Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου - «Και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί»

Απόστολος: Ρωμ. ιε΄ 1 – 7

Ευαγγέλιο: Ματθ. θ΄ 27 – 35

«Και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί»

Έτρεξαν να συναντήσουν τον Ιησού Χριστό δυο τυφλοί, και όταν Εκείνος μπήκε σε κάποιο σπίτι, ήλθαν και αυτοί και Τον παρεκάλεσαν να τους θεραπεύσει. Τους ρωτά ο Κύριος: Πιστεύετε ότι μπορώ να κάμω αυτό που ζητάτε; Και όταν αυτοί δήλωσαν ότι πιστεύουν, τότε τους θεράπευσε. Την ίδια ημέρα, στο ίδιο σπίτι, θεράπευσε έναν κωφάλαλο.

Πλήθος πολύ συνόδευε τον Ιησού. Είχε γεμίσει το σπίτι. Όλοι είδαν τα θαύματα. Αλλά άλλοι πίστεψαν στη θεία δύναμη του Κυρίου «και εθαύμαζον», οι όχλοι, το πλήθος των ανθρώπων και έλεγαν «ουδέποτε εφάνη ούτως εν των Ισραήλ», δηλαδή δεν είδαμε ποτέ τόσα και τέτοια θαύματα. Άλλοι δε, όπως οι Φαρισαίοι που παρακολουθούσαν και αυτοί τον Κύριο ζητώντας ευκαιρία να Τον κατηγορήσουν, να διώξουν από τις ψυχές των ανθρώπων την πίστη και τον θαυμασμό που είχαν στον Χριστό, έλεγαν ότι «εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια», δηλαδή με σατανική δύναμη κάνει αυτά τα θαύματα.

Το ίδιο θαύμα, η ίδια διδασκαλία γίνεται δεκτή και αρεστή σε μια αθώα ψυχή και την φωτίζει και κάνει τον άνθρωπο που είδε και άκουσε το θαύμα να εκφράζει την πίστη του, ενώ απεναντίας μια σκοτισμένη από τον εγωισμό και τον φθόνο και την απιστία ψυχή, την σκοτίζει ακόμη περισσότερο και την κάνει να απορρίπτει πράγματα που άλλοι βλέπουν και θαυμάζουν.

Ας το έχουν αυτό υπ’ όψη και μερικοί Χριστιανοί μεν, αλλά χλιαροί στην πίστη, που λέγουν, ας γίνει ένα θαύμα να δώ και να πιστέψω. Στον κύκλο των δώδεκα μαθητών του Χριστού, οι έντεκα πίστεψαν και έδωσαν και τη ζωή τους για την πίστη του Χριστού, ο ένας μόνον, ο Ιούδας, δεν πίστευε. Όσα θαύματα είδαν οι έντεκα, είδε και αυτός. Όσες διδασκαλίες του Κυρίου άκουσαν οι άλλοι άκουσε και αυτός, αλλά ήταν σκοτισμένος από το πάθος της φιλαργυρίας. Λέγει ένα τροπάριο της Εκκλησίας: «Ποίος σε τρόπος Ιούδα, προδότην του Σωτήρος ειργάσατο»; Ποια συμπεριφορά του Κυρίου σε έκανε να Τον προδώσεις; «Μη του χορού σε των Αποστόλων εχώρησε»;

Μήπως σε ξεχώρισε από τους Αποστόλους δείχνοντας περιφρόνηση σε σένα; «Μη του χαρίσματος των ιαμάτων εστέρησε»; Μήπως δεν έδωκε και σε σένα το χάρισμα που έδωκε στους άλλους να θεραπεύουν αρρώστους; Μήπως έφαγε με τους άλλους στο τραπέζι του Μυστικού Δείπνου και σε έδιωξε απ’ αυτό; «Μη των άλλων νίψας τους πόδας τους σούς υπερείδεν»; Μήπως όταν έπλυνε τα πόδια των άλλων μαθητών, περιφρόνησε τα δικά σου; Ω πόσων αγαθών αμνήμων εγένου! Ω πόσα καλά, πόσες ευεργεσίες του Δασκάλου σου ξέχασες! για πόσα φάνηκες αχάριστος!»

Όταν δεν είναι καθαρή η ψυχή, όταν έχει τα σαράκια του φθόνου, της κακίας, της πλεονεξίας, του εγωισμού, κλείνουν τα μάτια, σκοτίζεται ο νους, τυφλώνεται ψυχικά ο άνθρωπος.

Χιλιάδες, εκατομμύρια θαυμάτων έχουν καταγραφεί στην Αγία Γραφή. Θαύμα μεγάλο είναι και η θεμελίωση και ανάπτυξη της Χριστιανικής Εκκλησίας παρ’ όλα τα εμπόδια τα οποία συνάντησε και την πολεμική την οποία ακόμη και σήμερα συναντά. Άπειρα θαύματα γίνονται και σήμερα με την πίστη στο Θεό, στην Παναγία, στους Αγίους. Άπειρα θαύματα μυστικά και μέσα στις ψυχές των ανθρώπων που με τη Θεία Χάρη από το βάθος της αμαρτίας φτάνουν στα ύψη της αγιότητας. Θαύμα είναι και όλη η φύση με την πανσοφία και αρμονία και σκοπιμότητα με την οποία λειτουργεί και μας εξυπηρετεί παρόλο ότι εμείς παραβιάσαμε την λειτουργία της με τον τρόπο της δήθεν πολιτισμένης ζωής μας. Θαύμα είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Η συγκατοίκηση της ψυχής μέσα στο σώμα μας. Θαύμα η συνεργασία όλων των οργάνων και μελών του σώματος, ώστε το ένα να συνεργάζεται και να βοηθά το άλλο. Θαύμα είναι η λογική σκέψη την οποία μας χάρισε ο Θεός και μας κάνει να διαφέρουμε από τα ζώα και να κανονίζουμε τον τρόπο της ζωής μας. Αυτά μελετούσε ο σοφός Δαβίδ και έλεγε «ως θαυμαστόν το όνομα σου εν πάση τη γη», «πάντα εν σοφία εποίησας» και την Εκκλησία να ψάλλει :«Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών, ο ποιών θαυμάσια μόνος».

Τι ζητάμε, λοιπόν, άλλα θαύματα για να πιστέψουμε; Αν δεν θέλουμε να πιστέψουμε, δεν θα πιστέψουμε όσα θαύματα και να δούμε να γίνονται μπροστά μας. «Ει Μωϋσέως και των Προφητών ουκ ακούουσι, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται». Δηλαδή και νεκρανάσταση να γίνει δεν θα πιστέψουμε, λέγει ο Αβραάμ στον άσπλαχνο πλούσιο της παραβολής του πλουσίου και του Λαζάρου.

Ας μη ζητάμε, λοιπόν, άλλα θαύματα, για να πιστέψουμε. Ας φροντίζουμε καλύτερα να κρατούμε τις ψυχές μας καθαρές, ικανές να δέχονται τα θεία μηνύματα και να ομολογούμε τη πίστη μας. Η πίστη κάνει τα θαύματα και όχι τα θαύματα την πίστη. Είναι άξιο προσοχής στο σημερινό Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος πριν θεραπεύσει τους δυο τυφλούς, ενώ αυτοί παρακαλούν και ζητούν να τους θεραπεύσει Εκείνος τους ρωτά: «πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι;» Τους ζητά να δηλώσουν ότι πιστεύουν και όταν αυτοί απάντησαν ότι πιστεύουν, τότε τους θεράπευσε, όπως έγινε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις.

Την πίστη μας ζητά ο Κύριος, την εμπιστοσύνη μας στα λόγια Του, στο Ευαγγέλιο. Πίστη θερμή και σταθερή, όχι μόνο όταν έχουμε ανάγκη να του ζητήσουμε την χάρη Του, την βοήθεια Του αλλά και πάντοτε, ομολογώντας τη θεότητα Του και την αγάπη που έδειξε για μας .

Γιώργος Σαββίδης – Μητρόπολη Πάφου