Κυριακή του Παραλύτου – Τα αγαθά έργα (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Πράξ. Θ΄32-42

«ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΕΡΓΑ»

   Ἀδελφοί μου, Χριστός Ἀνέστη!

Δορκάς, ἡ ὁποία ἔκανε πολλές ἀγαθοεργίες ἀγάπης μᾶς παρουσιάζει τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Μία λαμπάδα πού λυώνει γιά νά στέλνει τό φῶς καί τήν ζεστασιά της. Πρόκειται γιά τήν Ταβιθά, μία «μαθήτρια» τοῦ Χριστοῦ πού κατοικεῖ στήν Ἰόππη. Εἶναι μία ἁπλοϊκή γυναῖκα. Δέν ἔχει οὔτε μόρφωση, οὔτε πλούτη, οὔτε ἀριστοκρατική καταγωγή. Ἔχει ὅμως μεγάλη καρδιά. Ντύνει τούς γυμνούς, τρέφει τούς πεινασμένους, προστατεύει τίς χῆρες καί τά ὀρφανά.

Ἡ γυναίκα αὐτή στέλνει ἕνα μήνυμα, πού ἀναφέρεται στήν σημασία τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης. Τό μήνυμα αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη σημασία στήν ἐποχή μας στήν ὁποία ἡ ἀγάπη ἔχει ψυχρανθεῖ καί ἀντ’ αὐτῆς ἔχει θεριέψει ὁ ἀτομισμός, ἡ ἀδιαφορία, ἡ ἀπομόνωση, ἡ μοναξιά.

1) Τά ἀγαθά ἔργα

Τά ἀγαθά ἔργα, οἱ «καλωσύνες» ὅπως τίς λέει εὔστοχα ὁ εὐσεβής λαός μας. Εἶναι ἡ ἀνάσα στήν δυστυχία τῶν συνανθρώπων μας. Αὐτά δροσίζουν καί ἀνακουφίζουν τίς ψυχές. Παρηγοροῦν τούς πονεμένους. Στηρίζουν τούς ἀδυνάτους. Τρέφουν τούς πεινασμένους. Ὑπηρετοῦν τούς ἀνήμπορους. Ντύνουν τούς γυμνούς. Ἀνακουφίζουν τούς ἀσθενεῖς στό κρεβάτι τοῦ πόνου. Σπογγίζουν τό δάκρυ τῶν λυπημένων. Ἀπαλύνουν τήν ἀνέχεια καί κάθε δυστυχία. Σκορπίζουν παντοῦ χαρά, παρηγοριά, ἐλπίδα καί φῶς.

Μέ τά ἀγαθά ἔργα ὁ ἄνθρωπος ὁμοιάζει μέ τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός δέν μᾶς ζήτησε νά γίνουμε σοφοί καί παντοδύναμοι ὅπως ὁ Θεός Πατέρας μας ἀλλά εἶπε «γίνεσθε οἰκτίρμονες», νά ἔχετε δηλαδή ἀγάπη. Νά εἶσθε εὐσπλαχνικοί. Νά συγκινεῖσθε ἀπό τόν πόνο καί τήν δυστυχία τοῦ ἄλλου. Νά ἁπλώνετε τό χέρι σας καί νά σκορπίζετε ἀγάπη καί συμπόνοια. Δῶστε χαμόγελο καί ἐλπίδα σέ ἐκείνους πού δέν τά ἔχουν καί τά χρειάζονται.

2. Ἡ μόνη προϋπόθεσις

Γιά νά σκορπίσουμε αὐτή τήν ἀγάπη δέν χρειάζονται μεγάλα μέσα. Ἡ Ταβιθᾶ μία βελόνα εἶχε. Μ’ αὐτή ἔκανε θαύματα. Μ’ αὐτή ἔραβε τά ροῦχα γιά τούς φτωχούς. Αὐτή ἡ ταπεινή βελόνα ἦταν τό μέσο μέ τό ὁποῖο ἔκανε τίς ἀγαθοεργίες της.

