Κωνσταντίνος Χολέβας, Η Κύπρος, η Θράκη και η διπρόσωπη Τουρκία

Η Κύπρος, η Θράκη και η διπρόσωπη Τουρκία

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Πολλές και ανησυχητικές εξελίξεις καταγράφει η τρέχουσα επικαιρότητα ως προς τα εθνικά μας θέματα και τις τουρκικές επιδιώξεις. Θυμίζω εν τάχει: Η Τουρκία απειλεί την Κύπρο και το Ισραήλ ότι θα αντιδράσει δυναμικά αν οι δύο χώρες αρχίσουν τις κοινές έρευνες για φυσικό αέριο στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Νταβούτογλου ανακινεί θέμα Οθωμανικών περιουσιών στην Ελλάδα με αφορμή την απόδοση εκκλησιαστικών και κοινοτικών ιδιοκτησιών από την Τουρκία στις χριστιανικές μειονότητες. Η τουρκική διπροσωπία ομολογείται από τους ίδιους, όπως π.χ. από τον γενικό διευθυντή Βακουφίων. Αυτός δήλωσε ότι η επιστροφή των περιουσιακών στοιχείων των μειονοτήτων γίνεται σκοπίμως για να προλάβουν τη σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία θα τους επέβαλλε πενταπλάσια αποζημίωση. Η Άγκυρα διεκδικεί ... τουρκική μειονότητα στη Ρόδο και στην Κω. Στη δε Δυτική Θράκη συνεχίζονται οι προκλητικές επισκέψεις, παρελάσεις και δηλώσεις υψηλόβαθμων Τούρκων αξιωματούχων. Φυσικά δεν λησμονούμε και την απειλή του Ερντογάν, η οποία εξαπελύθη από την Κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο, ότι η Άγκυρα θα διακόψει τον διάλογο με την Ευρ. Ένωση κατά το εξάμηνο που θα αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε. η Κύπρος.

Σε άμεση συνάρτηση με τις εξελίξεις αυτές είναι και η πολύ ενδιαφέρουσα και εκτενής συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, την οποία παρεχώρησε ο διεθνούς κύρους νομικός Βασίλειος Μαρκεζίνης στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΑΝΤΙΒΑΡΟ (www.antibaro.gr). Ο Μαρκεζίνης μεταξύ άλλων διαπιστώνει και τα εξής:

Ως προς την εξωτερική πολιτική: Πόσο λάθος είχαν οι Αμερικανο-τουρκόφιλοι «επιστήμονες» που περιτριγυρίζουν το Υπουργείο των Εξωτερικών και προσπαθούν μαζί του να μας πείσουν ότι οι Τούρκοι ήσαν πάντα «ανεκτικά» αφεντικά.

Η ώρα πλησιάζει που οι Τούρκοι αφού μας αναγκάσουν σε υπερβολικές παραχωρήσεις στο Αιγαίο θα στρέψουν την προσοχή τους στην Ελληνική Θράκη και μια μέρα θα την καταστήσουν ανεξάρτητο μουσουλμανικό κρατίδιο στα πρότυπα του Κοσσυφοπεδίου ή της ΦΥΡΟΜ

Ως προς τη διεθνή διπλωματία και τη γεωστρατηγική: Οι Τούρκοι ετοιμάζονται να μας καταφέρουν κάποιο βαρύ χτύπημα, αν και όταν αρχίσουν οι Κυπριακές γεωτρήσεις στην Κυπρο-Ισραηλινή ΑΟΖ. ΟΙ διαρρέουσες κατά καιρούς Αμερικανικές δηλώσεις ότι οι ΗΠΑ δεν θα ανεχθούν Τουρκικές επεμβάσεις στις «νόμιμες» Κυπριακές ενέργειες είναι, κατά τη γνώμη μου, αμφίβολης αξίας.

Μην ξεχνάτε ότι αυτός που κερδίζει μία σύγκρουση-στρατιωτική ή μη- δεν είναι αυτός που έχει τα καλύτερα και περισσότερα όπλα, αλλ’ αυτός που είναι αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει ό,τι έχει.

