Η Χώρα σε «ΚΑΤΟΧΗ»

Η Χώρα σε «ΚΑΤΟΧΗ»

   Κατοχή! Μια απαίσια περίοδος κατά την όποια ή χώρα στέναζε φριχτά κάτω από το σιδερένιο πέλμα αδίστακτου βάρβαρου κατακτητή. Για τούς μεγαλύτερους στην ηλικία απο­τελεί έναν εφιάλτη.

Δεν ήταν ή πρώτη ούτε ή μόνη. Ό τόπος πέ­ρασε από πολλές κατοχές. Ή φρικιαστικότερη ήταν αναμφιβόλως αύτη των 400 χρόνων σκλα­βιάς.

Κάθε μία από αυτές τις απίστευτα τραγικές κα­τοχές προξένησε αμέτρητες καταστροφές στον τόπο, καμία όμως δεν μπόρεσε να υποδουλώσει την ψυχή και το φρόνημα του λαού. Γιατί;

Διότι ή ψυχή και το φρόνημα του λαού βρισκόταν πάντοτε κάτω από άλλου είδους κατοχή, ευεργετική κατοχή. Πάνω από 3.000 χρόνια διαρκεί αυτή ή κατοχή και δεν επιτρέπει στους επί­δοξους κατακτητές να κυριεύσουν έδαφος πνευματικό σ' αυτόν τον τόπο.

Γι’ αυτή την παράδοξη κατοχή θα κάνουμε λόγο στο κείμενο μας τούτο.

Κατά τον πλέον τέλειο τρόπο παρουσιάστηκε αυτή ή «κατοχή» σ' ένα λόγο του κορυφαίου ρήτορα όλων των αιώνων, του Δημοσθένη, 4 αιώνες προ Χριστού. Είπε:

«...δεδόχθαι τή βουλή και τω δήμω τω Αθηναίων, ευξαμένους και θύσαντας τοίς θεοίς και ήρωσι τοις κατέχουσι την πόλιν και την χώραν την Αθηναίων... διακοσίας ναύς καθέλκειν εις την θάλατταν...»· έχει αποφασισθεί, είπε ό Δημοσθένης, από τη βουλή και τη συνέλευση των πολιτών της Αθήνας, αφού πρώτα προσευχηθούν και θυσιά­σουν στους θεούς και τούς ήρωες πού κατέχουν την πόλη και την περιοχή των Αθη­ναίων, να ναυπηγηθούν και να βγουν στή θάλασσα 200 πλοία... (προκειμένου να πο­λεμήσουν).

Είναι φανερό ότι το βάρος του κειμένου αυτού βρίσκεται στις λέξεις «τοις θεοίς και ήρωσι τοις κατέχουσι την πόλιν και την χώραν την Αθηναίων». Με τη φράση αυτή ό Δημοσθένης περιγράφει το υπέροχο βίωμα των πολιτών της αρχαίας Αθήνας: το βίωμα ότι ή πόλη και το κράτος τους βρί­σκεται κάτω από την εξουσία των ηρώων τους και των θεών πού λάτρευαν ως προ­στάτες τους· προκειμένου μάλιστα για την Αθήνα τη θεά Αθηνά, αφού βρισκόμαστε προ Χρίστου και οι προγονοί μας ήταν ειδωλολάτρες.

Αυτό το καίριο αλλά ατελές τότε βίωμα βρήκε την τέλεια πραγμάτωση του, όταν ή Ελλάδα μας γνώρισε τη χριστιανική πί­στη. Τότε, αυτό πού ήταν πριν ομιχλώδες και προπαρασκευαστικό, έγινε μέσα στην Εκκλησία ουσιαστικό και ψηλαφη­τό: Κάθε πόλη και περιοχή βρέθηκε κάτω από την κατοχή των ηρώων της και των κατά χάριν θεών, των άγιων της!

Την αλήθεια αυτή τη διατυπώνει εκ­φραστικότατα σε ένα λαμπρό κείμενο του ό άγιος Νικόδημος ό Αγιορείτης: «Τι' να πολυλογώ; Οι άγιοι πάντες διά μέ­σου των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύμα­τος όπου ήξιώθησαν έν τω κόσμω τούτω, έγιναν θεοί κατά χάριν και υιοί του Θεού... Και άλλοι μέν εξουσιάζουν ένα μέρος του κόσμου, άλλοι δε άλλο· ό ένας μίαν νήσον και έπαρχίαν και ό άλλος άλλην: Ό Σπυρίδων την Κέρκυραν· ό Γεράσι­μος την Κεφαλληνίαν· ό Διονύσιος την Ζάκυνθον- ό Δημήτριος την Θεσσαλονίκην· ό Γεώργιος την Καισάρειαν της Πα­λαιστίνης· ό Νικόλαος τά Μύρα της Λυκί­ας και οι λοιποί καθεξής εξουσίασαν τούς τόπους εκείνους, εις τούς όποιους έμαρτύρησαν ή έκοιμήθησαν, ή μέ τά λείψανα των ήγίασαν» (Γυμνάσμοτα Πνευματικά, Μελέτη ΑΔ).

Συγκλονιστική αλήθεια! Ή χώρα μας βρίσκεται ολόκληρη κάτω από καθεστώς κατοχής! Την κατέχουν οι άγιοι μας και οι ήρωες μας! Ή χώρα μας δεν είναι δική μας! Ανήκει στους άγιους της και τούς ήρωες της, σ' αυτούς πού αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν, μαρτύρησαν! Όλες οι πό­λεις και τα χωριά της βρίσκονται κάτω από την κατοχή ενός αγίου, του πολιού­χου τους, και εμπνέονται από το ηρωικό παράδειγμα των ηρώων πού σε κάποια φάση της ιστορίας πότισαν με το αίμα τους το χώμα τους φυλάσσοντας τις Θερ­μοπύλες της ελευθερίας.

Τί είδους όμως είναι αυτή ή κατοχή; Είναι φανερό πώς πρόκειται για πνευμα­τικής φύσεως κατοχή. Κατοχή της καρ­διάς των πολιτών, δηλαδή στην αγάπη του λαού προς τούς αγίους και τούς ή­ρωες.

Κι αυτό πρακτικότερα σημαίνει ότι, όσο περισσότερο την καρδιά μας την κατέχει ή αγάπη, ή ευλάβεια και ή τιμή προς τούς αγίους και τούς ήρωες μας, τόσο περισσότερο εκείνοι ευλογούν και προστατεύ­ουν τον τόπο μας.

Κι όταν αυτό συμβαίνει, τότε άλλου είδους κατοχή δεν μπορεί να απειλήσει τον τόπο. Μπορεί κάποτε εχθροί να πε­ράσουν τα σύνορα του, μπορεί να επιβά­λουν καθεστώς τυραννικό, μπορεί να βα­σανίσουν, να φυλακίσουν, να εξορίσουν, να θανατώσουν... Όμως...

Όμως την ψυχή του τόπου δεν θα την κατακτήσουν ποτέ! Ή ψυχή του τόπου, το πνεύμα του, το φρόνημα του ανήκει στους αληθινούς κατόχους του, τούς α­γίους, δηλαδή τούς νέους κατά χάριν θε­ούς, και τούς ήρωες.

Είναι συγκλονιστικό: Μας κρατάνε οι νεκροί! Οι από τούς αστοιχείωτους θεωρούμενοι νεκροί, πού στην πραγματικό­τητα είναι ολοζώντανοι. Μας κρατάνε οι «νεκροί», γι' αυτό είμαστε ανίκητοι, ελεύ­θεροι, αδούλωτοι. Αυτοί κρατούν αδούλωτη την Ελλάδα, πού έχει τη μεγαλύτε­ρη «παραγωγή» παγκοσμίως άγιων και ηρώων.

Και θα συνεχίσουν να την κρατούν και στο μέλλον. Αρκεί βέβαια να τούς κατέχουμε και εμείς με αγάπη στα βάθη της καρδιάς μας.

Κι αυτό είναι αναμφιβόλως το χρέος και ή ευθύνη όλων μας.

 «ΣΩΤΗΡ» 1/10/2011