Κυριακή Πεντηκοστής- « Ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό»

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Πράξ β΄ 1 –11

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα:  Ιωάν. ζ΄ 37 – 52 - η΄18

«Καί ἐν τῷ  συμπληροῦσθαι τήν  ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν  ἅπαντες ὁμοθυμαδόν ἐπί τό αὐτό»

 Πέρασαν σαράντα εννιά μέρες από την θριαμβική αναστάσιμη Κυριακή. Γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μας, σημερα. Η Πεντηκοστή. Δόθηκε το Άγιο Πνεύμα, σαν πύρινες γλώσσες,  στους μαθητές και αποστόλους του Κυρίου και δι’ αυτών και σ’ όλους εμάς, που αποτελούμε την Εκκλησία Του. Την Εκκλησία των πιστών. Μέλη και μεις της Εκκλησίας του Χριστού, αγαπητοί μου αδελφοί, επικαλούμεθα γονατιστοί να έλθει και να παραμείνει και σε μας το Άγιο Πνεύμα. Να φωτίσει τον νου μας για να μείνουμε σταθεροί στον δρόμο του Χριστού. Να σταθεί συμπαραστάτης και οδηγός μας στις πολλές, μεγάλες ή μικρές δυσκολίες, που περνούμε. Να μας βοηθήσει να αντιμετώπισουμε τα ποικίλα προβλήματα που προβάλλονται μπροστά μας ή και που δημιουργούμε μόνοι μας απερίσκεπτα. Έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία η συνεχής και αδιάπτωτη παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας. Αυτή την ιδιαίτερη σημασία τονίζουν οι Πράξεις των Αποστόλων με το περιγραφικό αποστολικό ανάγνωσμα, που όρισε η Εκκλησία μας, και ακούσαμε σήμερα. Την ίδια σημασία προσπάθησαν και απέδωσαν με επιτυχία και οι ψαλμωδοί με τους ωραιότατους μελωδικούς  και περιεκτικούς ύμνους που ακούσαμε σήμερα.

Γιορτή για όλους τους Χριστιανούς σήμερα, ανεξάρτητα από δόγματα και δοξασίες. Και ίσως είναι από τις λίγες ευκαιρίες να τονίζεται η ανάγκη να ενωθούμε όλοι στο όνομα του Κυρίου μας, με τον φωτισμό και την χειραγώγηση του Αγίου Πνεύματος. Αυτό ζήτησε έντονα, ο Κύριος στην αρχιερατική Του προσευχή, λίγο πριν τη σύλληψη και τα Άγια Πάθη Του. Προσευχήθηκε με φανερή την αγωνία Του για τους μαθητές, τους ακολούθους Του, κατά την σύντομη ένσαρκη παρουσία Του στη γη, για  τους πρώτους πιστούς, αλλά και για όλους τους άλλους, χωρίς διάκριση. «Ἵνα πάντες ἓν ὦσιν». Όλοι χωρίς εξαίρεση να είναι ενωμένοι, να είναι σαν μια ψυχή και ένα σώμα.

Σημειώνεται στο αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου, ότι ήταν οι Απόστολοι «ὁμοθυμαδόν ἐπί τό αὐτό». Με τις ίδιες σκέψεις, με μια ψυχή, αλλά και τοπικά στον ίδιο χώρο. Ήταν συγκεντρωμένοι όλοι μαζί, γιατί είχαν τις ίδιες απόψεις, την ίδια πίστη. Ένοιωθαν την ανάγκη να είναι όλοι μαζί. Να συμμετέχουν στις ίδιες αγωνίες, φόβους, αλλά και χαρές. Να μεταστοιχειώνουν σε πράξεις, με τον ίδιο τρόπο, την πίστη τους στη ζωή τους. Ηταν όλοι μαζί, όταν ήλθε το Πνεύμα το Άγιον, «ἐκ τοῦ ουρανοῦ, ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας καί ἐπλήρωσεν ὅλον τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι». Ήρθε ξαφνικά το Άγιο Πνεύμα, σαν ένα έντονο φύσημα από τον ουρανό, ένας πολύ δυνατός άνεμος, και ετάραξε το δωμάτιο που ήταν καθισμένοι. Και τότε έγινε το θαύμα. Έλαβαν τον Άγιο Πνεύμα, με όλα τα πλούσια χαρίσματα και τις ιδιότητές Του. Τον φωτισμό και την καθοδήγηση με τη συνεχή παρουσία Του. Την αυτεπάγγελτη ενίσχυση αλλά και βοήθεια μετά από κάθε κάθε επίκληση. Την αποδοχή της ειλικρινούς μετανοιας και την απαλλαγή από την αμαρτία με τον ολοκληρωτικό καθαρμό της ψυχής. Αυτά και άλλα πολλά από τα χαρίσματα και τις ιδιότητες του Αγίου Πνεύματος μεταδόθηκαν στους παρόντες στον άγιο και ξεχωριστό εκείνον χώρο και μέσω αυτών και σ’ όλους εμάς που αποτελούμε το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού. Με την δυνατότητα να χαριστούν και σ’ όλους. Όλους εκείνους που είναι πρόθυμοι και είναι διψασμένοι για την αλήθεια.  Αυτούς που αποδεχόμενοι το Ευαγγέλιο του Χριστού, θα αποτελέσουν μέρος του άρραφου χιτώνα του Κυρίου, μέλη πιστά και συνεπή της Εκκλησιας Του. Απευθύνεται σ’ όλους και στον καθένα χωριστά. «Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω». Αν κάποιος αισθάνεται τη δίψα της αλήθειας, ας έρθει κοντά Μου, να ικανοποιήσει τη δίψα του. Θα ήταν αδιανόητη η ενανθρώπιση του Κυρίου, η σταυρική Του θυσία και η επισφράγιση της θείας ιδιοτήτός Του, η ανάσταση, αν προοριζόταν μόνο για εκείνους τους λίγους που Τον είδαν, Τον έζησαν από κοντά.