Είναι φυσικό, αργά ή γρήγορα, μία μεγάλη δύναμη όπως το Ισραήλ να τα «βρει» στο τέλος με μία εξ ίσου μεγάλη ( σχεδόν) γειτονεύουσα δύναμη, δηλαδή την Τουρκία. Ένας ακόμη λόγος να δράσουμε σύντομα.

Παρέθεσα εν συντομία τις κυριώτερες επισημάνσεις του Β. Μαεκεζίνη, όχι διότι τα όσα λέει είναι θέσφατα, αλλά διότι μέχρι τώρα τα βιβλία του και τα άρθρα του με έχουν πείσει ότι αναλύει με οξυδέρκεια τις διεθνείς σχέσεις και έχει κάνει καλές προβλέψεις. Άλλωστε γνωρίζει από μέσα τον τρόπο σκέψεως δύο μεγάλων δυνάμεων: Της Βρετανίας όπου υπηρέτησε ως καθηγητής σε κορυφαία Πανεπιστήμια, και των ΗΠΑ, όπου διδάσκει σήμερα και απ’ όπου έστειλε τις απαντήσεις του στον Ανδρέα Σταλίδη του ΑΝΤΙΒΑΡΟΥ. Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει η πολιτική και διπλωματική μας ηγεσία να μελετήσουν αυτές τις επισημάνσεις. Ας αρχίσουμε να ακούμε ανθρώπους που έχουν ρεαλιστική αντιμετώπιση των διπλωματικών και στρατιωτικών πραγμάτων και ας απομακρυνθούμε από την επιρροή κακών συμβούλων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια οδηγούν την εξωτερική μας πολιτική σε ενδοτικές αποφάσεις και σε απαράδεκτες υποχωρήσεις.

Ιδιαιτέρως με προβληματίζει η πρόβλεψη του Β. Μαρκεζίνη για τη Θράκη. Ελπίζω να μην επαληθευθεί, αλλά οφείλω να υπενθυμίσω ότι ο Τούρκος ΥΠΕΞ και πανεπιστημιακός Νταβούτογλου έχει επανειλημμένως γράψει και δηλώσει δημοσίως τα εξής: Το προηγούμενο της Κύπρου, όπου η Τουρκία χρησιμοποίησε την μουσουλμανική μειονότητα ως εφαλτήριο για επεκτατικούς σκοπούς, θα χρησιμεύσει ως πρότυπο και για τη Δυτική Θράκη. Αντιγράφω τα λόγια του:

«Οι δύο σημαντικοί βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας στα Βαλκάνια είναι η ισχυροποίηση της Βοσνίας και της Αλβανίας μέσα σε ένα πλαίσιο σταθερότητας και η δημιουργία ενός διεθνούς νομικού πλαισίου που θα θέσει υπό την προστασία του τις εθνικές μειονότητες της περιοχής. Στο νομικό αυτό πλαίσιο η Τουρκία πρέπει να επιδιώκει συνεχώς την εξασφάλιση εγγυήσεων που θα της παρέχουν το δικαίωμα παρέμβασης στα ζητήματα που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες των Βαλκανίων. Η νομιμότητα της επέμβασης της Κύπρου, που αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στη σύγχρονη εποχή, κατέστη δυνατή εντός ενός τέτοιου είδους νομικού πλαισίου. ( Το Στρατηγικό Βάθος- Η Διεθνής θέση της Τουρκίας, εκδόσεις ΠΟΙΟΤΗΤΑ, Αθήνα 2010, σελ. 200).

Το ελληνικό πρόβλημα είναι πρωτίστως ψυχολογικό. Μας αποκοιμίζουν κατά καιρούς διάφορες δήθεν φιλειρηνικές σειρήνες, που μας μιλούν για τον καλό Ερντογάν, ο οποίος αγαπά τους Έλληνες της Πόλης και άλλα τέτοια φαιδρά. Οι ίδιοι κονδυλοφόροι χρησιμοποιούν τώρα και την οικονομική κρίση ως πρόσχημα για να κάνουμε και άλλες υποχωρήσεις μπροστά στον νέο Οθωμανισμό. Ας τους αγνοήσουμε. Οι μέχρι τώρα υποχωρήσεις μας άνοιξαν τη όρεξη των Τούρκων. Είτε Ισλαμιστές είτε Κεμαλιστές, απέναντι στον Ελληνισμό είναι ενωμένοι και διεκδικητικοί.