Απόστολος. Ἑβρ. δ΄ 14 - ε΄ 6
Ευαγγέλιο. Μάρκ. η΄ 34 - θ΄ 1
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟΥ
«Αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί το μοι»
Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα και καθώς βρισκόμαστε ήδη στο μέσο των πνευματικών αγώνων της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ή αγία μας Εκκλησία προβάλλει το πολυτιμότερο κόσμημα της, το ακαταμάχητο όπλο της, τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρόν του Κυρίου. Αυτός ό Τίμιος Σταυρός προβάλλεται ενώπιον μας όχι μόνο για να Τον προσκυνήσουμε άλλα και για να αναλογιστούμε το δικό μας χρέος- την κλήση πού κάνει ό Θεός σε κάθε πιστό μαθητή του: «Όστις θέλει οπίσω μου άκολουθείν, άπαρνησάσθω εαυτόν και άράτω τον σταυρόν αυτού, και άκολουθείτω μοι». Όποιος θέλει να με ακολουθήσει ως μαθητής μου, ας διακόψει κάθε σχέση με τον κακό και διεφθαρμένο εαυτό του, με σταθερή την απόφαση να σηκώσει σταυρό, να υποστεί κάθε δοκιμασία, ακόμη και θάνατο, και τότε να με ακολουθήσει.
«Άράτω τον σταυρόν αυτού»: Ό Κύριος ζητά από τούς μαθητές του την τέλεια αυταπάρνηση- να σηκώσουν τον σταυρό τους με απόφαση θανάτου. Ποιος όμως είναι αυτός ό σταυρός πού καλείται να αναλάβει κάθε πιστός μαθητής του Χριστού;
ΝΕΚΡΩΣΗ ΠΑΘΩΝ
Ό σταυρός πού καλείται να αναλάβει κάθε πιστός είναι ή νέκρωση των παθών και των σαρκικών φρονημάτων. «Οι του Χρίστου την σάρκα έσταύρωσαν σύν τοίς παθήμασι και ταίς έπιθυμίαις» (Γαλ. ε' 24), σημειώνει ό απόστολος Παύλος. Όσοι ανήκουν πραγματικά στον Χριστό, νέκρωσαν το σαρκικό φρόνημα, τα πάθη και τις κακές επιθυμίες τους.
Τί σημαίνει όμως πρακτικά το να σταυρώνει κανείς τον εαυτό του με απόφαση να πεθάνει; Σημαίνει ότι αγωνίζεται να αποκόψει οριστικά τις αμαρτωλές συνήθειες, τα πάθη και τα ελαττώματα πού έχουν ριζώσει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Αγώνας σκληρός και οδυνηρός, αλλά και σωτήριος! Πόσα πάθη μας ταλαιπωρούν και δεν μπορούμε να τα ξεριζώσουμε; Ή ζήλεια, ό φθόνος, το ψέμα, ή απάτη, ή κατάκριση, ή πλεονεξία, ή φιλαργυρία διατηρούν μέσα μας ζωντανό τον παλαιό άνθρωπο και αφήνουν να κυριαρχεί το δικό μας εγώ.
Ό αγωνιζόμενος πιστός, πού παίρνει απόφαση να νεκρωθεί ως προς την αμαρτία, στέκεται απέναντι στο κακό σαν νεκρός: Πώς είναι ένα νεκρό και άψυχο σώμα; Έτσι και ό πιστός πού νέκρωσε τον αμαρτωλό εαυτό του. Δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν λέγει οτιδήποτε αμαρτωλό κι ανήθικο. Δεν αντιδρά όταν θίγουν τον εγωισμό του. Δεν επιδιώκει να εξυπηρετεί αποκλειστικά το συμφέρον του, αλλά διακονεί με αγάπη τις ανάγκες του πλησίον. Γενικά δεν ακολουθεί τα εγωιστικά θελήματα του, αλλά υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού. Δεν τον ελκύει ή ματαιότητα του κόσμου, ούτε τον συγκινεί ό πλούτος και ή εφήμερη δόξα. Εκείνο πού θέλγει την ψυχή του είναι ή αιώνια δόξα και ζωή, το άφθαστο κάλλος του ουρανού.
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ
Έκτος όμως από τη σταύρωση των παθών, πού είναι εκούσιος σταυρός για τον πιστό, υπάρχει και ό ακούσιος σταυρός, πού καλείται να σηκώσει με την ίδια αφοσίωση και αυταπάρνηση. Πρόκειται για τις θλίψεις και τις δοκιμασίες της ζωής. Μια ξαφνική αποτυχία, ένα αξεπέραστο πρόβλημα, μία ολοφάνερη αδικία, μία ανίατη ασθένεια, ένα αβάσταχτο πένθος... Πώς να αντιμετωπίσει κανείς τέτοιες οδυνηρές καταστάσεις; Και όμως... Ό πιστός άνθρωπος του Θεού δέχεται να σηκώσει τον σταυρό αυτό όχι με αντίδραση εσωτερική ούτε με μία παθητική αποδοχή, αλλά πρόθυμα και καρτερικά, με ευχαριστία προς τον Θεό. Άλλωστε γνωρίζει ότι Αυτός πού του δίνει τον σταυρό πού θα βαστάσει δεν είναι κάποιος πού ορίζει σταυρό για τούς άλλους μόνο, αλλά Εκείνος ό όποιος πρώτος βάστασε τον Σταυρό, και μάλιστα Σταυρό τέτοιας οδύνης, πού κανείς άνθρωπος δεν έχει αναλάβει κι ούτε πρόκειται ποτέ να αναλάβει.
Η εποχή μας έχει ανάγκη από μάρτυρες! Χριστιανούς αποφασισμένους να σηκώσουν τον σταυρό τους και να ακολουθήσουν τον Χριστό μέχρι θανάτου. Με τέτοιο ηρωικό και μαρτυρικό φρόνημα ας αναλάβουμε κι εμείς τον σταυρό του Κυρίου. Κι ας γνωρίζουμε ότι στη σταυρική αυτή πορεία δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε βοηθούς και αντιλήπτορες τούς Αγίους: Αποστόλους, Μάρτυρες, Οσίους, Ασκητές, Ομολογητές, όλους όσοι αγωνίστηκαν να ευαρεστήσουν στον Θεό, αίροντες τον δικό τους σταυρό. Έχουμε σύμμαχο και προστάτιδα την ύπερευλογημένη Θεοτόκο, ή οποία στεκόταν κοντά στον Σταυρό του Κυρίου, στέκεται δε και κοντά στον αγώνα, τον πόνο και τη δοκιμασία κάθε πιστού. Πρωτίστως όμως ας μην ξεχνούμε ότι έχουμε δίπλα μας τον ίδιο τον εσταυρωμένο Κύριο να μας ενισχύει με τη χάρη του, να μας εμπνέει και να μας οδηγεί στη σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου