Ενώ όλα έδειχναν την Εκκλησία της Βουλγαρίας να βαδίζει την παραδοσιακή και Ορθόδοξη οδό, ξαφνικά άρχισαν να προκύπτουν διάφορα Διαθρησκειακά Συνέδρια.
Το πρώτο πραγματοποιήθηκε από 3-4 Αυγούστου 2011 στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, Σόφια και το δεύτερο θα διεξαχθεί στις αρχές Οκτωβρίου 2012 στη βουλγαρική πόλη της Βάρνας. (δείτε Διαθρησκειακό Συνέδριο στη Σόφια (3-4 Αυγούστου 2011)
Η Εκκλησία της Βουλγαρίας έχει αποχωρήσει από το Π.Σ.Ε. (Παγκόσμιο Συμβούλιο “Εκκλησιών”) και μέχρι τώρα δεν έστελνε αντιπροσώπους στο διάλογο με τους Παπικούς επειδή θεωρούσε αναποτελεσματικό τον τρόπο που διεξάγονται οι διάλογοι.
Τι συμβαίνει όμως στους κόλπους της Εκκλησίας της Βουλγαρίας; Κάποιοι μάλλον ετοιμάζουν την επόμενη μέρα και τη μετά Πατριάρχη Μάξιμο εποχή.
Ο Μητροπολίτης Βάρνας Κύριλλος, υπήρξε ένας από τους συνδιοργανωτές του Συνεδρίου. Από την Εκκλησία της Ελλάδος παραβρέθηκαν ο Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμονας καιι ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός.
Στον χαιρετισμό του ο Μητροπολίτης Ξάνθης Παντελεήμων τόνισε τη σημασία της ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών λαών και πολιτισμών και τον καθοριστικό ρόλο της θρησκείας.
Ακολουθεί από το πρακτορείο «Αmen» η ομιλία του Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμονα:
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Βάρνης κ.κ. Κύριλλε,
Αγαπητοί Σύνεδροι,
εκπρόσωποι των εν Βουλγαρία χριστιανικών, ισλαμικών και ιουδαϊκών θρησκευτικών καθιδρυμάτων,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Υπακούοντας στην σεπτή εντολή της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, παρευρίσκομαι σήμερα ενώπιόν Σας, κομίζοντας την ευαρέσκεια και ευλογία της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και της σεπτής αυτής Κορυφής, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, εις το λίαν σημαντικόν παρόν συνέδριον με θέμα: «Η προσφορά της θρησκείας στη ζωή του ανθρώπου».
Την καθολικότητα της θρησκείας μαρτυρούν οι λόγοι του Πλούταρχου προς τον Κωλώτην. «Εύροις δ’ αν επιών πόλεις ατειχίστους, αγραμμάτους, αβασιλεύτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος μη δεομένας, απείρους θεάτρων και γυμνασίων. Ανιέρου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς, μηδ’ όρκοις, μηδέ μαντείαις μηδέ θυσίαις ότι αγαθοίς μηδ’ αποτροπαίς κακών ουδείς έστιν, ουδε’ έσται γεγονώς θεατής». Δηλαδή: «Στις περιπλανήσεις σου μπορεί να συναντήσεις πόλεις ατείχιστες, χωρίς γραφή, χωρίς βασιλιάδες, χωρίς σπίτια, χωρίς ιδιοκτησίες, που δεν χρειάζονται νόμισμα, που δεν γνωρίζουν θέατρα και γυμναστήρια. Πόλη όμως χωρίς ιερά και θεούς, που δεν καταφεύγει σε προσευχές, όρκους, μαντείες, θυσίες για την απόκτηση αγαθών ούτε για την αποτροπή των κακών, δεν υπήρξε ποτέ κανείς που να είδε ούτε θα υπάρξει ποτέ» (Πλούταρχος, , Ηθικά, 1125, 29).
Η ως άνω επισήμανσις του Πλουτάρχου ισχύει διαχρονικά. Εις δε την εποχήν μας μπορεί κανείς να επισημάνει όχι μόνον την καθολικότητα του θρησκευτικού φαινομένου, αλλά επιπλέον και την συνύπαρξιν πολλών και διαφορετικών ομολογιών και θρησκειών εις τον αυτόν γεωγραφικόν χώρον. Αύτη η συνύπαρξις άλλοτε αποτελεί προϊόν ιστορικών και πολιτικών εξελίξεων, άλλοτε δε, ως συμβαίνει παγκοσμίως πλέον σήμερον, αποτέλεσμα οικονομικών και κοινωνικών ή και κλιματικών αλλαγών.