 Το εντυπωσιακό κήρυγμα του Κυρίου απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους με το μοναδικό Του κήρυγμα. «Οὐδέποτε οὓτως ἐλάλησαν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος». Ποτέ δε μίλησε άνθρωπος όπως αυτός, θα ομολογήσουν και οι υπηρέτες των Φαρισαίων που πήγαν να τον συλλάβουν. Αλλά και όσοι είχαν την ευλογία να Τον δουν από κοντά, έμειναν εντυπωσιασμένοι. Ωστόσο, αγαπητοί μου αδελφοί, το κήρυγμα Του, απευθύνεται σε όλους. Πλάσματά Του, είμαστε όλοι.

 Παιδιά του ίδιου Θεού, ζήσανε, ζούνε και θα ζούν όσο η ευσπλαχνία του Θεού το επιτρέπει. Γιαυτό και ο Θεός, μάς θέλει όλους. «Πάντας σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Όλοι θέλει να σωθούν και να γνωρίσουν την ευαγγελική αλήθεια που σώζει. Γιαυτό και ο Χριστός στέλνοντας τους αποστόλους Του, είπε. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη». Πηγαίνετε για να διδάξετε την αλήθεια σ’ όλα τα έθνη. Κι αυτή η πορεία στα έθνη, αρχίζει από την ημέρα της Πεντηκοστής. Όπως λοιπόν είναι αδιανόητο ο Χριστός να ήλθε στον κόσμο για τους λίγους συγχρόνους Του, ή έστω και όλους τους χριστιανούς που έζησαν μέχρι σήμερα, άλλο τόσο αδιανόητο είναι να πιστεύουμε εμείς, οι χριστιανοί, μέλη της Εκκλησίας Του, ότι έχουμε το αποκλειστικό δικαίωμα να δεχόμαστε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, να ζούμε σαν μέλη μιας κλειστής, αποκλειστικής λέσχης.

Βλέπουμε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, θρησκεία και δοξασία, σαν παιδιά του ίδιου Θεού, του μοναδικού Θεού, του δικού μας Θεού. Έχουμε πάντα ανοιχτές τις αγκάλες μας, έχουμε ανοιχτή την πόρτα της Εκκλησίας μας. Πάνω από όλα, αγαπητοί μου, έχουμε ανοιχτή την καρδιά μας πλημμυρισμένη από αγάπη για όλους αυτούς, που περιμένουν να δεχτούν το μοναδικό άγγελμα. Το άγγελμα της σωτηρίας. «Ὁμοθυμαδόν» λοιπόν. Όλοι μαζί. Καί όχι μόνο τοπικά και σωματικά, αλλά συμπορευόμαστε όλοι μαζί πνευματικά, με την ψυχή μας. Όλοι μαζι για τον κοινό στόχο και προορισμό την βασιλεία του Θεού, που με συμπαραστάτη το Άγιο Πνεύμα, έχουμε πάρα πολλές ελπίδες να πετύχουμε. Άμήν

 Δ.Γ.Σ – Μητρόπολη Πάφου