Βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά στα πρόθυρα της μεγάλης και κοσμοσωτήριας γιορτής των χριστουγέννων. Η σκέψη μας, η φαντασία, ο στοχασμός μας αγκαλιάζει τη φάτνη, τους ποιμένες, τους Μάγους, τον Αστέρα, τους Αγγέλους, τον Αγγελικό ύμνο.
Ο Κύριος πριν έλθη στη γη μας ήταν ο μεγάλος Αναμενόμενος. Μια πονεμένη και ταλαιπωρημένη ανθρωπότης, πληγωμένη θανάσιμα από τα φαρμακερά βέλη της αμαρτίας, περίμενε εναγώνια την εξ ύψους επίσκεψή του. Και όταν «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον,ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν». (Γαλ. δ’ 4).
Ο Παντοκράτωρ Λόγος του Θεού, που υπάρχει προ των αιώνων, γεννιέται τώρα κατά σάρκα. Τοποθετείται στη φάτνη σαν βρέφος και γίνεται ορατός από ανθρώπινα μάτια. Εκείνος που κρατά το παν και σφίγγει στη χούφτα του το σύμπαν, περιβάλλεται με μικρά σπάργανα. Η γη πνιγμένη μέσα στο πνευματικό σκοτάδι, μέσα στην πνευματική της φτώχεια, δεν είχε να προσφέρη κατάλυμα κατάλληλο για το Θεό της!... Πήγαινε να γεννηθής στη σπηλιά, του είπε η γη. Αργύρια δεν έχεις!... «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιωάν. α’11).
Ναι, ήλθε, ο μεγάλος μας Αναμενόμενος. Τον είδαν οι «αγραυλούντες ποιμένες» της Βηθλεέμ. Ο άγγελος τους εμήνυσε «χαράν μεγάλην.... ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος». Και εκείνοι «ήλθον σπεύσαντες» και βρήκαν «βρέφος κείμενον εν τη φάτνη» (Λουκ. β 10-11,16).
Τη νύχτα της γεννήσεώς Του, τον ανύμνησαν στρατιές αγγελικές με ουράνιους ύμνους και υπερκόσμιες αρμονίες (Λουκ. β 13). Έπειτα Τον είδαν, Τον άκουσαν, και Τον ακολούθησαν οι απλοί και φτωχοί ψαράδες της Γαλιλαίας (Α Ιωάν. α 1-3). Και ομολόγησαν ότι είναι πραγματικά «ον έγραψε Μωϋσής εν τω νόμω και οι Προφήται» (Ιωάν. α’46). Τα εγκατέλειψαν όλα και ήρθαν κοντά Του. Οι αμαρτωλοί κοντά Του γίνονταν άγιοι. Η παρουσία Του σταματούσε όχι μόνο τις φυσικές θύελλες, αλλά και τις πνευματικές τρικυμίες. Ο παντοδύναμος λόγος του ανάσταινε νεκρούς και νεκρωμένες ψυχές. Ήταν πραγματικά όπως τον περίμεναν οι άνθρωποι. Κραταιός και Δυνατός, Σωτήρας και Λυτρωτής των ανθρώπων. Και σήμερα, είκοσι αιώνες μετά τον ερχομό Του, τον αναζητούμε με την ίδια λαχτάρα, για να μας σώση και να μας κυβερνήση. Είναι ο μεγάλος μας Αναζητούμενος. Πριν έλθη ο Κύριος οι άνθρωποι έφτιαχναν αγάλματα, βωμούς και είδωλα.
Σήμερα φτιάχνουμε πυραύλους και διαστημόπλοια που διασχίζουν το στερέωμα. Αν και εξωτερικά υπάρχουν εντυπωσιακές επιτυχίες σε πολλούς τομείς, εσωτερικά ο οργανισμός της κοινωνίας παρουσιάζει συμπτώματα φθοράς, τα οποία έντονα μας προβληματίζουν. Καταρρέει η διεθνής οικονομία, καταρρέουν οι θεσμοί. Απαξιώνονται οι φορείς. Ισοπεδώνονται οι αξίες. Παντού εξαπλώνεται η σήψη.
Στο σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν γίνεται αναφορά στις χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης. Το ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφασίζει την καθαίρεση των χριστιανικών συμβόλων από τους δημόσιους χώρους. Η ελληνική κυβέρνηση απορρίπτει την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες· ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δέχονται ότι ο γάμος δεν είναι απαραίτητο να συνάπτεται μεταξύ δύο προσώπων διαφορετικού φύλου. Η διαφθορά στην πολιτική γίνεται ενδημική. Το μαύρο χρήμα διακινείται σχεδόν ελεύθερα, η διαπλοκή πολιτικής και οικονομικών συμφερόντων έγινε καθεστώς, το οικονομικό έγκλημα διαπράττεται ασύστολα από ανθρώπους υπεράνω υποψίας. Η μάστιγα των ναρκωτικών κατήντησε λερναία ύδρα. Η αξία της ανθρώπινης ζωής υποτιμάται συνεχώς, οι σεξουαλικές διαστροφές δυστυχισμένων και αξιολύπητων ανθρώπων αντιμετωπίζονται ως φυσιολογικές καταστάσεις. Το εμπόριο της λευκής (αλλά και της μαύρης) σάρκας ανθεί.... Αυτά δειγματοληπτικώς.
Βάσει των επιστημονικών προβλέψεων και των κοινωνιολογικών μελετών, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον, θα πρέπει να προετοιμάζεται για τα χειρότερα που έρχονται με καλπάζοντα ρυθμό. Δεν θα εξετάσουμε ποιός ευθύνεται γι' αυτήν την κατάσταση.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να βρούμε τρόπους ανανήψεως και αναχαιτίσεως της ισοπεδοτικής λαίλαπας.
Είναι βέβαια διαπίστωση πολλών ότι η παγκόσμια κρίση είναι αποτέλεσμα της απομάκρυνσης του ανθρώπου των λεγομένων χριστιανικών κοινωνιών από το Θεό και της έλλειψης πραγματικού ενδιαφέροντος των χριστιανών, κηρύξεως του χριστιανικού μηνύματος σ' εκείνους που δεν γνωρίζουν (και είναι τα 2/3 της ανθρωπότητας) την Αλήθεια του Χριστού. Η εντολή του Χριστού «κηρύξατε το Ευαγγέλιον πάση τη κτίσει» δεν περιορίζεται χρονικά. Ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει «μέχρι συντελείας του αιώνος». Και αν «μαθητεία» χρειάζονται στις ημέρες μας και οι χαρακτηριζόμενες ως χριστιανικές κοινωνίες, πόσο περισσότερο είναι αναγκαία για τα «έθνη» που δεν γνωρίζουν την αλήθεια του Ευαγγελίου; Χρειάζεται ενδιαφέρον αληθινό και έμπρακτο. Ασφαλώς, υπάρχουν εκείνοι (αλλά είναι ολίγοι) που έχουν αφοσιωθεί «ψυχή τε και σώματι» στο ιεραποστολικό έργο. Αλλά καθήκον όλων μας είναι να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας, με τον τρόπο που ο καθένας μας μπορεί, και να ερχόμεθα αρωγοί σ' εκείνους που εκδαπανώνται στο έργο αυτό.
Και πάλι μόνοι μας δεν θα καταφέρουμε πολλά πράγματα αν δεν ζητήσουμε την χάρη του Θεού, να μας δώσει κατάνυξη να διανοίξη τους οφθαλμούς της ψυχής μας, ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι δυνατόν να εξέλθουμε από την σημερινή κακοδαιμονία, αν δεν τοποθετήσουμε κυβερνήτη της ζωής μας, τον μόνο κυβερνήτη που μπορεί να απαλύνει τους πόνους μας, να στεγνώσει τα δάκρυά μας, να εξαλείψη τις αδικίες, να ξεριζώση τα πάθη μας. Εμείς οι άνθρωποι, οι τεχνοκράτες του 21ου αιώνα, ζητάμε κυβερνήτη στα μέτρα μας. Ο μόνος ικανός να κυβερνήση τον σημερινό μας κόσμο είναι το θείο βρέφος της Βηθλεέμ, είναι ο παντοδύναμος Θεός. Ο μόνος που μπορεί να κατακτήση τις καρδιές και να τις μεταβάλη από πέτρινες σε σάρκινες. Ο μόνος που μπορεί να ειρηνεύση τους ανθρώπους και να φέρη την ειρήνη στη σπαρασσομένη γη μας.
Είθε, το θείο Βρέφος της Βηλθεέμ, να γίνη Κυβερνήτης της ανθρωπότητος, για να μη μας κυβερνάει η τυραννία, η βία, το έγκλημα, το χάος, αλλά μόνο ο παντοδύναμος Θεός της ειρήνης, της αγάπης, της δικαιοσύνης και της χαράς.
Μαρία Γεωργούλα, Θεολόγος - Φιλόλογος
"Πανελλήνιος Χριστιανικός Όμιλος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής"
Καλό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίδων