Για την μετεμψύχωση που με ρωτάτε δεν έχω προσωπική γνώμη.
Εγώ ασπάζομαι και δέχομαι την γνώμη της Εκκλησίας, που είναι ορθή και ασφαλής,
ότι δηλ. «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν και μετά τούτο κρίσις», που
σημαίνει: Μια φορά θα πεθάνουν οι άνθρωποι και μετά τον θάνατο θα κριθούν. Μια
φορά πεθαίνει ο άνθρωπος, όχι πολλές. Κι όταν πεθαίνει, το σώμα του πηγαίνει
στη γή, όπως αποφάσισε ο Κύριος («Γή είσαι και στη γή θα γυρίσεις»), και
διαλύεται στα στοιχεία που το έχουν συνθέσει. Η ψυχή του, ώς αθάνατη και άυλη
πηγαίνει στον τόπο που ετοίμασε με τα έργα της. Αν έχεις έργα καλά και αγαθά,
πήγαινει σε τόπο φωτεινό και χλοερό, σε τόπο αναπαύσεως, αν έχεις έργα πονηρά
και κακά, πήγαινει σε τόπο ζοφερό, όπου δεν υπάρχει καμιά παρηγοριά.
Η Εκκλησία διδάσκει ότι αυτός που πεθαίνει δεν
μετενσαρκώνεται ούτε μετεμψυχώνεται. Η Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τη
διδασκαλία της μετεμψύχωσης ως πλάνη και αίρεση και αναθεμάτισε όσους την
παραδέχονται. Ένας γνωστός μου είχε πει σε κάποιους διανοούμενους ότι είχε
γεννηθεί 200 φορές. Ένας Άγγλος αξιωματικός, που επισκέφτηκε το Μοναστήρι μας
το 1923, χαιρετούσε χαρούμενος και ασπαζόταν ένα γαϊδούρι έξω από το Μοναστήρι.
Τον ρώτησα γιατί το χαιρετά με αυτό τον τρόπο και αποκρίθηκε ότι πριν από 40 ημέρες
πέθανε ο πατέρας του και η ψυχή (του πατέρα του) έφυγε και ήρθε στο γαϊδούρι.
Τον ρώτησα πως το κατάλαβε και μου είπε ότι, μόλις τον είδε το γαϊδούρι,
κούνησε τα αυτιά του, γέλασε και τον κοίταξε στα μάτια!
Ο Θεός να μας λυτρώσει από τις παγίδες και τις πλάνες του
πονηρού, και θα μας λυτρώσει, αν έχουμε ταπείνωση και ρωτάμε τους πνευματικούς
μας πατέρες και αν ακολουθούμε όσα παραλάβαμε από την Αγία Γραφή και την αγία
μας Εκκλησία μέσω των Αποστόλων και των αγίων Πατέρων και Διδασκάλων.
["Διδαχές πατρικές και Θαυμαστά γεγονότα" του
Γέροντος ΦΙΛΟΘΕΟΥ Ζερβάκου (1884-1980), Εκδόσεις Ορθοδόξου Κυψέλης -
Θεσσαλονίκη]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου