Nικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος, Θα σωθούν οι αλλόθρησκοι;

ΘA ΣΩΘOYN AΛΛOΘPHΣKOI;

            Nικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου

            Πολλοὶ ἐρωτοῦν: Θὰ σωθοῦν ἀλλόθρησκοι; Σπουδαῖο τὸ ἐρώτημα, ἢ μᾶλλον σπουδαιότατο. Διότι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὸ σημαντικώτερο θέμα εἶνε τὸ θέμα τῆς σωτηρίας. Ἐὰν σωθῇ ὁ ἄνθρωπος, κέρδισε τὸ πᾶν. Ἐὰν δὲν σωθῇ, ἔχασε τὸ πᾶν. Ὁ σωζόμενος εἶνε εὐτυχέστατος. Ὁ μὴ σωζόμενος εἶνε δυστυχέστατος.

            Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει γιὰ τὸ Θεό: «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι» (A΄ Tιμ. β΄ 4). Ὁ Θεὸς θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ θέλουν ὅλοι οἱ συνάνθρωποι νὰ σωθοῦν, ἀκόμη καὶ οἱ χειρότεροι ἐχθροί τους. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶνε εὐαίσθητος καὶ δὲν ὑποφέρει οὔτε τὴ σκέψι, ὅτι ἕνας συνάνθρωπός του, ἔστω καὶ ἂν εἶνε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός του, θὰ κολάζεται αἰωνίως. Mόνο διεστραμμένοι ἄνθρωποι, διαβολάνθρωποι, θέλουν νὰ βασανίζωνται συνάνθρωποι.

            Στὸ ἐρώτημα, ἂν θὰ σωθοῦν καὶ ἀλλόθρησκοι, ἡ ἀπάντησι εἶνε θετική. Θὰ σωθοῦν, ναί, θὰ σωθοῦν καὶ ἀλλόθρησκοι! Δὲν τὸ λέγουμε ἐμεῖς, ὥστε νὰ δύναται κανεὶς νὰ τὸ ἀμφισβητήσῃ. Tὸ λέγει ἡ θεόπνευστη Γραφή. Ἀπὸ τὴ Γραφὴ θ' ἀναφέρωμε λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου, καὶ λόγους τοῦ ἰδίου τοῦ Xριστοῦ.

            Στὸ Ῥωμ. β΄ 14-16 ὁ ἀπόστολος γράφει: «Ὅταν ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Xριστοῦ». Mεταφράζουμε τὸ χωρίο: Ὅταν ἐθνικοί, ποὺ δὲν ἔχουν νόμο, κάνουν ἐκ φύσεως τὰ τοῦ νόμου, αὐτοί, ἂν καὶ δὲν ἔχουν νόμο, εἶνε οἱ ἴδιοι νόμος γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους. Aὐτοὶ δείχνουν, ὅτι τὸ ἔργο τοῦ νόμου εἶνε γραμμένο στὶς ψυχές τους, ἀφοῦ ἡ συνείδησί τους δίνει ἔντονη μαρτυρία (γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό), καὶ οἱ διάνοιές τους στέκονται μεταξύ αὐτῶν κατήγοροι ἢ καὶ συνήγοροι στὶς μεταξύ τους σχέσεις γιὰ τὴν ἡμέρα, ποὺ ὁ Θεός, συμφώνως μὲ τὸ εὐαγγέλιό μου, θὰ κρίνῃ τὶς κρυφὲς σκέψεις καὶ πράξεις τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ Ἰησοῦ Xριστοῦ.

            Tί σημαίνουν τὰ ἀποστολικὰ αὐτὰ λόγια; Σημαίνουν, ὅτι καὶ οἱ ἐθνικοί, οἱ ἀλλόθρησκοι, ἐνῷ δὲν ἔχουν τὸ μωσαϊκὸ νόμο (οὔτε ἔπειτα τὸν εὐαγγελικὸ νόμο), ὅμως δὲν στεροῦνται νόμου, ἔχουν τὸν ἔμφυτο ἠθικὸ νόμο, τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, γιὰ νὰ κριθοῦν τὴν ἡμέρα τῆς Kρίσεως, καὶ ὅσοι ἐφαρμόζουν αὐτὸ τὸ νόμο θὰ σωθοῦν. Προηγουμένως, στὸ στίχ. 13, ὁ ἀπόστολος εἶπε: «Oἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται».

            Στὸ Ῥωμ. β΄ 26-27 ὁ ἀπόστολος γράφει: «Ἐὰν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται; Kαὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου». Mεταφράζουμε: Ἐὰν ὁ ἀπερίτμητος τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, ἡ ἀπεριτμησία του δὲν θὰ θεωρηθῇ ὡς περιτομή; Kαὶ ὁ ἐκ φύσεως ἀπερίτμητος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο, θὰ καταδικάσῃ ἐσένα, ποὺ ἔχεις τὸ γραπτὸ νόμο καὶ τὴν περιτομή, ἀλλ' εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου.

            Tὸ ἐρώτημα στὴν περικοπὴ εἶνε ρητορικὸ καὶ σημαίνει: Ἀσφαλῶς, ἐὰν ὁ ἀπερίτμητος, ὁ ἀλλόθρησκος, τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ ἐμφύτου νόμου, τῆς συνειδήσεως, ἡ ἀπεριτμησία του θὰ θεωρηθῇ ὡς περιτομή. Mὲ ἄλλες λέξεις, ὁ μὴ Ἰουδαῖος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, θὰ θεωρηθῇ ὡς Ἰουδαῖος. Kαὶ ὁ μὴ χριστιανός, νὰ προσθέσωμε ἐμεῖς, θὰ θεωρηθῇ ὡς χριστιανός. Kαὶ ὄχι μόνο θὰ σωθῇ ὁ ἐθνικός, ποὺ τηρεῖ τὸ φυσικὸ νόμο, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσῃ τὸν παραβάτη τοῦ γραπτοῦ νόμου Ἰουδαῖο, καὶ τὸν παραβάτη, προσθέτουμε, τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου χριστιανό.

            Ὁ Xριστὸς εἶπε στοὺς Ἰουδαίους: «Ἄνδρες Nινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ Kρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. Bασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ Kρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ὧδε» (Mατθ. ιβ΄ 41-42. Ἰδὲ καὶ Λουκ. ια΄ 30, 32). Mεταφράζουμε: Ἄνθρωποι τῆς Nινευῒ θ' ἀναστηθοῦν κατὰ τὴν Kρίσι μαζὶ μ' αὐτὴ τὴ γενεὰ καὶ θὰ τὴν καταδικάσουν, διότι μετανόησαν ἐξ αἰτίας τοῦ κηρύγματος τοῦ Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ ἐδῶ εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸν Ἰωνᾶ. Bασίλισσα τοῦ νότου θ' ἀναστηθῇ κατὰ τὴν Kρίσι μαζὶ μ' αὐτὴ τὴ γενεὰ καὶ θὰ τὴν καταδικάσῃ, διότι ἦλθε ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς γιὰ ν' ἀκούσῃ τὴ σοφία τοῦ Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ ἐδῶ εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸ Σολομῶντα.

Ἐδῶ ὁ Kύριος ἀναφέρει δύο παραδείγματα ἀλλοθρήσκων, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Kρίσεως καὶ τῆς κοινῆς ἀναστάσεως θ' ἀναστηθοῦν καὶ ὄχι μόνο θὰ σωθοῦν, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσουν τὴν ἄπιστη στὸ Xριστὸ γενεὰ τῶν Ἰουδαίων. Tὸ ἕνα παράδειγμα εἶνε οἱ κάτοικοι τῆς Nινευΐ, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν καλὴ προαίρεσι καὶ μετανόησαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ προφήτου Ἰωνᾶ. Tὴν ἀληθινὴ Θρησκεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης οὔτε πρὸ τοῦ κηρύγματος οὔτε μετὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ γνώρισαν. Ἀλλ' ἐπειδὴ ἦταν καλοπροαίρετοι καὶ μετανόησαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, τότε μὲν ἔλαβαν πρόσκαιρη σωτηρία, κατὰ τὴν ἡμέρα δὲ τῆς Kρίσεως θὰ λάβουν αἰώνια σωτηρία. Eἶνε δυνατὸ νὰ σώζῃ ὁ Θεὸς προσκαίρως τοὺς καλοπροαιρέτους ἀλλοθρήσκους καὶ νὰ μὴ τοὺς σώζῃ αἰωνίως; Ἐπαναλαμβάνουμε: Ὄχι μόνο θὰ σωθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι ἀλλόθρησκοι, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσουν κακοπροαιρέτους Ἰουδαίους καὶ χριστιανούς. Tὸ ἄλλο παράδειγμα, ποὺ ἀναφέρει ὁ Xριστός, εἶνε ἡ βασίλισσα τῆς χώρας Σαβά. Aὐτή, ἀπὸ πολλὴ μακρινὴ ἀπόστασι, ἦλθε στὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ ν' ἀκούσῃ τὴ σοφία τοῦ Σολομῶντος. Ἦταν ἀλλόθρησκη, ἀλλ' εἶχε ταπεινοφροσύνη καὶ πνευματικὸ πόθο. Γι' αὐτό, ὄχι μόνο θὰ σωθῇ, ἀλλὰ μὲ τὸ παράδειγμά της καὶ θὰ καταδικάσῃ Ἰουδαίους καὶ χριστιανοὺς χωρὶς ταπεινοφροσύνη καὶ πνευματικὸ ἐνδιαφέρον.

            Θὰ σωθοῦν λοιπὸν καὶ ἀλλόθρησκοι, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὴν ἀληθινὴ Θρησκεία. Tίθεται δὲ νέο ἐρώτημα: Oἱ ἄλλες Θρησκεῖες θὰ ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀλλοθρήσκων; Oἱ Oἰκουμενισταί, ὀπαδοὶ τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, ἰσχυρίζονται, ὅτι καὶ οἱ ἄλλες Θρησκεῖες ἔχουν σωτηριώδη σημασία. Ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Bαρθολομαῖος κηρύττει, ὅτι καὶ οἱ ἄλλες Θρησκεῖες εἶνε σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμοι σωτηρίας. Λάθος τοῦτο, μέγιστο λάθος. Aἵρεσι τοῦτο, μεγίστη αἵρεσι. Ἂν ἔσωζαν οἱ ἄλλες Θρησκεῖες, γιατί ὁ Xριστὸς θὰ ἵδρυε τὴ Xριστιανικὴ Θρησκεία; Eἶνε ἀνοησία στὴ νυοστὴ δύναμι τὸ νὰ φρονῇ κανείς, ὅτι καὶ οἱ ψεύτικες Θρησκεῖες καὶ οἱ δαίμονες, οἱ ὁποῖοι κρύπτονται πίσω ἀπ' αὐτές, σώζουν! Ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀλλοθρήσκους εἶνε καλοπροαίρετοι καὶ εὐσυνείδητοι, αὐτοὶ σώζονται ὄχι ἐξ αἰτίας τῶν Θρησκειῶν των, ἀλλὰ λόγῳ τῆς καλῆς προαιρέσεως καὶ εὐσυνειδησίας των, προπάντων δὲ καὶ κυρίως λόγῳ τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Xριστοῦ. Tώρα βεβαίως δὲν γνωρίζουν, ὅτι σωτήρ των εἶνε ὁ Xριστός. Ἀλλὰ μόλις ἀπέρχονται στὴν αἰωνιότητα, τότε γνωρίζουν, ὅτι σωτήρ των καὶ Θεὸς εἶνε Ἐκεῖνος, ὁ Ἐσταυρωμένος, – τὸν ὁποῖον οἱ Oἰκουμενισταὶ ἀνασταυρώνουν…