Η Εκκλησία της Κύπρου ως στρατηγικός στόχος

Του Ν. Λυγερού*

Η Εκκλησία της Κύπρου δεν είναι μόνο οικονομικός στόχος, είναι και στρατηγικός. Αν παραμένουμε στην αθώα άποψη ότι οι εχθροί της Εκκλησίας της Κύπρου ασκούν κριτική σε σχέση με την πνευματική της εξουσία, είναι διότι μας συμφέρει. Οι αναλύσεις του ρόλου της δείχνουν, ότι η εμβέλειά της έχει και πρακτικές προεκτάσεις. Και αυτές ενοχλούν τους εχθρούς της, αλλά και τους εχθρούς της Κύπρου.

Η γνώση της επιρροής της Εκκλησίας της Κύπρου πάνω στην κοινωνία, επηρεάζει τους αντιπάλους και όχι μόνο, και προσπαθούν και αυτοί να την εκμεταλλευτούν για την επίτευξη των δικών τους σκοπών. Διαχρονικά και ιστορικά, αυτό το φαινόμενο παρατηρείται έντονα στην Κύπρο, διότι η Εκκλησία αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για τον κυπριακό λαό.

Πολλοί το θεωρούν αναμενόμενο σε μια μικρή και συντηρητική κοινωνία, όμως αυτό το επιχείρημα δεν επαρκεί. Το θέμα είναι, ότι η Εκκλησία της Κύπρου δέχεται πιέσεις εξαιτίας του ρόλου της και σε εθνικά θέματα και κυρίως στο Κυπριακό.

Τώρα είναι ένα ιστορικό δεδομένο, ότι την ώρα του σχεδίου, η αντίσταση της Εκκλησίας προκάλεσε την εχθρότητα των αντιπάλων μας, διότι δεν τους υπάκουσε.

Ειδικά, οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι άσκησαν τρομερές πιέσεις πάνω στο λαό, όταν το κομματικό πλαίσιο δεν αποτελούσε πια ένα εμπόδιο. Το πρόβλημά μας δεν είναι η αναγνώριση αυτού του ρόλου. Ο ρόλος υπάρχει de facto. Η ουσία είναι, ότι αυτός ο ρόλος πρέπει να προστατευτεί και ανάλογα.

Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε απλώς να παραμένουμε παθητικοί την ώρα που η Εκκλησία δέχεται πιέσεις για να επηρεάσει τον κυπριακό λαό σε οριστικές αποφάσεις. Όταν λοιπόν οι περισσότεροι από εμάς θεωρούν, ότι η κατάσταση δεν είναι κρίσιμη, πρέπει να αντιληφθούν ότι ακόμα και οι πιέσεις προετοιμάζονται με ένα ισχυρό υπόβαθρο, που εμφανίζεται μόνο και μόνο την ώρα της πίεσης.

Οι αόρατες κινήσεις που γίνονται σε οικονομικό και σε στρατηγικό επίπεδο προετοιμάζουν ένα πλαίσιο, που δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν στο παρελθόν για να πετύχουν τους στόχους τους. Η Εκκλησία αντιστέκεται ήδη. Μόνο που οι περισσότεροι δεν βλέπουν τη μάχη, όταν κοιτάζουν τη διαμάχη.

Η πολιορκία της Εκκλησίας της Κύπρου γίνεται με διακριτικούς τρόπους, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ισχυροί. Όμως, ο κυπριακός λαός δεν το αντιλαμβάνεται. Και αυτή η μη αντίληψή μας χρησιμοποιείται από τους αντιπάλους μας για να παρουσιάσουν την Εκκλησία της Κύπρου ως ένα γραφικό σύστημα που προσπαθεί να τρομάζει το λαό με τις ερμηνείες των γεγονότων.

Είμαστε, λοιπόν, αναγκασμένοι να εμβαθύνουμε τις αναλύσεις μας για να προβλέψουμε τις αόρατες κινήσεις και τους στόχους της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και στην επίλυση του Κυπριακού θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε διαφορετικά το ρόλο της Εκκλησίας της Κύπρου και να μη σταθούμε απλώς στις αρχιεπισκοπικές εκλογές.

Κατά συνέπεια, οι πληροφορίες που αναλύουμε πρέπει να εμπεριέχουν και τα στοιχεία της ερμηνείας της Εκκλησίας για να μη μετατραπούν σε σύστημα παραπληροφόρησης. Η συντηρητικότητα δεν αποτελεί όφελος ούτε στο πλαίσιο της αντιδραστικότητας.

«Ρωμιοσύνη» 29/09/2010