἐπικρίνεται μία ἀπόλυτα προβλεπομένη ἀπό τό δικαιϊκό μας σύστημα ἐνέργειά μου, νά ζητήσω δηλαδή τήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου γιά βάναυση καί αἴσχιστη προσβολή τοῦ προσώπου μου, πού στοιχειοθετεῖται καί θεμελιοῦται μέ τήν κακόβουλη βλασφημία τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως ἀπό τό χυδαῖο θεατρικό ἔργο Corpus Christi τοῦ Ἀμερικανοῦ συγγραφέα Τέρενς Μάκ Νάλι, ὁ ὁποῖος σέ ἡλικία 73 ἐτῶν στήν Οὐάσινγκτον «τέλεσε» ὁμοφυλοφιλικό «γάμο» μέ νεαρό «ζιγκολό» καί ἀπό τήν ἀφόρητη ψυχοπαθολογία του κινούμενος προέβαλε τόν νοσηρό ψυχισμό του στό πανάσπιλο καί ὑπερύμνητο πρόσωπο τοῦ αἰωνίου καί παναχράντου Θεοῦ ἐπάγομαι τά κάτωθι:

1. Συμφωνῶ ἀπολύτως μέ τό θέμα τῆς ἡμερίδας πού διοργανώθηκε ἀπό τήν «Ἑλληνική Ἕνωση γιά τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου» στό ἀμφιθέατρο Δρακοπούλου στά Προπύλαια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν: «Ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη εἰσαγγελέα», διότι πράγματι ὁ ἀληθής Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη ὑπερασπίσεως καί εἶναι ἀφέλεια ὁ μεγαλοϊδεατισμός τοῦ αὐτοκλήτου σωτῆρος τῆς πίστεως. Ἀνάγκη ὅμως ὑπερασπίσεως ἔχει ὁ πιστός καί ἡ ἀξιοπρέπειά του, ὁ ὁποῖος συνάπτεται ἀρρήκτως καί ἀναποδράστως μέ τόν λοιδορούμενο καί βλασφημούμενο Θεό. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο πού δυστυχῶς ὡς ἐκ τῶν δημοσιευμάτων (Καθημερινή 16 καί 17/10) ἡ ἡμερίδα ἀπεσιώπησε τίθενται στόν ποινικό μας Κώδικα τά ἄρθρα 198 καί 199 ὑπό τόν τίτλο «Προστασία τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης» καί ὄχι προστασίας τοῦ Θεοῦ διότι τά ἔννομα ἀγαθά εἶναι ἡ κοινωνική συνοχή καί ἡ θρησκευτική εἰρήνη πού προσβάλλονται βάναυσα ἀπό τήν δημοσίᾳ γενομένη κακόβουλη βλασφημία τοῦ Θεοῦ κάθε ἀνεκτῆς κατά τό Σύνταγμα θρησκείας στή χώρα, δηλαδή θρησκείας πού δέν ἔχει κρύφια δόγματα καί ἡ λατρεία της δέν ἀντίκειται στά χρηστά ἤθη καί τήν δημόσια τάξη (Ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος). Εἶναι ἐξόχως ἀποκαλυπτικό τό γεγονός ὅτι κατά τήν συγκεκριμένη ἡμερίδα οὔτε νύξη αὐτῶν τῶν προϋποτιθεμένων καί αὐτονοήτων νομικῶν ἐννοιῶν ἔγινε γιά τήν διερεύνηση τοῦ θέματος, οὔτε ὑπεβλήθη αἴτημα γιά τήν κατάργηση τῶν αὐτονοήτων ποινικῶν ἀδικημάτων τῆς συκοφαντικῆς δυσφήμισης καί τῆς ἁπλῆς δυσφήμισης καί ἐξύβρισης τῶν πολιτῶν, ὥστε νά ὑπάρχει τουλάχιστον ἕνα ἰσοδύναμο πρόσχημα γιατί δέν νομίζω νά ἀποδέχονται οἱ μετέχοντες τήν προσωπική τους ἀποδόμηση καί ἀπομείωση μέ ἄλλοθι τήν δῆθεν ἐλευθερία ἐκφράσεως, ἐφ’ ὅσον στήν δημοκρατία ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνός τελειοῦται ἐκεῖ πού ἀρχίζει ἡ ἐλευθερία τοῦ ἄλλου.

2. Ἔχοντας πλήρη γνώση τοῦ θεατρικοῦ «δρωμένου» πού παρουσιάστηκε στό θέατρο «Χυτήριο» ἀπό δύο αὐτόπτες μάρτυρες πού τό παρηκολούθησαν, διεπίστωσα ὅτι τό χυδαῖο αὐτό δρώμενο εἶναι κακόβουλο διότι ὁ σκηνοθέτης του Λαέρτης Βασίλι πού μεγάλωσε σάν γιός τοῦ πρώην ἀξιωματικοῦ τοῦ στρατοῦ τοῦ Χότζα Ἠλία Βασίλι, μετέπειτα νεωκόρου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Πειραιῶς καί πού τό χριστιανικό του ὄνομα εἶναι Φώτιος γνωρίζει πολύ καλά ὅτι γιά τήν χριστιανική εὐαγγελική ἠθική ἡ ἀρσενοκοιτία ἤ ὁμοφυλοφιλία ἀποτελεῖ θανάσιμο ἁμάρτημα πού ἀποκόπτει καί ἀποστερεῖ τόν ἐμμένοντα ἀμεταμελήτως σέ αὐτό ἀπό τήν κοινωνία τοῦ αἰωνίου Θεοῦ (Α΄Κορ. Στ΄9). Ἑπομένως ἡ ἀπόδοση στόν Πανάγιο Θεό αὐτοῦ τοῦ πάθους ἐκφράζει τήν δολία βούληση ἀπομειώσεώς του στίς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι βλάσφημο διότι διαστρέφει πλήρως καί χυδαίως τήν εὐαγγελική ἀλήθεια, τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας καί τήν Χριστιανική ἠθική ἐμφανίζοντας ὡς μέθυσο τόν δίκαιο Ἰωσήφ, ὡς ὑποψήφιο θῦμα βιασμοῦ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὡς ὁμοφυλοφίλους τούς δώδεκα Ἀποστόλους καί τελικῶς ὡς ἐμφορούμενο ἀπό αὐτό τό φρικῶδες πάθος τόν Πανάσπιλο καί Πανάγιο Λόγο καί Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Εἶναι δημοσίᾳ γενόμενο διότι διαδραματίζεται σέ χῶρο πού τό κοινό ἔχει πρόσβαση ἀσχέτως ἄν ὑπάρχει ἤ ὄχι εἰσιτήριο, δέν γίνεται ἰδιωτικῶς δηλαδή καί διαφημίζεται διά τοῦ διαδικτύου. Ἡ φαιδρά, ἀνεπέρειστος καί ἀτυχής ἀπόπειρα τῶν συντελεστῶν τῆς παραστάσεως νά ἀποσείσουν τήν ποινική τους εὐθύνη προβάλοντας ὅτι τό ἔργο δῆθεν δέν ἀφορᾶ στόν ἱστορικό Χριστό καταρρίπτεται ἀπό τό σενάριο τοῦ ἔργου, ὅπου ταυτοποιοῦνται πλήρως τά πρόσωπα τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί ἡ δράση τους, μέ τούς χαρακτῆρες τοῦ ἔργου καί εἰδικώτερα ὁ πρωταγωνιστής Joshua «βαπτίζεται» Ἰησοῦς. Μάλιστα στήν ἑλληνική ἐκδοχή ψάλλεται τό «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε», ἀπαγγέλεται ἡ Κυριακή προσευχή «Πάτερ ἡμῶν» καί περιφέρονται τά σύμβολα τοῦ πάθους. Γι’ αὐτούς ἀκριβῶς τούς λόγους ὑπῆρξε διεθνής κατακραυγή σέ κάθε πρεμιέρα τοῦ ἔργου καί μάλιστα μετά τίς ἀπειλές πού δέχθηκε ὁ Μάκ Νάλι ἡ πρεμιέρα στήν Ν. Ὑόρκη ἀναβλήθηκε ἀπό τό 1997 γιά τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1998. Τό 1999 στό Λονδίνο ἡ Μουσουλμανική Ὀργάνωση Shari’ ah Court ἐξέδωσε «Φάτουα» γιά τήν θανάτωση τοῦ ὁμοφυλόφιλου συγγραφέα διότι στό Ἰσλάμ ὁ Κύριος θεωρεῖται «προφήτης». Τό ἴδιο συνέβη στό Σίδνευ τῆς Αὐστραλίας καθώς καί σέ ἄλλες χῶρες.

3. Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐνεργώντας ὄχι ὡς Μητροπολίτης ἀλλά ὡς πολίτης ὅπως εἶχα κάθε ἔννομο δικαίωμα στήν δημοκρατική χώρα πού θέλω νά πιστεύω ὅτι ζοῦμε μετέβην στό ἁρμόδιο Ἀστυνομικό Τμῆμα Ὁμονοίας, στήν περιοχή εὐθύνης τοῦ ὁποίου διαπράττεται τά ἀνωτέρω ἀδίκημα τό ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης 11 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. καί κατέθεσα μήνυση γιά τήν αὐτεπαγγέλτως διωκομένη ἐγκληματική ἐνέργεια τῆς κακόβουλης βλασφημίας τῶν θείων. Ὑπό τῆς εἰσαγγελικῆς Ἀρχῆς μοῦ ἐζητήθησαν συμπληρωματικά στοιχεῖα καί τό ἀπόγευμα τῆς ἑπομένης προσῆλθα γιά νά καταθέσω τά συγκεκριμένα στοιχεῖα. Μάρτυρες ἐπρότεινα τόν ἐλλογιμώτατο κ. Κωνσταντῖνο Χολέβα, Πολιτικό Ἐπιστήμονα καί τόν Ραδιοφωνικό παραγωγό κ. Λυκοῦργο Μαρκούδη, αὐτήκοο καί αὐτόπτη μάρτυρα τοῦ θεατρικοῦ ἔργου. Κατά τή διαδικασία τῆς καταθέσεως ὁμάδα βουλευτῶν προσῆλθε αὐθορμήτως καί μοῦ ἐδήλωσε συμπαράσταση. Τούς συνεχάρην καί τούς εὐχαρίστησα ὅπως θά εὐχαριστοῦσα οἱονδήποτε ἐπώνυμο ἤ ἀνώνυμο ἔσπευδε νά ἐκφράση τήν συμπαράστασή του. Μέ ποῖα λογική θά ἔπρεπε νά ἀποπέμψω τούς συγκεκριμμένους βουλευτές. Μήπως λάμβανε χώρα στό ἀστυνομικό τμῆμα κομματική ἐκδήλωση ἤ μετεῖχα σέ προεκλογική ἐκστρατεία ὑπέρ κόμματος; Δυστυχῶς γιά τό πολιτικό μας σύστημα καί τούς κομματικούς του σχηματισμούς ἡ βάναυση καταπάτηση τοῦ ποινικοῦ νόμου πού ἐξωραΐζεται ὡς δῆθεν ἐλευθερία ἐκφράσεως ἤ ἐλευθερία τῆς τέχνης οὐδόλως τούς ἀφύπνισε καί τούς διέγειρε μέ ἀποτέλεσμα ἤ νά ἀερολογοῦν στά τηλεπαράθυρα ἤ νά τυρβάζουν περί ἄλλα ἀπομειώνοντας τήν ἐγκληματική καί κακόβουλη βλασφημία εἰς βάρος τοῦ Παναγίου Θεοῦ, τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τοῦ εὐσεβοῦς Γένους πού θρησκεύεται καί λατρεύει τόν ὑβριζόμενο Θεό. Θά ἤμουν ἀναπολόγητος ἐάν συνέπραττα μέ ὁποιαδήποτε κομματική σημαία ἤ ἐάν δέν ἐδεχόμην τήν συμπαράσταση ὁποιουδήποτε προστρέχοντος. Δέν ἔδειξαν ἐνδιαφέρον βουλευτές ἄλλων κομμάτων οὔτε ὁ χῶρος ὑποβολῆς μηνύσεως ἦταν ἰδιωτικός. Ἔχει δέ ἀπόλυτη ἐφαρμογή ὁ λόγος τοῦ ἀειμνήστου Γέρου τῆς Δημοκρατίας: «Ἐμεῖς λειτουργοῦμε καί ὅποιος θέλει προσέρχεται».

