Κυριακή των Μυροφόρων- Η τόλμη αγίων μορφών

Η τόλμη αγίων μορφών

“Ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν”.

Χριστός Ανέστη! Δύο Κυριακές μετά το Πάσχα η Εκκλησία μας προβάλλει τις μορφές εκείνες που καταθέτουν προσωπική μαρτυρία για το θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου μας. Πρόκειται για τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, τον από Αριμαθαίας και τον κρυφό μαθητή του Κυρίου, τον Νικόδημο. Προβάλλει επίσης τρεις Μυροφόρες γυναίκες: Την Μαρία την Μαγδαληνή, την Μαρία την μητέρα του Ιακώβου και την Σαλώμη, την μητέρα, των υιών του Ζεβεδαίου, του Ιωάννου και του Ιακώβου.

Ιωσήφ και Νικόδημος

Ο Νικόδημος ακολουθεί τον ευσχήμονα Ιωσήφ για να ζητήσουν από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού. Ειδικά για τον Ιωσήφ έχουμε και την μαρτυρία του Ευαγγελιστή Λουκά που αναφέρει ότι ήταν άνθρωπος αγαθός και δίκαιος. Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ήταν άπό τους άρχοντες του λαού αλλά και κρυφοί μαθητές του Κυρίου. Ο Νικόδημος μάλιστα παρουσιάζεται να ήταν και πλούσιος. Ούτε όμως το χρήμα ούτε και τα αξιώματα δεν είχαν επηρεάσει και αλλοιώσει τις ψυχικές τους διαθέσεις. Τα υλικά αγαθά και τα αξιώματα σχετικοποιούνται μπροστά στην αλήθεια του Κυρίου μας. Γι αυτό και η Εκκλησία προβάλλει αυτά τα πρότυπα για να τα μιμούνται οι άνθρωποι μέσα από τους αιώνες.

Η ευγενής τόλμη

Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος είχαν πραγματική πίστη με την καρδιά τους στον Χριστό. Οδηγήθηκαν σε μια προσωπική θυσία σαν εκπλήρωση του χρέους τους στον νεκρό διδάσκαλό τους. Η μορφή τους παρουσιάζεται μπροστά μας σαν το υπόδειγμα που ανταποκρίνεται στην αγάπη του Χριστού. Μπροστά σ΄ αυτή την αγάπη και χάριν της μπορούν να θυσιάζουν τα πάντα ακόμη και τον ίδιό τους τον εαυτό. Γι αυτό άλλωστε ανέπτυξαν και την ευγενή τόλμη αψηφώντας τα πάντα χάριν του Κυρίου τους.

Η αγάπη των μυροφόρων

Οι μυροφόρες είχαν επίσης δεχθεί στην καρδιά τους την αγάπη του Διδασκάλου. Αυτή η αγάπη σφυρηλατούσε μέσα τους την πίστη ότι ο Χριστός ήταν για πάντα μαζί τους. Γι αυτό άλλωστε αψηφώντας και εκείνες τους κινδύνους σπεύδουν στο μνημείο του Ιησού. Θέλουν να του δείξουν την αγάπη τους με τα αρώματα. “Ίνα ελθούσαι αλείψωσιν το σώμα Του”. Με την ενέργειά τους έδειξαν ότι όταν αγαπάς ένα πρόσωπο παραδίδεις τον εαυτό σου σ΄ αυτό. Αυτή η παράδοση του ανθρώπου στην αγάπη του Χριστού συνιστά και την ανύψωσή του στην κατάσταση της θέωσης. Στην ανυψωτική αυτή πορεία, ξεριζώνονται οι αδυναμίες και μεταποιούνται σε μια ανυπέρβλητη δύναμη. Και ακριβώς οι μυροφόρες είχαν την αίσθηση της αδυναμίας. “Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;” Η αγάπη του Διδασκάλου όμως δεν άφηνε σε καμιά περίπτωση τις αμφιβολίες της λογικής να λυγίσουν τις ηρωϊκές εκείνες γυναίκες. Αυτή η κίνηση της αγάπης βγάζει τον άνθρωπο από τον εγωϊσμό του και τον εγκεντρίζει στην ακατανίκητη δύναμη της αγάπης του Χριστού. Με αυτό τον τρόπο οι μυροφόρες γυναίκες τοποθετήθηκαν στο χώρο της θαυματουργίας.

Αγαπητοί αδελφοί, εμείς πολλές φορές δεν διαθέτουμε την τόλμη των ηρωϊκών αυτών μορφών που προβάλλει το σημερινό Ευαγγέλιο γιατί κλεινόμαστε εγωϊστικά στον εαυτό μας. Τα άγια πρόσωπα στα οποία αναφερτήκαμε πιο πάνω μας δείχνουν τον τρόπο της υπέρβασης. Βρίσκεται στο άνοιγμα του εγώ μας κατά τρόπο που να αφήνουμε τον εαυτό μας να τον αιχμαλωτίζει η αγάπη του Χριστού. Τότε γινόμαστε αληθινοί άνθρωποι θεόπλαστοι και θεοειδείς. Καθιστούμε τον εαυτό μας διαφανή για να αποκαλύπτει στην πιο αυθεντική της μορφή την εικόνα του Θεού. Χριστός Ανέστη!

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος – Εκκλησία Κύπρου