«Ειπέ τη Εκκλησία» (Ματθ.18,17)
Γιατί εδιώχθηκα από την Ι. Μητρόπολη Βεροίας.
Εθεώρησα αναγκαίο να δημοσιεύσω το παρόν άρθρο, το οποίο αναφέρεται στη σύντομη ομιλία μου προς την ιερατική σύναξη των κληρικών της Ιεράς Μητρόπολεως Βεροίας με θέμα την αίρεση του Οικουμενισμού, 1) διότι ερμηνεύει την αιτία για την οποία εδιώχθηκα από την εν λόγω Μητρόπολη και ενημερώνει τα πνευματικά μου τέκνα και τους φίλους της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως Μουτσιάλης για το γεγονός της διώξεώς μου, 2) δίνω την ευκαιρία να την αναγνώσουν όσοι εκ των κληρικών το επιθυμούν, αφού κατά την παραπάνω σύναξη κάποιοι Πατέρες και εν τέλει ο ίδιος ο Μητροπολίτης Βεροίας με διέκοψαν και δεν μου επέτρεψαν να την ολοκληρώσω, και 3) διότι η ομιλία αυτή αποτέλεσε το τελευταίο βήμα, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας «ειπέ τη Εκκλησία» (Ματθ.18,17), μιάς μακροχρόνιας προσπάθειας πλέον των τριών ετών, με υπομνήματα, επιστολές, απολογίες και κατ’ ιδίαν συζητήσεις, να επισημάνω στον άγιο Βεροίας τον κίνδυνο της αιρέσεως του Οικουμενισμού και να τον πείσω να πράξει το καθήκον του, να αναλάβει δηλαδή αντιαιρετικό αγώνα, πλην ματαίως, διότι όπως αποδείχθηκε και όπως θα φανεί στη συνέχεια, όχι μόνο δεν επείσθηκε, αλλά έπραξε το ακριβώς αντίθετο.
Η προσπάθειά μου ξεκίνησε τον Μάϊο του 2007, με την σύνταξη εκτενούς υπο-μνήματος περί Οικουμενισμού, το οποίο υπέγραψαν δύο ακόμη εκ των κληρικών της Μητρόπολεώς μας. Στο υπόμνημα εκφράζουμε στον Σεβασμιώτατο τους προβληματισμούς και την αγωνία μας για την καλπάζουσα εξάπλωση της αιρέσεως, παραθέτουμε ορισμένες αιρετικές θεωρίες που αναπτύχθηκαν μέσα στους κόλπους του Οικουμενισμού και εν τέλει τον παρακαλούμε να πράξη το αυτονόητο, δηλαδή να αναλάβει αντιαιρετικόν αγώνα. Ο Σεβασμιώτατος δεν ετόλμησε να ανατρέψει ή να αμφισβητήσει κάτι από όσα του γράψαμε, ούτε όμως επείσθηκε να πράξει το καθήκον του.
Το Σεπτέμβριο του 2009 του ζήτησα να μου επιτρέψει να ομιλήσω περί Οικουμενισμού σε ιερατική σύναξη κληρικών. Αρνήθηκε κατηγορηματικά και επιμόνως. Γιατί άραγε; Δεν υπάρχει ελευθερία λόγου μέσα στην Εκκλησία; Αν αυτά που θα έλεγα θεωρούσε λανθασμένα, θα μπορούσε μετά την ομιλία μου να με διορθώσει με κατάλληλες μαρτυρίες από την αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας ενώπιον όλων των πατέρων της Μητροπόλεως. Το να θέλει όμως να μου φράξει το στόμα, μαρτυρεί ένοχη προσπάθεια συγκαλύψεως της αιρέσεως, έλλειψη έγκυρου θεολογικού λόγου, ατμόσφαιρα δεσποτισμού και ποικίλλες σκοπιμότητες που δεν εξυπηρετούν την αλήθεια της πίστεως. Μία τέτοια στάση όχι μόνο δεν τον τιμά καθόλου, αλλά ρίχνει πάρα πολύ χαμηλά την προσωπικότητά του.
Σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις και συζητήσεις περί του εν λόγω θέματος, που είχα κατά καιρούς μαζί του, του έθεσα το απλό ερώτημα: «Είναι ο Οικουμενισμός αίρεση ή όχι;». Ουδέποτε μέχρι τώρα μου έδωσε ξεκάθαρη απάντηση. Πως εξηγείται ένας επίσκοπος με τόση πληθωρική δραστηριότητα να μην έχει αποκρυσταλώσει μία γνώμη πάνω σ’ ένα τόσο καίριο και ζωτικής σημασίας θέμα, όπως είναι η αίρεση του Οικουμενισμού; Πως εξηγείται να μην θέλει να πάρει θέση πάνω σ’ ένα θέμα, το οποίο τον τελευταίο καιρό βρίσκεται στην εκκλησιαστική επικαιρότητα και λόγω των Διαχριστιανικών Διαλόγων αλλά και λόγω της ευρείας κυκλοφορίας ανά την Ελλάδα και όλο τον Ορθόδοξο κόσμο του γνωστού φυλλαδίου «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού»; Ο πιστός λαός του Θεού της επαρχίας του περιμένει να πληροφορηθεί την επίσημη θέση του οικείου ποιμένος, καθ’ όσον μάλιστα ακούει ποικίλλες αντικρουόμενες γνώμες και απόψεις και προβληματίζεται. Ήδη το παραπάνω κείμενο έχουν υπογράψει περισσότεροι από 25000 πρόσωπα, εκ των οποίων 8 αρχιερείς, 70 ηγούμενοι ιερών Μονών, περίπου 1000 κληρικοί, μοναχοί και μοναχές από την Ελλάδα και το Εξωτερικό, γέροντες ασκητές από το Άγιον Όρος, καθηγητές Θεολογικών Σχολών, ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι, πρόεδροι συλλόγων και σωματείων, εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και πολλοί άλλοι, ενώ ο αριθμός συνεχώς ανεβαίνει. Το να θέλει να προ-σπεράσει την νέα διαμορφωθείσα κατάσταση και να κλείσει το θέμα σαν να μην υφίσταται, είναι σαν να κλείνει τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα. Σχετικά με το παραπάνω ερώτημα ούτε εγώ προσωπικά, ούτε όσοι υπογράψαμε το κείμενο «Ομολογία Πίστεως», έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Αν ο Σεβασμιώτατος πιστεύει ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση ας το διακηρύξει ευθέως και ας μας το αποδείξει με μαρτυρίες από την αγία Γραφή, τους αγίους Πατέρες, και τους κανόνες της Εκκλησίας. Ας μας αποδείξει ότι οι θεωρίες «των κλάδων», «του δογματικού μινιμαλισμού», «της περιεκτικότητος», «της βαπτισματικής ενότητος», «των αδελφών Εκκλησιών», «των δύο πνευμόνων», και άλλες, που αναπτύχθηκαν μέσα στους κόλπους του Οικουμενισμού, δεν είναι αιρετικές, αλλά σύμφωνες με την δογματική διδασκαλία και την παράδοση της Εκκλησίας μας και ας δημοσιεύσει τις πεποιθήσεις του αυτές στις εκκλησιαστικές εφημερίδες και μαζικά μέσα ενημερώσεως. Πως εξηγείται ο Σεβασμιώτατος να μην θέλει να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα καθ’ όν χρόνον άγιοι γέροντες και οσιακές μορφές των ημερών μας διέκριναν και επεσήμαναν την πλάνη του Οικουμενισμού και την καταπολέμησαν έργω και λόγω; Θα περιοριστώ να αναφέρω τρείς μόνο περιπτώσεις:
α) την μαρτυρία του Γέροντος Παϊσίου του αγιορείτου, μεγάλου χαρισματούχου γέροντος, του οποίου η αγιότης μαρτυρείται από όλους πανορθοδόξως. Ο γέροντας αυτός, φωτισμένος από την Χάρη του αγίου Πνεύματος, που είχε πλούσια μέσα του, διέκρινε την ολέθρια αυτή αίρεση και την καταπολέμησε με όλες του τις δυνάμεις. Έφθασε μάλιστα στο σημείο, μαζί με όλο σχεδόν το Άγιον Όρος να διακόψει για ένα διάστημα το μνημόσυνο του Πατριάρχου Αθηναγόρα, σαν μια φωνή διαμαρτυρίας για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς.[1] Σε άλλες περιπτώσεις, σε συνάξεις μοναζουσών έλεγε: «Οικουμενισμός και Κοινή Αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων»[2]. «Μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπε ένας επίσκοπος από το Πατριαρχείο. Του είχα πεί: «Μα τι κατάσταση είναι αυτή; Από τη μιά ο Οικουμενισμός, από την άλλη ο Σιωνισμός, ο Σατανισμός!...Σε λίγο θα προσκυνούμε τον διάβολο με τα δύο κέρατα αντί για τον δικέφαλο αετό».[3] Η τελευταία μαρτυρία εμφανίζει τον γέροντα να διαμαρτύρεται σε κάποιον πατριαρχικό επίσκοπο, κατά της αιρέσεως του Οικουμενισμού και να παρουσιάζει τον Οικουμενισμό και τον Σιωνισμό ως τα δύο κέρατα του διαβόλου.
β) την μαρτυρία του εσχάτως ανακηρυχθέντος αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, καθηγητού της Δογματικής στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου: «Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα διά τους ψευδοχριστιανούς, διά τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδία όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών με επί κεφαλής τον Παπισμόν. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινόν ευαγγελικόν όνομά των είναι η παναίρεσις»[4].
γ) Την μαρτυρία του οσίου γέροντος και μεγάλου Ρώσου αγιορείτου ασκητού, ιδρυτού της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου του Έσσεξ Αγγλίας, αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, την οποία διασώζει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος στο βιβλίο του «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ»: «Ως Ορθόδοξος εμπειρικός θεολόγος δεν μπορεί να δεχθεί τον περιορισμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την θεωρία του Οικουμενισμού, τον οποίο θεωρεί «ως μία από τις πιο επικίνδυνες αιρέσεις. Η προσπάθεια μερικών να δημιουργήσουν μιά ‘παγκόσμια και αποστολική εκκλησία’ είναι μια πλανεμένη προσπάθεια».[5]
Στα πλαίσια των κατ’ ιδίαν συζητήσεων, που είχα με τον Σεβασμιώτατο, διετύπωσε τις παρακάτω απόψεις ή ερωτήματα: 1) «Προς το παρόν δεν μπορούμε να πάρουμε θέση απέναντι στον Οικουμενισμό, αλλά οφείλουμε, ακολουθώντας την διοικούσα Εκκλησία, να περιμένουμε την επίσημη θέση και συνοδική της απόφαση σχετικά με το εν λόγω θέμα». Οι άγιοι Πατέρες μας δεν περίμεναν την επίσημη συνοδική καταδίκη της αιρέσεως, για να πάρουν θέση και να αρχίσουν τον αντιαιρετικό τους αγώνα, αλλά άρχιζαν τον αγώνα αμέσως μετά την εμφάνισή της. Και ακριβώς οι ιδικοί τους αγώνες έφερναν τελικά σαν αποτέλεσμα την σύγκληση συνόδου και την συνοδική καταδίκη της αιρέσεως. Μια ματιά στην εκκλησιαστική μας ιστορία μαρτυρεί, ότι πάντοτε προηγείτο ο αντιαιρετικός αγώνας και επακολουθούσε η σύνοδος, ποτέ δεν γινόταν το αντίθετο. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, τον οποίο ιδιαίτερα ετίμησε η τοπική Εκκλησία της Βέροιας πέρυσι με την ευκαιρία των 650 χρόνων από την κοίμησή του. Ο αντιαιρετικός του αγώνας αρχίζει περί το 1334.Τότε ήταν ένας απλός ιερομόναχος, ούτε καν επίσκοπος. Όταν πληροφορήθηκε από μοναχικούς κύκλους της Θεσσαλονίκης τις αιρετικές διδασκαλίες του Βαρλαάμ, εθεώρησε χρέος του να εγκαταλείψει το ερημητήριο και να κατέβει στον αγώνα. Μετά από επτά χρόνια αγώνων, το 1341, συγκροτήθηκε η πρώτη Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία πανηγυρικά τον εδικαίωσε. Αλοίμονο αν ο άγιος περίμενε να προηγηθεί σύνοδος και μετά να αρχίσει τον αγώνα. Τώρα θα ήμασταν Ουνίτες και όχι Ορθόδοξοι.
2) «Με άκουσες ποτέ να διδάσκω κάτι αιρετικό;». Όχι δεν τον άκουσα, αλλά δεν αρκεί αυτό, το χρέος του δεν φτάνει μέχρις εδώ. Οι άγιοι Πατέρες μας δεν περιορίζονταν μόνον να μη διδάξουν κάποια αιρετική διδασκαλία, (αν το έκαναν αυτό θα ήταν αιρετικοί, δεν θα ήταν άγιοι), αλλά επί πλέον θεωρούσαν χρέος τους να καταπολεμήσουν τις αιρέσεις. Χάριν αυτού του αγώνος έγραφαν αντιαιρετικά συγγράμματα, συγκροτούσαν συνόδους, όπου αναθεμάτιζαν τους αιρετικούς, υπέφεραν εξορίες, διωγμούς, καθαιρέσεις, μαρτύρια και αυτόν ακόμη τον θάνατον. Τους αντι-αιρετικούς τους λόγους απηύθυναν προς όλο το λαό, γιατί έκριναν ότι όλοι έπρεπε να πληροφορηθούν γύρω από την αίρεση, ακόμη και οι πλέον αγράμματοι, που δεν εγνώριζαν θεολογική ορολογία.
3)«Αφού στην επαρχία μου δεν δρά πλέον η αίρεση, δεν κινδυνεύει το ποίμνιό μου και άρα έχω πράξει το καθήκον μου». Οι άγιοι Πατέρες και ιδιαίτερα όσοι εξ’ αυτών ήταν επίσκοποι, δεν ενδιαφέρονταν μόνον για την επαρχία τους, αλλά για όλη την ανά την Οικουμένην Ορθοδοξία. Μπορεί στη δική τους επαρχία να μην δρούσε η αίρεση, δρούσε όμως σε άλλες και αυτό τους έκανε να πονούν και να πάσχουν, σύμφωνα με τον λόγο του απ. Παύλου: «και είτε πάσχει εν μέλος συμπάσχει πάντα τα μέλη»(Α΄Κορ.-12,26). Αν ενδιαφέρονταν μόνο για την επαρχία τους ποτέ δεν θα συγκροτούσαν τοπικές ή Οικουμενικές Συνόδους, ώστε να καταπολεμήσουν την αίρεση σε παν-ορθόδοξο επίπεδο.Εκτός αυτού είναι πέρα για πέρα βέβαιο, ότι το δηλητήριο της αιρέσεως μεταδίδεται ευχερέστατα στις ψυχές του λογικού του ποιμνίου μέσα από τα μαζικά μέσα ενημερώσεως.
4) «Όλοι αυτοί που υπέγραψαν (το κείμενο «Ομολογία Πίστεως») να κυτάξουν την σωτηρία της ψυχής των, να φροντίσουν τα ποιμαντικά τους καθήκοντα και να μην ασχολούνται με τον Οικουμενισμό». Ασφαλώς κατ’ ουδένα λόγο θα πρέπει να παραμελήσουμε τα ποιμαντικά μας καθήκοντα και την πνευματική καλλιέργεια της ψυχής μας και των ψυχών του λογικού μας ποιμνίου. Το χρέος μας όμως και η αποστολή μας ως ποιμένων δεν εξαντλείται μόνον σ’ αυτά, αλλ’ οπωσδήποτε πέραν αυτών και στην εκπλήρωση της αποστολικής εντολής, την οποία απηύθυνε ο απ. Παύλος προς τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου και δι’ αυτών προς όλους εμάς: «Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ώ υμάς το Πνεύμα το άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος. Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ. 20,28-30). Με τους λόγους αυτούς ο απόστολος επισημαίνει τον κίνδυνο από τους ψευδοδιδασκάλους και αιρετικούς, τους οποίους ονομάζει «λύκους βαρείς» και εφιστά την άγρυπνη προσοχή επ’ αυτών, διότι προβλέπει, ότι μετά την αναχώρησή του θα εισέλθουν στη μάνδρα της Εκκλησίας «μη φειδόμενοι του ποιμνίου…λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών».Τους προτρέπει να γίνουν «καλοί ποιμένες» και όχι «μισθωτοί». «Ο ποιμήν ο καλός», σύμφωνα με την γνωστή παραβολή του Κυρίου, «την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων», κάνει δηλαδή το παν για να σώσει τα λογικά πρόβατα από τον λύκο της αιρέσεως, ενώ αντίθετα «ο μισθωτός…θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει και ο λύκος αρπάζει αυτά και σκορπίζει τα πρόβατα» Από τα παρά πάνω κείμενα συνάγεται, ότι δεν έχει δικαίωμα ο Σεβασμιώτατος να αδιαφορήσει απέναντι στον κίνδυνο της αιρέσεως του Οικουμενισμού. Είναι επίσης άξιον προσοχής το γεγονός, ότι ο απ. Παύλος δεν απηύθυνε τους λόγους αυτούς μόνον προς τον τοπικόν επίσκοπον της Εφέσου, αλλά προς όλους τους πρεσβυτέρους της τοπικής αυτής Εκκλησίας. Αυτό σημαίνει ότι όλους τους καθιστά υπεύθυνους και όχι μόνο τον επίσκοπο. Το συμπέρασμα είναι ότι την ευθύνη για την διαφύλαξη της πίστεως δεν την έχει μόνον ο επίσκοπος, αλλά και όλο το πρεσβυτέριο. Εάν δε λάβουμε υπ’ όψη μας και την εύστοχη παρατήρηση του αρχ. Γεωργίου Καψάνη ηγουμένου της Ιεράς Μονής Γρηγορίου στο περισπούδαστο έργο του «Η ποιμαντική διακονία κατά τους ιερούς κανόνας»: «Όσον αφορά δε εις την διοίκησιν και την διδασκαλίαν η συμμετοχή του λαού είναι θεμελιώδης, εφ’ όσον ούτος, χαρισματούχος ων και διδακτός Θεού, αποτελεί μετά του κλήρου την αγρυπνούσαν συνείδησιν της Εκκλησίας, ήτις μαρτυρεί (κρίνει, διακρίνει, εγκρίνει και αποδέχεται ή κατακρίνει και απορρίπτει) την διδασκαλίαν και τας πράξεις της Ιεραρχίας, ως απεφάνθησαν και οι Πατριάρχαι της Ανατολής εν τη εγκυκλίω αυτών της 6ης Μαϊου 1848: «ο φύλαξ της Ορθοδοξίας, το σώμα της Εκκλησίας τ.ε. ο λαός αυτός εστίν»,[6] τότε φθάνουμε στο συμπέρασμα, ότι εξ’ ίσου μεγάλη ευθύνη για την διαφύλαξη της πίστεως έχει και αυτός ούτος ο λαός του Θεού. Επομένως δεν είναι ορθόν ο Σεβασμιώτατος να αποφασίζει για θέματα πίστεως, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του «την αγρυπνούσαν συνείδησιν της Εκκλησίας», τον κλήρο και τον πιστό λαό. Ούτε είναι ορθό να φιμώνει ή να εκβιάζει με απειλές και τιμωρίες ή και με διωγμό ακόμη από την Μητρόπολη αυτή την «αγρυπνούσα συνείδηση», διότι τότε την καταπνίγει, αλλά οφείλει να την αφήσει να εκφραστεί ελεύθερα και αβίαστα. Εάν δεν το κάνει αυτό θα είναι υπεύθυνος ενώπιον του Θεού εν ημέρα κρίσεως. Πέραν τούτου ο ίδιος ο απ. Παύλος καταπολέμησε τους ψευδαποστόλους και ψευδοπροφήτες, τους οπαδούς της περιτομής και τους αιρετικούς του γνωστικισμού της εποχής του, τους οποίους αποκαλύπτει στους Κορινθίους: «οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού» (Β΄Κορ. 11,13), ενώ παράλληλα μας προτρέπει: «μιμηταί μου γίνεσθε»(Α Κορ.4,16). Η μίμηση αυτή, στην οποία μας καλεί ο απόστολος δεν αφορά μόνον τον ιεραποστολικό ή φιλανθρωπικό τομέα της δράσεώς του, αλλ’ οπωσδήποτε και τους αντιαιρετικούς του αγώνες.
Στην ιερατική σύναξη του παρελθόντος Ιανουαρίου (2010) μας έδωσε την ρητή εντολή: «Σας απαγορεύω οποιοδήποτε λόγο ή ενέργεια υπέρ ή κατά του Οικουμενισμού. Μην ξεχνάτε ότι η Μητρόπολή μας ανήκει στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου».Ωστόσο ουδέτερη στάση απέναντι στην αίρεση δεν χωράει, διότι όπως μας βεβαιώνει ο Κύριος, «Ο μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστί και ο μη συνάγων μετ’ εμού σκορπίζει» (Ματθ.12,30). Επομένως ο Σεβασμιώτατος ή θα πάει με την αλήθεια του ευαγγελίου ή θα πάει με την αίρεση. Δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο μεταξύ αληθείας και ψεύδους, ούτε μεταξύ φωτός και σκότους. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς χαρακτηρίζει την σιωπή απέναντι στην αίρεση τρίτο είδος αθεΐας. Πέραν τούτου ουδείς Πατήρ της Εκκλησίας τήρησε ποτέ ουδέτερη στάση, αλλά όλοι τους αγωνίστηκαν εναντίον των αιρέσεων. Αλοίμονο αν ο φόβος του Πατριαρχείου, ή η σπουδή να μην έρθει σε σύγκρουση με το Πατριαρχείο, τον απομακρύνει από το καθήκον να εφαρμόσει τις εντολές του ευαγγελίου και να βαδίσει πάνω στα χνάρια των αγίων Πατέρων μας. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισημαίνει: «ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ’ ίστασο γενναίως έως θανάτου…την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς»[7]. Eξ’ άλλου και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στο ίδιο κλίμα έδρασε. Δεν φοβήθηκε όμως ούτε τον Πατριάρχη Κων-σταντινουπόλεως Καλέκα, ούτε τον Βαρλαάμ, ούτε υπολόγισε αν θα τον φυλακίσουν, ή υβρίσουν, ή συκοφαντήσουν, αλλά όλα αυτά τα υπέμεινε ευχαρίστως, για την αγάπη του Χριστού και την αλήθεια της Ορθοδοξίας. Ποίο το όφελος που ετίμησε τον άγιο Γρηγόριο πέρυσι (2009), με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 650 ετών από την κοίμησή του, με γιορτές και πανηγύρια, με συνέδρια και αρχιερατικά συλλείτουργα, καθ’ όν χρόνον δεν θέλει να τον μιμηθεί, αλλά κουκουλώνει την αίρεση αντί να την καταπολεμήσει; Τι τον οφελούν οι γιορτές και τα πανηγύρια, που διοργανώνει κάθε χρόνο προς τιμήν του απ. Παύλου (Παύλεια), καθ’ όν χρόνον δεν τον εμπνέει η προτροπή του: «μιμηταί μου γίνεσθε», ώστε να τον μιμηθεί στους αντιαιρετικούς του αγώνες; Τι απολογία θα δώσει εν ημέρα κρίσεως; Αν ο Σεβασμιώτατος, κουκουλώνοντας την αίρεση από φόβο και δειλία προς το Πατριαρχείο, θέλει να πάει στην κόλαση είναι δικαίωμά του. Εγώ δεν πρόκειται να τον ακολουθήσω. Συμβιβασμούς με την αίρεση δεν δέχομαι. Ας γνωρίζει ότι δεν θα παύσω να καταπολεμώ μέχρι τελευταίας μου αναπνοής την αίρεση του Οικουμενισμού.
Πληροφορηθήκαμε από αυτόπτες μάρτυρες, αλλά είδαμε και σε σχετικές φωτογραφίες, ότι πέρυσι τον Νοέμβριο του 2009, συμμετείχε στο Φανάρι στη θρονική εορτή του Πατριαρχείου στο εορταστικό συλλείτουργο, και, παρόντων των Καρδιναλίων του Πάπα, συμπροσευχήθηκε με τους αιρετικούς.Αυτό αποτελεί σοβαρώτατο ολίσθημα και προξενεί μεγάλη θλίψη και οδύνη στις ψυχές μας.Δεν γνωρίζει ο Σεβασμιώτατος, ότι απαγορεύονται οι συμπροσευχές από τους ιερούς κανόνες επί ποινή καθαιρέσεως; Ασφαλώς και γνωρίζει. Ή μήπως έπαυσαν να ισχύουν; Και βέβαια ισχύουν. Επειδή λοιπόν τους καταπατούν κάποιοι άλλοι αρχιερείς πρέπει να τους καταπατήσει και αυτός; Δεν με ενδιαφέρει εδώ να κρίνω τους πατριαρχικούς, διότι δεν είμαι αρμόδιος προς τούτο. Αυτό θα το κάνουν άλλα πρόσωπα, των οποίων ο λόγος έχει κύρος και βαρύτητα μεγαλύτερη από μένα, όπου και όταν χρειάζεται. Έχω όμως καθήκον να ελέγξω και εκφράσω δημοσίως την έντονη διαμαρτυρία και αποδοκιμασία μου προς τον Μητροπολίτη Βεροίας, διότι με την πράξη του αυτή προκαλεί σκάνδαλο στο ποίμνιό του και γίνεται κακό παράδειγμα προς μίμηση.
Δεν θα κρίνω τα όσα τραγικά συνέβησαν κατά την τελευταία ιερατική Σύναξη του Μαΐου, όπου ζήτησα να λάβω τον λόγο. Και μόνο το ότι δεν ανέχθηκαν να με ακούσουν μέχρι τέλους και δεν μου επέτρεψαν να ολοκληρώσω την ομιλία μου, αυτό λέγει πολλά και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Ούτε θα κρίνω τις ύβρεις και τις βιαιοπραγίες ορισμένων πατέρων κατά την διάρκεια αυτής της Συνάξεως, όπου ως «ταύροι πίονες» έπεσαν κατά πάνω μου, επειδή τόλμησα να ξεσκεπάσω την αίρεση του Οικουμενισμού και την ένοχη συγκάλυψή της από τον Σεβασμιώτατο.Ένας εξ’ αυτών με άρπαξε από πίσω με το χέρι του και με κάθισε διά της βίας πάνω στο κάθισμα, ενώ ένας άλλος άρπαξε με τα χέρια του το κεφάλι μου και το τράνταζε πέρα δώθε. Ούτε θα κρίνω τις ύβρεις του Σεβασμιωτάτου προς το πρόσωπό μου: «Πήγαινε να πάρης τα χάπια σου», «είσαι αιρετικός», «είσαι φανατικός», η πρώτη δημοσίως, οι δύο τελευταίες από τηλεφώνου. Ούτε επίσης το γεγονός ότι δεν μου επέτρεψε να ανέβω στο βήμα και να απαντήσω στις κατηγορίες, που διετύπωσε εναντίον μου ενώπιον όλων των πατέρων. Η κρίση ανήκει στον δικαιοκρίτη Θεό. Είναι σύνηθες φαινόμενο, όταν ξεσκεπάζεται η πλάνη, να κατάφεύγει σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις για να κρύψει τη γύμνια και το αίσχος της. Εγώ τους συγχωρώ όλους από καρδίας και εξακολουθώ να τους αγαπώ, διότι προξένησαν μεγάλο πνευματικό κέρδος στην ψυχή μου. Δεν θα σχολιάσω επίσης την απόφαση του Σεβασμιωτάτου ότι «δεν έχω θέση μέσα στη Μητρόπολη και ότι είμαι ένα ξένο σώμα μέσα σ’ αυτήν». Ποιός είναι ξένο σώμα θα το κρίνει ο Θεός. Τούτο μόνο θα πώ κλείνοντας, ότι χαίρομαι, διότι με αξίωσε ο Θεός να υβρισθώ και να διωχθώ για την αγάπη του Χριστού και την αλήθεια της πίστεως, σύμφωνα με τον λόγον του «μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 5,11-12).
[1] Βλ. Ιερομ. Ισαάκ, «Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου», Άγιον Όρος 2004, σελ. 690-691
[2] «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι», τομ. Β΄ , Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999, σελ. 176
[3] «Γέροντος Παϊσίου…», ε.α. σελ. 230-232
[4] Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Η Ορθόδοξος Εκκλησία και ο Οικουμενισμός, Εκδ. Ιεράς Μονής Αρχαγγέλων Τσέλιε, Βάλιεβο- Σερβία 1974, σελ. 224
[5] Μητρ. Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιεροθέου, Οιδα άνθρωπον εν Χριστώ, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), Έκδοση Γ΄, 2008
[6] Αρχ. Γεωργίου Καψάνη, «Η ποιμαντική διακονία κατά τους ιερούς κανόνας», Πειραιεύς 1976, σελ. 110-112
[7] PG 60, 611
-Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος , Πειραιάς 22 Σεπτεμβρίου 2010
Πολύ ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δημοσίως γιγνόμενα, δημοσίως και απελέγχονται. Ο κληρικός ή ο λαϊκός που διώκεται για την Πίστη του ή άδικα, έχουν χρέος να δίνουν εξηγήσεις στον πιστό λαό.
Ξενοφώντας
Το παρόν κείμενο μαρτυρία - ομολογία συμβάν καταδεικνύει το απόλυτο της ακαταλληλοσύνης των σημερινών ιεραρχών όχι μόνο να υπηρετούν την, υψίστης ευθύνης, θέση που κατέχουν, αλλά ακόμα στο να υπηρετούσαν στη θέση του νεωκόρου ξωκλησιού...Δυστυχώς δεν είναι μόνο η επικινδυνότατη αίρεση του οικουμενισμού που ταλανίζει την Αγία μας Αποστολική Εκκλησία. Είναι το γεγονός ότι το άλας έχει μωρανθεί! Αυτή την στιγμή το σύνολο σχεδόν των επισκόπων είναι όχι μόνο ακατάλληλο (για πολλούς σοβαρούς λόγους που έχουν να κάνουν με σοβαρά κωλύματα όχι μόνο ιεροσύνης, αλλά κωλύματα που θα εμπόδιζαν κάποιον να είναι απλό χριστιανός, λόγους ψυχικής ισορροπίας και υγιεινής κ.α.). Οι επίσκοποι αντί να είναι ποιμένες που αγαπούν και φροντίζουν ένα προς ένα τα του ποιμνίου τους, έχουν μετατραπεί σε διαπλοκείς κάθε μορφής εξουσίας, καταδυνάστευσης κλήρου και λαού, απόλαυσης ηδονών και τρυφυλλής ζωής, μη φειδόμενοι του ποιμνίου τους. Από καιρό έχουν εγκαταλείψει κάθε υπεράσπιση της Αγίας μας Ορθοδοξίας, πολύ δε περισσότερο της Φιλτάτης ημών Πατρίδος...Συναλλάσσονται με τοπικούς και κεντρικούς άρχοντες και πολιτευτές οι οποίοι ούτε χριστιανοί είναι, ούτε αγαπούν την Εκκλησία, στις πλείστες δε των περιπτώσεων την εχθρεύονται και την πολεμούν με κάθε μέσο. Τους ενδιαφέρει η προσωπική τους προβολή και διαγκωνίζονται βάζοντας πλάτη όλους τους άλλους προκειμένου να ποζάρουν σε τηλεοπτικό/φωτογραφικό φακό, ενώ η κενολογία τους ξεπερνά κάθε όριο αυτοευτελισμού όταν στα χείλη τους πλησιάζει κάποιο μικρόφωνο...Ασκούν αμοραλιστική πολιτική προστατεύοντας και ευνοώντας κάθε ισχυρό, κάθε άνθρωπο της εξουσίας, του πλούτου της ισχύος και των μέσων μαζικής προβολής και ενημέρωσης. Αποφεύγουν κάθε είδος αυτοκριτικής, ως ο δαίμων το λιβάνι, ενώ έχουν γίνει ειδήμονες στην "αγαπολογία" και στο "ασυγχώρητο" του αμαρτήματος της ιεροκατάκρισης... Συμπεριφέρονται με την μεγίστη σκληρότητα ή αδιαφορία σε κάθε απροστάτευτο, αδύνατο ή κατώτερό τους ή ανταλλάσσουν τα ψίχουλα της "ελεημοσύνης" τους, με την άνευ όρων απόλυτη υποταγή των κατωτέρων τους στην παράφρονα και αντιεκκλησιαστική συλλογιστική τους. Απομακρύνονται συχνά πυκνά από την καθέθρα τους, πραγματοποιώντας μακρινά ταξίδια για να συνεορτάσουν όχι τον Άγιο - αλλοίμονο - αλλά τα ονομαστήρια κάποιου άλλου ιεράρχη, συνήθως της ιδιαίτερης κλίκας στην οποία και ο ίδιος ανήκει. Και ο ταλαίπωρος Φιλόχριστος, Ορθόδοξος λαός και το τίμιο πρεσβυτερίο (όσο από αυτό θλίβεται και αντιστέκεται σ' αυτήν την άνευ προηγουμένου και ιστορικού προηγούμενου κατάντια) περιμένει τί από τους "ποιμένες" μας; Να υπερασπίσουν την Αγία μας Εκκλησία από την λαίπαπα του οικουμενισμού και των δουλοπρεπών υπηρετών του; Ή να ορθοτομήσουν τον Λόγο της Αληθείας του Χριστού; Ο Ύψιστος Τριαδικός Θεός να βάλει την δεξιά του και να λιγοστέψει αυτές τις ημέρες της οδύνης και της συμφοράς!
ΑπάντησηΔιαγραφήπατέρα Παύλε ευλογείτε! Εαν θυμηθούμε το κίνημα του Ησυχασμού του Αγ. Γρηγορίου Παλαμά αλλά & τα κηρύγματα του Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς περί οικουμενισμού καταλαβαίνουμε από αυτά που αναρτήσατε για ποιό λόγο εδιώκεσθε. Όμως μέσα από τον πόλεμο αποκτούμε πείρα, αλλά και ο Θεός ξεχωρίζει στους δύσκολους καιρούς την φύρα από το στάρι. Την ευχή σας! π.ιάκωβος Στρ. ιερεύς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατερ Παύλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα το κέιμενο σας αλλά μου προκάλεσε μεγάλη ταραχή. Ο καταιγισμός επιχειρημάτων, η συχνή εναλλαγή αρνητικων εικόνων και η αγχώδης επιμονή να δικαιολογήσετε την αποχώρηση σας από την εν λόγω Μητρόπολη δε πληροφορούν για ένα συγγραφέα με πνευματική ζωή. Κάθε άλλο σκιαγραφούν μια προσωπικότητα πού σέ κάποιο λεπτό ισως σημείο χάνει το παιχνίδι της ψυχικής ισορροπίας!
Ο λόγος σας δέν είναι πνευματικός, δέν είναι λόγος οικοδομής, μα πάνω απ' όλα δέν είναι λόγος Θεού. Είστε αγωνιστής, αυτό μπορώ να το πιστέψω αλλά ο "ου κατ' επίγνωσιν ζήλος" φέρνει συχνά τα αντίθετα αποτελέσματα. Βέβαια, εσείς μπορεί να πιστεύεται ότι είστε ομολογητής της πίστεως αλλά δυστυχώς η πλάνη είναι συχνό φαινόμενο της μη υγιούς θρησκευτικότητος. Εγώ τούς ποιμένες της Εκκλήσιας τούς θέλω, τουλάχιστον νηφάλιους καί συγκροτημένους γι' αυτό καί προσεύχομαι για σας στό Θεό.
Ο Προσευχόμενος.
Αδελφέ μου, λυπάμαι πάρα πολύ γιά την πλάνη σου. Παρουσιάζεις μονάπλευρα κάποια αναληθή γεγονότα και οχι μόνο αδικείς την αλήθεια αλλά καθίστασαι υπόλογος καίενώπιον του Θεού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν γράφεις ότι η ενασχόληση σου με τον αντιαιρετικό αγώνα είναι μόνο το μέσο πού ανακάλυψες γιά να ικανοποιήσεις τό μεγάλο κενό της δίψας σου για προβολή και εξουσία;
Γιατί δε γράφεις οτι όταν υπηρετούσες στη Μητρόπολη Βεροίας ως ιεροκήρυξ, μοναδική σου επιδίωξη ηταν να προΐστασαι των αδελφών σου ιερέων, γι' αυτό και μόλις η Μητρόπολη κατήργησε το προβάδισμα των εφημερίων ιεροκηρύκων παραιτήθηκες; Μηπως δέν ήσουν πραγματικά ένας κήρυκας του Λόγου αλλά ένας καλπικος σπερμολόγος πού εφίλεις μονο τίς πρωτοκαθεδρίες;
Γιατί δε γράφεις ότι η κομπλεξικη σου συμπεριφορά, η αμετροεπεια των κηρυγμάτων σου και τα νευρωτικα σου ξεσπάσματα είχαν σαν αποτέλεσμα να διαλυθεί η εβδομαδιαία σειρά διαλέξεων της Μητροπόλεως και να προκαλείται δυσφορία καί αγανάκτηση κάθε φορά πού ζητούσες τό λόγο σέ οποιαδήποτε σύναξη;
Γιατί δέ γράφεις για τις σπουδές σου σέ Προτεσταντικές χώρες καί στα ιδρύματα τους καθώς καί γιά τούς τεσσάρων χρόνων μισθούς πού καρπώθηκες χωρίς νά προσφέρεις έργο στη Μητρόπολη, σπουδάζοντας ή διακονώντας σε αλλες επαρχίες;
Γιατί δέ γράφεις για ποιό λόγο εκδιώχθηκες από τον αγιασμένο μακαριστό Μητροπολίτη Σισανίου κυρό 'Αντώνιο πού σε χειροτόνησε καί από την αδελφότητα του γέροντα Ιωσήφ από τό Αγιον Ορος;
Γιατί δε γράφεις ότι ο μοναδικός υποτακτικός σου σε εγκατέλειψε κακήν κακώς διακηρύσσωντας ότι "δαιμονίστηκε" από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά σου;
Γιατί δε γράφει ότι αποσκίρτησες από τον πνευματικό σου π. Ιωαννίκιο επειδη δε συμφωνούσε με τήν απρεπή στάση σου πρός στόν Επίσκοπο;
Μη πρόσπαθείς να καλύψεις λοιπόν τη ψυχική σου διαταραχή πού έγινε γνωστή στη Βέροια καί τόν απωθητικό χαρακτήρα σου πού σε αποξένωσε απο τους αδελφούς ιερείς κάτω από το μανδύα του αντιαιρετικού αγώνα.
Ολοι συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες σου αλλά δεν μπορούμε να ανεχτούμε την ψυχωτική καί απάδουσα σε κληρικό συμπεριφορά σου, άσχετα που εσύ στήν σύναξη πού περιγράφεις φώναζες μανιωδώς πρός στόν Έπίσκοπο "σας ανέχτηκα δεκαπέντε χρόνια".
Σάν αδελφός σου προτείνω ταπέινωση, μετάνοια καί ο Θεός είναι μεγάλος.
Κληρικός από τη Βέροια.
Μπορεί ο Χριστός να είπε «μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς …» αλλά δυστυχώς για σας, πάτερ μου, είπε και «ουαί δι᾽ου το σκάνδαλον έρχεται». Και το σκάνδαλο έρχεται από σας, που όχι μόνο με αυτά που γράφεται εναντίον του Μητροπολίτη σας σκανδαλίζεται τους ανθρώπους, αλλά τους σκανδαλίζεται πολύ περισσότερο με τον απίστευτο εγωισμό και ναρκισισμό σας, καθώς νομίζετε ότι είστε και ομολογητής ή ότι εσείς θα σώσετε την Εκκλησία. Διαβάσατε ποτέ να γράφει κανένας από τους πατέρες της Εκκλησίας που δήθεν επικαλείσθε με τον τρόπο που γράφετε εσείς; Ή μήπως είδατε κανέναν να αυτοεγκωμιάζετε ως ομολογητής της πίστεως. Ο εγωισμός που αποπνέει το κείμενό σας είναι ίδιο των αιρετικών και όχι των ομολογητών. Και πάντως ο Χριστός και η Εκκλησία δεν χρειάζονται τέτοιους είδους δήθεν ομολογητές. Τα καταφέρνουν και μόνοι τους. Κάτι τέτοιοι σαν και σας τους εκθέτουν μόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να εκφράσω την λύπη μου διότι δεν περίμενα από έναν κληρικό να φτάσει σε τέταια μέτρα πλάνης. Πάτερ Παύλε δυστυχώς το γεγονός που δημοσιεύεται όλα αυτά τα γεγονότα(την δική σας αλήθεια) καταδεικνύουν ότι όχι μόνο καλό δεν προσπαθείται να κάνετε αλλά μάλλον συμβάλλεται προς την αντίθετη πλευρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω και αν είχατε κάποιο "μισθό", τώρα μετά από όλα αυτά μάλλον τον χάσατε και αυτόν, διότι προτιμήσατε την ανθρώπινη δικαίωση και δόξα. Κρίμα και πάλι κρίμα διότι έχετε όντως ζήλο αλλά δυστυχώς δεν έχετε την μεγαλύτερη αρετή που είναι η διάκριση. Και ζήλος ο οποίος είναι αδιάκριτος διαστρέφεται και γίνεται φανατισμός, καθιστώντας τον άνθρωπο έρμαιο της δήθεν "ιερής αποστολής του."
ειρήνευε π. Παύλε και μετανόησε για αυτά που είπες και έγραψες...
Κάτοικος Βεροίας.
Στο κάτω-κάτω ακόμη και δίκαιο αν είχατε σε όσα λέτε, αν και δεν μου φαίνεται καθόλου, ειπέ τη εκκλησία λέει, δεν λέει βγες και πες τα στο internet που σε άλλες περιπτώσεις εσείς και οι όμοιοί σας το καταδικάζετε ως σατανικό. Μήπως ξέρετε τι σημαίνει εκκλησία; Μάλλον όχι, γιατί αν ξέρατε, δεν θα είχατε φτάσει σ᾽αυτό το σημείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί λοιπόν να αγωνιάτε για τη σωτηρία της εκκλησίας, είναι νομίζω καιρός να αρχίσετε να αγωνιάτε για τη δική σας σωτηρία. Πριν να είναι αργά.
Προφανώς, πάτερ μου, δεν έχεις ιδέα τη σημαίνει συμπροσευχή, εκτός αν ξέρεις και παραπλανάς τους άλλους εν γνώσει σου, για να επιτύχεις τον στόχο σου, δηλαδή την ηρωοποίησή σου. Λοιπόν συμπροσευχή δεν σημαίνει ότι βρίσκομαι και προσεύχομαι σε ένα ναό μέσα στον οποίο εκείνη τη στιγμή βρίσκονται και άλλοι ετερόδοξοι ή και αλλόθρησκοι, που μπορεί και αυτοί να προσεύχονται. Γιατί αν σήμαινε αυτό, τότε φοβάμαι ότι το έκανες πολλές φορές, καθώς σίγουρα βρέθηκες σε ναούς είτε στη Θεσσαλονίκη είτε στο εξωτερικό σε ώρα λειτουργίας και μέσα σε αυτούς τους ναούς υπήρξαν ξένοι επισκέπτες. Για να μην σου πω ότι το έχεις κάνεις και στο Άγιο Όρος. Γι᾽ αυτό είναι προτιμότερο να σιωπάς παρά να κρίνεις και να κατακρίνεις είτε τον Μητροπολίτη σου είτε τον Οικουμενικό Πατριάρχη είτε όποιον άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά θα ήθελα με την παρέμβασή μου να διορθώσω τον αγαπητό " Αντιοικουμενιστή" και να του προτείνω να αλλάξει το όνομά του....θα του ταίριαζε περισσότερο το "Ο Κριτής της Οικουμένης".΄
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαπιστώνω ότι όχι μόνο ο π Παύλος βρίσκεται σε λάθος δρόμο, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και άλλοι "στύλοι της ορθοδοξίας" στους οποίους ο Θεός έχει για παρηγορία Του. Η μία πλάνη του δε, μεγαλύτερη από του άλλου.(Σας αφήνω να διαλέξετε πια πλάνη έχετε).
Ένας Εμπαθείς...
E γώ είμαι ένας ελεϊνός αμαρτωλός,που έτυχε να γνωρίσω τον π.Παύλο...διάβασα την επιστολή του και δάκρυσα,νιώθοντας τον πόνο του διωγμού του απο την Μητρόπολη του!Όσοι ανώνυμοι έγραψαν εναντίον του ξεκάθαρα φαίνετε ότι είναι του κλίματος της Μητρόπολης Βερροίας,εξάλου κάποιος είχε το θράσος να γράψει ότι είναι κληρικός...Η κατάσταση που περίγραψε ο π.Παύλος με πείθη,διότι είμαι μάρτυς σε άλλη περίπτωση σε ομιλία,δημόσια ξεσπάθωσαν απο "αγάπη"ο πρωτοσύγγελος και ένας "γέροντας"εναντίον του...Η κατάσταση είναι δράμα με τους Οικουμενιστές αγαπολόγους-γλυκούληδες,είμαι εναντίον του Οικουμενισμού και με την Χάρη Του Θεού αυτό που μπορώ να κάνω σαν απλός φοιτητής θεολογίας είναι να ενημερώνομαι και να ενημερώνω για την Παναίρεση αυτή!Τελικά οι Οικουμενιστές είναι αρκετα παμπόνηροι!Δέν σας φτάνει που τον διώξατε απο την μητρόπολη κλωτσηδόν,αλλά βγάζετε και τα προσωπικά του στην φόρα!Μπράβο "αγάπη"και"ταπείνωση"κληρικών της εν λόγω Μητροπόλεως...Χωρίς να γνωρίζω προσωπικά τον π.Παύλο ειληκρινά τον πιστεύω για όλα όσα έγραψε και ακόμα έπρεπε να περιγράψη σε άλλην φάση και το περιστατικό που εξελήχθηκε δημόσια σε μίαν ομιλία...π.Παύλε υπομονή σε αγαπάμε συνεχίστε το έργο σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου κάνει εντύπωση πάντα που κάποιοι άνθρωποι προτιμούν να ξεδιψούν στα θωλά νερά ενώ δίπλα τους ρέουν τα κρυστάλινα... Όσοι γνωρίσαμε τον εν λόγω κληρικό και συνεργαστήκαμε μαζί του έχουμε να θυμηθούμε μόνο έναν άνθρωπο ο οποίος είχε το "χάρισμα" πάντα να προκαλεί ταραχή... Εν πάσει περιπτώση για να μη θεωρηθώ κι εγώ "μη αγαπών" και "μη ταπεινός" κληρικός (όπως ο προ εμού σχολιάσας για όσους τόλμησαν απλά να περιγράψουν την αλήθεια -μου κάνει εντύπωση όμως πως τέτοιοι είμαστε μόνο εμείς που "κατακρίνουμε" τον π. Παύλο και όχι και ο π. Παύλος που "κατακρίνει" τον Μητροπολίτη που τον ευεργέτησε τόσα χρόνια και που του παρείχε θυσιαστήριο, βήμα, κατοικία και μισθό όταν πουθενά αλλού δεν τα έβρισκε...- η μεροληψία δεν είναι καλός σύντροφος) θα ήθελα να θέσω μια σειρά από προβληματισμούς μου που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους καλοπροαίρετους (γιατί οι άλλοι δεν πρόκειται να πιστούν ποτέ λόγω εμπάθειας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ο π. Παύλος άραγε εγκατέλειψε την αγιασμένη συνοδεία του γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού στο Άγιο Όρος;
Γιατί εγκατέλειψε επίσης την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου στην οποία υπήρξε προϊστάμενος;
Γιατί εγκατέλειψε το Άγιο Όρος, τον τόπο της μετανοίας του;
Γιατί εγκατέλειψε την Ιερά Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης στην οποία έλαβε την ιεροσύνη από τον κατά γενική ομολογία άγιο μακαριστό Μητροπολίτη Αντώνιο;
Γιατί εγκατέλειψε την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας στην οποία εγκαταστάθηκε το πρώτον κατά την άφιξή του στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας;
Γιατί αποπέμφθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας όπου μετέβη για σπουδές μισθοδοτούμενος για δύο χρόνια κανονικά από τη Μητρόπολη Βεροίας;
Γιατί εγκατέλειψε τις σπουδές του στη Γερμανία αφήνοντάς τες ανολοκλήρωτες;
Γιατί επεζήτησε άμα τη επιστροφή του να εγκαταλείψει τη Μητρόπολη Βεροίας για να διακονήσει σε κάποια της Θεσσαλονίκης;
Γιατί εγκατέλειψε την αδελφότητα της Απολύτρωσης στη Θεσσαλονίκη όπου εξυπηρετούσε ως εφημέριος;
Γιατί αποπέμφθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως;
Γιατί δεν έγινε τελικά δεκτός από την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης;
Και -θυμηθείτε με σας παρακαλώ σε λίγο καιρό- γιατί θα εγκαταλείψει στο τέλος και αυτή την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς στην οποία τώρα διακονεί;
...
Μήπως όλοι οι παραπάνω υπήρξαν "οικουμενιστές"; ή τελικά όλες αυτές οι αναχωρήσεις, μετακινήσεις, εγκαταλείψεις, εκδιώξεις συμβαίνουν γιατί απλά δεν υπάρχει μέσα μας ειρήνη; Κι αν συμβαίνει αυτό τότε μάλλον χρειάζεται να αφήσουμε για λίγο τους αγώνες για την Αγία Ορθοδοξία μας και να στραφούμε στον αγώνα για την τακτοποίηση του εσωτερικού μας κόσμου και τον αγιασμό μας. Εξάλλου ισχύει για όλους μας ο λόγος του Κυρίου: "βγάλε πρώτα το δοκάρι που έχεις στο δικό σου μάτι και ύστερα ασχολήσου με το αγκάθι του αδελφού σου"...
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΒΕΡΟΙΑΣ, ΝΑΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΨήφισμα της Συνάξεως των κληρικών της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Βέροια, 29 Οκτωβρίου 2010
Εσχάτως, πληροφορηθήκαμε ότι έχει αναρτηθεί σε πολλές ιστοσελίδες του Διαδυκτίου ένα κείμενο που παρουσιάζει αναληθή γεγονότα και το υπογράφει ένας πρώην κληρικός της Μητροπόλεώς μας, ο Αρχιμανδρίτης Παύλος Δημητρακόπουλος. Επειδή, το εν λόγω άρθρο και περισσότερο η κίνηση του π. Παύλου μας λύπησε ιδιαιτέρως, γι’ αυτό με το παρόν κείμενο θα θέλαμε να αποκαταστήσουμε την αλήθεια και να πληροφορήσουμε κάθε ενδιαφερόμενο σχετικά με το ποιμαντικό έργο που επιτελείται στη Μητρόπολή μας και με τα όσα λυπηρά διημοίφθησαν στην Ιερατική Σύναξη του Μαΐου κατά την οποία ο π. Παύλος αποχώρησε από την δύναμη της Μητροπόλεως Βεροίας.
1. Η Ιερά Μητρόπολή μας έχει να επιδείξει ένα πλούσιο πνευματικό, ποιμαντικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό και πολιτισμικό έργο το οποίο εμπνέεται από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Παντελεήμονα και διακονείται από όλους εμάς. Χάριτι Θεού στην Ιερά Μητρόπολή μας δεν δραστηριοποιούνται έντονα αιρετικές μειονότητες, παρόλ’ αυτά το αντιαιρετικό γραφείο και όλοι οι θεολόγοι κληρικοί καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να καταπολεμήσουν τα κατά καιρούς αναφυόμενα δείγματα αιρετικής προπαγάνδας και να ενημερώσουν έγκυρα και έγκαιρα το ποίμνιο για τις κακοδοξίες των ποικιλονύμων αιρέσεων.
Σχετικά με το θρυλούμενο θέμα του Οικουμενισμού εμείς σαν κληρικοί ουδέποτε διαπιστώσαμε στη Μητρόπολή μας κάποια οικουμενιστική κίνηση η συγκρητιστική συμπροσευχή. Απεναντίας το σύνολο κλίμα που επικρατεί είναι ιδιαίτερα παραδοσιακό (πατερικές ομιλίες, στενές επαφές με το Άγιον Όρος - ομιλίες αγιορειτών πατέρων, πρωτοβουλίες για την τέλεση αγρυπνιών και προσκυνημάτων, άνθηση του επιχώριου μοναχισμού κ.α.).
Η κατηγορία του π. Παύλου είναι κατ’ ουσίαν ότι ο Επίσκοπός μας δεν αναλάμβανε την πρωτοβουλία για αντιοικουμενιστικό αγώνα μέσα στα όρια της Μητρόπολης. Όλοι μας και πολύ περισσότερο ο ποιμενάρχης μας συμμεριζόμαστε την αγωνία του π. Παύλου για την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας από κάθε αιρετική διδασκαλία και πρακτική αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε τον παράλογο φανατισμό του και την επιμονή του να εγκαταλείψουμε κάθε άλλο ποιμαντικό έργο προς χάριν ενός μονομερούς αντιαιρετικού αγώνα, τη στιγμή μάλιστα που το ποίμνιο μας δεν αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα.
Είναι τουλάχιστον αντιδεοντολογικό να πιστεύει ένας κληρικός ότι μπορεί να κατευθύνει το ποιμαντικό έργο μιας ολοκληρης Μητρόπολης, επιβάλλοντας στον οικείο ιεράρχη τις απόψεις του και αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες του ποιμνίου.
Κάθε κληρικός στην ενορία του και πολύ περισσότερο ο Επίσκοπος στην επαρχία του είναι υπέυθυνος για το έργο που επιτελεί αφού σαν γνήσιος ποιμένας γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τις ανάγκες του ποιμνίου. Άλλωστε ο Κύριος μας είπε ξεκάθαρα ότι ο ποιμήν ο καλός γινώσκει τα πρόβατα και γινώσκεται υπό των προβάτων, «ο μισθωτός δε, και ουκ ων ποιμήν... αφίησι τα πρόβατα και φεύγει...ότι μισθωτός εστι και ου μέλλει αυτώ περί των προβάτων» όπως έκανε και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο π. Παύλος.
... (συνέχεια προηγουμένου)
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Δυστυχώς, η διακονία του εν λόγω κληρικού στη Μητρόπολή μας αποδείχθηκε προβληματική.
Πρώτον, επέδειξε χαρακτηριστική αχαριστία και έλλειψη σεβασμού προς τον Επίσκοπο, γεγονός που μαρτυρείται άλλωστε και από το άηθες κείμενό του. Ο Σεβασμιώτατος εξαρχής τον περιέβαλλε με ιδιαίτερη πατρική αγάπη επιτρέποντάς του να σπουδάσει επί διετία στο εξωτερικό και να διακονήσει ακόμη δύο έτη σε άλλες επαρχίες καταβάλλοντάς του, χωρίς να παράγει έργο στην επαρχία μας, τους μισθούς του. Αντ’ αυτών ο π. Παύλος επέδειξε αγνώμονα και απρεπέστατη στάση προς τον Ποιμενάρχη του.
Δεύτερον, η διακονία του ως ιεροκήρυκος και οι υπόλοιπες δραστηριότητες που ανέλαβε (Σχολή Γονέων, Ακαδημαϊκοί Διάλογοι κ.α.) δημιούργησαν έντονα προβλήματα τόσο σ’ εμάς, τους συνεφημερίους του κληρικούς, όσο και στο ποίμνιο. Οι επισκέψεις του στους Ναούς συνοδεύονταν συνήθως από κάποια ταραχή η παρεξήγηση. Συχνά, με αδιάκριτο τρόπο και πάνω απ’ όλα άκαιρα παρατηρούσε τους εφημερίους των Ναών για θέματα που δεν άπτονταν της κηρυκτικής του διακονίας, με αποτέλεσμα να ανταλάσσονται λόγοι πικροί και να δημιουργούνται, χωρίς λόγο, εντάσεις.
Κάτι παρόμοιο συνέβαινε και με τους πιστούς. Παρατηρήσεις, εμμονές σε επουσιώδεις λεπτομέρειες, μεσαιωνικές απειλές για την καταδίκη στην αιώνια κόλαση και την απώλεια του ουρανίου στεφάνου σ’ αυτούς που δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις του και η κατάχρηση του Βήματος της Μητροπόλεως για την εκφορά προσωπικών του απόψεων είχαν σαν αποτέλεσμα να γίνεται συχνά η Μητρόπολή δέκτης παραπόνων από πολλούς πιστούς που σκανδαλίστηκαν από την ανάρμοστη σε ιερέα στάση του καθώς και από τους προσκεκλημένους καθηγητές στις σειρές διαλέξεων που είχε αναλάβει, αφού με μετά από κάθε ομιλία κατέβαζε τον ομιλητή και χρησιμοποιούσε το Βήμα για να διατυπώσει τις γνωστές απόψεις του.
3. Τέλος, σχετικά με την Σύναξη που διεκτραγωδεί στο κείμενό του ο π. Παύλος, εμείς σαν μάρτυρες των γεγονότων μπορούμε να πιστοποιήσουμε ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα περιγράφει.
Μετά την καθιερωμένη εισήγηση της Συνάξεως ο π.Παύλος κατέλαβε γι ἀκόμη μία φορά το βήμα. Όλοι μας αγανακτήσαμε και ζητήσαμε επίμονα από τον Σεβασμιώτατο να τον κατεβάσει. Προς έκπληξή μας όμως ο Μητροπολίτης του παραχώρησε το λόγο, προτρέποντας μας να τον ακούσουμε.
Σκοπός του ήταν να καταγγείλει τον Επίσκοπο για παράλειψη καθήκοντος (για το γεγονός δηλαδή ότι ο επίσκοπος δεν έκανε αυτά που του υποδείκνυε ο π.Παύλος). Φυσικό επακόλουθο ήταν να ξεσηκωθεί όλο το σώμα των κληρικών και να τον αποδοκιμάσει φωνάζοντάς του να καθίσει κάτω. Η απάντηση του ήταν : «Είστε όλοι φανατικοί!».
Τα όσα κωμικοτραγικά αναφέρει για κάποιους ιερείς που δήθεν άσκησαν πάνω του σωματική βία ήταν οι μετριοπαθείς προσπάθειες κάποιων πατέρων να τον καθησυχάσουν γιατί είχε εκτραπεί από την ευπρεπή συμπεριφορά. Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι βρισκόμενος εν εξάλλω καταστάσει εκστόμισε λόγια ιδιαιτέρως προσβλητικά και ανόσια για τον Επίσκοπο.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να του υποδειχθεί ότι πλέον, μετά από την έντονη αποδοκιμασία όλων των παρόντων κληρικών, αποτελεί ένα ξένο σώμα στην επαρχία μας. Την ίδια μέρα υπέβαλε παραίτηση στην Μητρόπολη Βεροίας και αίτηση για εγγραφή σε άλλη Μητρόπολη που έγινε αυθημερόν δεκτή, γεγονός που μας προβλημάτισε ιδιαίτερα για το κατά πόσο είχε μεθοδεύσει τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση, άσχετα που στο κείμενό του υποστηρίζει ότι εκδιώχθηκε από την Μητρόπολή μας.
Εμείς, σαν αδελφοί του συμπρεσβύτεροι πονούμε για ο,τι έγινε, αλλά θεωρούμε και υποχρέωσή μας με αυτό το κείμενο να καταθέσουμε την προσωπική μας έμπειρία για έναν πνευματικά ασθενή αδελφό μας που μετά τα όσα άτοπα δημιούργησε στην τοπική μας Εκκλησία θέλησε με αντιχριστιανικό τρόπο να διασύρει μέσω του Διαδυκτίου τη Μητρόπολη και όλους εμάς.
Η Σύναξις των Κληρικών
της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
Δυστυχώς ο εχθρός της Εκκλησίας βρίσκεται εντός των τειχών και δυστυχώς οι κληρικοί (επίσκοποι και ιερείς) φροντίζουμε συνεχώς να επιβεβαιώνουμε ότι η αγάπη μας προς τον Χριστό εξαρτάται από την αγάπη μας προς τον Μισθό. Δυστυχώς το σύμβολο της Πίστης το έχουμε μεταλλάξει από «Πιστεύω εις ένα Θεό» σε «Πιστεύω εις ένα € (πολλαπλασιαζόμενο φυσικά)».
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μαζευτούμε λίγο, έχουμε ξεφύγει εντελώς.
Κάποιος χειρότερος από Εσάς.
Για τα περί αγιότητος του κεκοιμημένου Σισανίου και Σιατίστης που αναφέρθηκαν από κάποιους να είστε λίγο επιφυλακτικοί.Ο μακαριστός συμμετείχε στο σφαγιασμό των 12 κι εξ όσων γνωρίζω δεν ανέλαβε κάποια ουσιαστική πρωτοβουλία για τη δικαίωσή τους.Και το θέμα των 12 κάθε άλλο παρά παρωνυχίδα αποτελεί στη ζωή της Εκκλησίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατέρα Παύλε γράφετε ότι ο Μητροπολίτης, σας χαρακτήρισε "ξένο σώμα", έχει άδικο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοία σχέση μεταξύ Ορθοδόξου και όλων αυτών των προδοτών της Ορθοδοξίας; Είσθε ξένο σώμα εν σχέσει με την αίρεση, και αυτοί("Μητροπολίτης και "κληρικοί") ξένο σώμα εν σχέσει με την Ορθοδοξία μας.
Αλήθεια όλοι αυτοί εδώ οι "ορθόδοξοι" που σας κατηγορούν που είναι το θάρρος της υπογραφής τους; Γνωρίζουμε ότι το Άγιον Πνεύμα στους Ορθοδόξους δεν δίνει πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως (Β'Τίμ. 1,7).
Δεν γνωρίζει ο "Μητροπολίτης" ότι σήμερα όλοι έχουμε την δυνατότητα να μαθένουμε σχεδόν αμέσως τι κάνουν και τι συμφωνούν με τους αιρετικούς προδίδοντας την Αγία Ορθοδοξίας μας;
Προσευχόμεθα στους Ναούς μας και ομολογούμε την Πίστη μας εις Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, γνωρίζοντες ότι οι Προκαθήμενοι των τοπικών μας Εκκλησιών έχουν υπογράψει στο Π.Σ.Ε. και στα τοπικά Συμβούλια Εκκλησιών(δαιμονο-εκκλησιών), την παραδοχή τους ότι και οι αιρετικές εκκλησίες είναι Εκκλησίες του Χριστού. Οι κίναιδοι, οι λεσβίες και ο αντίχριστος πάπας είναι Εκκλησίες του Χριστού! Αίσχος προδότες!!!!
Κώστας Αργυρακόπουλος
Μόντρεαλ-Καναδά.