Προγράμματα σπουδών «του ποδαριού» και της «αρπαχτής» που αλλοιώνουν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών

Ξεκίνησαν οι επιμορφώσεις Θεολόγων στα νέα προγράμματα σπουδών που ήδη εφαρμόζονται πιλοτικά σε Δημοτικά και Γυμνάσια όλης της χώρας. Πρόκειται για προγράμματα που αλλοιώνουν πλήρως τον ορθόδοξο πατερικό χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος και αντικαθιστούν το σημερινό μάθημα με ένα νέο θρησκειολογικό και επικίνδυνα συγκρητιστικό γνωσιολογικό μάθημα. Ανενόχλητοι, αφού καμία ουσιαστική αντίδραση δεν υπήρξε μέχρι στιγμής, οι νεωτεριστές Θεολόγοι προχωρούν στην υλοποίηση του σχεδίου απορθοδοξοποίησης του θρησκευτικού μαθήματος δρέποντας παράλληλα και τους χρηματικούς καρπούς του ΕΣΠΑ για τις επιμορφώσεις που υλοποιούν.

Έχουμε διαφωνήσει πολλές φορές στο παρελθόν με την ΟΛΜΕ κυρίως για τις θέσεις της σχετικά με το θρησκευτικό μάθημα και τα θρησκευτικά σύμβολα στις τάξεις. Αλλά, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, αυτή τη φορά συμφωνούμε απόλυτα με τις επισημάνσεις της για τα νέα προγράμματα σπουδών... 

τις οποίες μεταφέρουμε παρακάτω. Γράφει η ΟΛΜΕ σε σχετικό κείμενο της: «Κανένα πιλοτικό πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά στα πλαίσια του φτηνού και ευέλικτου σχολείου με δεδομένη την υποχρηματοδότηση και τις μεγάλες ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή. Σε ανεπαρκείς, μίζερες αίθουσες, χωρίς εργαστήρια και υλικοτεχνικό εξοπλισμό μόνο προγράμματα «του ποδαριού» και της «αρπαχτής» μπορούν να εφαρμοστούν για την «αξιοποίηση» του ΕΣΠΑ , του Δ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης». Και συνεχίζει: «Χωρίς καμία ενημέρωση και ουσιαστικό διάλογο για το περιεχόμενο των προγραμμάτων με την εκπαιδευτική κοινότητα γίνεται αντιληπτό πως οι εκπαιδευτικοί επιδιώκεται να λειτουργούν σαν διεκπεραιωτές, δημόσιοι υπάλληλοι – ιμάντες μεταβίβασης των κυβερνητικών εντολών και της κυρίαρχης ιδεολογίας και όχι, όπως διακηρύσσουν οι «πρόθυμοι» κυβερνητικοί εντολοδόχοι «ως συνδιαμορφωτές της διδακτικής και εκπαιδευτικής πραγματικότητας» και πολύ περισσότερο ως παιδαγωγοί και ενεργητικά υποκείμενα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Άλλωστε η επιλογή των σχολείων για την εφαρμογή πιλοτικών προγραμμάτων έγινε χωρίς απόφαση ή εισήγηση των Συλλόγων Διδασκόντων. Τα σχολεία επιλέχτηκαν με αδιαφανή κριτήρια και αυταρχικά από το Υπουργείο Παιδείας».

Οι παραπάνω επισημάνσεις ισχύουν πολύ περισσότερο για το μάθημα των Θρησκευτικών. Η αλλαγή του χαρακτήρα του μαθήματος με το βίαιο εξοστρακισμό των κειμένων της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης από την διδασκόμενη ύλη, η προώθηση και καλλιέργεια μιας διαθρησκειακής συνείδησης στους μαθητές αντί της ορθόδοξης χριστιανικής είναι έργο μικρής ομάδας Θεολόγων που λειτουργεί υπό τις εντολές του μοναδικού Συμβούλου Θεολόγων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου («Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής» το ονόμασαν τώρα) ερήμην των Θεολόγων των σχολείων, της μεγάλης πλειονότητας των καθηγητών των Θεολογικών Σχολών και των Σχολικών Συμβούλων, της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων αλλά και της Διοικούσας Εκκλησίας.

Η ευθύνη για το μέλλον του θρησκευτικού μαθήματος βαρύνει βεβαίως όχι μόνο όσους υλοποιούν το παραπάνω πρόγραμμα αλλοίωσης του ορθόδοξου περιεχομένου του αλλά και όσους δεν αντιστέκονται σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις είτε αρνούμενοι να αντιδράσουν είτε σιωπώντας ένοχα και συγκαλύπτοντας με τον τρόπο αυτό το έργο των αποδομητών της χριστιανικής παιδείας των μαθητών μας.

Θρησκευτικά