πρωτ. Πολυκ.Τύμπας, Πώς θα τον υποδεχθούμε;

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

«Προ εξ ημερών του Πάσχα ήλθεν Ιησούς εις Βηθανίαν (Ιω. ιε΄ 1), όπου προ ολίγων ημερών ανέστησε από τους νεκρούς τον τετραήμερο Λάζαρο. Η Μάρθα και η Μαρία, αδελφές του Λαζάρου και αφοσιωμένες μαθήτριες του Ιησού, τον υποδέχθηκαν στο φιλόξενο σπιτικό τους με πολύ σεβασμό, αγάπη και ευγνωμοσύνη. Του έκαμαν μάλιστα μεγάλο δείπνο και με κάθε τρόπο προσπάθησαν να του εκφράσουν το θερμό τους «ευχαριστώ» για τη μεγάλη ευεργεσία του Θεού.

Τίθεται για μας το ερώτημα: Εμείς σήμερα πώς πρέπει να υποδεχθούμε τον θεάνθρωπο Ιησού «ερχόμενον προς το εκούσιον πάθος του; Την άλλη μέρα ο Κύριος ξεκίνησε με τους μαθητές του για να έλθει στα Ιεροσόλυμα. Πλησίαζε η μεγάλη εορτή του Πάσχα. Χιλιάδες Ιουδαίοι έφθασαν εκεί από τα πέρατα του κόσμου για να γιορτάσουν την έξοδό τους από την Αίγυπτο.

Μόλις τώρα ο όχλος πληροφορήθηκε τον ερχομό του Ιησού Χριστού έτρεξαν έξω από τα τείχη της πόλεως να τον προϋπαντήσουν κρατώντας κλάδους φοινίκων και βαΐων. Ο Κύριος καθισμένος επί πόλον όνου μπήκε στην ιερή πόλη. Η είσοδος του Κυρίου ήταν θριαμβευτική και ο ενθουσιασμός του λαού ανυπόκριτος. Υποδεχόταν πράγματι ως βασιλέα τον απόγονο του Δαβίδ. Και ‘μεις πρέπει να πιστέψουμε απόλυτα, ότι ο Ιησούς Χριστός, είναι όχι μόνο προφήτης και αρχιερέας, αλλά και αιώνιος βασιλιάς. Αυτός είναι ο αρχηγός της Εκκλησίας μας, που είναι η βασιλεία του Θεού επάνω στη γη. Βασιλεύει στις καρδιές όλων των Χριστιανών και αφοσιωμένων οπαδών του. Να τον υποδεχθούμε πρώτα ως βασιλέα και να τον θρονιάσουμε για πάντα στην αναγεννημένη ψυχή μας.

Αλλά ακόμη πρέπει να τον υποδεχθούμε ως Λυτρωτή μας. Θα έλεγα πρώτα ως λυτρωτή και Σωτήρα, «ερχόμενον μάλιστα, για χάρη δική μας, επί το εκούσιον πάθος». Κάθε χρόνο όλο και περισσότερο πρέπει να εμβαθύνουμε στο περιεχόμενο της λυτρωτικής θυσίας και έμπρακτα να του εκδηλώσουμε την θερμή μας αγάπη και αναγνώριση της ευεργεσίας του.

Η Μεγάλη Εβδομάδα προσφέρεται γι’ αυτούς ας καταβάλλουμε μια ιδιαίτερη προσπάθεια τις ημέρες αυτές να πλησιάσουμε περισσότερο τον Λυτρωτή μας. Το δε καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να συμπορευτούμε με τον Ιησού, σηκώνοντας ο καθένας μας τον δικό του Σταυρό, και να συσταυρωθούμε «ταις του βίου ηδονές». Ας του προσφέρουμε και ‘μεις τη μετάνοιά μας και τις αμαρτίες μας. Για να δεχθούμε έτσι την λύτρωση και τη σωτηρία.

«Η ΕΡΕΥΝΑ» -28/03/2010