Η Κύπρος θα μπορούσε να είναι ένα βήμα για την ένωση του Χριστιανισμού
Διάλογος μεταξύ ορθοδόξων και καθολικών:
"Είμαστε σε πολλά σημεία της πίστεως σύμφωνοι με τους ορθόδοξους χριστιανούς", λέει ο ειδικός για τον οικουμενισμό κ. Oeldemann. Το “κύριο ερώτημα, το οποίο είναι ακόμα ο λόγος του χωρισμού”, είναι το αξίωμα του Πάπα.
Πάφος (kath.net/RV) Καθολικοί και ορθόδοξοι Θεολόγοι θα μπορούσαν αυτές τις μέρες στην Κύπρο να κάνουν ένα σημαντικό βήμα ως προς την ένωση του Χριστιανισμού.
Αυτό πιστεύει ο γερμανός ειδικός οικουμενισμού κ. Johannes Oeldemann από το ινστιτούτο Johann-Adam-Möhler της πόλης Paderborn. Σε μια συζήτηση με το ράδιο της Κολωνίας (Domradio) είπε ο Oeldemann, ότι η ερώτηση για το αξίωμα του Πάπα, για το οποίο γίνεται συζήτηση τώρα στην Κύπρο, είναι το κύριο “ερώτημα, το οποίο είναι ακόμα ο λόγος του χωρισμού των δύο Εκκλησιών“.
Από τις 16. έως τις 23. Οκτωβρίου συνεδριάζει η επιτροπή ορθοδόξων και καθολικών του διαλόγου στην Πάφο της Κύπρου. Η συνάντηση συνεχίζει τον διάλογο της Ραβέννα του 2007, όπως ανέφερε ήδη το kath.net.
„Μα είμαστε σύμφωνοι σε πολλά σημεία της πίστεως με τους ορθόδοξους χριστιανούς, π.χ. στην ερώτηση των Μυστηρίων ή της Θείας Ευχαριστίας όπως επίσης και στον σχηματισμό του εκκλησιαστικού αξιώματος· το αξίωμα του Πάπα όμως, είναι το σημείο, το οποίο τουλάχιστον έτσι όπως εξελίχθηκε στην δεύτερη χιλιετία δεν γίνεται δεκτό από τους ορθοδόξους – προπαντός τα δόγματα περί Πάπα του 19ου αιώνα, όπου ορίστηκαν το αλάθητο και το πρωτείο της δικαιοδοσίας του Πάπα.
Για αυτό τον λόγο η διεθνής επιτροπή του διαλόγου στην Κύπρο θα ρίξει το βλέμμα της στην πρώτη χιλιετία για να διευκρινίσει μαζί: Πώς ήταν τα θεμέλια τον καιρό που είχαν κοινωνία η ανατολική και η δυτική εκκλησία και τι μπορούμε να μάθουμε σήμερα, στην τρίτη χιλιετία από αυτές τις βάσεις;“
Φυσικά δεν θα μπορέσουν τα πάντα “να προσαρμοστούν ένα προς ένα στην τρίτη χιλιετία” - όμως θα μπορούσε “το σχήμα το πώς φτιάχτηκε τότε η εκκλησιαστική κοινότητα” να είναι ένα σχέδιο και στις σημερινές μας μέρες. Ο Oeldemann το βλέπει σαν επιτυχία, ότι αυτή τη φορά θα παρευρίσκεται και η ορθόδοξη εκκλησία της Ρωσίας -η οποία στον τελευταίο διάλογο στην Ραβέννα αποχώρισε:
"Από καθολικής όψης, είναι μια πολύ σημαντική πρόοδος, επειδή η ορθόδοξη εκκλησία της Ρωσίας είναι η αριθμητικά κατά πολύ μεγαλύτερη κοινότητα ορθοδόξων. Αν αποκλείονταν από τον διάλογο, δεν θα είχε νόημα ούτε θα υπήρχε πρόοδος.“
Η διεθνής επιτροπή αποτελείται από έκαστος 30 μέλη ορθοδόξων και καθολικών εκκλησιών. Την προεδρία και τον συντονισμό την έχουν ο καρδινάλιος Kardinal Walter Kasper, πρόεδρος του παπικού συμβουλίου για την προώθηση της ενώσεως των Χριστιανών και ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας (οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως).Η μικτή διεθνής επιτροπή για τον θεολογικό διάλογο μεταξύ της καθολικής και των ορθοδόξων εκκλησιών χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1979 από τον Πάπα Johannes Paul II και τον οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο I. Το έτος 2000 διαλύθηκε μετά από διαφορές, και το 2006 ξεκίνησαν και πάλι οι εργασίες.
Στην Ραβέννα το 2007 αποσύρθηκαν τα μέλη της ορθόδοξης εκκλησίας της Ρωσίας την επιτροπή, επειδή η ορθόδοξη εσθονική εκκλησία κηρύχθηκε αυτόνομη, κάτι το οποίο αναγνωρίστηκε από την Κωνσταντινούπολη.
Αυτή η διαμάχη έπαψε όταν επισκέφθηκε ο Πατριάρχης της Μόσχας Κύριλλος τον οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Ι. στο Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη, όπως μας αναφέρει η εφημερίδα „Presse“.
πηγή:http://www.kath.net/detail.php?id=24279
Μετάφραση από τα Γερμανικά Α. Π συντονιστής της ιστοσελίδας
http://www.pmeletios.com/
"Μα είμαστε σύμφωνοι σε πολλά σημεία της πίστεως με τους ορθόδοξους χριστιανούς, ...".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς περιοριστώ σ΄ αυτό και ας μην προσθέσω και τα υπόλοιπα. Μπορεί να έχει γίνει λάθος και στη μετάφραση.
Το ότι είμαστε σύμφωνοι σε πολλά σημεία της πίστης δεν σημαίνει τίποτα. Γνωρίζουν τι πιστεύουμε εμείς και γνωρίζουν τι πιστεύουν αυτοί οι ίδιοι. Αν κάπου αρχίζουν να καταλαβαίνουν, αυτοί και όχι εμείς, ότι η πίστη τους σκοντάφτει και θέλουν τη γνώμη τη δική μας, θα ήταν καλύτερο να μας το πουν. Και με βάση αυτό το (δικό τους) μπέρδεμα να καθήσουμε να κουβεντιάσουμε. Όχι να ρίχνουμε πάλι τα χαρτιά, για να μας πουν (τα χαρτιά) πώς ακριβώς ήταν το θέμα του πρωτείου κατά την πρώτη χιλιετία.
Τα χαρτιά δεν θα μας πουν ότι η παπική υπεροψία, όταν κατάλαβε πως διέθετε ικανή δύναμη ισχύος, έψαχνε να βρεί αφορμή για να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Ρωμηοσύνης. Και με το απίστευτο θράσος που την διέκρινε και την διακρίνει, μας έβγαλε όλους εμάς της Ανατολής αιρετικούς με το filioque. Από τη μια στιγμή στην άλλη η Ανατολή ολάκερη κυρήχθηκε αιρετική και κατά συνέπεια, πόλεμος κατά των αιρετικών.
Να σημειωθεί δε, όταν κατόπιν συνεννόησης και άδειας από τον Αυτοκράτορα, οι Σταυροφόροι διέσχιζαν τα διάφορα θέματα της Βαλκανικής, δεν παρέλειπαν να προβαίνουν και σε "αναγνωρίσεις" αυτών των θεμάτωνν (σας θυμίζει αυτό τίποτα;) μολονότι οι συμφωνίες με τον Αυτοκράτορα ήταν διαφορετικές και αντίθετες.
Ο πάπας ζητούσε απο την μεριά των θεματοφυλάκων την ένταξή τους στη δική του "εκκλησία" και φυσικά την αναγνώρισή του, χαρίζοντας τους φόρους που μάζευαν από τα λαϊκά στρώματα λόγω της προστασίας που παρείχαν στα Θέματα. Το λένε τα χαρτιά αυτό; Οι θεματοφύλακες άλλο που δεν ήθελαν, αφού η Κωνσταντινούπολη δεν παρείχε αυτό το προνόμιο ή δικαίωμα. Οι θεματοφύλακες- φοροεισπράκτορες, από αυτά που μάζευαν ένα μέρος κρατούσαν για τον εαυτό τους και ένα άλλο το έδιναν στον Αυτοκράτορα. Ούτε κι αυτό το λένε τα χαρτιά. Το γράφει όμως ο Παπαρηγόπουλος, αλλά ποιός τον διαβάζει; Και ποιός ασχολείται με τα θρησκευτικά, έτσι όπως τα κατάντησε η διοίκηση του ιερατείου;
Η Κύπρος έδωσε μερικά στρέμματα γης και τώρα, αφού ζαλίστηκε από το χρήμα - ας μην γράψω και ποιοι άλλοι ζαλίστηκαν από αυτό - κάθεται φρόνιμα και διαρκώς συζητά. Τι συζητά; Μα, να βρεί τον τρόπο να "πέσει στα μαλακά" το ξεπούλημα όλων. Η "ηθική" του χρήματος πρέπει να διατηρεί κάποια προσχήματα, το δε εκκλησιαστικό ήθος οφείλει να είναι υπεράνω υποψίας.