30 Δεκ 2011

Νικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος, Όχι απροϋπόθετος διάλογος


Ὄχι ἀπροϋπόθετος διάλογος
᾿Αξιότιμε κ. Διευθυντά, χαίρετε ἐν Κυρίῳ καὶ ὑγιαίνετε.
῾Υπάρχει διαφωνία ὡς πρὸς τὸν διάλογο μεταξὺ ᾿Ορθοδόξων καὶ Παπικῶν. ῎Αλλοι ᾿Ορθόδοξοι εἶνε ὑπὲρ τοῦ διαλόγου καὶ ἄλλοι κατά.᾿Εμεῖς εἴμεθα καὶ ὑπὲρ καὶ κατά! Παράδοξος ὁ λόγος μας; Ναί, ἀλλ᾿ ὀρθός. Εἴμεθα ὑπὲρ τοῦ διαλόγου κατ᾿ ἀρχήν. ᾿Αλλ᾿ ὁ διάλογος δὲν εἶνε ἀπροϋπόθετος, ἔχει προϋποθέσεις. Καὶ ἂν δὲν ὑπάρχουν οἱ προϋποθέσεις, εἴμεθα κατὰ τοῦ διαλόγου.
Ο διάλογος μὲ τοὺς Παπικοὺς δὲν ἔχει προϋποθέσεις. ᾿Αναφέρουμε δύο μόνο σοβαρωτάτους λόγους. Ο Πάπας ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει τὸ ἀλάθητο. Καὶ γιὰ νὰ γίνῃ διάλογος, πρέπει τοὐλάχιστον κατὰ τὸ χρόνο τοῦ διαλόγου ὁ Πάπας νὰ παραιτηθῇ ἀπὸ τὴν ἀξίωσι ὅτι ἔχει τὸ ἀλάθητο. Διότι ἀλλιῶς ὀρθὸ a priori θεωρεῖται ὅ,τι συμφωνεῖ μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Πάπα, καὶ συνεπῶς ὁ διάλογος δὲν ἔχει νόημα, ἡ συζήτησι περιττεύει. ᾿Αλλὰ παραιτεῖται ὁ Πάπας ἀπὸ τὸ ἀλάθητό του, ἔστω καὶ προσωρινῶς; ῎Οχι. Διότι τὸ ἀλάθητο γιὰ τὸν Παπισμὸ εἶνε δόγμα πίστεως.

Δόγμα πίστεως εἶνε ἐπίσης γιὰ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸ ὅτι ὁ Πάπας δύναται νὰ ἐπεμβαίνῃ στὴν ῾Αγία Γραφή, τὸ θεόπνευστο κείμενο τῆς ᾿Εκκλησίας, καὶ νὰ κάνῃ στὴν ῾Αγία Γραφὴ προσθέσεις, ἀφαιρέσεις, τροποποιήσεις κατὰ τὴ γνώμη καὶ τὸ θέλημά του, οἱ δὲ Ρωμαιοκαθολικοί, ἂν προκύψῃ δίλημμα νὰ ἐκλέξουν μεταξὺ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς γνώμης τοῦ Πάπα, πρέπει νὰ προτιμήσουν τὴ γνώμη τοῦ Πάπα! Πράγματα ἐξωφρενικά, σατανικά. Βάσι γιὰ διάλογο μεταξὺ ᾿Ορθοδόξων καὶ ἑτεροδόξων εἶνε ἡ Γραφή. ᾿Αλλ᾿ ἀφοῦ ὁ Πάπας δύναται ν᾿ ἀλλοιώνῃ καὶ τὴ Γραφή, κοινὴ βάσι γιὰ διάλογο δὲν ὑπάρχει.
Κατόπιν δὲ τούτων ἐρωτοῦμε· Πῶς ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες καὶ ἄλλοι ἐπιμένουν στὸ διάλογο μὲ τοὺς Παπικούς; ῎Εχουν τόσο μεγάλη ἀγάπη πρὸς τοὺς Παπικοὺς καὶ νομίζουν, ὅτι μπορεῖ νὰ συγκινήσουν, νὰ μεταπείσουν καὶ νὰ σώσουν μὲ τὸ διάλογο τὸν ἑωσφορικώ τατο καὶ προσφιλέστατο σ᾿ αὐ τοὺς Πάπα; ῍Ας κάνουν διάλογο καὶ μὲ τὸν ἴδιο τὸν ῾Εωσφόρο. ῾Η προμήτωρ Εὔα ἔκανε διάλογο μὲ τὸν ῾Εωσφόρο καὶ εἴδαμε τὰ ἀποτελέσματα…
Καὶ ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα· Οἱ Οἰκουμενισταὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες γιατί δὲν ὁρίζουν καὶ ἕνα διάλογο μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἀντιοικουμενιστῶν ᾿Ορθοδόξων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, γιὰ νὰ συζητηθοῦν οἱ μεταξύ των διαφορὲς ὡς πρὸς τὸν διάλογο μὲ τοὺς Παπικούς, ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὸν Οἰκουμενισμό;
Εὐχαριστῶ γιὰ τὴ φιλοξενία
Νικόλαος ᾿Ιω. Σωτηρόπουλος
Ορθόδοξος Τύπος,30/12/2011

2 σχόλια:

  1. Αντιοικουμενιστής30 Δεκεμβρίου 2011 στις 9:57 π.μ.

    Τα θέματα του διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και παπικών έχουν εξαντληθεί εδώ και 600 χρόνια. Έκτοτε οι παπικοί έχουν γίνει πολλαπλώς και πολλαπλασίως χειρότεροι, αδίστακτοι και επικινδυνότεροι. Ισχύει ο λόγος του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού: "Τας των δυτικών διδασκάλων φωνάς ούτε παραδέχομαι, ούτε αναγνωρίζω τεκμαιρόμενος ότι διεφθαρμένοι εισί. Ου συγχωρεί συγκατάβασις εις τα της Ορθοδόξου Πίστεως" . Διά τους λόγους αυτούς κάθε διάλογος με τους παπικούς επιβάλλεται να παύσει, διότι εις αντίθετην περίπτωσιν το μόνο αποτέλεσμα που δύναται να έχει η συνέχισή των είναι να γίνουν απαράδεκτας υποχωρήσεις και εκπτώσεις εις την Πατρώαν Ορθόδοξον Πίστην, γεγονότα και εμπειρίες που έχουμε ζήσει πολλαχώς, ειδικά τους τελευταίους χρόνους. Μπορούμε όμως και οφείλουμε να προσευχόμεθα δια κάθε πεπλανημένον αδελφόν ημών δια να εγκαταλείψει τας πλάνας του διά την μετάνοιάν του, διά την σωτηρίαν του ώστε κάποια ευλογημένη και αγία στιγμή να έλθει, επιτέλους, εις επίγνωσιν αληθείας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από το άρθρο :
    "Εἴμεθα ὑπὲρ τοῦ διαλόγου κατ᾿ ἀρχήν. ᾿Αλλ᾿ ὁ διάλογος δὲν εἶνε ἀπροϋπόθετος, ἔχει προϋποθέσεις. Καὶ ἂν δὲν ὑπάρχουν οἱ προϋποθέσεις, εἴμεθα κατὰ τοῦ διαλόγου."

    ΚΧ :
    Προϋπόθεση του (των) διαλόγου δεν είναι τι θα συζητήσουμε. Είναι ότι θα συζητήσουμε, θα δείξουμε ότι καθόμαστε σε ένα τραπέζι και κουβεντιάζουμε, στο τέλος δε θα κάνουμε όλοι μαζί την προσευχή μας. Μπορεί και ένα συλλείτουργο.

    Μπορεί να υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τίτλοι στη θεματολογία των διαλόγων, σκοπός των οποίων δεν είναι να επιλυθούν οι μεταξύ μας διαφορές (είναι δογματικές). Ο στόχος τους είναι να φανούν και να ακουστούν παγκοσμίως ότι συνδιαλέγονται μεταξύ τους "αγαπητικά και σχεσιολογικά".

    Τα συμπεφωνημένα υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια, μετά τη λήξη του Β΄ ΠΠ και τη σύσταση του ΠΣΕ. Οι διάλογοι είναι εντελώς προσχηματικοί και εξυπηρετούν τον στόχο της, "θυρών κεκλεισμένων", συμφωνηθείσας ένωσης των εκκλησιών.

    Το πρόβλημά τους είναι κάτω από ποια ηγεσία θα ευρίσκονται οι ενωμένοι και η εκκλησία τους.

    Αυτοί που τους έσπρωξαν να ενώσουν τις εκκλησίες ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους, δεν είναι τόσο βλάκες όπως οι κεφαλές, που καθορίζουν τους αγαπητικούς και σχεσιολογικούς διαλόγους, τώρα, υπό την καθοδήγηση της ψυχοθεολογίας! Τό νέο μας απόκτημα μετά από την πολιτική θεολογία!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή