Από την αρχή του έτους 23 βρέφη, παιδιά και έφηβοι θυσιάστηκαν σε τελετές.
Ανατριχιαστικά τελετουργικά που περιλαμβάνουν θυσίες κυρίως παιδιών και εφήβων στοιχειώνουν την Ουγκάντα του 21ου αιώνα.
Τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σοκάρουν: Από την αρχή του έτους 23 βρέφη, παιδιά και έφηβοι θυσιάστηκαν σε τελετές. Αν και τα περισσότερα παιδιά πέφτουν θύματα απαγωγής από αγνώστους, υπάρχουν και γονείς που οι ίδιοι μετέφεραν σε βωμούς τα παιδιά τους, πιστεύοντας ότι με το αίμα τους θα προσελκύσουν πλούτη.
Στις ανθρωποθυσίες, πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν οι «θεραπευτές- μάγοι», πολλοί από τους οποίους διαφημίζουν τις υπηρεσίες τους ακόμα και μέσα από τα ΜΜΕ.
Παρά τις εντατικές προσπάθειες των Αρχών να εντοπίσουν τους ενόχους και να εξαλείψουν το φαινόμενο, στη χώρα της ανατολικής Αφρικής που μαστίζεται από την πείνα πραγματοποιούνται κάθε χρόνο δεκάδες απαγωγές και τελετουργικά όπου δολοφονούνται εν ψυχρώ αθώες ψυχές.
Το 2008 υπήρξαν 300 περιπτώσεις, εκ των οποίων μόνο οι 18 κατέληξαν στα δικαστήρια. Τα περιστατικά αυτά σχετίζονται με το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων το οποίο, πλέον, δρα ανεξέλεγκτα στη χώρα. Ακόμα και ένα ειδικό αστυνομικό κλιμάκιο, που συστάθηκε με τη στήριξη των Αμερικανών, απέτυχε στις προσπάθειές του να εξιχνιάσει τα εγκλήματα.
Οπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», χτυπημένοι από την έλλειψη τροφίμων και τη γενικευμένη πείνα, οι εξαθλιωμένοι κάτοικοι στην Ουγκάντα καταφεύγουν σε απαγωγές παιδιών τα οποία «μεταπωλούν» σε μάγους. Αυτοί, με τη σειρά τους, παρουσιάζουν ειδικές τελετουργικές θυσίες σε άτομα που πιστεύουν πως κάτι τέτοιο θα βελτιώσει την οικονομική τους κατάσταση.
Πολλά είναι τα πτώματα θυμάτων απαγωγής που ανακαλύπτονται με διάφορα όργανά τους αφαιρεμένα. Το γεγονός αυτό οδηγεί την Αστυνομία στην πεποίθηση πως πολλοί έμποροι οργάνων παρουσιάζουν τις δραστηριότητές τους με τελετουργικές θυσίες προκειμένου να κρύψουν τα ίχνη τους και να ρίξουν την ευθύνη σε άλλους.
«EΘΝΟΣ» 23/102009
Η ετικέτα του θέματος επιγράφεται Αποκρυφισμός και αυτά που θα σας γράψω εκεί ανάγονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή στο παρελθόν, αλλά και τώρα, έχω εκφράσει επιστημονικές αντιρήσεις για τις θεραπείες δια μεταμοσχεύσεων, θεωρώ χρήσιμο να δώσω ακόμη μια διάσταση στο ζήτημα αυτό. Διότι κάποτε ένας συνάδελφος γιατρός με κατηγόρησε ότι αν η Ιατρική υποστήριζε απόψεις όπως οι δικές μου, θα είχαμε μείνει στα μεσαιωνικά σκοτάδια. Και σαν παράδειγμα έφερνε ότι το ίδιο είχε γίνει όταν άρχισαν οι γιατροί να ανατέμνουν τους νεκρούς. Ο κλήρος είχε ξεσηκωθεί εναντίον τους. Οι ανατομές, μου είπε, μας βοήθησαν στη γνώση του ανθρώπινου σώματος, άρα, στην καλύτερη αντιμετώπιση των ποικίλων ασθενειών. Τώρα με τις μεταμοσχεύσεις, κάτι ανάλογο θα προκύψει.
Δεν αμφιβάλλω ότι πολλοί των συναδέλφων μου θα δικαιολογούν με το ίδιο σκεπτικό τις μεταμοσχεύσεις. Διότι δεν έχει σημασία αν το χρέος μας έναντι των νεκρών αποτελεί άγραφο ηθικό νόμο ενώ η διαφύλαξη της ζωής θεμελιώνεται εγγράφως. Ο σεβασμός είναι η απαίτηση και το ζητούμενο. Όπως σεβόμαστε τους νεκρούς, οφείλουμε να σεβόμαστε και τους ζωντανούς.
Υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο που διαφοροποιεί το σεβασμό στους νεκρούς από τον σεβασμό προς του ζώντες. Αν η ανατομή του νεκρού αποτελεί προσβολή, που την εξιλεώνει η γνώση για την προστασία και τη διαφύλαξη της ζωής, πώς είναι δυνατόν η ανατομή και εκσπλάχνωση ενός ευρισκόμενου ακόμη στη ζωή και μη όντος νεκρού, να μην θεωρείτε βεβήλωση; Ή έστω, να αντιμετωπίζετε συγκαταβατικά (κατ΄ οικονομία) με το αιτιολογικό της διάσωσης μιας άλλης ζωής;
Οι θεωρητικοί των μεταμοσχεύσεων, που επιμένουν να ισχυρίζονται ότι δεν "ανατέμνουν" άτομα ευρισκόμενα στη ζωή αλλά πτώματα, αν δεν πείθονται από τα επιστημονικά επιχειρήματα των συναδέλφων τους, θα πρέπει τουλάχιστον να προβληματισθούν με την περίπτωση ενός "πτώματος" (με εγκεφαλικό θάνατο) που έφερε εις πέρας εγκυμοσύνη. Η είδηση που έκανε το γύρο του κόσμου πριν από λίγο καιρό, ήταν ότι μια έγκυος που κατέστη "νεκρή" εγκεφαλικά γέννησε το έμβρυο που είχε στα σπλάχνα της. Τι άλλο να προσθέσει κανείς σ΄ αυτό, που δεν είναι άλλωστε και μοναδική περίπτωση.
Δεν θα ήθελα να προχωρήσω άλλο. Δεν παραλείπω όμως κι αυτό: Αυστηρά κρινόμενες οι ανατομές πτωμάτων στο παρελθόν, αποτελούν οπωδήποτε πράξη προσβολής νεκρών. Δεν προσπαθώ να υπεκφύγω. Οι άνθρωποι όμως εκείνης της εποχής δεν ήταν τόσο απερίφραστα αμοραλιστές όπως οι σύγχρονοι επιστήμονες. Διέσωζαν μέσα τους φόβον Θεού, είχαν θεοσέβεια, και αυτό τους οδήγησε στο να μη επιφέρουν επιστημονικά δεινά του τύπου της ευθανασίας. Ίσως, με αυτό τον τρόπο να ελεήθηκαν από τον Θεό.