π. Σαράντης Σαράντος, Ανοικτή επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο

Προς την Α.Θ.Π. τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Κων/πόλεως, Νέας Ρώμης κ. Βαρθολομαῖον

Μαρούσι 7 Σεπτεβρίου 2009

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Εὐλαβῶς ἀσπάζομαι τήν Δεξιάν Σας.

Ἡ παροῦσα ἐπιστολή ἀποτελεῖ προϊόν ἀγωνίας, ἡ ὁποία θά ἐκφρασθεῖ χωρίς φόβο και πάθος, ἀλλά μετά τοῦ προσήκοντος ἐν Χριστῷ σεβασμοῦ πρός τό σεπτό πρόσωπό Σας. Παρακολουθοῦμε τό ὄντως δύσκολο ἐν πολλοῖς κινδύνοις ἔργο Σας. Θαυμάζουμε τίς ἀντοχές Σας καί εὐχόμαστε υἱικῶς την κατʼ ἄμφω ὑγείαν πρός τό συμφέρον τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας καί πρός διάδοση τῆςἐν Χριστῷ Ὀρθοδόξου ἀληθείας καί μαρτυρίας εἰς πάντα τά Ἔθνη. Προβληματιζόμαστε δεινῶς ὅμως κάθε φορά, πού Σᾶς βλέπουμε νά συναναστρέφεσθε μέ τούς ὑψηλούς τῶν ἑτεροδόξων και μέ τούς κρατοῦντας τῶν ἀλλοθρήσκων. Ἀρχοντική χριστιανική συμπεριφορά και θαυμάσια φιλοξενία ἀπολαμβάνουν ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, πού ἐπάξια ἐκπροσωπεῖτε. Τό ἴδιο αἰσθάνονται καί ἅπαντες οἱ φιλοξενούμενοι ἐπώνυμοι και μή, ἐπιστρέφοντες εἰς τά ἴδια καί διηγούμενοι τά ἀγαθά τῆς πατριαρχικῆς φιλοξενίας.
Οἱ περισσότερες ὅμως συναντήσεις Σας καί ἐντός καί ἐκτός τοῦ Σεπτοῦ Πατριαρχείου συνοδεύονται ἤ καταλήγουν σέ συμπροσευχές, πού ρητά ἀπαγορεύουν οἱ Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπειδή παγιώνουν στούς ὀρθοδόξους συμπροσευχομένους Σας τή βεβαιότητα, ὅτι σωστά ὅλοι ἀναφερόμαστε στόν ἴδιο Θεό, στον ἴδιο ἐπουράνιο Πατέρα. Πρόσφατα μάλιστα κυκλοφόρησε μελέτη τοῦ ἐλλογιμοτάτου καθηγητοῦ κ. Βλασίου Φειδᾶ, πού δικαιολογεῖ τίς συμπροσευχές μετά τῶν ἑτεροδόξων ἐλαχιστοποιώντας τά μέγιστα τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί μεγιστοποιώντας τά οὐτιδανά, τεκμηριώνοντάς τα μέ ἀποσπασματικά ἐπιχειρήματα τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Ὡστόσο ὑπάρχει πρόσφατη ἐξαιρετική μελέτη τοῦ αἰδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀναστασίου Γκοτσιοπούλου, πού πραγματεύεται ἐπιστημονικά το παραπάνω θέμα μέ τίτλο: «οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι»Ἡ παραπάνω ἀναφερθεῖσα μελέτη τοῦ κατά τά ἄλλα ἀξιοσεβάστου καθηγητοῦ κ. Βλασίου Φειδᾶ μοιάζει μέ δοτή γνωμοδότηση, πού ἐξυπηρετεῖ καιρικούς σκοπούς. Ἀθετεῖ ὅμως τή μακραίωνα αὐθεντική ἁγιοπατερική μας Παράδοση.
Μᾶς ἐκπλήσσει ἡ «ἄνεση» μέ τήν ὁποία μετέχετε ἀκόμα καί σέ κοινές λατρευτικές πανθρησκειακές συνάξεις ὅπως π.χ. τῆς Ἀσσίζης, τοῦ Ἀμαζονίου καί ἄλλες, ὅπου προσφέρατε συγκεκριμένες «σπονδές» κατά τίς ἀνόητες ἤ ἀποκρυφιστικές λατρευτικές αὐτές εὐκαιρίες. Ποιός ἐκ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων πού ἔζησαν κοντά στο Χριστό εἶχε παρόμοια φιλοπανθρησκειακή νοοτροπία;
Ἐπίσης μᾶς σκανδαλίζει ἡ «ἄνεση» τῶν συμπροσευχῶν με τίς προτεσταντίνες Ἐπισκόπους. Δέν θά μποροῦσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας νά «τιμήσει» τήν Πανάχραντη Μητέρα Του μέ το μέγιστο ἀξίωμα τῆς Πατριάρχου, τῆς Ἐπισκόπου, τῆς Ἱέρειας, τῆς Διακόνισσας; Ἡ ἐφεκτικότητά Σας δέν ἀφήνει περιθώρια στούς δικούς μας ἤ σέ ἀλλοδαπούς .Ἐπισκόπους. πού δέ διαθέτουν ὀρθόδοξη θεολογική Παιδεία καί ἦθος νά αὐτοσχεδιάζουν κατά τό δοκοῦν ἐπιπόλαια ἤ καί βλάσφημα;
Ἐπίσης κατά τό παρελθόν σκανδαλίστηκε τό ὀρθόδοξο πλήρωμά μας, ὅταν γιά λόγους εὐγενείας ὅπως ἰσχυρισθήκατε, ἀποδώσατε εὐθῦνες γιά τό σχίσμα καί στούς Ἁγίους πατέρας ἡμῶν, Μέγα Φώτιο, Ἅγιο Μᾶρκο Εὐγενικό κ.λ.π. μιλώντας μέ ἁβροφροσύνη στήν ἀντιπροσωπεία τῶν Παπικῶν κατά τή θρονική ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου.
Τώρα ἡ ἀνησυχία μας κορυφώνεται ὅσο προχωρεῖ ὁ Ὀκτώβριος μήνας. Ἡ μικτή ἐπιτροπή διαλόγου Παπικῶν και Ὀρθοδόξων θά συνεδριάσει στήν Κύπρο μέ σκοπό, σύμφωνα μέ ἔντονες δημοσιογραφικές πληροφορίες, νά ἀναγνωρισθεῖ καί ἀπό τήν πλευρά τῶν ὀρθοδόξων τό παπικό Πρωτεῖο, ὡς “Πρωτεῖο Διακονίας”
Λίγο καιρό πρίν ἀπό τή συνάντηση τῆς Ραβέννας, στην ἱστοσελίδα τοῦ Ρωμαίου Ποντίφηκα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χαρακτηριζόταν ὡς ἐλλειμματική, ἐνῷ ἡ παπική πλήρης και ἀκεραία κατά τό δόγμα καί κατά τήν πίστη. Δικαίωμα τοῦ Πάπα εἶναι νά πιστεύει καί νά διακηρύσσει ὅ,τι νομίζει σωστό “ ὡς ἀλάθητος”. Τό πρόβλημα βρίσκεται σέ μᾶς τους Ὀρθοδόξους. Πῶς πῆγαν οἱ δικοί μας σύνεδροι καί παρακάθησαν ἰσότιμα μέ τούς παπικούς στήν ἴδια ἐπιτροπή, ἀφοῦ ἦταν ἤδη χαρακτηρισμένοι ἀπό τόν Ράτσινγκερ ὡς ἐλλειμματικοί; Δέν ἔπρεπε ὁ Σεβ. Συμπρόεδρος ἅγιος Περγάμου νά ζητήσει, ἔστω γιά τυπικούς λόγους, ἕνα μικρό κείμενο πού νά μικραίνει ἤ καί νά ἐκμηδενίζει τό προηγηθέν ἀτόπημα τῶν προσβλητικῶν παπικῶν δηλώσεων;
Θά πρέπει νά τονισθεῖ ἐπίσης, ὅτι καί μετά τή συνάντηση και τό ἀντορθόδοξο κείμενο τῆς Ραβέννας, στό συνέδριο πού πραγματοποίησε ἡ μικτή Ἐπιτροπή τοῦ “Διαλόγου Παπικῶν και Ὀρθοδόξων” στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης παραπλήσιες δηλώσεις ἔκανε ὁ παπικός συμπρόεδρος Κάσπερ. Εἶπε χαρακτηριστικά ὅτι ἔχουμε πολύ δρόμο ἀκόμα νά διανύσουμε γιά τήν .ἕνωση τῶν δύο Ἐκκλησιῶν..
Δηλαδή κάνουν καί τό δύσκολο οἱ παπικοί, ὑπονοώντας προφανῶς, ὅτι δέν εἶναι ἱκανοποιημένοι μόνο μέ τήν ἀναγνώριση τοῦ μή ὀρθοδόξου ἀνιστόρητου κειμένου τῆς Ραβέννας, ἀλλά ἀποβλέπουν στήν πλήρη ὑποταγή τῆς μόνης ἀληθοῦς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στόν παναιρετικόΠαπισμό, ἤ καλύτερα στον ἁγιώτατο πρῶτο ἀλάθητο “Ἐπίσκοπο Ρώμης”. Δικαιολογημένα φοβούμαστε ὅτι ἡ δουλική —καί οὐχί χριστιανική— ἐνδοτικότητα τῶν Ὀρθοδόξων θά εἶναι συμβατή μέ τήν ἀντίστοιχη τῶν ἐκπροσώπων τῶν ἐθνικῶν θεμάτων, ἀφοῦ ὅπως φαίνεται, καθοδηγοῦνται ἀμφότεροι ἀπό τούς αὐτούς ἐνδοτικούς μηχανισμούς τῶν σχεδιαστῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Ταπεινῶς φρονοῦμε, ὅτι ὁ θεολογικός ἐνδοτισμός ὑλοποιούμενος μέ τή δουλική ἀναγνώριση τοῦ Παπικοῦ πρωτείου θα παρασύρει σέ μείζονα ἐνδοτισμό καί δουλεία τούς κοσμικούς ἄρχοντες, Ἕλληνες καί Κυπρίους, στούς ἀντεθνικούς μινιμαλιστικούς σκοπούς τῶν σχεδιαστῶν τῆς Νέας Τάξης, ἀήθων γιά μᾶς τούς Ἕλληνες ὀρθοδόξους, πραγμάτων. Τόσο ἡ ἐλαχιστότητά μου ὅσο καί πληθώρα ἄλλων κληρικῶν ὅλων τῶν βαθμῶν δέν εἴμαστε καθόλου διατεθειμένοι νά ὑποχωρήσουμε στόν ἐκβιασμό τῶν τετελεσμένων τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς. Ὁ Σεβασμιώτατος πρόεδρος τῶν ὀρθοδόξων ἅγιος Περγάμου ἔχει προσωπική ἐμπειρία ἀποδοκιμασίας τῶν ἀντορθοδόξων ἐνεργειῶν καί ἀποφάσεών του. Ἀπό τή Ραβέννα ἕως τήν Ἐλούντα καί μέχρι τήν Κύπρο τεκταίνονται τά χειρότερα χωρίς Συνοδικές ἀποφάσεις τοῦ συνόλου τῶν Ὀρθοδόξων.
Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι δέν Σᾶς συμφέρει νά ἀναγνωρίσετε τό Παπικό πρωτεῖο, ὅπως καί ἄν αὐτό ὑποκριτικῶς ὀνομασθεῖ, καί νά χάσετε τήν τιμή τῶν Ὀρθοδόξων τόσο Σεῖς ὅσο καί ὁ Σεβ. Συμπρόεδρος ἅγιος Περγάμου, στόν ὁποῖο ἴσως χορηγεῖτε τίς εὐλογίες γιά νά πολιτεύεται ἀγνοώντας τόσο τους μακραίωνας ἀντιπαπικούς ἀντιαιρετικούς ἀγῶνες τῶν Ὀρθοδόξων, ὅσο καί τήν πρόσφατη, ἀλλά καί παλαίτατη ἀλαζονική, μή ἐκκλησιαστική, προκλητική συμπεριφορά τῶν Παπικῶν. Μήπως ἡ ἀπέραντη καί ἀνυπολόγιστη οἰκολογική καί λοιπή καταστροφή αὐτῶν τῶν ἡμε ρῶν στήν Ἑλλάδα ἀποτελεῖ μιά δυνατή κωδωνοκρουσία πρός ὅλους μας γιά νά μή φτάσει ἡ Κύπρος μας καί ἐμεῖς οἱ Ἑλλαδίτες στόν πυθμένα τῆς ἀπωλείας;

Παναγιώτατε,
Σᾶς παρακαλοῦμε ταπεινά καί υἱικά. Ἀκοῦστε μας. Σᾶς παρακαλοῦμε νά ἀκούσετε τούς μάχιμους ἐφημερίους τῶν χωριῶν καί τῶν πόλεων τῆς φιλτάτης πατρίδας μας. Χιλιάδες ἱερεῖς πού ἔχουν περάσει ἀπό τή Ριζάρειο Ἐκκλησιαστική Σχολή, ἔχουν μελετήσει τό ὑπέροχο πόνημα τοῦ ἁγίου προσχολάρχου τῆς Σχολῆς, Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ “Ἱστορική Μελέτη γιά τά αἴτια τοῦ Σχίσματος”. Ἐμεῖς ἴσως μποροῦμε νά χαρακτηριστοῦμε ὡς ἐπαρχιῶτες γιά τήν “κλειστή”, “μή ἀνοικτή”, ὀρθόδοξη νοοτροπία μας. Τό μεγάλο φωστήρα, τόν Ἅγιο τοῦ αἰώνα μας, μποροῦμε νά Τόν θεωρήσουμε ἐπαρχιώτη; Δεκαεπτά χρόνια ἀφιέρωσε ἀπό τή ζωή του γιά νά μορφώσει μέσα μας, διαχρονικά αὐτό τό τόσο ἀπαραίτητο καί γιά τήν ἐποχή μας ὀρθόδοξο ἦθος.

Παναγιώτατε,
Πῶς θά μπορέσουμε νά ἀσπασθοῦμε τήν τιμία χεῖρα Σας ἤ τάς χεῖρας τῶν Ἐπισκόπων ἐκείνων πού ρητά καί ἔμπρακτα ἤ μέ σιωπή θά δηλώσουν, ὅτι ἀναγνωρίζουντό «πρωτεῖο διακονίας» τοῦ παναιρετικοῦ Ποντίφηκα; Πῶς θά μπορέσουμε να ἀλλάξουμε νοῦ, φρονήματα, αἰσθήματα, ἱστορία, παιδεία, ποιμαντική ἐργασία καί λειτουργική ζωή; Συμφυρόμενοι μέ τό μόλυσμα τῆς παπικῆς παναιρέσεως δέ θά μολυνθοῦμε καί μεῖς καί τό ποίμνιό μας; Τό Ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ;

Μετά τοῦ προσήκοντος

υἱικοῦ σεβασμοῦ

ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου
Από:http://orthodox-watch.blogspot.com/