«Βλέποντες ου βλέπουσι»

Υπόσχονται την αλήθεια και προσφέρουν το ψέμα. Μιλάνε για έγκυρη πληροφόρηση και λανσάρουν την πιο προκλητική παρα πληροφόρηση. 'Αντί να φωτίζουν τα γεγονότα τα συσκοτίζουν και τα διαστρέφουν. Ή αλήθεια δεν είναι στα μέτρα τους. Γι' αυτό και την πολεμούν, την παραποιούν. Ή τακτική τους μάς λυπεί, χωρίς να μάς έκπλήσση. Συνηθίσαμε πια τα Μ.Μ.Ε. στην παραπλάνηση. Άλλωστε δεν είναι σημερινή. Πολύ παλιά ή τακτική της διαστροφής, της υποκρισίας, ,της νοθείας, του προσωπείου. Ερευνούν όχι για την αλήθεια, για τη φανέρωση της, αλλά για την απόκρυψη της.

Ή περίπτωση των Φαρισαίων μπροστά στο θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού είναι αποκαλυπτική. Ένα θαύμα και μάλιστα τέτοιο θαύμα, κινεί πάντα τον θαυμασμό ή έστω τον προβληματισμό. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τούς Φαρισαίους. Αυτοί αρνούνται κάθε θαύμα, γιατί αρνούνται τον θαυματουργό. Ή τοποθέτηση τους δεν είναι απλώς αρνητική. Είναι εχθρική. Πώς, λοιπόν, να παραδε χθούν ένα θαύμα, αφού αυτό το πραγματοποίησε ό εχθρός τους;

Αρχίζουν την «δημοσιογραφική έρευνα» για την εξακρίβωση του θαύματος. Το πιο χοντρό ψέμα. Στην πραγματικότητα ερευνούν, με την υποκριτική μέθοδο τους, όχι για να εξακριβώσουν την αλήθεια και να πιστέψουν στο θαύμα. Ερευνούν και αναζητούν προφάσεις για να αποδείξουν, πώς το θαύμα δεν έγινε. Και πιο πολύ για να αμφισβητήσουν και να διαβάλουν τον θεάνθρωπο Κύριο.

Ό θεραπευμένος τυφλός οδηγείται στους Φαρισαίους. Και αυτοί αρχίζουν την «έρευνα». Τον ερωτούν πώς άνοιξαν τα μάτια του και πώς βρήκε το φώς του. Εκείνος απλά, πειστικά, τους διηγείται το θαύμα της θεραπείας του: «Πηλόν έπέθηκέ μου επί τους οφθαλμούς, και ένιψάμην, και βλέπω»(Ίωάν. θ' 15). Τί άλλο ήθελαν; Τί κάνει ένας καλόπιστος άνθρωπος, ένας ειλικρινής ερευνητής, όταν έχη μπροστά του όχι απλώς αυτόπτες μάρτυρες, αλλά το ίδιο το θαύμα;

Ό καλόπιστος ερευνητής στέκεται με θαυμα σμό. Πλημμυρίζει από συγκίνηση και χαρά. Δοξάζει τον θεό για την παντοδυναμία και την αγάπη Του.Αυτό κάνει ό ειλικρινής και άνεπίφθονος αναζητητής της αλήθειας. Αυτό δεν κάνει ό κακόπιστος, ό προκατειλημμένος, ό εμπαθής. Αυτός βλέπει και δεν βλέπει, γιατί δεν θέλει να δη. Βλέπει το θαύμα και σκέπτεται, πώς να το διαστρέψη, να το άρνηθή. Επιστρατεύει το σόφισμα, τη συκοφαντία, για να δώση τη δική του ερμηνεία πού την αντλεί από τη σκοτισμένη ψυχή του.

Αυτό έγινε κι έδώ. Οι Φαρισαίοι εξακολουθούν να παραμένουν πεισματικά στην άρνηση τους. Ή πρώτη φάση της «έρευνας» τους δεν απέδωσε τίποτα. Νόμισαν πώς κάτι θα μπορούσαν να υποκλέψουν από τον πρώην τυφλό, για να αρνηθούν το θαύμα. Μάταια όμως. Ή προσχεδιασμένη έρευνα τους έπρεπε τώρα να αναζήτηση άλλού επιχειρήματα. Ψάχνουν όχι για την αλήθεια, αλλά για να στηρίξουν την εμπάθεια τους.

«Ουκ έπίστευσαν οί Ιουδαίοι περί αυτού ότι τυφλός ήν και άνέβλεψεν, έως ότου έφώνησαν τούς γονείς αυτού του άναβλέψαντος» (θ' 18). Στήνουν, λοιπόν, τούς γονείς στο μέσον. Ό τόνος τους είναι ανακριτικός. Τρεις απανωτές ερωτήσεις. Είναι παιδί σας; Γεννήθηκε τυφλός; Πώς τώρα βλέπει; Οι απαντήσεις και πάλι πειστικές: Παιδί μας είναι και τυφλός γεννήθηκε. Πώς τώρα βλέπει ρωτήστε τον ίδιο.

Πόσο, αλήθεια, φοβερό να αιχμαλωτίζεται ή ψυχή από την κακοπιστία! Αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Όταν μάλιστα ή εμπάθεια και ή διαστροφή κυριαρχούν στη δημοσιογραφία και κατακτούν υπεύθυνες θέσεις και δημόσια αξιώματα, τότε απειλούν με κατάρρευση την κοινωνία. Οι αφιονισμένοι στο ψέμα θέλουν να αφιονίσουν τον λαό. θα βρεθούν και σήμερα μερικοί γενναίοι «τυφλοί»-βλέποντες πού θα αγωνισθούν ανυποχώρητα για να λάμψη παντού το φώς της αλήθειας;

«ΖΩΗ»18/11/2010