Kυριακή Α΄ Λουκά - Η Εὐχαριστιακή Σύναξη στην αρχαία Εκκλησία και σήμερα.

Ἡ Εὐχαριστιακή Σύναξη στήν ἀρχαία Ἐκκλησία καί σήμερα.

Σ' ἕνα ἀπολογητικό κείμενο τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου, φιλοσόφου καί μάρτυρος περιγράφεται ὁ τρόπος τελέσεως τῆς Θείας Εὐχαριστίας κατά τήν «ἡλίου ἡμέραν», δηλαδή τήν Κυριακή. Κάνει ἐντύπωση τό πόσο ὅμοια ἦταν ἡ Λειτουργία στούς εἴκοσι αἰῶνες τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας : Παρ' ὅτι δέν εἶχε καθιερωθεῖ τό σημερινό Τυπικό καί ἴσως οἱ ὕμνοι καί τά λόγια τῶν Εὐχῶν ἦσαν διαφορετικά, ὅμως ἡ σειρά τελέσεως τῆς Θ. Εὐχαριστίας, τό νόημά της καί ἡ συλλογική μετοχή σ' αὐτήν ἀποτελοῦσαν τόν πυρῆνα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ὅπως καί σήμερα.

Ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου στόν Μυστικό Δεῖπνο γιά τέλεση τῆς ἀναιμάκτου θυσίας πρός «ἀνάμνησίν Του», διατρέχει ἱστορικά τόν πυρῆνα τῆς Θείας Λατρείας. Καί ἀποτελεῖ τό νόημα τῆς ζωῆς μας, τήν προοπτική τῆς σωτηρίας μας ἀπό τήν σκιά τοῦ θανάτου.

Ἡ Θεία Λειτουργία, πάντοτε ἀναστάσιμη (γι' αὐτό καί δέν τελεῖται τίς πένθιμες ἡμέρες τῆς Μ.Σαρακοστῆς) περιβάλλεται καί ἀπό ἄλλες λατρευτικές ἀκολουθίες. Σπουδαιότερες εἶναι ὁ Ἑσπερινός καί ὁ Ὄρθρος.

Οἱ ἀκολουθίες αὐτές, παρ' ὅτι ἀνεξάρτητες ἀπό τήν Θ. Εὐχαριστία, προετοιμάζουν τούς χριστιανούς γιά τό μέγα Μυστήριο τῆς Κυριακῆς (καί τῶν ἄλλων ἑορτῶν). Εἶναι γεμάτες ἀπό θαυμάσιους ὕμνους, αἰτήσεις καί εὐχές, ἀναφερόμενες στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, στήν Θεοτόκο, στούς ἑορταζόμενους Ἁγίους καί στό εἰδικότερο περιεχόμενο κάθε ἑορτῆς.

Ἐπίσης, τόσο στόν Ἑσπερινό, ὅσο καί στόν Ὄρθρο περιλαμβάνονται αἰτήματα πρός τόν Δωρεοδότην Θεόν γιά τήν πνευματική μας πρόοδο, ἀλλά καί γιά τίς δυσκολίες τῆς καθημερινότητας, πού συχνά φέρνουν σέ μεγάλες θλίψεις τούς πιστούς.

Ἡ μεγαλύτερη πάντως σημασία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Ὄρθρου εἶναι ἡ προετοιμασία γιά τήν Θεία Εὐχαριστία. Στό Μυστήριο αὐτό κάθε Χριστιανός πηγαίνει ὄχι ἀπό ὑποχρέωση, ὄχι ἀπό καθῆκον, ὄχι ἀπό συνήθεια, ἀλλά ἀπό δικαίωμα! Πηγαίνει γιά νά ἀναπνεύσει τό πνευματικό ὀξυγόνο τῆς Χάριτος, νά συγγευθεῖ τά πνευματικά Δῶρα τοῦ Ἄρτου καί τοῦ Ποτηρίου, μαζί μέ τούς ἀδελφούς του.

Καί μιά τέτοια προοπτική ἔχει αὐτονόητη προϋπόθεση τήν πνευματική ἑτοιμασία. Πού, ἐκτός, ἀπό τήν προσήλωση τῆς καρδιᾶς καί τοῦ νοῦ στό μεγάλο Εὐχαριστιακό Δεῖπνο, περιλαμβάνει τήν ταπείνωση, τήν μετάνοια καί τήν ἀγάπη. Ὅταν γιά ἕνα κοινωνικό εὐχάριστο γεγονός, περιποιούμαστε τήν ἐξωτερική μας ἐμφάνιση, φορώντας «τά καλά μας» ροῦχα, πόσο μᾶλλον γιά τήν Ἑορτή τῶν ἑορτῶν, γιά τό Πάσχα τῆς κάθε Κυριακῆς, δέν θἄπρεπε νά φροντίζουμε!...

Ἄς ἔχουμε, λοιπόν, τήν ἔγνοια μας κάθε Σάββατο γιά τήν Λειτουργία τῆς Κυριακῆς. Κι ἄς ἀποτινάξουμε κάθε νύστα : σωματική καί πνευματική. Γιά τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, τήν Κυριακή μας.  

 π.Π.Μαρ.–(Μητρόπολη Κυθήρων)