-Παιδεία λοιπόν χρειαζόμαστε και κυρίως την κατά Χριστόν Παιδεία. Αυτή οπλίζει τον πεπαιδευμένο με σωφροσύνη, αγαθότητα και εντιμότητα. Με ορθή κρίση και σύνεση.
Του Κων. Παπακωνσταντίνου
Το να ανατρέχει κανείς στα κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων, των άφθαστων εκείνων προγόνων μας, δεν είναι απλώς μια απόλαυση. Είναι αναβάπτιση. Θεία κοινωνία. Ψυχική ανάταση και ευφρόσυνη διάθεση. Οι άνθρωποι εκείνοι αιώνες τώρα είναι αξεπέραστοι. Δάσκαλοι υψιπετείς. Ανάτομοι και δημιουργοί, ασυναγώνιστοι, στην Τέχνη ή στο Θέατρο, στη Φιλοσοφία, στην Πολιτική, στην ηθική... Ρώτησαν κάποτε τον Νίτσε οι μαθητές του: «Δάσκαλε, τι να κάνουμε, ώστε να γίνουμε κι εμείς σαν εσένα σοφοί;». Να μελετήσετε τους Αρχαίους Έλληνες. «Ούκ άχρηστον ψυχαία μαθήματα τα έξωθεν». Κι ακόμα: «Πάσα ποίησις Ομήρου αρετής εστίν έπαινος». «Κι αν τους τελειώσουμε τι άλλο να κάνουμε;» ρώτησαν οι μαθητές. Κι η απάντηση ήταν: «Να τους ξαναμελετήσετε». Αυτοί είναι η βρυσομάνα του Πνεύματος.
Ο Σωκράτης, λοιπόν, είχε έναν πανάξιο και αφοσιωμένο μαθητή. Τον Αντισθένη. Και ο Αντισθένης ερμηνευτής του πνεύματος του Σωκράτη, μας άφησε έναν διάλογο, σημαντικό για τις μέρες μας. «Αφανίζονται οι πόλεις, των οποίων οι πολίτες, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους σπουδαίους, για να τους κυβερνήσουν». «Φιλόσοφε τους φαύλους τους γνωρίζω. Τους σπουδαίους ψάχνω να βρω».
Να το πρόβλημα του κάθε σύγχρονου Έλληνα. Τους φαύλους, τους υποκριτές και τους δόλιους, τους ξέρουμε οι πάντες. Ακόμα και η κουτσή Μαρία. Έχουν όνομα, ιστορικό βεβαρημένο, επιδόσεις αναίσχυντες. Είναι τοις πάσιγνωστοί. Είναι ολίγιστοι και ανεπαρκείς ηγέτες, αυτοί που μόνο τους προνόμιο είναι ότι φέρουν μια πατρογονική κληρονομιά, που δύσκολα τη σηκώνουν. Είναι οι υπουργοί και βουλευτές που τα τελευταία 30 χρόνια, αντί να παράγουν γόνιμο κοινοβουλευτικό έργο, ασχολούνται με την ιδιοτέλειά τους, τη διαφθορά και την καταλήστευση του Δημοσίου χρήματος. Θέλετε ονόματα; Διαλέξτε φιγούρες από τον Γαλαζο-Πράσινο θίασο. Ευτελών, ιταμών και ξεδιάντροπων κλεφταράδων. Είναι ο συρφετός των εκλεκτών του λαού. Του πεπτωκότος Κοινοβουλευτικού μας θεσμού. Πληθωρικός ο αριθμός τους. Μεγίστη η αχρηστία τους. Και μόνον 100 Βο(υ)λευτές, ήσαν αρκετοί.
Είναι ακόμα η πανστρατιά των ειδικών Συμβούλων, των ποικιλονύμων Προέδρων και Διευθυντάδων. Οι Εργατοπατέρες και οι κομματικοδίαιτοι «Μέντορες» του εξαχρειωμένου συνδικαλισμού. Οι Ποστατζήδες και κλειδοκράτορες των υποθέσεων του λαού, που τις διαπραγματεύονται με περισσή ιδιοτέλεια.
Αυτούς λοιπόν όλους τους ξέρουμε από πρώτο χέρι, γιατί νιώσαμε τη ληστρική τους αναλγησία. Τους άλλους όμως, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε. Τους καλούς, τους ικανούς και τίμιους των Ελλήνων. Δύσκολο πολύ τη σήμερον ημέραν. Μόνο μια λύση υπάρχει. Και μας τη δίνει πάλι ο άφθαρτος και αιώνια επίκαιρος Μέγας Διδάσκαλος, ο Φιλόσοφος Σωκράτης. «Παιδεία καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει». Η Παιδεία μας λέει, όπως ακριβώς η εύφορη γη, παράγει όλα τα αγαθά.
Παιδεία λοιπόν χρειαζόμαστε και κυρίως την κατά Χριστόν Παιδεία. Αυτή οπλίζει τον πεπαιδευμένο με σωφροσύνη, αγαθότητα και εντιμότητα. Με ορθή κρίση και σύνεση.
Δυστυχώς όμως το παιδευτικό μας σύστημα, νοσεί βαρύτατα, εδώ και πολλά χρόνια. Και δεν υπάρχει ελπίδα να κάνουμε ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί κανένας πολιτικός σχηματισμός, από το 1981 και δώθε, δεν μπόρεσε να βάλει ούτε ένα πετραδάκι στον κατ’ εξοχήν αυτόν εθνικό τομέα. Με γελοίους πειραματισμούς, αδαών και ανίκανων, αλλά και άχρηστων κομματανθρώπων, φτάσαμε στο μη παρέκει. Στο έσχατο σημείο απαιδευσίας. Κατακρεούργησαν τη γλώσσα. Στραγγάλισαν το εθνικό φρόνημα. Οδήγησαν τη σπουδάζουσα νεολαία, σε ατραπούς δύσβατους, χωρίς διεξόδους. Υπέσκαψαν τα οράματα και τις ελπίδες των παιδιών μας.
Εφέτος μπήκαν στις ανώτατες σχολές κι εκείνοι, που δεν πάτησαν πόδι σε σχολική αίθουσα. Φανατικοί απόφοιτοι της καφετέριας. Με 0,9 βαθμό, ούτε καν μονάδα είναι σίγουρο πώς θα πυκνώσουν τη στρατιά των αιώνιων φοιτητών.
Από το χάλι μας λοιπόν, μόνο μια σωστή Παιδεία θα μας σώσει. Η δημιουργία ανθρώπων με κλασική Παιδεία, υπεύθυνων, με αρετές, αξίες και αρχές.
«Ελευθερία»26/11/2010
Από το άρθρο :
ΑπάντησηΔιαγραφή«Παιδεία καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει». Η Παιδεία μας λέει, όπως ακριβώς η εύφορη γη, παράγει όλα τα αγαθά.
Κυπριανός Χ :
Δεν νομίζω ότι η Ευρώπη και οι Πολιτείες οι υπερατλαντικές και Ενωμένες, στερούνται "πάντα τ΄ αγαθά".
Παράγουν όπως η εύφορη γη τα πάντα και αυτό σημαίνει, ότι Παιδείας δεν υστερούν. Κάνω λάθος;
"But, there is always a ... but".
Τι πάει στραβά; Τι ξέφυγε από τον υψιπετή Σωκράτη ή ακόμη και από αυτόν τον Νίτσε και τους; μαθητές του; Αυτοί όλοι θα έφαγαν με το κουτάλι, τρόπος του λέγειν, τους προγόνους μας. Τους διάβασαν, τους ξαναδιάβασαν και ακόμη τους διαβάζουν. Για να φτιάξουν έναν καλύτερο υπεράνθρωπο από τον ατυχήσαντα του περασμένου αιώνα. Εκείνος υστερούσε σε αγάπη "δίχως όρους και όρια". Τώρα όμως τη βρήκε, την έχει.
Ωστόσο κάτι δεν πάει καλά.
Τι φταίει, τι φταίει λοιπόν και πάνε όλα στραβά κι εδώ θεόστραβα; Φταίει το αρχαίο πνεύμα ή μήπως το πνεύμα αυτό είναι μεν για να φτιάχνει την εύφορη γη, τα προϊόντα της όμως αποδεικνύονται μάστιγα και για τη γη, αλλά και για τους ανθρώπους;
Ποιος θα μας απαντήσει και ποιος θα μας δώσει τη λύση;
Please, enter your comment.
"Φταίει το αρχαίο πνεύμα ή μήπως το πνεύμα αυτό είναι μεν για να φτιάχνει την εύφορη γη, τα προϊόντα της όμως αποδεικνύονται μάστιγα και για τη γη, αλλά και για τους ανθρώπους;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι το "πάντα τ’ αγαθά φέρει" αναφέρεται σε ΥΛΙΚΑ αγαθά. Ή τουλάχιστον ΜΟΝΟ σε αυτά.
Δυστυχώς ο υλόφρων άνθρωπος της σήμερον μόνο αυτά εννοεί ως αγαθά!
Η Δυτική "κλασσική" (σημ. τα εισαγωγικά διότι πρόκειται περί διεστραμμένης κλασσικής) παιδεία καλλιεργεί το πνεύμα. Αλλά το πνεύμα αυτό είναι υλιστικό και κερδοφόρο : Αποβλέπει στην κερδοφορία όλων αυτών που κατά καιρούς διορίζονται στις θέσεις καλλιέργειας. Ποιές είναι οι θέσεις αυτές δεν χρειάζεται να γράψω. Πανεπιστήμια έχουμε, Ακαδημία έχουμε και άλλα (...) έχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουμε όμως τίποτα.
Ο όρος "κλασσική" όπως το εννοείτε με καλύπτει πλήρως. Αν και νομίζω ότι η κλασσική παιδεία έγινε "κλασσική" στην Δύση, διότι από ένα σημείο και έπειτα ο Δυτικός τρόπος σκέψης άρχισε να απομακρύνεται από οτιδήποτε μεταφυσικό. Πράγμα το οποίο ουδόλως ίσχυε στην Αρχαία Ελληνική κλασσική σκέψη (Ας θυμηθούμε για παράδειγμα την προσέγγιση του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη προς το Θείο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν ζήσει προ της Θείας Αποκαλύψεως, εντούτοις το πνεύμα τους προσέγγισε πολύ Τον Θεό όπως μας Τον αποκάλυψε ο Υιός και Λόγος Του. Και εν πάσει περιπτώσει,πέρα από τα αμιγώς φυσικά τους απασχολούσαν πολύ έντονα και τα ΜΕΤΑ-φυσικά.
Οι Δυτικοί κρατήσαν μόνο το φυσικό ορθολογικό μέρος. Χρήσιμο μεν, αλλά όχι από μόνο του.
Όσον αφορά το τελευταίο σχολιό σας, δεν νομίζω πως έχουμε Πανεπιστήμια ή Ακαδημία (για να μην πώ ούτε σχολείο). Έτσι όπως έχουν εκπέσει και υποβαθμισθεί είν;αι σαν να μην υπάρχουν!
Κύριε Γιώργο Βλάχο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω δεν διαφωνούμε και αυτό που θα συμπληρώσω, αφορά (προσθετικά) μόνο όσα έγραψα.
Οι πρόγονοί μας είχαν φθάσει κοντά. Τους διέφευγε όμως κάτι σημαντικό, άνευ του οποίου η εγγύτητα γίνεται απεριόριστη μακρότητα.
Τα μεταφυσικά που τους απασχολούσαν ήταν ανυπόστατα, παρέμεναν ιδέες, τις οποίες καλείτο να μορφοποιήσει ο άνθρωπος. Αυτή καθ΄ εαυτή η ιδέα ήταν και παρέμενε ανυπόστατη.
Μετά άλλαξαν τα πράγματα.
Μπορεί να κάνω λάθος, συστηματικός μελετητής της αρχαίς γραμματείας δεν τυγχάνω και διορθώστε με.