Αθανάσιος Νεοφώτιστος, Ανέντιμη παραπλάνηση

ΑΝΕΝΤΙΜΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ

Αθαν. Νεοφώτιστου, προέδρου της Π.Ε.Γ.

   Η Ορθοδοξία δεν κάνει πόλεμο στην ελευθερία διακινήσεως των ιδεών. Έχει όμως υποχρέωση δια των ποιμένων της και των πιστών τού Κυρίου να οριοθετήσει την ορθόδο­ξη πίστη και να πει στους χριστιανούς «αυτό είναι ορθόδοξο, αυτό όχι». Και να καταγγείλει ότι πίσω από τα διάφορα προσωπεία «φιλοσο­φικά», «πολιτιστικά», «κοινωνικά», «φιλανθρω­πικά», «καλλιτεχνικά» κ.λπ. κρύπτονται επικίν­δυνες αιρέσεις και παραθρησκευτικές ομάδες, οι οποίες με τις διδαχές τους αποκόπτουν τους ορθόδοξους χριστιανούς από το σώμα της Εκ­κλησίας.

Αν κάποιος διαβάσει, δημοσίευμα σε περιο­δικό με τίτλο «η φλόγα της ανάστασης», σε περίοπτη μάλιστα θέση και με την κατάληξη «ας τα σκεφτούμε όλα αυτά και ας είμαστε χαρούμε­νοι καθώς ψάλλουμε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» (με κεφαλαία το έχει το περιοδικό), ασφαλώς θα υποθέσει ότι πρόκειται για ένα ορθόδοξο χρι­στιανικό κείμενο. Για όσους όμως γνωρίζουν τα πράγματα, διαπιστώνουν αμέσως ότι στο κείμε­νο αυτό (που έχει και εικόνα με αναμμένες λα­μπάδες), όπως και σε όλο το περιοδικό, ανα­πτύσσονται έντεχνα οι ανατολικής προελεύσεως δοξασίες.

Είναι ελεύθεροι οι άνθρωποι να πιστεύουν και να πρεσβεύουν και να διδάσκουν οποιαδή­ποτε δοξασία. Η Ορθοδοξία διδάσκει ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του. Ο Κύριος είπε οποίος θέλει να τον ακο­λουθήσει. Η Ορθοδοξία δεν κάνει πόλεμο στην ελευθερία διακινήσεως των ιδεών. Έχει όμως υποχρέωση δια των ποιμένων της και των πιστών τού Κυρίου να οριοθετήσει την ορθόδο­ξη πίστη και να πει στους χριστιανούς «αυτό είναι ορθόδοξο, αυτό όχι». Και να καταγγείλει ότι πίσω από τα διάφορα προσωπεία «φιλοσο­φικά», «πολιτιστικά», «κοινωνικά», «φιλανθρω­πικά», «καλλιτεχνικά» κ.λπ. κρύπτονται επικίν­δυνες αιρέσεις και παραθρησκευτικές ομάδες, οι οποίες με τις διδαχές τους αποκόπτουν τους ορθόδοξους χριστιανούς από το σώμα της Εκ­κλησίας. Ο μακαριστός π. Αντώνιος έλεγε και έγραφε ότι «κάθε αιρετική διδαχή απειλεί το μυ­στήριο της σωτηρίας τού ανθρώπου».

Ας δούμε λοιπόν, σύντομα τι λέγει αυτό το άκρως παραπλανητικό κείμενο, από το περιοδι­κό «Αρμονική Ζωή» τού Ρόμπερτ Νάτζεμυ.

«Είναι λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα το βράδυ της Ανάστασης. Τα φώτα της Εκκλη­σίας σβήνουν. Είναι σκοτάδι. Το σκοτάδι της ά­γνοιας, τού ύπνου. Η στιγμή πριν από τη δημιουργία, πριν έρθει το φως. Και να! Το ΑΥΤΟ­ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΟ ΦΩΣ (υπογράμμιση δική μας) φανερώνεται από το σκοτάδι, από το αφανέρωτο. Από το κενό ήρθε το ΕΝΑ (υπογράμμιση τού πρωτοτύπου κειμένου). Και το θαύμα, το μυ­στήριο συντελείται. Η μία γίνεται 2, 4, 8, 16... φλόγες που όλες ξεκίνησαν και είναι ένα με την ίδια την αρχική φλόγα που άναψε μόνη της (!;) Η ίδια φλόγα, η ίδια ουσία ζωής, η ίδια θεϊκή δύναμη υπάρχει μέσα σ' όλες τις φλόγες... Προέρχονται όλες από την ίδια πηγή και διατη­ρούνται από την ίδια δύναμη, τη δύναμη της Αρχικής Φλόγας, τού Λόγου.

Καθένας μας είναι ένα σώμα που περιέχει την ίδια πνευματική ουσία που κάποτε (!;) ήταν ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ και τώρα είναι οι πολλές μορφές των υπάρξεων που κατοικούν στη γη» (Δηλαδή σύμφωνα με τις δοξασίες αυτές ο Θεός είναι παρελθόν. Τώρα η ουσία του είναι μέσα στη δημιουργία(!)). Παρακάτω συνεχίζει το άρθρο: «Έχουμε διαφορές στο σώμα, κ.λπ. Αλλά αυτά έχουν μικρή σημασία σε σχέση με τη φλόγα μας, το φως μας, ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΧΡΙ­ΣΤΟΥ που είναι η βασική μας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗ­ΤΑ» (Νάτο... το ψητό που λέει πολύ σοφά ο λαός μας. Προσέξτε πόσο ύπουλα περνούν εντελώς ξένες προς την Ορθοδοξία και την Χριστιανική πίστη δοξασίες). Και καταλήγει το άρθρο: «Όλες αυτές οι ξεχωριστές φλόγες πρέπει να ξαναγίνουν πάλι μια ΦΛΟΓΑ. Αυτό σημαίνει να ξαναενωθούμε πάλι με τον θεό». Δηλαδή να εξαφανιστούμε, αφού θα απορροφηθούμε από την ουσία της Παγκόσμιας Συνειδητότητας».

Όλο αυτό το κείμενο και άλλα κείμενα τού ίδιου περιοδικού περιέχει αντιλήψεις εξωχριστιανικές και κινείται έξω από τον πνευματικό χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Με άλλα λόγια όλες αυτές οι δοξασίες θεμε­λιώνονται κοσμοθεωριακά στην ολιστική θεώρη­ση τού κόσμου και στον απόλυτο μονισμό. Ο Χριστιανισμός όμως διδάσκει ότι ο Θεός δεν ταυτίζεται με τον κόσμο. Υπάρχει αγεφύρωτο οντολογικό χάσμα, ανάμεσα στο Θεό και στον κόσμο. Όποιος ασπάζεται την ολιστική θεώρηση περί κόσμου αρνείται την ύπαρξη προσωπικού Θεού. Ο «Χριστός» για τους οπαδούς των Ανα­τολικής προελεύσεως κοσμοθεωριακών τάσεων δεν είναι ο Ιησούς Χριστός των Χριστιανών. Δεν είναι ένα συγκεκριμένο και μοναδικό πρόσωπο, αλλά μια «χριστική κατάσταση μέσα μας», μία «συνειδητότητα Χριστού», μία «Παγκόσμια Συνειδητότητα» που ζει μέσα σε κάθε πλάσμα παντού και στα ζώα και στα φυτά Αυτή όμως η αντίληψη ακυρώνει όλο το μήνυμα του Ευαγγελίου.

Στο τελευταίο μνημειώδες βιβλίο του π. Αντωνίου, που κυκλοφόρησε μετά την κοίμησή του και που είχε γράψει τον καιρό της μεγάλης του δοκιμασίας, γράφει σ' ένα σημείο. «Αν ο Θεός είναι απρόσωπη "θεότητα" ή "υπερσυνειδητότητα" τότε η κοινωνία που μας προσφέρει δεν είναι διαπροσωπική κοινωνία μέσω της θείας βουλήσεως και ενεργείας- είναι κοινωνία "ουσίας" στην οποία δεν διασώζεται το ανθρώ­πινο πρόσωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι πλέον εικόνα ενός προσωπικού Θεού και δεν μπορεί να ελπίζει στο "καθ' ομοίωση". Τότε ολόκληρη η ζωή του είναι χωρίς νόημα, δεν μπορεί να φθάσει στην υιοθεσία».