Υπο το φώς των ανωτέρω η σημασία του σημερινού συνεδρίου καθίσταται προφανής, και μάλιστα δια την κοινωνίαν της φιλοξενούσης ημάς χώρας, η οποία εδώ και μία εικοσαετία, απολαμβάνει μεταξύ άλλων και την θρησκευτικήν ελευθερίαν, η οποία έχει οδηγήσει εις την αναζωπύρωσιν του θρησκευτικότητος εις όλες της τις μορφές.
Η θρησκευτική αναγέννησις ενώ πρωτίστως είναι ένα φαινόμενον θεολογικής τάξεως, ενέχει όμως ποικίλες πολιτικές, κοινωνικές ακόμη και οικομικές παραμέτρους. Παράγων ελπίδος και κοινωνικής συνοχής η θρησκεία, μπορεί όμως ευκόλως να μεταβληθεί εις παράγοντα διασπάσεως και ταραχής. Να φέρει αντί της ειρήνης, την βία. Αντί της συμφιλιώσεως, την αντιπαλότητα. Αντί της συνυπάρξεως και της καταλλαγής, την διαίρεσιν και τον φανατισμόν.
Δυστυχώς πολλάκις έχουμε γίνει μάρτυρες του θρησκευτικού φανατισμού και φονταμενταλισμού, ο οποίος, δεν είναι υπερβολή να είπωμεν πως ακυρώνει αυτό καθ’ αυτό το εσωτερικόν και ουσιαστικόν νόημα της θρησκευτικότητος.
Διότι η προσφορά της θρησκείας εις τον άνθρωπον, και μάλιστα εις τον άνθρωπον της σημερινής κοινωνίας έγκειται ακριβώς εις τούτο: εις την ανάπτυξιν της θεολογικής του συνειδήσεως, η οποία δέον όπως πλατυνθή εις τοσούτον βαθμόν ώστε να συμπεριλάβει τόσον εις την εσωτερικήν της διάστασιν, όσο και εις τας καθημερινάς πρακτικάς εκδηλώσεις της, τόσον το μεγαλείον της θεότητος, όσον και καθένα έκαστον των ανθρώπων ως εικόνος του Θεού.
Μία τέτοια θρησκευτική συνείδησις, η οποία και αποτελεί τον θεμέλιον λίθον πάσης θρησκείας, μπορεί να συντελέσει εις την άρσιν των λοιπών προκαταλήψεων, και εις την αρμονικήν συνύπαρξιν μεταξύ ανθρώπων καλής πίστεως και θελήσεως, ανεξαρτήτως της θρησκευτικής τους ταυτότητος.
Η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως, και ο σοφός αυτής οιακοστρόφος, η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, πιστός εργάτης και διάκονος του ιδεώδους της θρησκευτικής καταλλαγής και συνυπάρξεως, δια της εμής ελαχιστότητος, επιδαψιλεύουν την πατριαρχικήν ευλογίαν τόσον εις Υμάς, Σεβασμιώτατε Άγιε Αδελφέ, Μητροπολίτα Βάρνης κ.κ. Κύριλλε, ο οποίος είχατε την έμπνευσιν δια την σύγκλησιν του λίαν αυτού σημαντικού συνεδρίου, και εις όλους όσους εκοπίασαν δια την οργάνωσιν και πραγματοποίησίν του, και εκφράζουν τα συγχαρητήρια και την ευαρέσκειαν, ως και τας εγκαρδίους ευχάς δια την επιτυχίαν αυτού.
Εις δε τους αγαπητούς συνέδρους, εκπροσώπους θρησκευτικών καθιδρυμάτων, τόσον των εκ Βουλγαρίας, όσον και των εκ της αλλοδαπής, εύχονται εκ της Βασιλίδος των Πόλεων υγείαν την κατ’ άμφω και πάσαν ευλογίαν παρά Θεού, και εκφράζουν την ελπίδα δια την ανάληψιν παρομοίων πρωτοβουλιών και εις το μέλλον, αι οποίαι θα αναδείξουν την σημασίαν της θρησκείας και εις άλλους τομείς της ζωής και της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου