8 Νοε 2009

Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης, Απαγορεύεται να φοράμε σταυρό;


Κατά τη δίκη της μονής Βατοπεδίου στο Πενταμελές Εφετείο Θράκης στην Κομοτηνή συνέβη κάτι πρωτάκουστο.

Ο εισαγγελέας της έδρας Β. Φλωρίδης, αδελφός του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γ. Φλωρίδη, όπως αναφέρεται και σχολιάζεται σε αρκετές σελίδες του διαδικτύου, είπε στη δικαστή που δικαζόταν για την υπόθεση Μ. Ψάλτη: “Όταν είστε στην έδρα, είναι απαράδεκτο να φοράτε σταυρό, γιατί είναι θρησκευτικό σύμβολο και επηρεάζετε”!
Ναι, το είπε ακριβώς όπως το διαβάσατε. Όπως εύστοχα σχολιάστηκε στις ιστοσελίδες, η δικαιοσύνη δεν αποφασίζει βάσει στοιχείων αλλά βάσει το τι φοράει ο κάθε δικαστής...
Αυτό που φέρεται να είπε είναι απαράδεκτο και φοβερό. Ένας εισαγγελέας να κρίνει μια συνάδελφο κατηγορουμένη από το αν φοράει ή όχι σταυρό. Το ότι φορούσε η δικαστής σταυρό σε δικαστική αίθουσα το χαρακτήρισε απαράδεκτο θρησκευτικό σύμβολο.
Τότε να αφαιρέσουμε και την εικόνα του Χριστού και το ευαγγέλιο από το δικαστήριο. Να μην ορκιζόμαστε στο ευαγγέλιο. Να μην κάνουμε καθόλου το σταυρό μας. Τι είδους σκεπτικό είναι αυτό;
Είναι γνωστό πλέον σε όλους ότι οι κατήγοροι της μονής Βατοπεδίου απολαμβάνουν μεγάλες τιμές από τη νέα κυβέρνηση.
Μάλιστα ο εισαγγελέας Β. Φλωρίδης, για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά, έδωσε συνέντευξη, για να πει πόσο περήφανος είναι που καταδικάστηκαν οι βατοπεδινοί μοναχοί.
Κατά τ’ άλλα παρουσιάζεται ως φιλόθρησκος και φιλοαθωνίτης που επισκέπτεται ορισμένες μονές του Αγίου Όρους. Τέλος πάντων, αυτό είναι δικαίωμά του. Ας επανέλθουμε στο θέμα μας.
Η κ. Ψάλτη ευθαρσώς είπε πως επί τρεις σχεδόν δεκαετίες δικάζει με ήσυχη τη συνείδησή της και ανέφερε: “Μπορεί ο σταυρός να είναι το καύχημά μου, ουδέποτε όμως αποτέλεσε στοιχείο για την κρίση μου”, σε όσα της καταμαρτύρησε ο εισαγγελέας.
Για τον σταυρό είπε ότι τον φορά γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο και αποτελεί έκφραση της θρησκευτικής της πεποιθήσεως
. Μεγάλη απορία δημιούργησε στην ίδια και σε όλους το πώς χρησιμοποιήθηκε ακόμη και ο σταυρός που φορούσε.
Για πρώτη φορά ακούσθηκε ότι ο σταυρός είναι σημείο προκλήσεως κι εντάσεως. Ο συνήγορος υπερασπίσεως Τ. Μιχαλόλιας σχολίασε ότι ο εισαγγελέας μοιάζει με καρδινάλιο σε ιερά εξέταση, για το σχόλιο που έκανε για το σταυρό που φορούσε η κ. Ψάλτη, και τόνισε: “Εμείς την ξέρουμε τόσα χρόνια και πάντα με αυτόν τον σταυρό δίκαζε”.
Το συγκεκριμένο θέμα είναι σοβαρό. Δεν μπορεί δηλαδή ένας δικαστής να φορά σταυρό; Δεν μπορεί να κάνει γνωστή τη χριστιανική του ιδιότητα; Δεν μπορεί να εκκλησιάζεται, για να μην τον δουν και θεωρηθεί ότι είναι επηρεασμένος και σε μια εκκλησιαστική δίκη θα είναι μονομερώς τοποθετημένος;Μήπως επιστρέφουμε σε Μεσαίωνα; Μήπως θα αρχίσουμε να διωκόμεθα για την ορθόδοξη πίστη μας;
Είναι πολύ λυπηρά όλα αυτά. Χρειάζεται αντικειμενικότητα, νηφαλιότητα και διάκριση. Εμείς επί της ουσίας του συγκεκριμένου θέματος αναφερθήκαμε και όχι επί της ουσίας του όλου θέματος.
Τις πληροφορίες μας λάβαμε από το διαδίκτυο, όπου είναι ενυπόγραφα καταχωρημένες. Αναφέρονται σε λεπτομέρειες που ξενίζουν και προβληματίζουν και δημιουργούν ισχυρά ερωτήματα για προκατάληψη και προαποφάσεις.
Ευχόμεθα να λάμπει η αλήθεια, το πραγματικό δίκαιο και η ευθυκρισία δίχως επηρεασμούς και σκοπιμότητες παντού και πάντοτε. Ο σταυρός είναι σύμβολο ύψιστης ταπεινώσεως, αφάτου κενώσεως και μεγάλης θυσιαστικής αγάπης.
Γι’ αυτό τον φοράμε και γι’ αυτό τον προσκυνάμε. Γι’ αυτό κυριαρχεί σε όλη την εκκλησία.
Είναι μεγάλη η σημασία του και βαθύτατος ο συμβολισμός του. Κάθε αντισταυρικός λόγος είναι μάλλον εκ του πονηρού.
Πηγή: «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» - 8.11.2009

3 σχόλια:

  1. Μια μικρή "τυπογραφική" διόρθωση στα αρχικά (2η παράγραφος): εισαγγελέας είναι ο Β. Φλωρίδης, βουλευτής ο Γ. Φλωρίδης. Κατά τα άλλα, πλήρως σύμφωνος με τις απόψεις που εκφράζει ο π. Μωυσής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΩΥΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
    ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το ότι στο όνομα της ελευθερίας των μειονοτήτων επιχειρείται η καταπάτηση της ελευθερίας όλων των υπόλοιπων...
    Σε μια χώρα δημοκρατική, που αναμφίβολα οφείλει να σέβεται τις μειονότητες,είναι ανάγκη να απονέμεται ο ίδιος σεβασμός και η ίδια αντιμετώπιση προς όλους. Τα τελευταία χρόνια όμως,φαίνεται πως τα αιτήματα κάποιων ελαχίστων έρχονται σε προτεραιότητα έναντι του συνόλου.
    Δεν μπορεί κανείς να διαδηλώνει για την ελευθερία στην έκφραση των θρησκευτικών του πεποιθήσεων (π.χ. μαντήλες κλπ) και ταυτόχρονα να θέλει να επιβάλλει την αποβολή των θρησκευτικών συμβόλων από όλους τους άλλους.
    Γίνονται έτσι αυτό το οποίο λεν ότι καταδικάζουν.
    το ζητούμενο τελικά φαίνεται πως δεν είναι η ελευθερία των λίγων, αλλά η καταστολή των ελευθεριών του συνόλου.
    και αυτό είναι όχι μόνο λυπηρό, αλλά και ανησυχητικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή