Οι «μουσουλμανοψεύτες» του Κόλπου στην υπηρεσία της Σύγκρουσης των Πολιτισμών;

Χριστιανοί επίσκοποι στη Γερμανία, την Αυστρία και τη Ρωσία έχουν επικρίνει την κύρωση από το Μεγάλο Μουφτή της Σαουδικής Αραβίας στις 15 Μαρτίου 2012 ενός φετφά που διατάσσει την κατεδάφιση όλων των χριστιανικών χώρων λατρείας στην Αραβική Χερσόνησο.

Ο Επίσκοπος Ρόμπερτ Ζόλτιτς, πρόεδρος της γερμανικής επισκοπικής Διάσκεψης, θρηνεί ότι «ο Μουφτής δεν σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία ούτε την ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών, ιδίως όσον αφορά τους αλλοδαπούς εργαζόμενους οι οποίοι λειτουργούν την οικονομία της Σαουδικής Αραβίας».

Τουλάχιστον 3,5 εκατομμύρια χριστιανοί ζουν στην Αραβική Χερσόνησο. Πρόκειται κυρίως για εργάτες από την Ινδία και τις Φιλιππίνες, αλλά και μετανάστες από τη Δύση ή την Ανατολή.

Η Σαουδική μοναρχία απαγορεύει ήδη τις εκκλησίες και τιμωρεί με φυλάκιση την άσκηση οποιασδήποτε μη μουσουλμανικής λατρείας στο έδαφός της (εκτός από ειδικές ζώνες που προορίζονται για τους Δυτικούς). Ο Σεΐχης Αμπντούλ Αζίζ Μπιν Αμπντουλάχ εξέδωσε αυτό το θρησκευτικό διάταγμα για να ξεπεράσει το νέο Σύνταγμα του Κουβέιτ, το οποίο απαγορεύει την ανέγερση εκκλησιών στη χώρα. Ο Μεγάλος Σάουδας Μουφτής προορίζει τον φετβά του για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ, το Ομάν, το Κατάρ, και προπαντός το Μπαχρέιν και την Υεμένη, όπου έχει αναπτυχθεί ο στρατός της Σαουδικής Αραβίας.

Τα δύο Ουαχαμπιτικά κράτη, το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και το εμιράτο του Κατάρ, σκοπεύουν να επεκτείνουν το μοντέλο της θρησκευτικής δικτατορίας τους στο σύνολο του αραβικού κόσμου. Κατόπιν επίσημης αίτησης τους, οι Δυτικοί ανέτρεψαν τις κοσμικές κυβερνήσεις του Ιράκ και της Λιβύης και προσπαθούν να κάνουν το ίδιο στη Συρία.

Οι Μουσουλμάνοι θρησκευτικοί ηγέτες που συγκεντρώνονται στην παγκόσμια οργάνωση Αλλάχ Αλ-Μπαΐτ στο Ιράν καταδίκασαν επίσης αυτόν τον φετφά. Σύμφωνα με αυτούς, οι Σάουδες ουαχαμπίτες και σαλαφιστές μουφτήδες δεν αντιπροσωπεύουν το Ισλάμ και δεν έχουν την νομιμότητα να εκδίδουν τέτοια διατάγματα.

Η Συνέλευση θεωρεί ότι μέσα από την ιστορία του, το Ισλάμ έχει συνυπάρξει με τους Χριστιανούς και τους Εβραίους και ότι τέτοιος φετβάς δεν προωθήθηκε ποτέ, ούτε από τον προφήτη Μωάμεθ, ούτε από τους απογόνους του, ούτε από τους χαλίφηδες .

Από την ίδρυσή του, ο χριστιανισμός ήταν πάντα παρόν και ολοκληρωμένος στον αραβικό κόσμο. Ήταν στη Δαμασκό που οι Χριστιανοί χώρισαν από τους Εβραίους για να σχηματίσουν τη θρησκεία τους. Κατά τον Μεσαίωνα, πάλεψαν με τους συμπατριώτες τους τους σταυροφόρους εισβολείς, θεωρώντας την άμυνα του εδάφους σημαντικότερη από τον θρησκευτικό κοινοτισμό. Κατά τον 20ο αιώνα, το Μπάαθικο Ιράκ και η Συρία, ενώ συντριπτικά μουσουλμανικά, υιοθέτησαν κοσμικά καθεστώτα για να εξασφαλιστεί η πλήρη ιδιότητα του πολίτη των χριστιανικών μειονοτήτων.

Η συνέλευση Αλλάχ Αλ-Μπαΐτ επέκρινε την σιωπή ορισμένων μουσουλμάνων σοφών ενώπιον  των πρακτικών που «στρεβλώνουν την εικόνα του Ισλάμ», αλλά καταδίκασε επίσης τις δυτικές κυβερνήσεις για την υποστήριξή τους σε εξτρεμιστικά σεκταριστικά θρησκευτικά ρεύματα.

Στο Ιράκ, το Πακιστάν και το Ιράν, στη Λιβύη και τη Συρία, οι δυτικές δυνάμεις βασίζονται σε ένοπλες ομάδες που ανήκουν στην αίρεση των Ουαχαμπιτών ή τακφιριστικών ρευμάτων, μέσω των δικτύων της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, για να αποσταθεροποιήσουν ανεξάρτητες κυβερνήσεις και για την στρατιωτική υποστήριξη των επιχειρήσεων τους.

Καταπιέζοντας τους Χριστιανούς και ζητώντας την ανατροπή των πολυθρησκευτικών εθνών του αραβικού κόσμου, οι θρησκευτικοί ηγέτες του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας είναι οι αντικειμενικοί σύμμαχοι του αμερικανοισραηλινού σχεδίου της αναδιαμόρφωσης της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής σύμφωνα με εθνοτικά και θρησκευτικά κριτήρια, απαραίτητη προϋπόθεση για την στρατηγική της «Σύγκρουσης των Πολιτισμών».

Αυτό συνεπάγεται πράγματι μια περιφερειακή αναδιάρθρωση, όπου το Ισραήλ πρέπει να εμφανίζεται ως η «πολιτισμένη» και «δημοκρατική» χώρα, που μάχεται για την ίδια την επιβίωσή της κατά «μουσουλμανικών» εξτρεμιστικών χωρών.

Υπάρχει όμως ένα μοναδικό εμπόδιο για την πώληση αυτού του μυθιστορήματος στη παγκόσμια κοινή γνώμη: η χριστιανική μειονότητα που ζει και παλεύει για αιώνες στο πλευρό των Μουσουλμάνων. Ως εκ τούτου, η απέλαση των Χριστιανών της Ανατολής έγινε κοινός στόχος του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού, του σιωνισμού και του ουαχαμπισμού.

Πηγή:  voltairenet.  &  infognomonpolitics.