Αὐτό ἀποδεικνύει ὅτι ὅταν ἀγαπᾶς κι ἔχεις εὐσπλαχνία μπορεῖς μέ πολλή μεγάλη εὐκολία νά ἐκδηλώσεις τήν ἀγάπη. Εἶναι εὔκολο ἔργο ἡ ἀγάπη ὅταν ὑπάρχει ἀγαθή προαίρεση καί εὐγένεια ψυχῆς. Ὅταν δέν ὑπάρχει ἡ καλωσύνη, ἔστω κι ἄν ὑπάρχουν πλούτη, δέν ὑπάρχουν ἀγαθοεργίες. Πόσοι καί πόσοι ἄνθρωποι μέ ἰσχύ καί δύναμη μέ πλοῦτο καί πολλά ἀγαθά ἔχουν κλειδωμένη τήν καρδιά τους καί δέν ἔχουν διάθεση νά δώσουν ἀγάπη νά δείξουν στοργή καί εὐσπλαχνία. Ἐνῶ ἀντιθέτως ἄλλοι μέ μηδαμινά ἤ καί ἀνύπαρκτα μέσα σκορπίζουν φῶς καί χαρά γιατί ἔχουν τήν μοναδική προϋπόθεση.

Γιά νά ὑπάρχουν ἀγαθοεργίες πρέπει νά ὑπάρχει ἀγάπη καί εὐσπλαχνία.

3. Οἱ μόνες ἀποσκευές

Ἄς προσέξουμε καί τοῦτο. Ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος θά κλείσει τά μάτια του στό φῶς τοῦ ἡλίου κάθε ἀπόκτημα ἤ δημιούργημά του κοσμικό, γήϊνο, ἀκόμα καί τό πιό μεγάλο, παύει νά εἶναι χρήσιμο, ἐκτός ἀπό τά «ἀγαθά ἔργα». Ἡ χρησιμότητα τούτων τῶν ἔργων ἀρχίζει γιά τόν ἄνθρωπο ἀκριβῶς ἀπό τήν στιγμή πού θά περάσει τήν πόρτα τοῦ τάφου. Ἐλέχθη καί εἶναι σωστό, πώς τά καλά ἔργα εἶναι οἱ μόνες ἀποσκευές πού παίρνει κανείς στό μακρυνό ταξίδι τοῦ θανάτου. Τό καλό πού κάνει ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτό τόν κόσμο, ἀκόμα καί τό πιό ἀσήμαντο δέν χάνεται. Καταγράφεται στά βιβλία τοῦ οὐρανοῦ γιά νά δώσει σ’ αὐτόν πού τό ἔκανε τόκο «ἑκατονταπλασσίονα» στήν ἀληθινή ζωή. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μᾶς συμβουλεύει παραβολικά: «Μαζέψτε τούς θησαυρούς σας στόν οὐρανό» (Ματθ. στ΄ 20).

Μπορεῖ τά ἄλλα ἐπιτεύγματα καί οἱ δημιουργίες μας νά μᾶς προσφέρουν δόξα καί χρήματα, μπορεῖ νά μᾶς ἐξασφαλίζουν ἄνετη ζωή καί ἴσως ἀκόμα τήν ἀναγνώριση τῶν ἀνθρώπων. Δέν μᾶς ἐξασφαλίζουν ὅμως τήν ἀθανασία στήν «βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Αὐτήν μόνο μέ τά ἔργα τῆς ἀγάπης τήν ἐξασφαλίζουν.

Ἀδελφοί,

Ἕνας ἅγιος ἀσκητής ἔλεγε στούς μαθητές του

-Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τρεῖς φίλους. Ὁ πρῶτος τόν ἐγκαταλείπει τήν ὥρα τοῦ θανάτου, ὁ δεύτερος τόν πηγαίνει ὥς τόν τάφο καί ὁ τρίτος τόν συνοδεύει ὥς τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Οἱ μαθητές του τόν ρώτησαν: Ποιοῖ εἶναι οἱ τρεῖς φίλοι;

-Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ περιουσία καί ὅλα τά ὑλικά ἀγαθά, ἐξήγησε ὁ Γέροντας. Ὁ δεύτερος φίλος εἶναι οἱ συγγενεῖς καί οἱ φίλοι μας πού μᾶς ἀποχωρίζονται στό μνήμα. Ὁ τρίτος εἶναι οἱ ἀγαθοεργίες μας πού μᾶς συνοδεύουν στήν αἰωνιότητα καί γίνονται μάρτυρες ὑπερασπίσεώς μας τήν φρικτή ὥρα τῆς κρίσεως μπροστά στό βῆμα τοῦ Θεοῦ.

Ἀγωνισθεῖτε λοιπόν νά ἔχετε τά ἐφόδια ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά σᾶς συνοδεύουν στήν αἰωνιότητα, μπροστά στόν δίκαιο κριτή μας καί Θεό μας.

Χριστός Ἀνέστη !

Αρχιμ. Καλλίνικος Νικολάου, Ι. Μητρόπολη  Καισαριανής –  6.5.2012