4. Ἡ μνημειώδης καί θεολογικά ἀρτία τοποθέτηση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ἱερεμίου, Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἔδωσε ἠχηρό ράπισμα σέ ἀδολεσχοῦντες ἐκκλησιαστικούς πού ρίχνουν ἀφρόνως νερό στό νεοεποχίτικο μῦλο προσφέροντας ἄλλοθι σέ ἐξωνημένους τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος νά ἐπαναλάβουν τό στρατήγημα τοῦ Ἰμπραήμ Πασᾶ γιά τήν δημογραφική ἀλλοίωση τοῦ λαοῦ καί τήν καταστροφή τοῦ Γένους καί ἀσυνέτως στρεβλώνουν τά πράγματα ἠθελημένως «λησμονοῦντες» καί τήν γεωστρατηγική θέση τῆς χώρας καί τήν φρικώδη ρήση, τό δόγμα, τοῦ ἀλήστου μνήμης Τουργκούτ Ὀζάλ: «Δέν χρειάζεται νά κάνουμε πόλεμο μέ τούς Ἕλληνες, ἀρκεῖ νά τούς στείλουμε μερικά ἑκατομμύρια ἀπό ΄δῶ μεριά καί νά τελειώνουμε μ΄ αὐτούς»!

5. Ὁ Ἑλληνικός λαός ὅπως ἀποδεικνύεται διϊστορικῶς ὑπερασπίζεται τήν ἀνεξιθρησκεία καί τήν ἐλευθερία θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Τήν στιγμή αὐτή στό Λεκανοπέδιο ἐλεύθερα ἀσκοῦν τήν λατρεία τους ἀντιτριαδικές θρησκευτικές παραδοχές, πού ἀρνοῦνται τό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ὅπως τό Ἰσλάμ καί ἡ φυλλαδική ἑταιρεία τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ καί οἱ ἀμερικανοκίνητοι Μορμόνοι, παρ’ ὅλον πού στόν Ἑλλαδικό χῶρο δέν ὑπάρχουν τεμένη πού νά εἶναι στάβλοι ἤ δημόσιοι χώροι ὑγιεινῆς ὅπως σέ Μουσουλμανικά Κράτη συμβαίνει μέ τούς χριστιανικούς ναούς (Β. Κύπρος, Τουρκία). Ἡ λοιδορία ὅμως καί ἡ χυδαιότητα σέ βάρος τοῦ παναγίου καί παναχράντου Κυρίου τῆς πίστεώς μας μᾶς κινεῖ νά ἐνεργήσουμε εἰρηνικῶς καί νομίμως μή φειδόμενοι οὔτε τῆς ἰδίας μας τῆς ζωῆς καί ἐδῶ ἀνιδρύεται τό παράδοξο γιά ἐκείνους τούς συνέλληνες πού δικαίως συμπαρατάσσονται μέ τούς διαμαρτυρομένους μουσουλμάνους γιά τήν ἀπομείωση τῆς θρησκευτικῆς των παραδοχῆς ἀλλά ἀντιθέτως δέν πράττουν τό ἴδιο μέ τούς συνέλληνες καί κατά τεκμήριο ὁμοπίστους των συντασσόμενοι μέ τούς βιαστές τῆς ἀλήθειας.

Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