Κυριακή ΙΓ΄Λουκά - «Έτι εν σοι λείπει» (Λουκ. ιη΄22).

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Εφεσ. β΄14-22

ΕυαγγελικόΑνάγνωσμα: Λουκ. ιη΄18-27 

«Έτι εν σοι λείπει» (Λουκ. ιη΄22).

Ενδιαφέρουσα η συνομιλία του Ιησού με τον πλούσιο νεαρό. Ενδιαφέρουσα ακόμα η ερώτηση του πλούσιου νεαρού, γιατί μέσα από αυτή διαπιστώνουμε ότι ο νεαρός έχει βαθύτερες θρησκευτικές αναζητήσεις αλλά την ίδια στιγμή αφήνει να νοηθεί ότι ούτε τα πλούτη, ούτε και ο τρόπος της θρησκευτικής ζωής του τον κάνουν ευτυχισμένο. Γι’ αυτό και ρωτά: «Διδάσκαλε αγαθέ το ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω».

Ο προβληματισμός του φανερώνει ότι, όχι μόνο έχει θρησκευτικές αναζητήσεις, αλλά και εκφράζει με βεβαιότητα την πίστη του στην ύπαρξη αιώνιας ζωής. Αναγνωρίζει ότι ο  μόνος που μπορεί να δώσει και τη σωστή απάντηση είναι ο Ιησούς. Παράλληλα μέσα από το ερώτημα «τι ποιήσας» φανερώνει ότι η εξασφάλιση  της αιώνιας ζωής δεν είναι θέμα θεωρητικής γνώσης, αλλά κυρίως πράξης. Για τούτο και δε ρωτά «τι πρέπει να γνωρίζω», αλλά «τι πρέπει να κάνω». Η απάντηση δε του Ιησού «πώλησον και διάδος… και δεύρο ακολούθει μοι» επιβεβαιώνει την ορθότητα του ερωτήματος και τη μοναδικότητα της απάντησης. Πράξεις, έργα και όχι λόγια.

Ενδιαφέρουσα η απάντηση του Ιησού. Αφού μέσα από την ερώτηση διαπιστώνει ότι ο συνομιλητής του πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού και άρα και της αιώνιας ζωής για τούτο και περιορίζεται στη σημασία που έχουν οι εντολές του Θεού που έχουν σχέση με το συνάνθρωπο. Το ολοκληρωτικό δόσιμο του ανθρώπου στο Θεό περνά μέσα από το ολοκληρωτικό δόσιμο στο συνάνθρωπο. Αν δεν προηγηθεί αυτό το «δόσιμο», τότε δεν μπορεί να υπάρξει και το ανάλογο «δόσιμο» στο Θεό.

Όταν λέμε δε «δόσιμο» δεν εννοούμε τυπική συμμετοχή στις θρησκευτικές ακολουθίες και εκδηλώσεις , ούτε και μεμονωμένες αρετές. Όταν λέμε «δόσιμο» εννοούμε την πλήρη εφαρμογή όλων των εντολών του Θεού. Ο Κύριος είναι σαφής όταν αναφέρεται στην εφαρμογή του νόμου του Θεού: Λέει, λοιπόν, «όποιος καταργήσει ακόμα και μια από τις μικρές εντολές αυτού του νόμου και διδάξει έτσι τους άλλους, θα θεωρηθεί ελάχιστος στη βασιλεία του Θεού. Ενώ όποιος τις τηρήσει όλες και διδάξει έτσι και τους άλλους, αυτός θα  θεωρηθεί μεγάλος στη βασιλεία του Θεού» (Ματθ. ε΄19). Άρα η βασιλεία του Θεού και η αιώνια ζωή ,που είναι δώρα του Θεού προς τον, άνθρωπο, γίνονται κατορθωτά μέσα από τον καθημερινό ενάρετο αγώνα τον ανθρώπου. Έτσι η δωρεά μεταβάλλεται σε βραβείο. Αυτό αν και φαίνεται δύσκολο για τον άνθρωπο, εντούτοις είναι κατορθωτό με τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού. Αυτό φαίνεται δύσκολο για τον άνθρωπο όταν στηρίζεται αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις αγνοώντας τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού. Ο Κύριος είναι σαφής: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» Ιω. ιε’ 5). Και τούτο γιατί στο δρόμο προς τη σωτηρία υπάρχουν πολλές δυσκολίες και καθημερινά προβάλλουν νέα εμπόδια, ώστε να είναι δύσκολο να τα ξεπεράσει από μόνος του ο άνθρωπος. Έτσι είναι απαραίτητη η χάρη και η βοήθεια του Θεού. Αυτή η χάρη, αυτή η βοήθεια και δωρεά του Θεού που είναι κάθε στιγμή και καθημερινά παρούσα για να εμψυχώνει και να ενισχύει τον καθένα που θα προσβλέπει στη βοήθεια του Θεού. Με τη σημερινή διαβεβαίωση του Κυρίου προς τους μαθητές του ότι «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά», δημιουργούν νέα ελπιδοφόρα δεδομένα. Ελπιδοφόρο το σημερινό μήνυμα του Κυρίου, ιδιαίτερα μετά την απογοητευτική συμπεριφορά του πλούσιου. Και τούτο γιατί προσφέρει στον καθένα από μας τη δυνατότητα να κατακτήσουμε την αιώνια ζωή μέσα από τη γνώση και ιδιαίτερα μέσα από την εφαρμογή των εντολών του Θεού. Η γνώση των εντολών θα μας βοηθήσει στην πλήρη γνώση του θελήματος του Θεού. Αφού διαπιστώσουμε ότι όλες οι εντολές είναι βαρυσήμαντες, τότε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο δεύτερο και δυσκολότερο βήμα, που είναι η εφαρμογή των εντολών του Θεού. Και η εφαρμογή των εντολών του εκδηλώνεται όχι μόνο αρνητικά με την αποφυγή του κακού, αλλά ιδιαίτερα εκδηλώνεται θετικά όταν ο άνθρωπος γίνεται ευεργετικός στο συνάνθρωπο του.

Είναι πάντως αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο πλούσιος έχασε την αιώνια ζωή και βασιλεία, όχι γιατί παραβίασε κάποια εντολή του Θεού, αφού όλες αυτές τις τήρησε από τα νιάτα του. Όπως είπε «ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου». Δεν είχε βλάψει σε κάτι το συνάνθρωπό του, αλλά και δεν υπήρξε και ευεργετικός σ’ αυτόν. Όταν δε έφτασε η στιγμή, με την υπόδειξη του Κυρίου, να γίνει ευεργετικός στο συνάνθρωπο του, τότε φάνηκε απρόθυμος να το πράξει. Μέσα του συγκρούστηκαν οι δυο τάσεις, δηλαδή η αγάπη προς το νόμο του Θεού και η αγάπη προς τα πλούτη. Επειδή δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν και οι δυο καταστάσεις, τελικά η ζυγαριά έκλινε προς την πλευρά των υλικών αγαθών.

Αυτή η «κλίση» στενοχώρησε τον άνθρωπο, γιατί ήταν πάρα πολύ πλούσιος. Τον στεναχώρησε μεν, αλλά δεν τον συνέτισε. Απαρνήθηκε τα αιώνια και προτίμησε τα πρόσκαιρα. Λυπηρή κατάληξη για τον άνθρωπο του σημερινού ευαγγελίου που είχε όλες τις προϋποθέσεις για να επιτύχει την εκπλήρωση του εσωτερικού του πόθου για την αιώνια ζωή. Είχε τα πολλά. Όμως του έλειπε ένα, κι αυτό το ένα αποδείχθηκε ότι ήταν πιο σημαντικό από τα πολλά.

«Έτι εν σοι λείπει» του είπε ο Κύριος. Τα έχεις όλα. Είσαι άψογος. Είσαι εξαίρετη προσωπικότητα. Όμως έχεις μια αδυναμία, μια «αχίλλειο πτέρνα». Είναι ανυποχώρητη αδυναμία. Την ανέχεσαι, κάποτε και την δικαιολογείς, αλλά ποτέ δεν την αναγνωρίζεις σαν αδυναμία και μάλιστα επικίνδυνη, για τούτο την αφήνεις να θεριεύει, χωρίς να την καταπολεμείς. Αυτά και πολλά άλλα μπορούσε να πει ο Κύριος όχι μόνο στον πλούσιο του σημερινού ευαγγελίου αλλά και στον καθένα από μας.

Προσοχή αδελφοί μου θα μας υποδείξει και ο αδελφόθεος Ιάκωβος γιατί, «Όποιος τηρήσει όλες τις διατάξεις του νόμου και παραβεί μία, θεωρείται παραβάτης όλου του νόμου» (Ιάκ. β΄ιο). Άρα, ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι σε θέση να εντοπίσει το «ένα» και κύριο σημείο αδυναμίας για  να το ξεπεράσει. Παράλληλα εκεί που ασχολείται κι αγωνιά για τόσα πολλά πράγματα να μπορεί να εντοπίσει το ένα και σημαντικό που αποτελεί, κατά τον Κύριο και «την αγαθήν μερίδα». Είπε προς τη Μάρθα ο Ιησούς: «Μάρθα, Μάρθα, ασχολείσαι και αγωνιάς για τόσα πολλά πράγματα, ενώ ένα μόνο χρειάζεται. Αυτό διάλεξε κι η Μαρία, και κανείς δεν πρόκειται να της το αφαιρέσει» (Λουκ. ι΄42). Ας αγωνιστούμε να διακρίνουμε και το δικό μας καταστροφικό «ένα» και να το ξεπεράσουμε. Παράλληλα ας αναζητήσουμε το «ένα» που χρειαζόμαστε στη ζωή μας και που αποτελεί «την αγαθήν μερίδα». Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης – Μητρόπολη Πάφου