Η πίστη λοιπόν σε τέτοιου είδους θεωρίες που έχουν σαν βάση την ολιστική αντίληψη περί κόσμου και τις περί τού «κάρμα» και της μετενσαρκώσεως δοξασίες δεν έχει καμία απολύτως Χριστιανική σχέση. Άβυσσος χωρίζει τις αντι­λήψεις αυτές από την Χριστιανική διδασκαλία. Η χρήση χριστιανικών όρων και χριστιανικών συμβόλων από τους αρχηγούς των κοσμοθεω­ριακών αυτών τάσεων σκοπεύει στο να παρα­πλανήσει Ορθοδόξους Χριστιανούς (όπως έχει γίνει και γίνεται) και να τους εντάξει σταδιακά και μεθοδικά σε εξωχριστιανικούς χώρους.

Απευθυνόμενοι στους αγαπητούς μας αδελ­φούς τους παρακαλούμε να προσέχουν. Οι ομάδες που είναι ασυμβίβαστες προς την Ορθόδοξη πίστη εμφανίζονται με «ένδυμα προβά­του» και υπάρχει κίνδυνος να πλανηθούν και να απωλέσουν την εν Χριστώ ελπίδα. Δεν μπορεί να είναι κανείς κι εδώ κι εκεί. Γιατί όποιος πι­στεύει σε τέτοιου είδους δοξασίες αρνείται την

ελπίδα της αναστάσεως. Δεν μπορεί να απαγ­γέλλει το «Σύμβολο της Πίστεως» και δεν μπο­ρεί να λέγει «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν τού μέλλοντος αιώνος» και προπαντός να μετέχει στα θεία μυστήρια. Δικαίωμα τού καθε­νός είναι να κάνει την επιλογή του. Ή με την Εκκλησία τού Κυρίου ή με τις γκουρουϊστικές οργανώσεις. Ή εδώ ή εκεί. Βεβαίως η Εκκλη­σία θλίβεται για την παραπλάνηση των τέκνων της και επιθυμεί και εύχεται για την επιστροφή τους. Και γι' αυτό κάνει την ενημέρωση αυτή, ώστε να γνωρίζουν όσοι ακολουθούν τους δρόμους αυτούς, ότι μόνοι τους αποκόπτονται από το σώμα της Εκκλησίας.

Θα κλείσομε το άρθρο αυτό μ' ένα εξαίρετο απόσπασμα του μακαριστού πατρός Αντωνίου από το βιβλίο του «Μετενσάρκωση ή Ανάστα­ση;» που ξεκαθαρίζει πλήρως το θέμα αυτό.

«Το να κηρύττονται οι δοξασίες αυτές ως χριστιανικές, με χριστιανικούς όρους και με τη χρήση της Αγίας Γραφής, είναι οικτρή πλάνη αν βέβαια αυτό δεν γίνεται σκόπιμα, οπότε απο­τελεί ανεντιμότητα. Σε κάθε όμως περίπτωση αυτό φέρει σύγχυση και εμποδίζει ανύποπτους ανθρώπους στην ελεύθερη επιλογή τους.

Αν κανείς θέλει να επιλέξει την πίστη στις δοξασίες αυτές, πρέπει προηγουμένως να γνω­ρίζει πως εκτός από το ότι ο δρόμος αυτός είναι αντιχριστιανικός, δεν οδηγείται σε "καλύτερη ζωή" ή στην «ανάπτυξη των δυνατοτήτων τού ανθρώπου». Γιατί τελικός σκοπός, σύμφωνα με την δοξασία τού κάρμα και της μετενσάρκωσης και την ολιστική θεώρηση περί κόσμου, δεν είναι μια καλύτερη ζωή, αλλά η εξουδετέρωση της ζωής η "απορρόφηση" σε μια απρόσωπη "Συμπαντική Πραγματικότητα".

Αντίθετα η χριστιανική πίστη, σύμφωνα με την οποία ο Θεός, από αγάπη δημιούργησε τον κόσμο και έπλασε τον άνθρωπο "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν", όχι ως αποτέλεσμα της θείας Του ουσίας, αλλά της θεϊκής Του προαίρεσης και ελευθερίας, προσφέρει απάντηση στο ερώτημα της δημιουργίας και βαθύτερο νόημα στη ζωή του ανθρώπου. Το νόημα αυτό δεν "τελειώνει" με μια "απορρόφηση" τού ανθρώπου στην "Συμπαντική Ουσία", αλλά με την μετοχή του στη ζωή τού Θεού "εν Χριστώ Ιησού", με την αιώνια κοινωνία αγάπης μετά τού Τριαδικού Θεού».

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ» ΤΕΥΧΟΣ 10

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    1  ΙΟΥΝΙΟΥ  2012