Nικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος, Αδιανόητο και αφάνταστο

AΔIANOHTON KAI ΑΦΑΝΤΑΣΤΟΝ

 Nικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου

Στούς χαλεπούς καιρούς μας συμβαίνουν πράγματα, τά ό­ποια στις προηγούμενες έποχές ήταν άδιανόητα, οϋτε άπό τή φαντασία ήταν δυνατό νά περά­σουν. "Ενα άπ' αύτά τά άδιανόη­τα και άφάνταστα πράγματα θά άναφέρωμε έδώ.

Ό ένας της Τριά­δος, ό ΥΙός και Λό­γος τοϋ Θεοϋ Πα­τρός, μέ τήν ένανθρώπησί του ήλθε στόν κόσμο γιά δύο κυρίως λόγους: Γιά νά κηρύξη τήν άλήθεια, καΐ νά θυσιασθή. Καΐ τά δύο γιά τή σωτηρία μας.

Ώς πρός τό πρώ­το, ένώπιον τοϋ Πι­λάτου ό ένανθρωπήσας Υιός και Λό­γος τοϋ Θεοϋ Πα­τρός, ό Κύριος Ίησοϋς Χριστός, διακήρυξε: «Έγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο έλήλυθα εις τον κόσμον, ί­να μαρτυρήσω τή αλήθεια. Πας ο ων έκ της άληθείας ακούει μου της φωνής» (Ίωάν. ιη' 37). Έγώ γι'αυτό γεννήθηκα και γι'αυτό ήλθα στόν κόσμο, για να δώσω μαρτυρία για τήν άλήθεια. Καθέ­νας, ο όποιος εινε τέκνο τής άλη­θείας, παραδέχεται τή διδασκα­λία μου.

Ή άλήθεια, τήν όποία δίδαξε ό Χριστός, «ό Αμήν, ό μάρτυς ό πι­στός και άληθινός» ('Αποκ. γ' 14), ονομάζεται Εύαγγέλιο. Περιέχε­ται δέ στό βιβλίο, πού έπίσης φέρει τό ό­νομα Εύαγγέλιο. Είνε τό ώραιότερο όνομα βιβλίου. Τό Εύαγγέλιο διδάσκει όλα τά καλά, και κανένα κακό- όλα τά ώφέλιμα, και τίποτε τό έπιζήμιο. Χρυσό βιβλίο τό Εύαγγέλιο, πάγχρυσο, άφοϋ όλα τά λόγια τοϋ Χριστοϋ είνε χρυσά. 'Αστυνομικά όργα­να τών έχθρών τοϋ Ίησοϋ άπεσταλμένα νά τόν συλλάβουν και νά τόν ο­δηγήσουν ένώπιόν των, όταν ά­κουσαν τά λόγια του άφωπλίσθηκαν και ώμολόγησαν: «Ούδέποτε ούτως έλάλησεν άνθρω­πος, ώς ούτος ό άνθρωπος» (Ίω­άν. ζ' 46). Και μεγάλοι συγγρα­φείς τοϋ κόσμου, άκόμη και πα­τριάρχες τής άπιστίας καΐ άθεΐας, κατακυριευομενοι απο τη δύναμι των λόγων τοϋ Εύαγγελί­ου ώμολόγησαν, ότι το Εύαγγέλιο εινε ασύγκριτο και άφθαστο. "Ενας απ' αύτούς είπε: "Αν ύπάρχουν λογικά όντα σε άλλους πλανήτες, δεν είνε δυνατό νά έ­χουν Θρησκεία ανώτερη απ' αύ­τη, πού θεμελίωσε ό 'Ιησοϋς πα­ρά τό φρέαρ Συχάρ. Μόνο μικροί άνθρωποι, αμαθείς με τή βαθύ­τερη έννοια τής λέξεως, απνευμάτιστοι, πού κατάργησαν τό πνεύμα και ζοϋν γιά τή σάρκα, τή γαστέρα και τά ύπογάστρια, ό­πως οί πλείστοι πολιτικοί τής 'Ορθόδοξης Χριστιανικής 'Ελλά­δος, δέν είνε σέ θέσι νά έκτιμήσουν τό Εύαγγέλιο. Δυστυχείς άνθρωποι, αξιολύπητοι καί αξιο­θρήνητοι. Συνέφερε νά μήν εί­χαν γεννηθή.

'Ο Παϋλος, ό ούρανοβάμων α­πόστολος, στόμα Χριστοϋ, έ­γραψε γιά τό Εύαγγέλιο: «Ούκ έπαισχύνομαι τό Εύαγγέλιον τοϋ Χριστού' δύναμις γαρ Θεού έστιν εις σωτηρίαν παντΐ τω πιστεύοντι, Ίουδαίω τε πρώτον και Έλληνι» (Ρωμ. α' 16). Δέν έντρέπομαι γιά το Εύαγγέλιο, έπειδή είνε δύναμι Θεού προς σωτηρί­αν γιά καθένα, ό όποιος πιστεύ­ει, τον Ιουδαίο πρώτα και ύστε­ρα τον "Ελληνα (τόν ειδωλολά­τρη). Τό Εύαγγέλιο είνε δύναμι, πού σώζει. 'Αλλ' οί μικροί άνθρω­ποι, καί μεταξύ αύτων οί πλεί­στοι πολιτικοί δέν τιμοϋν τή σωτηριώδη δύναμι τοϋ Εύαγγελίου, αλλά δουλεύουν στίς αδυναμίες τους, πού όδηγοϋν σέ όλεθρο.

Γιατί τό Εύαγγέλιο είνε δύνα­μι Θεοϋ πρός σωτηρίαν; Γράφει ό μέγας Παϋλος γιά τό Εύαγγέ­λιο: «Ούκ εστι κατα ανθρωπον... άλλα δι' άποκαλύψεως 'Ιησοϋ Χριστού» (Γαλ. α' 11-12). Τό Εύ­αγγέλιο δέν είνε ανθρώπινο κα­τασκεύασμα, αλλ' αποκάλυψι α­πό τόν 'Ιησοϋ Χριστό, ό οποίος δέν είνε απλώς άνθρωπος, αλλά Θεός ένανθρωπήσας, Θεάνθρω­πος. Στό Εύαγγέλιο αποκαλύ­πτονται ούράνιες αλήθειες, πού πρέπει νά πιστεύη ό άνθρωπος, καί τό θείο θέλημα, πού πρέπει ν' αγωνίζεται νά έφαρμόζη, γιά νά τύχη σωτηρίας. 'Επειδή τό Εύαγγέλιο είνε έξ αποκαλύψεως, γι' αύτό δέν έχει οΰτε ένα τρωτό σημείο" γι' αύτό περιέχει όλα τά καλά, «όσα έστιν άληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα άγνά, όσα προσφιλή, όσα εϋφημα, ει' τις άρετή και ει' τις επαινος» (Φιλιπ. δ' 8)" γι' αύτό καί έχει τή δύναμι νά σώζη.

«Μετανοείτε και πιστεύετε έν τω Εύαγγελίω», είπεν ό Χριστός στήν αρχή τής δημοσίας δράσε- ώς του (Μάρκ. α' 15). N' άλλάξετε μυαλά και νά πιστεύετε στο Εύ­αγγέλιο. Καί στό τέλος τής παρουσιας του στή γή είπε στους μαθητάς του: «Πορευθέντες εις τόν κόσμον άπαντα κηρύξατε τό Εύαγγέλιον πάση τή κτίσει. Ό πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ό δε άπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιστ' 15-16). Να πά­τε σ'όλο τόν κόσμο και να κηρύξετε τό Ευαγγέλιο σ'όλη τήν άνθρωπότητα. Όποιος θα πιστεύση και θα βαπτισθή, θα σωθή. Ένω έκεινος, που δέν θα πιστεύση, θα καταδικασθή.

Αύτή είνε ή άξία και ή σημασία τοϋ Εύαγγελίου. Ή δέ θεοπνευστία του βεβαιώνεται μέ έκπλήρωσι προφητειών, μέ τέλεσι θαυ­μάτων και μέ δημιουργία έκατομμυρίων αγίων, μαρτύρων και θαυματουργών, τών οποίων και τά οστα άναδίδουν άρωμα Χρι­στού.

'Ερχόμεθα τώρα στό άδιανόητο και άφάνταστο φαινόμενο τής έποχής μας, πού είπαμε στήν άρχή τοϋ άρθρου ότι θ' άναφέρωμε. Ποίοι πρώτοι άπ' όλους έπρε­πε νά τιμοϋν τό Εύαγγέλιο, τό θεόπνευστο καΐ ιερό και άγιο και σωτήριο κείμενο τής 'Εκκλησίας; 'Ασφαλώς οί έκπρόσωποι και προκαθήμενοι τής 'Εκκλησίας. «Σοφία, ορθοί!», άναφωνεί ό λει­τουργός τής 'Εκκλησίας ύψώνοντας τό Εύαγγέλιο έν μέσω τοϋ ναοϋ. Τό Εύαγγέλιο είνε «σοφία», ή άληθινή σοφία, καΐ προτρέπονται οί άνθρωποιτής

'Εκκλησίας νά σταθοϋν «ορθοί», γιά νά τιμήσουν τό Εύαγγέλιο. Και βεβαίως τυπικώς, μέ τήν όρθία στάσι τοϋ σώματος, οί έκκλησιαζόμενοι τιμοϋν τό Εύαγγέλιο. 'Αλλ' ούσιαστικώς, μέ όρθή στάσι στή ζωή, πόσοι βαπτι­σμένοι χριστιανοΐ τιμοϋν τό Εύ­αγγέλιο; 'Ολίγοι δυστυχώς, «τό μικρόν ποίμνιον», «τό λεϊμμα», οί συνειδητοΐ χριστιανοί. Οί άλλοι, οί πολλοί, «ό κόσμος», δέν τιμα τό Εύαγγέλιο, άλλά τό περιφρο­νεί, καΐ μέ τήν αμαρτωλή και άσεβή ζωή του τό καταπατεί. Στούς κοσμικούς άνθρώπους, τούς καταφρονητάς καΐ καταπατητάς τοϋ Εύαγγελίου, άνήκουν δυστυχώς, δυστυχέστατα, καΐ μεγαλόσχημοι ρασοφόροι. Τρείς δέ Πατριάρχες έφθασαν καΐ στό έξής άδιανόητο και άφάνταστο σημείο. Ό Οικουμενικός Πατριά­ρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρ­θολομαίος, ό Πατριάρχης 'Αλεξανδρείας Θεόδωρος και ό Πα­τριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφι­λος σέ πρόσωπα τοϋ Μουσουλμανικοϋ κόσμου άντί τοϋ Εύαγ­γελίου προσέφεραν τιμής ένεκεν τό Κοράνιο, τό οποίο μάλι­στα ή λεγομένη Κορυφή τής 'Ορθοδοξίας καΐ άρχιοικουμενιστής Βαρθολομαίος χαρακτήρισε «άγιον»!

Τό νά τιμοϋν τό Κοράνιο οί Ίσλαμισταί, τό καταλαβαίνουμε. 'Αλ­λά νά τό τιμοϋν και νά τό προσφέρουν τιμής ένεκεν ώς δώρο Πατριάρχες τής 'Εκκλησίας, αύ­τό είνε ατιμία εις βάρος τής Χρι­στιανικής Πίστεως· αύτό είνε άρνησι καί προδοσία τοϋ Χριστια­νισμού αύτό είνε αδιανόητον τών αδιανοήτων, καί αφάνταστον τών αφαντάστων. Μέ τήν προσφορά στούς Μουσουλμά­νους «τοϋ αγίου Κορανίου» καί όχι τοϋ Εύαγγελίου οί Πατριάρ­χες τής 'Εκκλησίας είνε σάν νά λέγουν σ' αύτούς: Δέν χρειάζε­ται νά σας κηρύξωμε τό Εύαγγέ­λιο. Δέν χρειάζεται νά γίνετε Χριστιανοί. Τό Κοράνιο είνε άγιο καί ή Θρησκεία σας είνε αληθινή καί οδηγεί στήν άγιωσύνη καί στή σωτηρία. Καθήστε λοιπόν έκεί, όπου βρίσκεσθε. 'Ο Χριστός κακώς μας διέταξε νά κηρύξωμε τό Εύαγγέλιο σ' όλο τόν κόσμο. Καί ψευδώς είπε, όποιος ακούει τό Εύαγγέλιο καί δέν πιστεύει, αύτός θά καταδικασθή.

Δυστυχείς, είπαμε, αξιολύπητοι καί αξιοθρήνητοι όσοι δέν έκτιμοϋν τό Εύαγγέλιο. Μεταξύ αύτών καί οί πλείστοι πολιτικοί. Περισσότερο δέ αύτοί, διότι, όχι μόνο δέν έκτιμοϋν τό Εύαγγέλι­ο, αλλά καί νομοθετοϋν αντιθέ­τως πρός τό Εύαγγέλιο, καί έσχάτως καταβαράθρωσαν τήν 'Ελληνική Πατρίδα. Ούαί στόν α­ποστάτη λαό μία φορά. Ούαί στούς πολιτικούς άρχοντες δύο φορές. 'Αλλά στούς έκκλησια στικούς άρχοντες, οί οποίοι καταφρονοϋν καί καταπατοϋν τό Εύαγγέλιο καί αντ' αύτοϋ προσ­φέρουν δώρο τό Κοράνιο, τρείς φορές ούαί.

'Ανυπόφορο γιά τούς συνει­δητούς Χριστιανούς καί αληθείς λάτρες τοϋ Θεοϋ νά προσφέ­ρουν Πατριάρχες δώρο αντί τοϋ ίεροϋ Εύαγγελίου «τό αγιον Κοράνιον». Αύτοί οί Πατριάρχες έξέπεσαν τής πίστεως, έάν είχαν πίστι, καί έξέπεσαν τής χάριτος, έάν είχαν χάρι. Καί τήν ήμέρα τής Κρίσεως θά καταλάβουν τόν πυθμένα τής Κολάσεως, στήν ο­ποία βεβαίως δέν πιστεύουν, αλλ' ή όποία είνε ύπαρκτή. 'H 'Αγία Γραφή, ή όποία ομιλεί γιά Κόλασι, αποδεικνύεται θεόπνευστη καί αληθής μέ πλήθος αδιά­σειστα έπιχειρήματα. 'Αποροϋν δέ οί πιστοί καί έξίστανται, πώς Πατριάρχες δέν πιστεύουν.

Οί καλοί 'Ιεράρχες, γιά νά μή πανε καί αύτοί στήν Κόλασι, οφείλουν νά έξεγερθοϋν, καί δη­μοσίως καί ονομαστικώς καί «άποτόμως»(Τίτ. α' 13), σφοδρότα­τα, νά έλέγξουν τούς έν λόγω Πατριάρχες καί νά ζητήσουν τήν καταδίκη καί καθαίρεσί τους. Αύτό έπιτάσσει τό Εύαγγέλιο. Αύτό περιμένουν οί συνειδητοί Χριστιανοί. Αύτό νά πράξουν οί καλοί 'Ιεράρχες.