Έκτρωση. Γυναίκειο δικαίωμα στην υγεία ή φόνος;

Έκτρωση. Γυναίκειο δικαίωμα στην υγεία ή φόνος;

Εμμ. Παναγόπουλου, Άμ. Επικ. Καθηγητού Χειρουργικής τ. Συντ/στή Δ/ντή Χειρ/γού ΕΣΥ

Ένα από τα πολυσυζητημένα βιοηθικά ζητήματα είναι και εκείνο της έκτρωσης, δηλ. της προκλητής διακοπής της εγκυμοσύνης, με κύρια αφορμή το ανεπιθύμητο της εγκυμοσύνης και δευτερευόντως τα γενετικά νοσήματα και οι ανωμαλίες του εμβρύου, η εγκυμοσύνη μετά από βιασμό και σπανιότερα λόγοι υγείας της εγκυμονούσας γυναίκας.

Η έκτρωση, με ή χωρίς περιοριστικούς όρους, έχει νομιμοποιηθεί σε όλες σχεδόν τις δυτικές κοινωνίες, της Ελλάδος συμπεριλαμβανομένης, και οι όποιες, με εξαίρεση τις ΗΠΑ, έχουν πάψει να πολυασχολούνται και να συζητούν για αυτήν. Αντίθετα, στις ΗΠΑ η έκτρωση αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα στις εκάστοτε προεδρικές εκλογές, με τους Ρεπουμπλικάνους να είναι κάτι και τους Δημοκρατικούς υπέρ.

Τον Ιανουάριο του 2011, με αφορμή την 38η επέτειο της απόφασης-ορόσημο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ το 1973, με την οποία νομιμοποιήθηκε η έκτρωση, ο πρόεδρος Obama έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Αυτή η ήμερα σημαδεύει την 38η επέτειο της Roev Wade απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, πού υπερασπίζεται την υγεία των γυναικών και την αναπαραγωγική ελευθερία και βεβαιώνει μια θεμελιώδη αρχή ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να εισχωρεί στα ιδιωτικά ζητήματα της οικογένειας. Έχω την υποχρέωση να υπερασπιστώ αυτό το συνταγματικό δικαίωμα. Επίσης δεσμεύομαι για τις πολιτικές και τα προγράμματα, πού βοηθούν την πρόληψη των ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων, υποστηρίζουν τις έγκυες γυναίκες και τις μητέρες, ενθαρρύνουν τις υγιείς σχέσεις και προωθούν την υιοθεσία. Και σε αυτή την επέτειο, ελπίζω ότι θα δεσμευτούμε ότι οι κόρες μας θα έχουν τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες ελευθερίες και τις ίδιες ευκαιρίες, όπως και τα αγόρια μας, για να εκπληρώσουν τα όνειρα τους».

Το ερώτημα είναι: έχει αναλογισθεί ο πρόεδρος Obama το τεράστιο βάρος της ηθικής ευθύνης πού αναλαμβάνει με αυτή του τη δήλωση, υπερασπιζόμενος το «δικαίωμα» στην έκτρωση, σε μια χώρα με τα υψηλότατα ποσοστά εκτρώσεων και τα υψηλότερα ποσοστά εφηβικών εγκυμοσύνων, πολλές από τις όποιες καταλήγουν στην έκτρωση;

Υπάρχει όμως και η άλλη, η υγιής Αμερική. Σχετικά πρόσφατα, το Ανώτατο Δικαστήριο της πολιτείας Μississipi έδωσε την ευκαιρία στο εκλογικό σώμα της πολιτείας αυτής να αποφασίσει με δημοψήφισμα αν η ζωή αρχίζει από τη σύλληψη, αν το έμβρυο έχει τοstatus του «προσώπου», με όλα τα δικαιώματα πού απορρέουν από αυτό και πού είναι αντίστοιχα των δικαιωμάτων των ενηλίκων.

Επί θετικού αποτελέσματος, υπάρχει πιθανότητα απαγόρευσης των εκτρώσεων στην πολιτεία του Μississipi, ενώ την ίδια διαδικασία προτίθενται να ακολουθήσουν και 3-4 άλλες πολιτείες. Τελικός στόχος είναι ή προσφυγή στο Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στους δικαστές του να ανατρέψουν την Roev Wade απόφαση, πού νομιμοποίησε την έκτρωση και με τις ευλογίες της οποίας, μέχρι σήμερα, έχουν θανατωθεί πολλά εκατομμύρια αθώων και ανυπεράσπιστων αγέννητων παιδιών στις ΗΠΑ, ένα πραγματικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Πρόσφατα ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) υιοθέτησε έκθεση πού υποστηρίζει ότι η έκτρωση είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ και ενώ το διεθνές ενδιαφέρον στρεφόταν στην προσπάθεια των Παλαιστινίων για αναγνώριση κρατικής υπόστασης, στα ΗΕ υπήρξε μία κίνηση για την προώθηση των «νομίμων» εκτρώσεων διεθνώς. Κατά τους θερινούς μήνες του 2011, η γραμματεία των ΗΕ έδωσε στη δημοσιότητα κείμενο του Συμβουλίου Ανθρώπων Δικαιωμάτων των ΗΕ, με το όποιο καλούσε όλα τα κράτη να αποδεχθούν ότι στις γυναίκες και στα κορίτσια πρέπει να δοθεί πρόσβαση στη νόμιμη έκτρωση, ώστε να απολαμβάνουν πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα τους.

Το κείμενο υπογράφει ο ειδικός συνεργάτης των ΗΕ, ο ινδός δικηγόρος Anand Grover, και συνδέει την έκτρωση κατ' επίκληση με τα θεμελιώδη δικαιώματα της φυσικής και πνευματικής υγείας. Γράφει το κείμενο: «οι ποινικοί νόμοι πού τιμωρούν και περιορίζουν την έκτρωση είναι τα παραδείγματα των ανεπίτρεπτων φραγμών στη συνειδητοποίηση του δικαιώματος των γυναικών στην υγεία και πρέπει να εξαλειφθούν. Η νομιμοποίηση της έκτρωσης, από μόνη της, δεν είναι αρκετή ώστε τα κράτη να αποφύγουν την καταπάτηση του δικαιώματος των γυναικών στην υγεία. Τα κράτη πρέπει να πάρουν μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι οι υπηρεσίες νόμιμης και ασφαλούς έκτρωσης είναι διαθέσιμες, προσβάσιμες και υψηλής ποιότητος. Τα κράτη πρέπει να δημιουργήσουν συνθήκες για ασφαλείς εκτρώσεις. Τέτοιες συνθήκες είναι η δημιουργία διαθέσιμων και προσιτών κλινικών, η εκπαίδευση του ιατρικού και λοιπού προσωπικού και ή εξασφάλιση της διαθεσιμότητας των τελευταίων μηχανημάτων και της φαρμακευτικής αγωγής. Οι γυναίκες πρέπει να έχουν πρόσβαση στην έκτρωση για να διαφυλάξουν την ψυχική τους υγεία, ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις πού να υποστηρίζουν την ύπαρξη συνεπειών από την εκλεκτική έκτρωση. Τα κράτη πού αναγνωρίζουν το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού στη ζωή πρέπει να διαβεβαιώσουν ότι αυτή τους ή στάση δεν τα ωθεί στην παραβίαση του δικαιώματος στην υγεία του γυναικείου πληθυσμού τους».

Το προαναφερθέν κείμενο υποστηρίζει ότι το δικαίωμα στην έκτρωση είναι δικαίωμα της γυναίκας στην ψυχική της υγεία, ενώ αγνοεί πλήρως τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού, το όποιο προφανώς δεν θεωρεί ότι είναι έμψυχη ανθρώπινη ύπαρξη, και γι' αυτό χωρίς ντροπή και χωρίς τύψεις επιτρέπει τη θανάτωση του, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαιώματος των γυναικών στην ψυχική υγεία. Αυτή είναι η κατάντια της αποχριστιανοποιημένης «χριστιανικής» Δύσης.

Η έκτρωση προωθεί και διασφαλίζει την ψυχική υγεία της γυναίκας ή δημιουργεί μείζονα προβλήματα; Σε πρόσφατη δημοσίευση στο διαδίκτυο (Φεβρουάριος 2011) παρουσιάζεται μία βιβλιογραφικά τεκμηριωμένη λίστα των ψυχολογικών αποτελεσμάτων πού συνοδεύουν την έκτρωση, τα κυριότερα των οποίων είναι τα ακόλουθα.

1. Η απαίτηση ψυχολογικής θεραπείας.

Έρευνα στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ έδειξε ότι οι γυναίκες πού υποβλήθηκαν σε έκτρωση είχαν 160% περισσότερη πιθανότητα να νοσηλευθούν νια ψυχιατρική θεραπεία τις πρώτες 90 ήμερες μετά την έκτρωση, ενώ το ποσοστό ψυχιατρικής θεραπείας ήταν υψηλότερο για τέσσαρα τουλάχιστον χρόνια. Μεγαλύτερη πιθανότητα εισαγωγής σε ψυχιατρικό νοσοκομείο για θεραπεία είχαν οι έφηβες, οι διαζευγμένες και οι γυναίκες με πολλαπλές εκτρώσεις.

2.         Διαταραχές μετατραυματικού στρες.

Η πιθανότητα εμφάνισης διαταραχών πού περιλαμβάνονται στο σύνδρομο του μετάτραυματικού στρες κυμαίνονται από 1,5-14%.

3.         Αυτοκτονικές σκέψεις και αυτοκτονικές απόπειρες.

Το 60% των γυναικών μετά από έκτρωση έχουν αυτοκτονικές σκέψεις και το 28% από αυτές επιχειρούν αυτοκτονία.

4.         Αύξηση του καπνίσματος.

5.         Κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών.

6.         Διαταραχές σίτισης(βουλιμία-νευρική ανορεξία).

7.         Παραμέληση οικογένειας και παιδιών.

8.         Προβλήματα σχέσεων - διαζύγιο.

9.         Επανάληψη της έκτρωσης.

Η πιθανότητα δεύτερης έκτρωσης τετραπλασιάζεται.

Τελικά μπορεί να θεμελιωθεί ως ανθρώπινο δικαίωμα και ως δικαίωμα της γυναίκας στην ψυχική της υγεία κάτι πού συνεπάγεται την αφαίρεση ανθρώπινης ζωής; Μπορεί μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη να αποτελεί σοβαρό ηθικό λόγο πού να δικαιολογεί τη θανάτωση μιας ανθρώπινης ύπαρξης;

Μπορεί να υποστηριχθεί και να τεκμηριωθεί ιατρικά και βιοηθικά ότι το έμβρυο είναι ένα παράρτημα του σώματος της γυναίκας και όχι μία αυτοτελής ανθρώπινη ύπαρξη, πού φιλοξενείται στο σώμα της εγκύου για κάποιο χρονικό διάστημα;

Όσα όμως επιχειρήματα και αν προσκομισθούν, ή έκτρωση δεν παύει να είναι μία εσκεμμένη αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, δηλαδή ένας προμελετημένος φόνος.

1. Obamarecalls Roe v Wade.backs abortion right http:7content.usatoday.com/communities/theoval/post.

2. Mississipi voter can decide personhood of the unborn, court rules http:/edition.cnn.com/2011/us/09/09/mississi-personhood.

3. United Nations backs report calling abortion a human right http://www.lifenews.com/2011/09/23/un-secretary- general-backs-report-calling-abortion-a. Abortion risks a list of major psycologi-cal effects associated with abortion

http://afterabortion.org/2011/abortion-risks-a-list-of-major-psy-cological-complications

Από το περιοδικό η «Δράσις μας», τεύχος 495, Ιανουάριος 2012

Ζωηφόρος.