Το φως του Χριστού
“Απήλθεν ουν και ενίψατο, και ήλθε βλέπων”
Xριστός Ανέστη!
Το θαύμα του εκ γενετής τυφλού αποκαλύπτει πραγματικότητες που δίνουν την αυθεντική διάσταση της ζωής αλλά και φανερώνουν την πραγματική ποιότητά της. Βλέπουμε μέσα από τη συγκεκριμένη διήγηση ότι ο Χριστός είναι το Φως του κόσμου. Είναι Εκείνος που διαλύει τα σκοτάδια της κακίας και θεραπεύει τον άνθρωπο από την κάθε λογής τυφλότητα.
Και αυτό το θαύμα του Κυρίου μας γίνεται κοντά στο νερό όπως συνέβη σ΄ εκείνα της Σαμαρείτιδας και του Παραλύτου. Ο Κύριος είδε με πολλή συμπάθεια τον εκ γενετής Τυφλό. Οι μαθητές από την πλευρά τους ρωτούν ποιος ήταν υπεύθυνος για την κατάσταση που παρουσίαζε, οι αμαρτίες των γονέων του ή του ιδίου; Και βέβαια πολλές φορές εμείς βλέπουμε εντελώς επιφανειακά τα πράγματα, ενώ ο Κύριος αγγίζει με την αλήθεια του το βάθος της ύπαρξής μας. “Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλ’ ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ”. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι ο τυφλός ήταν απαλλαγμένος από την κατάσταση της αμαρτίας και τις συνέπειές της. Άλλωστε για την πλήρη θεραπεία του ο Κύριος έθεσε σαν βασική προϋπόθεση την άφεση αμαρτιών.
Ήταν μεν αμαρτωλός πλην όμως τον βλέπουμε να βαστάζει με πολλή υπομονή και καρτερία τον πόνο και τη θλίψη που πήγαζαν από την σοβαρή ασθένειά του. Και ακριβώς είναι εδώ που πρέπει να γίνουμε αποδέκτες του ισχυρού μηνύματος που εξέπεμψε η δυστυχισμένη αυτή ύπαρξη της εποχής εκείνης. ΄Οτι δηλαδή ο άνθρωπος διαθέτοντας πίστη και εμπιστοσύνη στο Θεό μπορεί να γίνει συνεργάτης του στο έργο της σωτηρίας.
Οι θλίψεις στη ζωή μας
Όπως ο άνθρωπος εκείνος της διήγησης, έτσι κι εμείς σήμερα περνούμε μέσα από τα κανάλια της θλίψης και των δοκιμασιών και καλούμαστε να επιδείξουμε παρόμοιες αντοχές πίστεως. Παρουσιαζόμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι στον πόνο, στη θλίψη, στις αδικίες, στην αρρώστεια. Είναι ο άνθρωπος χωρίς πίστη που λυγίζει και στο τέλος συνθλίβεται χωρίς το φως της ελπίδας.
Και όμως, με τις θεραπείες ταλαιπωρημένων ανθρώπων όπως αυτές εκτυλίσσονται μέσα από τη διήγηση του Ευαγγελίου, ο Κύριος εκπέμπει στην εποχή μας ένα ισχυρό μήνυμα: ότι ο άνθρωπος αποκτά τις απαιτούμενες αντοχές στη ζωή του μόνο όταν βάζει τα πάντα μπροστά στην προοπτική της ελπίδας που γεννά η πίστη στον Θεό. “Πιστεύω Κύριε και προσεκύνησεν Αυτώ”. Και ακόμα περισσότερο ο πόνος, οι θλίψεις και οι όποιες δοκιμασίες στη ζωή μας με το έργο του Κυρίου μας, μπορούν να μεταβάλλονται σε ευκαιρίες ένωσης του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτό άλλωστε μαρτυρεί ο βίος και η πολιτεία των Αγίων, οι οποίοι έλαμψαν στο στερέωμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας με την αντοχή τους στις δυσκολίες που συναντούσαν καθημερινά.
Αγαπητοί αδελφοί, στο βαθμό που αποδεχόμαστε την αγάπη του Χριστού μέσω και μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, τότε το φως του προσώπου Του θα φωτίζει την τυφλότητα της αμαρτίας μας και θα μας δίνει ευκαιρίες για να τον πλησιάζουμε. Το φως του Χριστού είναι εκείνο που μπορεί να ακτινοβολεί στη ζωή μας και να μας φωτίζει το δρόμο που οδηγεί στην αγάπη του. Όπως ο τυφλός, έτσι και εμείς σήμερα επιβάλλεται να σφυρηλατήσουμε μέσα στην ύπαρξή μας την πίστη ως τη δύναμη εκείνη που θα μας απελευθερώνει από τα σκοτάδια και θα μας ανοίγει στη προοπτική του φωτός που είναι ο ίδιος ο Χριστός και η Εκκλησία Του.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος. Εκκλησία Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου