Ανησυχητικές διαστάσεις έχει αρχίσει να λαμβάνει τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας και πολλοί μιλούν για «μαθητική παραβατικότητα» χρησιμοποιώντας τον αγγλικό όρο «μπούλιγκ» (bullying). Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες «το 10 – 15% των μαθητών έχουν πέσει θύματα συστηματικής βίας από συμμαθητές τους. Ένα ποσοστό άνω του 5% έχει δεχθεί μια κάποια μορφή ενδοσχολικής βίας, ενώ στη συντριπτική τους πλειονότητα οι μαθητές δηλώνουν ότι έχουν γίνει μάρτυρες επεισοδίων ενδοσχολικής βίας».(Καθημερινή 5-05-2011)
Το πρόβλημα μπορεί να είναι παγκόσμιο αλλά όπως επισημαίνει στην ετήσια έκθεσή του ο Συνήγορος του Παιδιού υπάρχει « δραματική αύξηση των κρουσμάτων και στη χώρα μας». Ποιοι παράγοντες όμως έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αύξηση των κρουσμάτων ενδοσχολικής βίας τα τελευταία χρόνια; Όσοι απαξίωσαν την πνευματική προσφορά του σχολείου και φρόντισαν μόνο για την απόκτηση ξερών τεχνολογικών γνώσεων δεν έχουν καμμία ευθύνη;.
Οι νέοι δεν έχουν μόνο διανοητικές και επαγγελματικές αλλά και ψυχικές και πνευματικές ανάγκες. Ποια πρότυπα ζωής όμως τους προσφέρονται μέσα από τα «σχολικά βιβλία, τα οποία ελάττωσαν τα κείμενα πού τονίζουν τις βασικές άξιες, οι όποιες είναι ό ακρογωνιαίος λίθος κάθε ελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας; Η πίστη στο Θεό, η τιμιότητα, το θάρρος, η καλοσύνη, η γενναιοδωρία, ο πατριωτισμός έχουν ξεριζωθεί ή ελαττωθεί αισθητά από τα σχολικά εγχειρίδια. Στη θέση των παραδοσιακών αξιών τοποθετήθηκαν κείμενα αμφίβολης μορφωτικής σπουδαιότητος. Το σχολείο πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά γιατί είναι το βασικό εργαστήρι διάπλασης των νέων ανθρώπων και το ουσιαστικότερο μέσο παρέμβασης που διαθέτει η κοινωνία για την ισορροπημένη και υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξή τους.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το θέμα της Παιδείας είναι πρώτα, τι διδάσκεται στον μαθητή, πως διδάσκεται, ποιοι το διδάσκουν κι ύστερα έρχονται όλα τα άλλα. Παιδεία σημαίνει ψυχή και πνεύμα. Όταν αυτά λείπουν, τα πλούσια μέσα δεν ωφελούν. Αναλυτικό πρόγραμμα και διδακτικό προσωπικό είναι τα κλειδιά της Παιδείας. Μορφωμένος δεν είναι αυτός που ξέρει γράμματα, αλλά αυτός που έχει ήθος. Άνθρωπος με την ηθική και όχι με τη βιολογική έννοια. Η Παιδεία πρέπει να δίνει και ήθος και γνώσεις. Αν δώσουμε μόνο Εκπαίδευση (επάγγελμα) και δεν δώσουμε Παιδεία (ήθος) αποτύχαμε. Τι μέτρα όμως έχουν πάρει οι υπεύθυνοι μέχρι τώρα; Αντί γι΄αυτό το μάθημα των Θρησκευτικών βάλλεται συνεχώς και κάποιοι επιδιώκουν την κατάργησή του ή την μετατροπή του από ορθόδοξο χριστιανικό σε θρησκειολογικό .
Διώξανε τους πνευματικούς από το σχολείο και τώρα μέσα στους σχεδιασμούς και την αγωνία των «ειδικών» για την επίλυση του προβλήματος της ενδοσχολικής βίας, κανένας δεν διανοήθηκε να εντάξει τη διακονία του πνευματικού στα σχολεία. Τα σχολεία της Αμερικής και της Γερμανίας αλλά και όλων των δυτικών κοινωνιών είναι γεμάτα ψυχολόγους και παιδοψυχολόγους. Το πρόβλημα όμως δεν λύθηκε.
Ένα σχολείο που αφήνει άδεια την ψυχή των νέων στερώντας τους ιδανικά και αξίες και περιφρονώντας την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία την οποία προσπαθεί να αντικαταστήσει με ξεπερασμένα συνθήματα, δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους νέους. Τα αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου